WYROK ŁĄCZNY - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Zielonej

Sygn. akt II K 222/15
WYROK ŁĄCZNY
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 grudnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Zielonej Górze w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSO Dariusz Pawlak
Protokolant: st. sekr. sąd. Marzena Harasimowicz
przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. Cezarego Ćwirleja
po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r.
sprawy skazanego:
J. U. - syna R. i R. z domu U., urodzonego (...) w G.,
skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 22 listopada 1990 r. w sprawie II K 260/ 90:
• za przestępstwo z art. 208 kk w zw. z art. 60 § 2 kk, popełnione dnia 22 lutego 1990 roku, na karę 3 (trzech) lat
pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 208 kk w zw. z art. 60 § 2 kk, popełnione dnia 22 lutego 1990 roku, na karę 3 (trzech) lat
pozbawienia wolności,
oraz na karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 800.000 (osiemset tysięcy) starych
złotych, które zostały wykonane;
2. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 sierpnia 1992 r. w sprawie II K 102/91, za przestępstwo z art. 159
kk w zw. z art. 60 § 1 kk, popełnione w dniu 12 grudnia 1990 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,
która została wykonana;
3. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 15 listopada 1995 r. w sprawie II K 281/95, zmienionym wyrokiem Sądu
Wojewódzkiego w Zielonej Górze z dnia 13 lutego 1996 r. w sprawie III Kr 25/96, za przestępstwo z art. 208 kk w zw.
z art. 60 § 2 kk, popełnione w dniu 20 lutego 1995 roku, na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia
wolności oraz grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych, które zostały wykonane;
4. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie II K 505/00, zmienionym wyrokiem Sądu
Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 19 lutego 2002 r. w sprawie VII Ka 609/01:
• za przestępstwo z art. 208 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione dnia 19 kwietnia 2000 roku, na karę 2 (dwóch)
lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione dnia 19 marca 2000 roku, na karę 1 (jednego)
roku pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 190 § 1 kk, popełnione dnia 19 marca 2000 roku, na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności,
oraz na karę łączną 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
5. Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 17 stycznia 2002 r. w sprawie II K 137/01, utrzymanym w mocy
wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9 maja 2002 r. w sprawie II AKa 222/02, za przestępstwo z art. 159
kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 16 czerwca 1999 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,
A. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 4 i 5 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie II K 118/02, orzekając
karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, która została wykonana;
6. Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie II K 1778/03, utrzymanym w mocy
wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie VII Ka 358/04, za przestępstwo z
art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 kk, popełnione w dniu 23
sierpnia 2003 roku, na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana;
7. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 13 września 2004 r. w sprawie II K 424/04, za przestępstwo z art. 46
ust. 1 i art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione w dniach 7 i 9 marca 2004
roku, na karę 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
8. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie II K 96/02, za przestępstwo z art. 270
§ 1 kk i art. 272 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 31 § 2 kk, popełnione w dniu 23 lipca 1997 roku, na karę 8 (ośmiu)
miesięcy pozbawienia wolności;
B. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 7 i 8 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 26 stycznia 2006 r. w sprawie II K 851/05, którym
orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana;
9. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie II K 942/09, za przestępstwo z art. 14 §
1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 2 września 2009 roku, na
karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
10. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie II K 151/11, za przestępstwo z art. 59 ust. 1
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w
okresie nie wcześniej niż od początku grudnia 2009 roku, dokładnej daty nie ustalono i nie później niż do 23 stycznia
2010 roku, na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
11. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 15 września 2014 r. w sprawie II K 383/12, za przestępstwo z art. 286 §
1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w okresie od 30 września do października 2009 roku, na karę 1 (jednego) roku
i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,
C. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 9, 10 i 11 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15 w punkcie
II, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2015 r. w sprawie II AKa
166/15, którym orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i która podlega wykonaniu ;
12. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 31 lipca 2009 r. w sprawie II K 1101/07, za przestępstwo z art. 158 §
1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 13 czerwca 2007 roku, na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy
pozbawienia wolności;
13. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie II K 583/09 utrzymanym w mocy wyrokiem
Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 13 grudnia 2010 r. w sprawie VII Ka 635/10:
• za przestępstwo z art. 193 kk, popełnione w nocy z 30 na 31 marca 2009 roku, na karę 3 (trzech) miesięcy
pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 193 kk, popełnione w nocy z 30 na 31 marca 2009 roku, na karę 3 (trzech) miesięcy
pozbawienia wolności,
oraz na karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
14. Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 4 stycznia 2012 r. w sprawie II K 277/08, zmienionym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie II AKa 178/12, za przestępstwo z art. 258 § 1
kk, popełnione w okresie od 11 marca 2007 roku do 25 września 2007 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia
wolności;
D. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 12, 13 i 14 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 27 września 2013 r. w sprawie II K 28/13 w punkcie
II i orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana;
15. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie II K 534/14, za przestępstwo z art. 14 § 1
kk w zw. z art. 19 § 1 kk w zw. z art. 233 § 1 kk, popełnione w styczniu 2014 roku, na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby;
16. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 12 września 2014 r. w sprawie II K 137/13, za przestępstwo z art. 158 §
1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 18 lipca 2012 roku, na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
E. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 15 i 16 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15 w punkcie
III, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2015 r. w sprawie II AKa
166/15, którym orzeczono karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
, na poczet której zaliczono okres od dnia 10.04.2015 r. do dnia 09.10.2015 r. i która podlega wykonaniu w
pozostałej części ;
17. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie II K 600/14, utrzymanym w mocy wyrokiem
Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 23 lipca 2015 r. w sprawie VII Ka 588/15, za przestępstwo z art. 159 kk w zw.
z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 7 czerwca 2014 roku, na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, na którą
skazanie stało się prawomocne w dniu 23 lipca 2015 r. oraz na poczet której zaliczono okres tymczasowego
aresztowania od dnia 07.06.2014 r. do dnia 18.12.2014 r., którą odbywa od dnia 09.10.2015 r. i nadal oraz która
podlega wykonaniu w pozostałej części;
*********************************************
orzeka
1) na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 kpk, art. 569 § 2 kpk, art. 85 § 1 i § 2 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 86 § 4 kk łączy
wobec skazanego J. U. karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem opisanym wyżej w punkcie 17 i kary łączne
pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w
sprawie II K 93/15 w punktach II i III, wskazane wyżej w punktach C i E części wstępnej niniejszego wyroku łącznego,
a obejmujące kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi wyżej w punktach 9, 10, 11, 15 i 16, i w ich
miejsce wymierza temu skazanemu karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,
2) na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w punkcie 1 kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu
okres odbywania kar pozbawienia wolności i okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach podlegających
łączeniu, to jest: od dnia 07.06.2014 r. do dnia 18.12.2014 r., od dnia 10.04.2015 r. do dnia 09.10.2015 r. i od dnia
09.10.2015 r. i nadal,
3) na podstawie art. 576 § 1 kpk ustala, że w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym podlegające łączeniu wyroki
podlegają odrębnemu wykonaniu,
4) na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w części dotyczącej objęcia karą łączną kar orzeczonych wyrokami
opisanymi wyżej w punktach 1, 2, 3, 4, 5, A, 6, 7, 8, B, 12, 13, 14 i D, i w tym zakresie kosztami procesu obciąża Skarb
Państwa,
5) na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk i § 2 ust. 3, § 14 ust. 5 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002r., Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) zasądza od Skarbu Państwa na
rzecz adw. M. D. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia 00/100) złotych - plus podatek VAT - tytułem wynagrodzenia za
obronę udzieloną skazanemu J. U. z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego,
6) na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie o wydanie wyroku
łącznego.
SSO Dariusz Pawlak
Sygn. akt II K 222/15
UZASADNIENIE
Skazany J. U. wniósł o wydanie wyroku łącznego, obejmującego kary pozbawienia wolności orzeczone w stosunku
do niego wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze w sprawie II K 277/08 i wyrokami Sądu Rejonowego w
Świebodzinie w sprawach II K 942/09, II K 151/11, II K 383/12, II K 137/13 i II K 600/14, przy zastosowaniu
zasady absorpcji, jednocześnie wnosząc także o rozwiązanie węzła kary łącznej orzeczonej w sprawie II K 93/15 Sądu
Okręgowego w Zielonej Górze, obejmującej kary orzeczone wobec niego w sprawach II K 137/13 i II K 534/14 Sądu
Rejonowego w Świebodzinie, przy czym wniósł między innymi o przeprowadzenie dowodu na okoliczność stanu jego
zdrowia.
J. U. był karany wielokrotnie, poczynając już od 1974 roku, jednakże uwzględniając wyroki wskazane we
wniosku skazanego oraz wcześniejsze postępowania o wydanie wobec niego wyroku łącznego, Sąd uznał za
zasadne rozszerzenie niniejszego postępowania o skazania J. U. za przestępstwa, wyrokami nie wymienionymi w
przedmiotowym wniosku, poczynając od wyroku wydanego w sprawie II K 260/90 Sądu Rejonowego w Świebodzinie
i późniejszymi.
Tym samym tutejszy Sąd Okręgowy ustalił co następuje.
J. U., syn R. i R. z domu U., urodzony (...) w G., został skazany za przestępstwa między innymi prawomocnymi
wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 22 listopada 1990 r. w sprawie II K 260/ 90:
• za przestępstwo z art. 208 kk w zw. z art. 60 § 2 kk, popełnione dnia 22 lutego 1990 roku, na karę 3 (trzech) lat
pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 208 kk w zw. z art. 60 § 2 kk, popełnione dnia 22 lutego 1990 roku, na karę 3 (trzech) lat
pozbawienia wolności,
oraz na karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 800.000 (osiemset tysięcy) starych
złotych, które zostały wykonane;
2. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 sierpnia 1992 r. w sprawie II K 102/91, za przestępstwo z art. 159
kk w zw. z art. 60 § 1 kk, popełnione w dniu 12 grudnia 1990 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,
która została wykonana;
3. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 15 listopada 1995 r. w sprawie II K 281/95, zmienionym wyrokiem Sądu
Wojewódzkiego w Zielonej Górze z dnia 13 lutego 1996 r. w sprawie III Kr 25/96, za przestępstwo z art. 208 kk w zw.
z art. 60 § 2 kk, popełnione w dniu 20 lutego 1995 roku, na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia
wolności oraz grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych, które zostały wykonane;
4. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie II K 505/00, zmienionym wyrokiem Sądu
Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 19 lutego 2002 r. w sprawie VII Ka 609/01:
• za przestępstwo z art. 208 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione dnia 19 kwietnia 2000 roku, na karę 2 (dwóch)
lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione dnia 19 marca 2000 roku, na karę 1 (jednego)
roku pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 190 § 1 kk, popełnione dnia 19 marca 2000 roku, na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności,
oraz na karę łączną 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
5. Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 17 stycznia 2002 r. w sprawie II K 137/01, utrzymanym w mocy
wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9 maja 2002 r. w sprawie II AKa 222/02, za przestępstwo z art. 159
kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 16 czerwca 1999 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,
A. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 4 i 5 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie II K 118/02, orzekając
karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, która została wykonana;
6. Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie II K 1778/03, utrzymanym w mocy
wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie VII Ka 358/04, za przestępstwo z
art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 kk, popełnione w dniu 23
sierpnia 2003 roku, na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana;
7. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 13 września 2004 r. w sprawie II K 424/04, za przestępstwo z art. 46
ust. 1 i art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione w dniach 7 i 9 marca 2004
roku, na karę 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
8. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie II K 96/02, za przestępstwo z art. 270
§ 1 kk i art. 272 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 31 § 2 kk, popełnione w dniu 23 lipca 1997 roku, na karę 8 (ośmiu)
miesięcy pozbawienia wolności;
B. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 7 i 8 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 26 stycznia 2006 r. w sprawie II K 851/05, którym
orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana;
9. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie II K 942/09, za przestępstwo z art. 14 §
1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 2 września 2009 roku, na
karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
10. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie II K 151/11, za przestępstwo z art. 59 ust. 1
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w
okresie nie wcześniej niż od początku grudnia 2009 roku, dokładnej daty nie ustalono i nie później niż do 23 stycznia
2010 roku, na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
11. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 15 września 2014 r. w sprawie II K 383/12, za przestępstwo z art. 286 §
1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w okresie od 30 września do października 2009 roku, na karę 1 (jednego) roku
i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,
C. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 9, 10 i 11 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15 w punkcie
II, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2015 r. w sprawie II AKa
166/15, którym orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i która podlega wykonaniu;
12. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 31 lipca 2009 r. w sprawie II K 1101/07, za przestępstwo z art. 158 §
1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełnione w dniu 13 czerwca 2007 roku, na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy
pozbawienia wolności;
13. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie II K 583/09 utrzymanym w mocy wyrokiem
Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 13 grudnia 2010 r. w sprawie VII Ka 635/10:
• za przestępstwo z art. 193 kk, popełnione w nocy z 30 na 31 marca 2009 roku, na karę 3 (trzech) miesięcy
pozbawienia wolności,
• za przestępstwo z art. 193 kk, popełnione w nocy z 30 na 31 marca 2009 roku, na karę 3 (trzech) miesięcy
pozbawienia wolności,
oraz na karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
14. Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 4 stycznia 2012 r. w sprawie II K 277/08, zmienionym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie II AKa 178/12, za przestępstwo z art. 258 § 1
kk, popełnione w okresie od 11 marca 2007 roku do 25 września 2007 roku, na karę 1 (jednego) roku pozbawienia
wolności;
D. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 12, 13 i 14 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 27 września 2013 r. w sprawie II K 28/13 w punkcie II
i orzeczono karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, która została wykonana;
15. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie II K 534/14, za przestępstwo z art. 14 § 1
kk w zw. z art. 19 § 1 kk w zw. z art. 233 § 1 kk, popełnione w styczniu 2014 roku, na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby;
16. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 12 września 2014 r. w sprawie II K 137/13, za przestępstwo z art. 158 §
1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 18 lipca 2012 roku, na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
E. przy czym kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 15 i 16 połączono
wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15 w punkcie
III, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2015 r. w sprawie II AKa
166/15, którym orzeczono karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na
poczet której zaliczono okres od dnia 10.04.2015 r. do dnia 09.10.2015 r. i która podlega wykonaniu w pozostałej
części;
17. Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie II K 600/14, utrzymanym w mocy wyrokiem
Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 23 lipca 2015 r. w sprawie VII Ka 588/15, za przestępstwo z art. 159 kk w zw.
z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 7 czerwca 2014 roku, na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, na którą
skazanie stało się prawomocne w dniu 23 lipca 2015 r. oraz na poczet której zaliczono okres tymczasowego
aresztowania od dnia 07.06.2014 r. do dnia 18.12.2014 r., którą odbywa od dnia 09.10.2015 r. i nadal oraz która
podlega wykonaniu w pozostałej części.
/dowód: - odpis wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze w sprawie II K 93/15 - k. 6-7, wraz z odpisem wyroku
Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, sygn. akt II AKa 166/15 – k. 11 akt,
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 600/14 – k. 14-15 akt, wraz z odpisem wyroku Sądu
Okręgowego w Zielonej Górze, sygn. akt VII Ka 588/15 – k. 16 akt,
- dane o karalności – k. 33-38 akt,
- wcześniejsze opinie o skazanym – k. 12-13, 17,
- odpisy obliczeń kary ze sprawy II K 93/15 Sądu Okręgowego w Zielonej Górze i k. 57, 58 akt,
- aktualna opinia o skazanym – k. 59-62 akt,
- odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 206/12 – k. 65-66 akt,
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 942/09 – k. 67 akt,
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 151/11 – k. 68 akt,
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 137/13 – k. 69 akt, wraz z obliczeniem kary – k. 70 akt,
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 383/12 – k. 71-74 akt, wraz z obliczeniem kary –
k. 75 akt,
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 534/14 – k. 76 akt,
- akta II K 93/15 SO w Zielonej Górze – dołączone,
- akta II K 28/13 SO w Zielonej Górze – dołączone,
- akta II K 600/14 SR w Świebodzinie – dołączone,
- akta II K 206/12 SR w Świebodzinie – dołączone,
- akta II K 383/12 SR w Świebodzinie – dołączone,
- akta II K 942/09 SR w Świebodzinie – dołączone,
- akta II K 137/13 SR w Świebodzinie – dołączone,
- akta II K 151/11 SR w Świebodzinie – dołączone,
- akta II K 534/14 SR w Świebodzinie – dołączone/
Skazany J. U. z okresu ostatniego odbywania kary pozbawienia wolności, to jest od dnia 10.04.2015 r., posiada
opinię pozytywną. Jeden raz był nagrodzony regulaminowo i nie był karany dyscyplinarnie. Nie przejawia tendencji
do dominacji i zachowań agresywnych, jest szeregowym uczestnikiem podkultury przestępczej. W stosunku do
przełożonych zazwyczaj bywa grzeczny i regulaminowy, choć w sytuacjach dla siebie niekorzystnych potrafi
przyjmować postawę impulsywną. W środowisku osadzonych funkcjonuje poprawnie. Deklaruje postawę krytyczną
wobec popełnionych przestępstw. Nie jest zatrudniony i nie czynił starań w tym kierunku. Kontakt telefoniczny i
listowny utrzymuje ze znajomymi i konkubiną. Rozpoznano u niego nieokreślone choroby stawów, bóle kostnostawowe i osłabienie wzroku.
/dowód: - aktualna opinia o skazanym – k. 59-62 akt,
- opinia o stanie zdrowia – k. 46, 53 akt/
Sąd zważył co następuje.
Zgodnie z art. 568a § 1 pkt 2 kpk, Sąd orzeka karę łączną między innymi w wyroku łącznym, w odniesieniu do kar
wymierzonych skazanemu za przestępstwa w więcej niż jednym wyroku skazującym, przy czym zgodnie z art. 569
§ 2 kpk, jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, właściwym do wydania wyroku łącznego jest sąd
wyższego rzędu.
Materialne warunki orzekania kary łącznej oraz zasady jej wymiaru regulują przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego,
których uregulowania uzyskały nową treść z dniem 01.07.2015 roku, tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego
2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 396).
Uwzględniać przy tym należy przepis przejściowy zawarty w art. 19 ust. 1 powyższej ustawy, zgodnie z którym
przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie
orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w
związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie ustawy, a zatem dnia 01.07.2015 r. i
później.
W pierwszej kolejności należało zatem rozważyć, czy w stosunku do osoby skazanego w ogóle ujawniły się podstawy
do orzekania kary łącznej z uwzględnieniem nowych regulacji rozdziału IX Kodeksu karnego, a jeżeli tak, to w drugiej
kolejności – w związku ze stwierdzeniem, iż wszystkie przestępstwa, za które wymierzono skazanemu przedmiotowe
kary, zostały popełnione przez skazanego przed dniem 01.07.2015 roku – należało rozważyć uregulowania rozdziału
IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015 roku i w brzmieniu obowiązującym od dnia
01.07.2015 roku, pod kątem względności tych ustaw w odniesieniu do osoby skazanego, zgodnie z art. 4 § 1 kk.
W odniesieniu do pierwszej ze wskazanych kwestii należy wyrazić stanowisko, iż w sytuacji skazanego opisanej
w ustalonym wyżej stanie faktycznym - w świetle stwierdzenia, iż orzeczono wobec niego prawomocnie między
innymi podlegające wykonaniu kary łączne i karę jednostkową tego samego rodzaju, zaś wyrok Sądu Rejonowego w
Świebodzinie, wydany w dniu 10 lutego 2015 r. w sprawie II K 600/14, utrzymany został w mocy wyrokiem Sądu
Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 23 lipca 2015 r. w sprawie VII Ka 588/15, a tym samym w tej sprawie prawomocne
skazanie J. U. nastąpiło w dniu 23 lipca 2015 r. - ujawniła się możliwość stosowania przy orzekaniu o karze łącznej
przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.07.2015 roku.
Odnośnie natomiast drugiej z sygnalizowanych kwestii, Sąd po dokonaniu porównania przepisów art. 85 - 91 Kodeksu
karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku oraz w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca
2015 roku, zajął stanowisko, iż przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku,
nie były dla skazanego względniejsze w rozumieniu art. 4 § 1 kk, a tym samym za podstawę kształtowania wobec niego
kary łącznej w niniejszym postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, przyjął regulację obowiązującą od dnia 1 lipca
2015 roku.
Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiały następujące okoliczności.
W myśl art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku, sąd orzekał karę łączną, biorąc za
podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa, jeżeli:
1) sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co
do któregokolwiek z tych przestępstw,
2) wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.
W takim wypadku sąd wymierzał karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne
przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak między innymi 15 lat pozbawienia wolności (art. 86 § 1 kk).
Sąd Najwyższy, w uchwale z dnia 25 lutego 2005 roku (I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/113), stwierdził przy tym,
że użyty w art. 85 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) zwrot „zanim zapadł pierwszy
wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, jaki zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego
(kolejnych) przestępstw. Oznacza to, iż realny zbieg przestępstw to popełnienie przez sprawcę kilku odrębnych
przestępstw, a momentem zamykającym ten zbieg jest chronologicznie pierwszy wyrok zapadły przed popełnieniem
przez sprawcę kolejnego przestępstwa, zaś zagadnienie zbiegu przestępstw należy rozpatrywać w odniesieniu do
całokształtu działalności przestępczej sprawcy, a nie tylko tych wyroków, które skazany wskazał we wniosku o wydanie
wyroku łącznego. Sąd Najwyższy jednocześnie przyjął, iż konkretne przestępstwa nie pozostają w zbiegu realnym w
takiej sytuacji, gdy sprawca podjął przestępcze działania wiedząc, że zapadł już wobec niego inny wyrok. W takim
przypadku brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego obejmującego wszystkie wyroki jednostkowe, możliwym
jest jednak wydanie wobec sprawcy nie jednego, lecz także kolejnych wyroków łącznych pod warunkiem ustalenia, że
popełnione przez niego przestępstwa pozostają w zbiegu realnym.
Z wyżej poczynionych ustaleń wynika, że zagadnienie objęcia karą łączną wszystkich kar orzeczonych wobec J. U.
wyrokami wymienionymi w punktach od 1 do 16 wskazanych ustaleń i części wstępnej niniejszego wyroku łącznego,
było już przedmiotem prawomocnie zakończonych postępowań o wydanie wyroku łącznego, a ostatnio w sprawie II
K 93/15 Sądu Okręgowego w Zielonej Górze, w której wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia
20 sierpnia 2015 r., utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie II AKa 166/15, w punkcie II połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi
wyżej w punktach 9, 10 i 11 wyżej wskazanych ustaleń i w ich miejsce orzeczono wobec skazanego karę łączną 2
(dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś w punkcie III połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami
wymienionymi wyżej w punktach 15 i 16 wyżej wskazanych ustaleń i w ich miejsce orzeczono wobec skazanego karę
łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a nadto w punkcie IV umorzono postępowanie
w zakresie pozostałych z wyżej wskazanych wyroków. W takim zakresie należałoby zatem mówić o powadze rzeczy
osądzonej (art. 17 § 1 pkt 7 kpk), z zastrzeżeniem treści art. 575 § 1 kpk.
Jedynym wyrokiem skazującym J. U. za przestępstwo, który dotychczas nie był przedmiotem prawomocnego
postępowania o wydanie wyroku łącznego, jest zatem wyrok Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 lutego 2015
r. w sprawie II K 600/14, utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 23 lipca 2015
r. w sprawie VII Ka 588/15, którym skazano go za przestępstwo z art. 159 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w
dniu 7 czerwca 2014 roku, na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności (punkt 17 ustaleń). Osądzone tym wyrokiem
przestępstwo zostało zatem popełnione przez J. U. zanim zapadł wyrok Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 12
września 2014 r. w sprawie II K 137/13, wskazany w punkcie 16 powyższych ustaleń, stanowiący pierwszy, chociażby
nieprawomocny wyrok w rozumieniu art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015 r., statuujący kolejny
i zarazem ostatni realny zbieg przestępstw popełnionych przez tego skazanego, ustalony w punkcie III wyroku łącznego
Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15.
Zgodnie z art. 575 § 1 kpk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015 r., należałoby zatem rozwiązać jedynie
karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną w punkcie III wyroku łącznego Sądu Okręgowego w
Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15 i następnie połączyć w nową karę łączną jedynie:
- karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia z warunkowym zawieszeniem wykonania, orzeczoną wyrokiem Sądu
Rejonowego w Świebodzinie z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie II K 534/14, za przestępstwo z art. 14 § 1 kk w zw.
z art. 19 § 1 kk w zw. z art. 233 § 1 kk, popełnione w styczniu 2014 roku (punkt 15 ustaleń), przy czym zgodnie z art. 89
§ 1a kk, obowiązującym w dacie popełnienia tego przestępstwa, zastosowanie co do tej kary instytucji warunkowego
zawieszenia wykonania kary nie byłoby przeszkodą do orzeczenia bezwzględnej kary łącznej pozbawienia wolności,
- karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 12 września
2014 r. w sprawie II K 137/13, za przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 18 lipca 2012
roku (punkt 16 ustaleń), oraz
- karę 2 lat pozbawienia wolności, orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 lutego 2015 r. w
sprawie II K 600/14, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 23 lipca 2015 r. w
sprawie VII Ka 588/15, za przestępstwo z art. 159 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełnione w dniu 7 czerwca 2014 roku
(punkt 17 ustaleń).
W odniesieniu do wszystkich pozostałych wyroków wskazanych w ustaleniach, w tym co do wyroków objętych
punktem II wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r., którym orzeczono karę
łączną 2 lat pozbawienia wolności, to jest wyroków wymienionych wyżej w punktach 9, 10 i 11 podanych ustaleń,
zachodziłaby konieczność umorzenia postępowania na podstawie art. 572 kpk lub art. 17 § 1 pkt 7 kpk.
Orzekając nową karę łączną zgodnie z art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku,
obejmującą jedynie kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach II K 534/14, II K 137/13 i II K 600/14, Sąd
mógłby zatem orzec jedynie w miejsce tych kar, zgodnie z art. 86 § 1 kk, nowa karę łączną pozbawienia wolności w
wymiarze od 2 lat do 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Zgodnie bowiem z ugruntowanym w czasie poprzednio
obowiązujących regulacji rozdziału IX Kodeksu karnego stanowiskiem judykatury „wymiar kar łącznych w wyrokach
objętych wyrokiem łącznym nie wyznacza ustawowych granic minimum i maksimum, w jakich sąd może orzec nową
karę łączną, gdyż z mocy art. 575 k.p.k. kary łączne orzeczone wcześniejszymi wyrokami ulegają rozwiązaniu. Tym
samym więc granice nowej kary łącznej, która ma zostać orzeczona, określa przepis art. 86 § 1 k.k. i każde kolejne
postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego za podstawę orzekania kary łącznej przyjmuje wyłącznie kary
wymierzone za poszczególne przestępstwa, z uwzględnieniem, że poprzednio orzeczona kara łączna utraciła moc, jak
przewiduje to przepis art. 575 § 1 k.p.k.” (tak m. in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 16 grudnia 2010 roku II
KK 156/10 Biul. PK 2011/2/24).
W takim przypadku odrębnemu wykonaniu podlegałaby jeszcze kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat,
orzeczona w punkcie II wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r., utrzymanego
w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2015 r. w sprawie II AKa 166/15, obejmująca
kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wymienionymi wyżej w punktach 9, 10 i 11 wyżej wskazanych ustaleń.
Natomiast na gruncie obecnych regulacji rozdziału IX Kodeksu karnego, stosownie do art. 85 § 1 i § 2 kk Sąd orzeka
karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo
inne podlegajace łączeniu, przy czym podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu,
z zastrzeżeniem art. 89 kk, w całości lub w części kary lub kary łączne za te przestępstwa. Nadto Sąd
wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie
przekraczając jednak między innymi 20 lat pozbawienia wolności, przy czym tę zasadę stosuje się odpowiednio, jeżeli
przynajmniej jedną z kar podlegajacych łączeniu jest już orzeczona kara łączna (art. 86 § 1 i § 4 kk).
Tym samym w aktualnej sytuacji skazanego, po ustaleniu, że z dotychczas wymierzonych mu kar za przestępstwa,
wykonaniu podlegają, co najmniej w części, kara jednostkowa 2 lat pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K
600/14 Sądu Rejonowego w Świebodzinie (punkt 17 ustaleń) i dwie kary łączne w wymiarach 1 roku i 6 miesięcy oraz
2 lat pozbawienia wolności, orzeczone w sprawie II K 93/15 Sądu Okręgowego w Zielonej Górze (punkty C i E ustaleń)
i są to podlegające łączeniu kary tego samego rodzaju, istnieje możliwość wymierzenia - przy uwzględnieniu nowego
brzmienia art. 85 § 1 i § 2 kk – jednej nowej kary łącznej pozbawienia wolności, obejmującej wyżej wskazaną jedną
karę jednostkową i dwie wyżej wskazane kary łączne, a tym samym więcej jednostkowych skazań J. U. niż w
przypadku zastosowania regulacji rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do
dnia 30 czerwca 2015 roku, zaś wymiar tak nowo ukształtowanej jednej kary łącznej - według obecnego brzmienia
art. 86 § 1 i § 4 kk – może wynosić od 2 lat pozbawienia wolności do 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (suma
kar: jednostkowej – 2 lata, łącznej – 2 lata i łącznej – 1 rok i 6 miesięcy). W takiej sytuacji podwyższenie w nowym
brzmieniu art. 86 § 1 kk granicy kary łącznej pozbawienia wolności z 15 do 20 lat, w niniejszym postępowaniu nie ma
dla skazanego żadnego znaczenia.
Sąd wyraża przy tym stanowisko, iż w realiach niniejszej sprawy nie ujawniła się przeszkoda określona w przepisie
art. 85 § 3 kk w jego brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 roku, która nie pozwalałaby na orzeczenie wobec
skazanego węzła jednej kary łącznej pozbawienia wolności, kształtowanej w wyżej wskazany sposób.
Mając na uwadze wszystkie powyższe zważenia i dostrzegając w konsekwencji, iż uprzednio obowiązujące przepisy
rozdziału IX Kodeksu karnego nie były dla skazanego względniejsze, Sąd, na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 kpk,
art. 569 § 2 kpk, art. 85 § 1 i § 2 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 86 § 4 kk, połączył wobec skazanego J. U. karę
pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Świebodzinie z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie II
K 600/14, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 23 lipca 2015 r., opisanym
wyżej w punkcie 17 i kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Zielonej
Górze z dnia 20 sierpnia 2015 r. w sprawie II K 93/15 w punktach II i III, wskazane wyżej w punktach C i E i w
części wstępnej niniejszego wyroku łącznego, a obejmujące kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi
wyżej w punktach 9, 10, 11, 15 i 16, i w ich miejsce wymierzył temu skazanemu karę łączną 4 (czterech) lat
pozbawienia wolności.
Ustalając wymiar tej kary łącznej pozbawienia wolności, poza dyrektywą określoną w art. 85a kk, dodanym od 1
lipca 2015 roku, Sąd wziął pod uwagę także ilość i rodzaj przestępstw, których kara ta dotyczy, związek podmiotowoprzedmiotowy, w tym czasowy pomiędzy tymi przestępstwami bądź też brak takich związków oraz zachowanie się
skazanego po popełnieniu tych przestępstw. Zgodnie bowiem z wcześniejszymi poglądami doktryny i judykatury, które
w ocenie tutejszego Sądu zachowują aktualność, na wymiar kary łącznej nie ma wpływu ani stopień zawinienia z jego
funkcją limitującą, ani stopień społecznej szkodliwości poszczególnych przestępstw, ponieważ te okoliczności Sąd
brał już pod uwagę wymierzając kary jednostkowe. Wysokość kary łącznej ograniczona granicami określonymi w art.
86 kk uzależniona jest natomiast zarówno od bliskości podmiotowej i przedmiotowej popełnionych przestępstw, w
tym również pobudek i sposobu działania sprawcy, a nadto jego właściwości i warunków osobistych, sposobu życia
przed wkroczeniem na drogę przestępczą i późniejszego jego zachowania się. Przy wymiarze kary łącznej istotne
znaczenie ma również nie tylko kwestia istnienia lub nieistnienia bliskości związku podmiotowego i przedmiotowego
lub nawet pewnej zwartości czasowej pomiędzy poszczególnymi czynami, lecz istotne jest także, jak wielki stopień
społecznej szkodliwości charakteryzuje wszystkie czyny objęte karą łączną. Innymi słowy jedną z podstaw wymiaru
kary łącznej jest także globalna ocena stopnia społecznej szkodliwości wszystkich przestępstw, za które wymierzono
kary jednostkowe (vide: wyrok SN z 5 lutego1980, w: OSNPG z 1980, nr 11, poz.139, podobnie SN w wyrokach z: 7
stycznia 1974, w: OSNKW z 1974r, nr 5, poz.9; z 15 maja 1990 w sprawie IV KR 80/90; z 11 grudnia 1980r w sprawie II
KR 388/80; A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-116 k.k., Zakamycze,
2004, wyd. II). Podkreślić przy tym należy, że dyrektywa stopnia społecznej szkodliwości wszystkich przestępstw
ocenianych łącznie (globalna ocena) stanowi odmienną dyrektywę wymiaru kary łącznej zasadniczo różniącą się od
dyrektywy stopnia społecznej szkodliwości czynu stanowiącej podstawę wymiaru kary jednostkowej, a więc za każde
z pozostających w zbiegu przestępstw, a decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne
oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej (vide: A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część ogólna.
Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-116 k.k., Zakamycze, 2004, wyd. II). Przesądza o tym również treść obecnie
obowiązującego i wskazanego już wyżej art. 85a kk, zgodnie z którym orzekajac karę łączną sąd bierze pod uwagę
przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także
potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
W świetle powyższych okoliczności, dokonując analizy związku przedmiotowego między poszczególnymi czynami
skazanego, których dotyczy niniejsza kara łączna, wymaga zaznaczenia, że przestępstwa te popełnione były przez
skazanego na przestrzeni długiego okresu czasu, to jest od 2 września 2009 roku (punkt 9 ustaleń) do 7 czerwca
2014 roku (punkt 17 ustaleń) i skierowane były przeciwko różnym dobrom chronionym prawem, takim jak mienie,
zdrowie, wymiar sprawiedliwości i zdrowie powszechne chronione ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, stanowiąc
tym samym przestępstwa różnego rodzaju. Nadto nie wszystkie były związane podmiotowo, gdyż nie wszystkie były
popełniane z tych samych pobudek i tylko niektórym przyświecała chęć osiągnięcia korzyści majątkowej.
Okoliczności te Sąd potraktował jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary łącznej, co przy uwzględnieniu
łącznej liczby przestępstw, jakich skazany się dopuścił i jakie zostały objęte tą karą łączną, ich globalnej szkodliwości
społecznej oraz właściwości i warunków osobistych skazanego, który większość z tych przestępstw dopuścił się w
warunkach recydywy specjalnej podstawowej lub wielokrotnej, będąc uprzednio wielokrotnie karanym począwszy
już od roku 1974, zdaniem Sądu nie pozwalało na zastosowanie wobec skazanego przy wymiarze kary łącznej zasady
pełnej absorpcji, a wręcz przemawiało za wymiarem kary łącznej bliskiej zasadzie kumulacji. W tych okolicznościach
wymierzenie skazanemu kary łącznej zgodnie z zasadą absorpcji prowadziłoby bowiem do premiowania sprawcy
popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw i to różnego rodzaju, a zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności
innych zachowań zabronionych, których skazany się dopuścił (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20
maja 2008 roku, II AKa 129/08, Biul. SAKa 2008/3/8).
Sąd miał jednak również na uwadze zachodzące po stronie skazanego okoliczności łagodzące, w szczególności
podane w ustaleniach okoliczności wynikające z aktualnej opinii o skazanym, z których wynika, iż obecnie przebieg
resocjalizacji skazanego należy ocenić pozytywnie. Te okoliczności, w powiązaniu z niemłodym już wiekiem skazanego
i jego stanem zdrowia, w ocenie Sąd przemawiały za ustaleniem wymiaru kary łącznej niższym niż zgodny z zasadą
kumulacji.
W świetle wszystkich podanych okoliczności obciążających i łagodzących, Sąd uznał, że kara łączna 4 lat
pozbawienia wolności uwzględnia wszystkie dyrektywy wymiaru kary łącznej i w konsekwencji pozwala przyjąć,
że jest ona karą adekwatną do szkodliwości społecznej całości popełnionych przez skazanego przestępstw, których
dotyczy, a nadto tak ustalony wymiar kary łącznej winien spełnić zarówno cele wychowawczego i zapobiegawczego
oddziaływania wobec samego skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowaniem świadomości prawnej
społeczeństwa.
Na poczet tej kary łącznej, na podstawie art. 577 kpk Sąd zaliczył skazanemu okresy odbywania kar pozbawienia
wolności i okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu, to jest: od dnia 07.06.2014
r. do dnia 18.12.2014 r., od dnia 10.04.2015 r. do dnia 09.10.2015 r. i od dnia 09.10.2015 r. i nadal.
Nadto, na podstawie art. 576 § 1 kpk Sąd ustalił, że w zakresie nie objętym wyrokiem łącznym, podlegające łączeniu
wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.
Jednocześnie Sąd ustalił, że wszystkie pozostałe kary podane w poczynionych ustaleniach, to jest orzeczone wyrokami
opisanymi wyżej w punktach 1, 2, 3, 4, 5, A, 6, 7, 8, B, 12, 13, 14 i D, zostały już wykonane w całości i tym samym,
z uwagi na niespełnienie warunku formalnego przewidzianego w art. 85 § 2 kk, na podstawie art. 572 kpk umorzył
postępowanie w tej części i w tym zakresie kosztami procesu obciążył Skarb Państwa, zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk.
Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk i § 2 ust. 3, § 14 ust. 5 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002r., Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), Sąd zasądził od Skarbu Państwa
na rzecz adw. M. D. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia 00/100) złotych - plus podatek VAT - tytułem wynagrodzenia za
obronę udzieloną skazanemu J. U. z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.
Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie o wydanie
wyroku łącznego, uznając, że obciążenie skazanego tymi kosztami nie było uzasadnione z uwagi na odbywanie kary
pozbawienia wolności, której koniec jest odległy oraz z uwagi na jego sytuację majątkową i niewielkie możliwości
zarobkowe wynikające z wieku i stanu zdrowia.
SSO Dariusz Pawlak
ZARZĄDZENIE
1. odnot. w kontrolce uzasadnień,
2. odpis wyroku z uzasadnieniem (z pouczeniem
o sposobie i terminie wniesienia apelacji) doręczyć:
- skazanemu,
- jego obrońcy adw. M. D.,
3. z apelacją, albo za 16 dni od doręczeń – do stwierdzenia prawomocności.
Z., dnia 19.01.2016 .
Przewodniczący
(podpis)