Mechanika
Transkrypt
Mechanika
Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia Przedmiot: Rodzaj przedmiotu: Kod przedmiotu: Rok: Semestr: Forma studiów: Rodzaj zajęć i liczba godzin w semestrze: Wykład Ćwiczenia Laboratorium Projekt Liczba punktów ECTS: Sposób zaliczenia: Język wykładowy: Mechanika Obowiązkowy IM 1 N 0 2 24-0_0 I 2 Studia niestacjonarne 27 18 9 4 Zaliczenie Język polski Cel przedmiotu Zapoznanie studenta z prawami mechaniki klasycznej, teoretycznej i C1 stosowanej. Przygotowanie studenta do korzystania z narzędzi inżynierskich opartych na C2 prawach mechaniki. C3 Zapoznanie studenta z metodami obliczeń układów mechanicznych. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji 1 Znajomość praw i twierdzeń matematycznych z algebry i trygonometrii. Efekty kształcenia W zakresie wiedzy: EK 1 Student formułuje równania równowagi układów obciążonych siłami skupionymi. EK 2 Student wyznacza prędkości i przyspieszenia punktów układu mechanicznego. EK 3 Student stosuje prawa mechaniki w zagadnieniach technicznych. W zakresie umiejętności: EK 4 Student rozwiązuje zagadnienia równowagi płaskiego układu sił. EK 6 Student wyprowadza wnioski wynikające z zastosowania praw mechaniki. Student klasyfikuje i rozwiązuje zagadnienia związane z prędkościami i EK 7 przyspieszeniami elementów maszyn. W zakresie kompetencji społecznych: --------- W1 Treści programowe przedmiotu Forma zajęć – wykłady Treści programowe Wprowadzenie i pojęcia podstawowe: siła, jednostki siły, modele ciał, punkt W2 W3 W4 W5 W6 W7 W8 W9 ĆW1 ĆW2 ĆW3 ĆW4 ĆW5 ĆW6 ĆW7 ĆW8 ĆW9 materialny, ciało doskonale sztywne. Zasady mechaniki Newtona, aksjomaty statyki. Więzy i ich reakcje Płaski zbieżny i dowolny układ sił. Warunki równowagi płaskiego układu sił . Twierdzenie o trzech siłach. Moment siły względem punktu Tarcie i prawa tarcia. Przestrzenny zbieżny i dowolny układ sił. warunki równowagi. Środek sił równoległych. Środek ciężkości Kinematyka punktu. Ruch prostoliniowy i krzywoliniowy punktu. Przyspieszenie styczne i normalne do toru, promień krzywizny toru. Rzut ukośny. Ruch płaski ciała sztywnego. Ruch obrotowy wokół stałej osi. Chwilowy środek obrotu i przyspieszeń. Ruch złożony, wyznaczanie prędkości i przyspieszenia wybranego punktu ciała sztywnego. Dynamika punktu w ruchu krzywoliniowym, dynamika ruchu względnego. Reakcje dynamiczne wywołane siłami bezwładności. Pęd punktu i układu punktów materialnych oraz prawo jego zmienności. Teoria masowych momentów bezwładności. Kręt punktu i układu punktów materialnych i prawo jego zmienności. Energia kinetyczna układu punktów materialnych. Twierdzenie Koeniga. Zasada zachowania energii mechanicznej. Twierdzenie o przyroście energii kinetycznej. Dynamika ciała sztywnego w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim Założenia liniowej teorii drgań. Modelowanie układów mechanicznych. Drgania nietłumione i tłumione oporem wiskotycznym. Kolokwium zaliczeniowe z wiadomości teoretycznych Forma zajęć – ćwiczenia Treści programowe Zasady mechaniki Newtona, aksjomaty statyki. Więzy i ich reakcje. Wyznaczanie warunków równowagi płaskiego zbieżnego i dowolnego układu sił . Określanie warunków równowagi przestrzennego dowolnego układu sił . Określenie środek ciężkości figury płaskiej Wyznaczenie prędkości i przyspieszenia w ruchu prostoliniowym i krzywoliniowym. Rzut ukośny. Kolokwium I Prędkości i przyspieszenia w ruchu postępowym, obrotowym oraz złożonym. Zadania rachunkowe z wykorzystaniem zasady zachowania energii mechanicznej. Dynamika ciała sztywnego w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim Określenie częstości drgań własnych układów mechanicznych. Kolokwium II Forma zajęć – laboratoria Treści programowe Forma zajęć – projekt Treści programowe 1 2 Metody dydaktyczne Wykład informacyjny z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Na zajęciach są omawiane treści teoretyczne oraz przykłady zastosowań. Ćwiczenia: rozwiązywanie zadań przez studentów pod kontrolą prowadzącego. Praktyczne zastosowanie omawianych treści wykładowych; dyskusja wyników. Obciążenie pracą studenta Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z wykładowcą, w tym: Godziny kontaktowe–liczba godzin w semestrze, np. udział w wykładach, udział w laboratoriach itd. Godziny kontaktowe w formie np. konsultacji, zaliczenie wykładu Praca własna studenta, w tym: Przygotowanie się do zajęć Łączny czas pracy studenta Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu: Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty) 1 2 3 4 1 2 3 4 29 27 2 71 71 100 4 2 Literatura podstawowa J. Leyko, Mechanika ogólna, tom I i II, PWN, Warszawa, 2011 Z. Engel, J. Giergiel, Mechanika ogólna, tom I i II, PWN, Warszawa, J. Leyko, J. Szmelter, Zbiór zadań z mechaniki ogólnej, tom II, PWN, Warszawa,1978 W. Mieszczerski, Zbiór zadań z mechaniki, PWN, Warszawa, 1969 Literatura uzupełniająca K. Szabelski, Zbiór zadań z drgań mechanicznych, Wydawnictwa Politechniki Lubelskiej, 2002 Z. Osiński, Teoria drgań PWN, Warszawa,1980 Kurnik W.: Wykłady z mechaniki, Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, 2000 Giergiel J., Uhl T.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. PWN, Warszawa, 1980 Macierz efektów kształcenia Odniesienie danego efektu kształcenia do Efekt Cele Treści efektów kształcenia zdefiniowanych przedmiotu programowe dla całego programu (PEK) W2, ĆW2, W3, ĆW3, IM1A_W15 C1, C3 EK 1 ĆW5, W9, ĆW9 W4, ĆW4, W5, ĆW5, IM1A_W17 C2 EK 2 ĆW6, W9, ĆW9 W1, ĆW1, IM1A_W17 C1, C3 EK 3 ĆW5, W6, Metody dydaktyczne Metody oceny 1, 2 O1, O2 1,2 O1, O2 1, 2 O1, O2 EK 4 IM1A_U18 IM1A_U23 C1, C3 EK 5 IM1A_U08 IM1A_U10 IM1A_U22 C1, C3 EK 6 IM1A_U08 IM1A_U10 IM1A_U22 C2 ĆW6, W7, ĆW7, W8, ĆW8, W9, ĆW9 W2, ĆW2, W3, ĆW3, ĆW5, ĆW9 W1, ĆW1, ĆW5, W6, ĆW6, W7, ĆW7, W8, ĆW8, ĆW9 W4, ĆW4, W5, ĆW5, ĆW6, ĆW9 1, 2 O1, O2 1, 2 O1, O2 1, 2 O1, O2 Metody i kryteria oceny Symbol metody oceny O1 O2 Opis metody oceny Zaliczenia pisemne z ćwiczeń Zaliczenie pisemne z wykładu Próg zaliczeniowy 50% 50% Autor Dr inż. Andrzej Mitura programu: Adres e-mail: [email protected] Jednostka Wydział Mechaniczny, Katedra Mechaniki Stosowanej organizacyjna: