Przemwienie Pana Taro Aso, Ministra Spraw Zagranicznych Japonii,

ROZWÓJ PISMA „AZJA-PACYFIK”
Pismo powstało w 1998 r. z mojej inicjatywy, wówczas jako prezesa
Towarzystwa Azji i Pacyfiku (a także pracownika naukowego Instytutu Studiów
Politycznych PAN) i dra Adama Marszałka, Prezesa Wydawnictwa noszącego jego
nazwisko. Ten ostatni zaproponował sfinansowanie wydania pierwszego tomu
pisma o współczesnej Azji. Pomysł takiego pisma i publikacji jego właśnie w tym
wydawnictwie zgłosił zaś dr Marceli Burdelski (Uniwersytet Gdański, ówczesny
wiceprezes Towarzystwa). Redaktorem pierwszego tomu, który ustalił na
przyszłość charakter i dość oryginalną formę pisma, był z kolei prof. Sławoj
Szynkiewicz (Instytut Archeologii i Etnografii PAN), choć w wypracowaniu formy
graficznej i typu okładki miałem też swój udział, a Wydawnictwo A. Marszałek
zadbało o techniczne dopracowanie wszystkich szczegółów naszej niestandardowej
formy. W zasadzie – jak Czytelnicy sami mogą stwierdzić – wypracowaną wtedy
koncepcję i formę kontynuowały następne ekipy redakcyjne. W skład pierwszej
Rady Programowej wchodzili: K. Gawlikowski (jako przewodniczący), prof.
Władysław Góralski (emerytowany profesor PISM, zmarły w 2008 r.) i prof.
Kazimierz Starzyk (SGH). Później dołączył do niej S. Szynkiewicz jako były
redaktor. Jak widać, pismo powstało we współpracy wielu osób i wszystkim im
sporo zawdzięcza.
Kolejne ekipy redakcyjne wprowadzały tylko pewne, chociaż na ogół drobne,
modyfikacje. Uwzględniały one uwagi naszych kolegów i pojawiające się nowe
potrzeby. Tomy 2 – 6 przygotował zespół: K. Gawlikowski oraz dr Elżbieta Potocka
(ISP PAN), tomy 7 - 8 prof. Adam Jelonek (IS UW) i dr Małgorzata Ławacz
(SWPS), a tomy 9 – 11 znowu K. Gawlikowski we współpracy z dr M. Ławacz.
Prof. A. Jelonek wprowadził formalne recenzowanie wszystkich zamieszczanych
artykułów (wcześniej miało to mniej sformalizowany charakter), a przy drugiej
redakcji K. Gawlikowskiego rozszerzono zakres tematyczny pisma o Azję
Południową, podobnie jak skład Rady Programowej pisma do kilkunastu osób,
badaczy z różnych ośrodków i wielu specjalności. Mimo zmian ekip redakcyjnych i
Autorów z całej Polski, pismo nasze dość wyraźnie zachowuje pewien oryginalny
profil.
Od samego początku redakcja przywiązuje duże znaczenie do współpracy z
MSZ. Cieszymy się, że pracownicy Ministerstwa nieraz występują w roli autorów
zamieszczanych u nas studiów i że wysyła ono nasze tomy do polskich placówek w
Azji. Mogą więc służyć one potrzebom praktycznym. Szczególne zasługi dla
współpracy z MSZ ma dr Beata Stoczyńska z Departamentu Azji i Pacyfiku.
Zmieniał się także układ instytucjonalny pisma. Do tomu 8. pismo wydawało
Towarzystwo Azji i Pacyfiku, założone w Warszawie z mojej inicjatywy oraz grupy
badaczy związanych z ISP PAN, a także z kręgiem prowadzonego tam od 1995 r.
przeze mnie ogólnopolskiego Konwersatorium Dziejów Najnowszych i Tradycji
Azji Wschodniej. Tam mieściła się także redakcja pisma. Od tomu 9. wydaje je
towarzystwo noszące wprawdzie tę samą nazwę, ale w istocie inne, gdyż założył je
dr A. Marszałek w Toruniu. Wiązało się to z zakończeniem działalności przez
Towarzystwo warszawskie, w związku z wygaśnięciem jego rejestracji sądowej,
której nie wznowiono. Pojawił się także wtedy nowy patron instytucjonalny pisma:
Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej (gdzie mieści się obecnie założone tam
przeze mnie Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej). W szkole tej naucza się
języków i spraw azjatyckich, zorganizowano tam także nowy dział orientalny w
bibliotece (kierowany przez M. Ławacz) i odbywają się konferencje naukowe o
Azji Wschodniej. Patronat SWPS nie był więc przypadkowy. Tam obecnie mieści
się Redakcja pisma, którą wspomagają prof. Jan Rowiński (ISM UW) i amb.
Bogusław Zakrzewski, a od jesieni 2008 r. także prof. Bogdan Góralczyk (UW) –
jako z-ca redaktora naczelnego – który powrócił z naszej placówki w Bangkoku.
K.Gawlikowski
Jesień 2008 r.