liceum sudan załącznik 2

SWM Młodzi Światu/Dzieci – żołnierze – kaci czy ofiary?/ZAŁĄCZNIK 2
„Milicja pierwszy raz przyszła do mojej wioski na początku stycznia… Wielu pobito,
a niektórych zabito - opowiada Casco, zmuszony do przyłączenia się do zbrojnego
ugrupowania. Powiedziano nam, że jeśli nie przyłączymy się do nich, zginiemy. Kiedy
żołnierze przyszli, moi rodzice byli bardzo wystraszeni i polecili mi: Jeśli milicja każe Ci
zrobić jakąś rzecz, zrób to, inaczej nas zamordują. Pierwszy raz zabrano mnie z domu.
Mieliśmy zgwałcić jakąś kobietę i zabić wszystko, co stanęło nam na drodze i ludzi,
zwierzęta. Każdego dnia zabierali nas samochodem, żeby podpalać domy, zabijać zwierzęta
i terroryzować ludzi.”
Źródło: UNICEF, Adult Wars Child Soldiers, New York 2000
„Dziewczynki zostały przeszkolone jak prawdziwi żołnierze - opowiada belgijska
dziennikarka - partyzanci dali im karabin, wyjaśnili, jak działa, a następnie wysłali je do
walki. Miały łupić wioski, podpalać domy, uczestniczyć w porwaniach innych dzieci,
okaleczać ludzi i zabijać. Te z nich, które odmówiły robienia tego wszystkiego, zapłaciły
życiem. Prowadziły życie wojskowe, polegające na długich marszach, otrzymując zaledwie
coś do jedzenia, nosząc na swoich plecach ciężkie ładunki, skrzynki soi lub worki cukru,
które mogły ważyć nawet 50 kilogramów.”
Źródło: Actes de colloque, Conference Internationale Enfantes en Guerre, Bruxelles, Palais
d’Egmont, Octobre 2002
„Byłem na pierwszej linii przez cały czas, kiedy walczyłem z rebeliantami. Moim zadaniem
było ustawianie min w strefach, przez które przechodzili wrogowie. Nas, dzieci, wysyłano też
na zwiady, bo dzięki temu, że jesteśmy mali, żołnierze i mieszkańcy wiosek nas nie widzieli.”
Źródło: Children: The Invisible Soldiers, Radda Barnen, 1996, s. 127
„Wojsko było koszmarem. Bez przerwy nas bito, bez powodu, tylko po to, żebyśmy żyli
w ciągłym terrorze. Mam nadal bliznę na wardze i ostre bóle w żołądku. Konsekwencje bycia
kopanym przez innych żołnierzy. Było mało jedzenia, kazano nam przenosić ciężkie ładunki,
zbyt ciężkie dla naszych małych i niedożywionych organizmów. Zmuszono mnie, żebym się
nauczył zwalczać wroga w wojnie, w której nie wiedziałem nawet po co się walczyło…”
Źródło: Emilio, lat 14, Human Rights Watch, Waszyngton D.C. 3 grudnia 1997