Mini Przewodnik - Polska Niezwykła

Trasa wycieczki: 22
czas trwania: 1 godzina, typ: samochodowa, liczba miejsc: 7, stopień
trudności: bardzo łatwa
Opis wycieczki
Program wycieczki
2
Zgierz
Pałacyk Borsta
Pałac rodziny Borstów, wybudowany na przełomie XIX i XX
wieku, zwany był pierwotnie Augustówką od imienia żony
Juliusza Roberta Borsta, pięknej Karoliny Augusty z domu
Seiler. Pałac fabrykancki zamieszkały był do roku 1945
przez rodzinę Borstów, właścicieli największych fabryk
przemysłu wełnianego w Zgierzu. Od 1972 roku w pałacu
znajduje się ośrodek szkoleniowy i hotel Polskiego
Czerwonego Krzyża. Do chwili obecnej zachował się pałac z
pięknym drzewostanem i stawem.
51°50'40"N 19°24'29"E | na mapie:A
Zgierz
Łaźnia Miejska
Historia budynku znajdującego się przy ul. Łęczyckiej 24
(DK 91) sięga roku 1927. Wówczas to Rada Miejska miasta
Zgierza z burmistrzem Janem Świerczem uchwaliła plan
budowy zakładu kąpielowego. Dzięki składkom mieszańców
a także amerykańskiej firmie Ulen & Company, która
udzieliła kredytu 2 lutego 1929 r. obiekt został oficjalnie
otwarty.
Zgierz
Pałac Ślubów
Łaźnia Miejska została wybudowana według planów
architekta Władysława Horodeckiego i jak na tamte czasy
była bardzo nowoczesnym obiektem. Działały tu m.in.
łaźnia parowa, sucha, gabinety masażu, kabiny
natryskowe, urządzenia do kąpieli słonecznych oraz
funkcjonująca do dziś kryta pływalnia.
51°51'36"N 19°24'17"E | na mapie:C
Pałacyk znajdujący się przy ul. 1 Maja 5 w Zgierzu, został
zbudowany w końcu XIX wieku w stylu neoklasycystyczym.
Była to dawna posiadłość bogatej rodziny Zachertów,
należąca do wsi Zegrzany. Kolejnym właścicielem był polski
przedsiębiorca Ksawery Pniewski, mąż jednej z córek
Zachertów. Do niego należała farbiarnia wełny nad rzeką
Bzurą. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, jako
siedziba komitetu miejskiego PZPR. Od lat 70-tych XX w.
po przeprowadzonym remoncie, służy mieszkańcom
Zgierza i okolic jako Pałac Ślubów ( USC ).
Obecnie pałacyk jest po remoncie elewacji,
przeprowadzonej latem 2007 roku. Ciekawostką
architektoniczną wnętrza pałacyku są schody prowadzące
na piętro. W przeciwieństwie do (chyba) wszystkich na
świecie zakręcają w prawo, a nie w lewo!
51°51'33"N 19°25'07"E | na mapie:B
Zgierz
Miasto Tkaczy i ich domy
Rozwój Zgierza jako miasta przemysłowego przypada na
lata 20. XIX w. Wówczas to przyłączono miasta do
Królestwa Polskiego w zaborze rosyjskim, co umożliwiło
przybycie osadników. Do samego Zgierza napłynęło ponad
trzystu sukienników, którzy budowali drewniane domy
3
pełniące funkcję mieszkania i ich miejsca pracy.
W krótkim okresie czasu miasto stało się najważniejszym
ośrodkiem produkcji sukienniczej. Dziś te maleńkie zakłady
już nie istnieją. Przez lata wyparła je postępująca
nowoczesna technologia i powstawanie potężnych
manufaktur, ale domy tkackie pozostały. W dobie
nowoczesnego budownictwa są perełkami dawnej
architektury, którą dziś już tylko można zobaczyć w
skansenach.
W Zgierzu zachowało się ich dość dużo i są w różnej
kondycji technicznej. Miasto od kilku lat prowadzi
rewitalizację tych obiektów, przywracając im dawny blask.
Przy ul. Rembowskiego powstał Park Kulturowy Miasta
Tkaczy. Odwiedzając to miejsce, w jednej chwili
przenosimy się w XIX w. Stąpając po bruku, mijając
gazowe latarnie podziwiamy piękno Domów Tkaczy.
51°51'24"N 19°24'57"E | na mapie:D
Zgierz
Kościół św. Katarzyny
Aleksandryjskiej
Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej jest czwartą
świątynią, wybudowaną na najwyższym miejscu w Zgierzu.
Pierwszą był drewniany kościółek św. Mikołaja, istniejący
już w 1231 roku. Przetrwał do końca XIV wieku. Od roku
1644 kościół pod wezwaniem św. Katarzyny, zostaje
kościołem farnym.
Obecną świątynię zaczęto budować w roku 1910, wg.
projektu arch. Stefana Lemene. Równocześnie trwały prace
rozbiórkowe starego kościoła. Pierwsza ze światowych
wojen przerwała prace, które kontynuowano po jej
zakończeniu. W latach 20-tych XX w. wyposażano jego
wnętrza. 13 lipca 1930 r. biskup łódzki Wincenty
Tymieniecki dokonał aktu konsekracji kościoła. Tak duże
opóźnienie, spowodowane było narastającym zubożeniem
ludności. Po wybuchu wojny, kościół zamknięto i Niemcy
urządzili w nim magazyn.
Zgierz
Dawna szkoła ewangelicka (182030)
Przy ul. Długiej 33 znajduje się budynek dawnej szkoły
ewangelickiej wzniesiony w latach 1820-1830. Powstał on z
inicjatywy ks. Henryka Bando, który oprócz pracy kościelnej
dbał o edukację szkolną dzieci ewangelickich. Ks. Bando
stał się bezpośrednim opiekunem szkoły. Po II wojnie
światowej w budynku znajdowała się Szkoła Podstawowa
nr 8 a ostatnim użytkownikiem była Szkoła Muzyczna.
Obiekt od samego początku powstania jest własnością
parafii ewangelicko-augsburskiej.
51°51'26"N 19°24'21"E | na mapie:E
Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, zbudowano w
stylu neogotyckim, tzw. gotykiem nadwiślańskim. Aby
wejść do świątyni, trzeba pokonać 62 schody, doń
prowadzące i przejść przez bramę w której witają nas
figury św. Jana, Apostoła i Ewangelisty oraz św. Rocha.
Wieża kościelna dominująca nad okolicą ma wysokość 60
metrów. Najdłużej urzędującym proboszczem tutejszej
parafii, był ks. Antoni Gabryelski, w latach 1856-1896.
Ciekawostka:
Św. Katarzyna, patronka cnotliwych młodzieńców,
pragnących wstąpić w związek małżeński. To ona
pomagała ponoć młodzieńcom w staraniach o przyszłą
pannę młodą ...
51°51'22"N 19°24'12"E | na mapie:F
4
Zdjęcia dodane przez (w kolejności): Miecio521, marchello,
marchello, marchello, marchello, apophis, marchello
Trasa dodana przez: komorokoro
Przewodnik wygenerowany w serwisie
www.polskaniezwykla.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Żadna część ani całość Mini przewodnika nie może być
reprodukowana ani przetwarzana w sposób elektroniczny,
mechaniczny, fotograficzny i inny; nie może być użyta do
innej publikacji oraz przechowywana w jakiejkolwiek bazie
danych bez pisemnej zgody Administratora serwisu.
Copyright © 2007 Polska Niezwykła
Wygenerowano:
środa 08 marca 2017 12:36:04
Zgierz
Plac Stu Straconych
Plac Stu Straconych - miejsce publicznej egzekucji stu
Polaków w dniu 20 marca 1942 roku, w odwecie za
zastrzelenie dwóch funkcjonariuszy policji niemieckiej przez
sierżanta WP Józefa Mierzyńskiego. Była to jedna z
największych publicznych egzekucji na terenie okupowanej
Polski. W 1969 r. odsłonięto w tym miejscu nowy pomnik
upamiętniający ofiary mordu - pierwszy drewniany pomnik
postawiono tu w 1945 r.
51°51'42"N 19°24'29"E | na mapie:G
5