Delaminacja wkładki polietylenowej usieciowanej o ultra wysokiej

Delaminacja wkładki polietylenowej usieciowanej o ultra wysokiej masie
cząsteczkowej powiązana z odkładaniem się tytanowych cząsteczek na kobaltowo
- chromowych modularnych głowach endoprotez biodra w następstwie
zwichnięcia
E. W. Patten, S. A. Atwood, D. W. Van Citters, B. A. Jewett, L. A. Pruitt, M. D. Ries
From the University of California, San Francisco, California, USA
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:1306-11.
Retrospektywne badania całkowitej endoprotezoplastyki biodra z wkładką
polietylenową usieciowaną o ultra wysokiej masie cząsteczkowej wykazały znacznie
mniejsze zniszczenie powierzchni niż w wkładce polietylenowej konwencjonalnej
nieusieciowanej.
Ostatnia rewizyjna endoprotezoplastyka biodra po nawracającym zwichnięciu
przeprowadzona już po pięciu miesiącach pokazała duży obszar widocznej
delaminacji wkładki polietylenowej usieciowanej.
W celu określenia powodu tego nietypowego uszkodzenia przeanalizowaliśmy
zużycie powierzchni kobaltowo chromowej głowy komponentu udowego i
panewkowej wkładki polietylenowej za pomocą mikroskopu elektronowego,
dyspersyjnej spektometrii rentgenowskiej i profilometrii optycznej.
Doszliśmy do wniosku, że zadrapania na głowie powstały w wyniku kontaktu z
elementem metlowym panewki w przebiegu zwichnięcia. Dodatkowo na powierzchni
głowy stwierdzono cząsteczki tytanowe. Największe z nich osiągały 1.6 μm to 4.3
μm. Obecne na otaczających powierzchniach mogły prowadzić do wzrostu obciążenia
wkładki panewki a w ten sposób przyspieszać jej zużycie i uszkodzenie.
Ten przypadek ilustruje fakt, że zwichnięcie może uwolnić cząsteczki tytanowe, z ich
przemieszczeniem na kobaltowo – chromową głowę komponentu udowego i że
wkładka polietylenowa usieciowana o ultra wysokiej masie cząsteczkowej pozostaje
wrażliwa na uszkodzenie powierzchni.