Uchwała Nr KI –412/83/10 Kolegium Regionalnej Izby

Uchwała Nr KI –412/83/10
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej
w Krakowie
z dnia 24 marca 2010 r.
znak sprawy: WK-613-72/09
Kolegium Izby działając na podstawie z art. 18 ust. 1 pkt 5a i art. 25b ustawy
z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001
r. Nr 55, poz. 577 z późn. zm.)
postanawia
oddalić zastrzeżenie wniesione przez Dyrektora Tarnowskiego Centrum Kultury
do wniosku pokontrolnego nr 2 zawartego w wystąpieniu pokontrolnym
Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie z dnia 9 lutego 2010 roku.
UZASADNIENIE
Działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 października 1992 r. o
regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 z późn. zm.)
w okresie od 23 listopada do 15 grudnia 2009 roku, inspektorzy Regionalnej Izby
Obrachunkowej w Krakowie przeprowadzili kontrolę doraźną gospodarki finansowej
Tarnowskiego Centrum Kultury będącego instytucją kultury Miasta Tarnowa.
Kontrolą objęto działalność jednostki w latach 2007 -2008 oraz w roku 2009 do dnia
kontroli.
Ustalenia kontroli wynikające z protokołu podpisanego obustronnie w dniu 16
grudnia 2009 r. były podstawą skierowania przez Prezesa Regionalnej Izby
Obrachunkowej w Krakowie wystąpienia pokontrolnego nr WK-613-72/09 z dnia 9
lutego 2010 r. Wystąpienie pokontrolne wpłynęło do kontrolowanej jednostki 12
lutego 2010 r.
W dniu 26 lutego 2010 r., z zachowaniem terminu ustawowego, do
Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie wpłynęło pismo skierowane przez
Dyrektora Tarnowskiego Centrum Kultury stanowiące zastrzeżenie do wniosku
pokontrolnego nr 2 w brzmieniu:
Dostosowanie zapisów regulaminu wynagradzania pracowników Tarnowskiego
Centrum Kultury do wymogów rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23
kwietnia 1999 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w
instytucjach kultury prowadzących w szczególności działalność w zakresie
upowszechniania kultury (Dz. U. Nr 45, poz. 446 z późn. zm.).
Wniosek pokontrolny został sformułowany na podstawie nieprawidłowości
stwierdzonych podczas kontroli, które zostały przedstawione w protokole kontroli oraz
w wystąpieniu pokontrolnym. Nieprawidłowości polegały na przyjęciu w regulaminie
wynagradzania pracowników Tarnowskiego Centrum Kultury zapisów sprzecznych z
przepisami rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki powołanego we wniosku
pokontrolnym, do którego wniesiono zastrzeżenie, i tak:
- w § 6 ust. 3 regulaminu wynagradzania pracowników przewidziano dla pracowników
legitymujących się 30-letnim lub dłuższym stażem pracy, dodatek w wysokości 30 %
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli przepracowali w tymże zakładzie
pracy co najmniej ostatnie 10 lat do czasu osiągnięcia 30-letniego lub dłuższego stażu
pracy,
- w załączniku nr 2 do regulaminu wynagradzania pracowników stanowiącym tabelę
zaszeregowania stanowisk pracy i dodatku funkcyjnego przyjęto wynagrodzenie
kierowcy samochodu osobowego w przedziale 1.070,00 zł – 2.250,00 zł, zaś granice
określone ww. rozporządzeniem – to przedział 1.130,00 zł – 2.000,00 zł.
Dyrektor Tarnowskiego Centrum Kultury wskazany w wystąpieniu
pokontrolnym jako osoba odpowiedzialna za powstałe nieprawidłowości, składając
zastrzeżenie do wniosku pokontrolnego nr 2 postawił zarzuty naruszenia art. 27 ust. 1
ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności
kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.) oraz art. 77 ² § 1, art. 9 § 2
Kodeksu pracy poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a ponadto zarzut naruszenia
przepisów rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki, o którym mowa wyżej poprzez
błędną ich wykładnię polegającą na przyjęciu, że instytucje kultury nie mogą stosować
korzystniejszych zasad wynagradzania pracowników jak określone w rozporządzeniu.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie po zapoznaniu się z
ustaleniami wynikającymi z protokołu kontroli jak też z argumentami
przedstawionymi w przedmiotowym zastrzeżeniu, przedstawia swoje stanowisko w
odniesieniu do stawianych zarzutów, przywołując na wstępie regulacje wynikające ze
wskazanych przepisów, które zdaniem składającego zastrzeżenie zostały naruszone
przez kontrolującego.
Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o prowadzeniu i organizowaniu działalności
kulturalnej, instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią
mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków
kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania.
Na podstawie art. 9 § 2 Kodeksu pracy postanowienia regulaminów i statutów nie
mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych
ustaw i aktów wykonawczych.
Art. 77² § 1 zaś mówi, iż pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników, nie
objętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem
zbiorowym pracy ustala warunki wynagradzania za pracę w regulaminie
wynagradzania.
Zdaniem Kolegium Izby, art. 27 ust. 1 ustawy o prowadzeniu i organizowaniu
działalności kulturalnej nie może być podstawą do samodzielnego tworzenia
przepisów wewnętrznych bez uwzględnienia przepisów ogólnie obowiązującego
prawa, wyznaczających granice samodzielności. W myśl art. 35 ust. 2 obowiązującej
do końca 2009 r. ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr
249. poz. 2104 z późn. zm.), jednostki sektora finansów publicznych dokonują
wydatków zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych rodzajów wydatków.
2
Obecnie regulacja ta wynika z art. 44 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych ( Dz. U Nr 157, poz. 1240).
W przypadku wydatków na wynagrodzenia pracowników instytucji kultury właściwe
przepisy stanowi rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23 kwietnia 1999 r.
W § 4 ust. 1 tegoż rozporządzenia wydanego na podstawie art. 31 ustawy o
organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, określono dodatek za wysługę
lat w wysokości 5 % stawki miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach
pracy, wzrastający o 1 % za każdy następny rok pracy, do osiągnięcia 20 % po 20 i
więcej latach pracy.
W związku z tym, powołany, cyt. „art. 77² § i 2” (treść przytoczonego przepisu na str.
2 pisma wskazuje na art. 77² § 1 Kodeksu pracy) i art. 9 § 2 Kodeksu pracy, zdaniem
Kolegium Izby nie ma zastosowania. Nie można się zgodzić z wykładnią
kontrolowanego, że regulamin mógł zawierać rozwiązania korzystniejsze dla
pracowników niż wynikające z rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki. Istotnym
przepisem, na który kontrolowany nie zwrócił uwagi jest art. 5 Kodeksu pracy, który
stanowi: „Jeżeli stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy
szczególne, przepisy kodeksu stosuje się w zakresie nie uregulowanym tymi
przepisami”. Przepisy rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki dotyczącego zasad
wynagradzania pracowników niewątpliwie stanowią przepisy szczególne, wobec
czego mają pierwszeństwo przed przepisami ogólnymi.
W podobnej sprawie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w
wyroku z dnia 24 czerwca 2004 r. (sygn. akt OSK 442/04) dotyczącym wynagrodzeń
pracowników samorządowych, stwierdzając, że skoro wynagrodzenia pracowników
samorządowych określa Rada Ministrów, to przepisy Kodeksu pracy dotyczące
ustalania warunków wynagradzania za pracę przez pracodawcę w regulaminie, nie
mają zastosowania.
W związku z powyższym Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w
Krakowie uznaje wniosek pokontrolny nr 2 za prawidłowy i postanawia jak w
sentencji uchwały.
POUCZENIE
Od przedmiotowej uchwały nie przysługują środki odwoławcze.
/-/ Przewodniczący Kolegium Izby
Janusz Kot
3