interpretacja indywidualna Sygnatura ITPP1/4512

interpretacja indywidualna
Sygnatura ITPP1/4512-987/15/MN Data 2015.12.15
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego
wówczas gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu
rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu płatności.
Termin 150-dniowy należy liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności
określony w fakturze lub umowie.
Rozłożenie płatności za telefony komórkowe na raty nie możne być uznane
jako nieuregulowanie należności w terminie 150 dni, o którym mowa w art. 89b
ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym – przy
założeniu odpowiedniego regulowania poszczególnych rat – Wnioskodawca
nie będzie miał obowiązku korygowania w trybie art. 89b ustawy o podatku
od towarów i usług odliczonych kwot podatku, wynikających z faktur
dokumentujących nabycie opisanych telefonów komórkowych.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z
2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia
2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.
U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra
Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r.
(data wpływu 27 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego
dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku w
trybie art. 89b ustawy w przypadku rozłożenia płatności na raty – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 października 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie
obowiązku dokonania korekty podatku w trybie art. 89b ustawy w przypadku rozłożenia płatności
na raty.
W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, zwanej dalej Spółką. Głównym przedmiotem
działalności jest przede wszystkim produkcja konstrukcji metalowych i ich części. Wnioskodawca
posiada 60% udziału w dochodach i kosztach Spółki. Wnioskodawca prowadzi też samodzielną
działalność gospodarczą i z tego tytułu jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi
przychodów i rozchodów. Od uzyskanego udziału w dochodzie Spółki i z tytułu prowadzonej
działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki liniowej w
wysokości 19 %. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, Wnioskodawca opłaca
miesięcznie. W roku podatkowym 2015 Wnioskodawca i Spółka są zobowiązani do prowadzenia
podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra
Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i
rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), dalej w skrócie zwanego rozporządzeniem w
sprawie pkpir. Wnioskodawca i Spółka nieterminowo opłacają zobowiązania za nabyte towary i
usługi udokumentowane fakturami oraz do dnia 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca będzie
dokonywał w ww. podatkowych księgach przychodów i rozchodów zmniejszenia kosztów
uzyskania przychodu, na podstawie dowodu wewnętrznego, o kwoty netto nieuregulowanych
zobowiązań udokumentowanych fakturami w terminach, o których mowa w art. 24a ust. 1 i ust. 2
p.d.o.f. Po opłaceniu przeterminowanych ww. zobowiązań Wnioskodawca i Spółka na podstawie
dowodu wewnętrznego pod datą zapłaty zaległego zobowiązania mają zamiar po dniu 1 stycznia
2016 r. zwiększać kwotę kosztów uzyskania przychodu, bez względu na to, którego okresu roku
podatkowego dotyczą (np. poprzedniego roku podatkowego) o kwotę opłaconego netto wydatku, o
który zostaną zmniejszone koszty uzyskania przychodu do dnia 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca
uznaje, że wszelkie wydatki zaewidencjonowane przez Niego i Spółkę w podatkowych księgach
przychodów i rozchodów do dnia 31 grudnia 2015 r. będą ponoszone w celu osiągnięcia
przychodu, lub też mają za cel zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów.
Wnioskodawca i Spółka są zdania, że będą zobowiązani do prowadzenia podatkowej księgi
przychodowi rozchodów w roku 2016 r., a także w następnych latach podatkowych.
W miesiącu wrześniu 2015 r. Wnioskodawca nabył dwa telefony komórkowe, które są
użytkowane przez Niego wyłącznie przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej, a
mianowicie:

za kwotę netto 2.376,00 zł, podatek naliczony 546,48 zł, który to telefon został nabyty w
ramach sprzedaży ratalnej, 25 równych rat, ostatnia rata płatna w dniu 21 sierpnia 2017 r.

za kwotę netto 1.050,00 zł, który to telefon został nabyty w ramach sprzedaży ratalnej, 24
równe raty, ostatnia rata płatna do 31 sierpnia 2017 r., podatek naliczony w kwocie 241,50 zł,
zwanymi dalej telefonami komórkowymi.
Wnioskodawca odliczył od podatku należnego za wrzesień 2015 r. powyżej wymienione kwoty
podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących nabycie ww. telefonów komórkowych
oraz kwoty netto wyszczególnione w fakturach dokumentujących nabycie telefonów
zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla działalności
gospodarczej oraz zaliczył w miesiącu wrześniu 2015r. do kosztów uzyskania przychodu.
Sprzedawcy telefonów komórkowych są podatnikami VAT czynnymi. Wnioskodawca prowadząc
samodzielną działalność gospodarczą jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do
składania w zakresie podatku od towarów i usług deklaracji miesięcznych.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.
Czy na Wnioskodawcy będzie spoczywać obowiązek korekty w trybie art. 89b p.t.u. podatku
naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie telefonów komórkowych odliczonego
od podatku należnego za wrzesień 2015 r....
Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do ww. pytania, rozłożenie płatności za telefony
komórkowe na raty żadną miarą nie można uznać na podstawę nieuregulowania należności w
terminie 150 dni, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Reasumując powyższe należy uznać, że na Wnioskodawcy nie będzie spoczywać obowiązek
korekty w trybie art. 89b p.t.u. podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących
nabycie telefonów komórkowych odliczonego od podatku należnego za wrzesień 2015 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności
zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 89a ust. 1 cyt. ustawy podatnik może skorygować podstawę opodatkowania
oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w
przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy
również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności,
której nieściągalność została uprawdopodobniona.
W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za
uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w
jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie
lub na fakturze.
Z kolei stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności
wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju
w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze,
dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w
rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w
umowie lub na fakturze.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu
okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej
należności (art. 89b ust. 1a ustawy).
Nadmienia się, że jak wynika z obowiązującego od dnia 1 lipca 2015 r. art. 89b ust. 1b ustawy,
przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w
którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania
upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu
terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego
przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio
(art. 89b ust. 2 ustawy).
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej, w miesiącu wrześniu 2015 r. Wnioskodawca nabył w ramach sprzedaży ratalnej
dwa telefony komórkowe. Wnioskodawca odliczył od podatku należnego za wrzesień 2015 r.
podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących nabycie ww. telefonów komórkowych.
Możliwość skorygowania przez podatnika – sprzedawcę – podatku należnego wiąże się z
obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie
trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny,
przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Przepisy art.
89b ust. 1 i ust. 2 ustawy są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a
ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Korekty podatku należnego, na podstawie przepisu
art. 89a ust. 1 ustawy, można dokonać bowiem tylko jeśli wierzytelność, z której wynika
korygowany podatek należny, nie została uregulowana w określonym przez strony terminie.
Zgodnie z tymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio
odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części)
należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na
fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel
skorzystał z korekty podatku należnego.
Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas gdy ureguluje
należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od
dnia upływu płatności. Termin 150-dniowy należy liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności
określony w fakturze lub umowie.
Z tych też względów, podzielając stanowisko wyrażone we wniosku, uznać należy, rozłożenie
płatności za telefony komórkowe na raty nie możne być uznane jako nieuregulowanie należności
w terminie 150 dni, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w
związku z czym – przy założeniu odpowiedniego regulowania poszczególnych rat –
Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korygowania w trybie art. 89b ustawy o podatku od
towarów i usług odliczonych kwot podatku, wynikających z faktur dokumentujących nabycie
opisanych telefonów komórkowych.
W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe
Dodatkowo należy wskazać, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych
(zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym
ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy
rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.
Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich
ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają
przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ
pierwszej instancji postępowania podatkowego.
Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku
okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli
podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła
w tym zakresie skutków prawnych.
Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i
usług, natomiast wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie
załatwiony w odrębnym rozstrzygnięciu.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego
obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.