List do Hebrajczyków - Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów `Misja

Paraneza
Zakończenie
List do Hebrajczyków
Część V: Pokojowe owoce sprawiedliwości/Zakończenie
Mariusz Grabowski
25 czerwca 2014
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
Cel wykładu
1
Ukazać ostateczną paranezę listu
2
Omówić napomnienia końcowe
3
Scharakteryzować znaczenie praktyczne ofiary Chrystusa
4
Omówić zakończenie listu
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Rady praktyczne: 12,14–17
12,14–17 (EIBD)
Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt
nie zobaczy Pana,pilnujcie też, aby ktoś nie pozostawał z dala od
Bożej łaski, aby jakiś pnący się w górę korzeń goryczy nie
wywołał niepokoju i nie zaraziło się od niego wielu, aby ktoś nie
był rozwiązły lub bezbożny jak Ezaw, który za jeden posiłek oddał
prawa swego pierworodztwa. A wiecie, że potem, gdy chciał
otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie znalazł bowiem
możliwości opamiętania, chociaż o to ze łzami zabiegał.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
12,14–17
Dążenie do pokoju – (1 Kor. 1,10; Mt 5:9, Rz 12:18)
Konieczność uświęcenia – (1 Tes 4:3, 1Kor 6:9-11)
Czujność aby nie być lekkomyślnymi – przykład Ezawa –
(1Mojż 25:34)
Ezaw jest porównany do osoby rozwiązłej (pìrnos –
mężczyzna prostytuujący się za pieniądze) oraz bezbożnej
(bàbhelos – niegodziwy, sprofanowany)
Porównanie to nie występuję w innych fragmentach Biblii
odwołujących się do Ezawa. Jedynie Biblia mówi, że pojął za
żony Kanaanejki (1 Mojż. 36,2)
Czyn, którego się dopuścił miał bowiem nieodwołalne
konsekwencje (1 Mojż. 27,33nn)
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Paraneza typologiczna: 12,18–29
12,18–29 (EIBD)
Nie podeszliście bowiem do rozpalonego, namacalnego ognia, ani do ciemności, mroku
i huraganu, ani do dźwięku trąby, ani grzmotu słów, po którym słuchacze błagali, by
już nie kierować do nich ani słowa, gdyż nie mogli znieść nakazu: Nawet gdyby zwierzę
dotknęło góry, będzie ukamienowane. A tak straszne było to zjawisko, że Mojżesz
powiedział: Jestem przerażony i drżę. Lecz przystąpiliście do góry Syjon i do miasta
żywego Boga, do niebieskiego Jeruzalem i do dziesiątków tysięcy aniołów, do
uroczystego zgromadzenia i kościoła pierworodnych zapisanych w niebie, i do Boga,
sędziego wszystkich, i do duchów sprawiedliwych, doprowadzonych do doskonałości, i
do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która
przemawia wyraźniej niż krew Abla. Strzeżcie się, byście nie odmówili posłuchu Temu,
który [do was] przemawia; jeśli bowiem tamci nie uszli [bezkarnie], gdy odtrącili tego,
który [ich] pouczał na ziemi, tym bardziej my, odrzucający [mówiącego] z nieba. Ten,
którego głos wtedy wstrząsnął ziemią, teraz tak zapowiada: Jeszcze raz Ja wstrząsnę
nie tylko ziemią, ale i niebem. [Słowa]: „Jeszcze raz” wskazują na usunięcie tego, co
chwiejne, jako stworzone, aby pozostało to, co niewzruszone. Dlatego, jako ci, którzy
otrzymują królestwo niewzruszone, zachowajmy wdzięczność i z nią pełnijmy służbę w
sposób miły Bogu: z szacunkiem i bojaźnią. Bóg nasz bowiem jest ogniem trawiącym.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Paraneza typologiczna: 12,18–29
Góra Synaj a góra Syjon
Góra Synaj była pełna chwały na skutek grozy jaka emanowała
(2 Mojż. 19,16–19; 20,18–21)
Nawiązanie do „drżącego” Mojżesza (5 Mojż. 9,19; Dz. 7,32)
Góra Syjon jest pełna chwały z powodu Bożego miłosierdzia.
Daje wierzącym możliwość udziału we wszystkich przywilejach
Nowego Przymierza (Gal. 4,24–31)
Krew Chrystusa przemawia lepiej niż krew Abla
Krew Abla woła o pomstę (1 Mojż. 4,10)
Krew Jezusa daje przebaczenie i pojednanie (Hbr. 9,12; 10,19;
Kol. 1,20; 1 J. 1,7)
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Paraneza typologiczna: 12,18–29
Bóg przemawiał do Izraelitów z góry Synaj (z ziemi) – trzęsła
się ziemia, do Kościoła i świata przemawia za sprawą Ducha
Świętego z nieba (Obj 1,1)
W filozoficznym dyskursie dotyczącym niezniszczalności
świata autor przytacza Ps. 102,26–28: Dawno już
posadowiłeś ziemię I niebiosa są dziełem Twoich rąk. One
przeminą, a Ty pozostaniesz; Wszystkie one zedrą się jak
szata, Jak odzienie, które się wymienia.
Bóg jest ogniem trawiącym, tzn. bezkompromisowym i
bezstronnym (2 Mojż. 24,17; 5 Mojż. 4,24; 9,3)
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
7 napomnień: 13,1–9
13,1–9 (EIBD)
Niech trwa miłość braterska. Nie zapominajcie o gościnności; dzięki niej bowiem
niektórzy, nieświadomi tego, gościli aniołów. Pamiętajcie o więźniach, jakbyście
współwięźniami byli, o uciskanych, ponieważ sami jesteście w ciele. Małżeństwo
niech będzie przez wszystkich otaczane szacunkiem, a pożycie małżonków bez
skazy; Bóg bowiem osądzi rozwiązłych i cudzołożnych. Nie przywiązani do
pieniędzy zadawalajcie się tym, co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie
porzucę cię ani cię nie opuszczę. Tak więc z ufnością możemy mówić: Pan
jest moim pomocnikiem i nie będę się lękał; Cóż mi może uczynić człowiek?
Pamiętajcie o waszych przywódcach,którzy wam zwiastowali Słowo Boże, i
rozpatrując koniec ich życiowej drogi, naśladujcie ich wiarę. Jezus Chrystus
wczoraj i dziś – ten sam i na wieki. Nie dawajcie się zwodzić różnorodnym i
obcym naukom; dobrze jest bowiem wzmacniać serce łaską, a nie [nakazami o]
pokarmach; nie przyniosły one korzyści tym, którzy ich przestrzegali.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Napomnienia: 13,1–4
Do miłości braterskiej
Miłość braterska (filadelfÐa) była bardzo ceniona w starożytności (Ps.
133,1)
Do gościnności
Gościnność zarówno Żydów jak i Greków była wielką cnotą. Goszczenie
aniołów odnosi się do (1 Mojż. 18,1nn)
Do pamięci o więźniach
Pamięć o więźniach była przedmiotem rozpraw satyryków rzymskich (np.
Lucjana) – jako przejawu naiwności i dziwactwa.
Do poszanowania małżeństwa
Społeczeństwo starożytne należało do rozwiązłych i nie bardzo umiało
pogodzić miłość z czystością. Czystość zawsze w Biblii była uznawana za
cnotę, a jej nieprzestrzeganie sprowadza sąd Boży (Ef. 5,6–6). Użyte w
wersecie 13,4 określenia to podobnie ja w przypadku Ezawa „rozwiązły”
pìrnos oraz cudzołożnik moiqìs
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Napomnienia: 13,5–9
Do poprzestawania na małym
1 Tym. 6,10: Korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy.
Niektórzy jej ulegli, odeszli od wiary i przysporzyli sobie wielu zgryzot.
Inne fragmenty (Mat, 19,24; Łk. 16,3). Bóg troszczy się o swe dzieci: 5
Mojż. 31,6.8; Joz. 1.5; Ps. 118,6 oraz Łk. 12,7
Do pamięci i naśladowania nauczycieli
Nauczyciele Ci najprawdopodobniej zapoczątkowali zbór i głosili w niej
wytrwale Słowo Boże. Zapewne umarli w wierze – warci są zatem
naśladowania.
Do trwania w prawdziwej nauce
Głoszona nauka mogła być formą synkretystycznej gnozy o podłożu
esseńskim i polegać na umieszczeniu pokarmów w centrum rozważań
teologicznych. Tym samym umniejszała znacząco rolę i pozycję Chrystusa.
Podobne ostzreżenia znajdują się w: Kol. 2,16–23; 1 Kor. 8,8; Rz. 14,17.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Prawdziwa ofiara: 13,10–17
13,10–17 (EIBD)
Mamy ołtarz, z którego nie mają prawa jeść ci, którzy służą przybytkowi.
Ciała bowiem tych zwierząt, których krew arcykapłan wnosi do świątyni za
grzech, spala się poza obozem. Dlatego i Jezus, aby uświęcić lud własną
krwią, cierpiał poza bramą. Wyjdźmy więc do Niego poza obóz, niosąc Jego
pohańbienie. Nie mamy tu bowiem miasta trwałego, ale za przyszłym
tęsknimy. Przez Niego więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę uwielbienia,
to znaczy owoc warg wyznających Jego Imię. Nie zaniedbujcie też
dobroczynności i wzajemnej pomocy; takie bowiem ofiary podobają się Bogu.
Bądźcie posłuszni i ulegli swoim przewodnikom, oni bowiem czuwają nad
waszymi duszami i zdadzą z tego sprawę; niech to czynią z radością, a nie z
narzekaniem, bo to nie wyszłoby wam na korzyść.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Prawdziwa ofiara: 13,10-17
Chrystus musiał cierpieć poza obozem, podobnie ofiary
starotestamentowe składane były poza obozem (np. czerwona
jałówka). Wyjście poza obóz oznacza nawrócenie, a przyjęcie
pohańbienia wyjście poza schematy religijności. Jezus
prowadzi wierzących poza obręb judaizmu.
Mamy żyć jak pielgrzymi, którzy na ziemi nie mają nic
trwałego.
Ofiary chrześcijan to:
ofiara pochwalna – owoc warg (Oz 14,2)
dobroczynność (Jak. 1,27)
pomoc wzajemna (1 Tym. 3,4; 5,4; 5,8; Tyt. 2,4–5; Gal. 6,2)
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
12,14–17
12,18–29
13,1–9
13,10–17
13,18–19
Prośba o modlitwę: 13,18–19
13,18–19 (EIBD)
Módlcie się za nas; jesteśmy bowiem przekonani, że mamy
czyste sumienie, gdyż chcemy we wszystkim dobrze postępować.
Tym bardziej zaś zachęcam, abyście to zrobili, żeby mi było dane
co prędzej do was powrócić.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków
Paraneza
Zakończenie
13,20–24
Zakończenie: 13,20–24
13,20–24 (EIBD)
A Bóg pokoju, który przez krew wiecznego przymierza
wyprowadził spośród umarłych wielkiego Pasterza owiec, Pana
naszego Jezusa, niech was wyćwiczy we wszystkim, co przydatne
do spełnienia Jego woli, czyniąc w nas to, co miłe w Jego
oczach, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki
wieków. Amen. A proszę was, bracia, wysłuchajcie [tego] słowa
napomnienia, bo krótko do was napisałem. Wiedzcie, że nasz
brat, Tymoteusz, został zwolniony; zobaczę was razem z nim,
jeśli wkrótce przyjdzie. Pozdrówcie wszystkich waszych
przewodników i wszystkich świętych. Pozdrawiają was ci, którzy
są z Italii. Łaska z wami wszystkimi.
Mariusz Grabowski
List do Hebrajczyków