5. KTO JEST ZWIĄZANY POSTANOWIENIAMI KONWENCJI
Transkrypt
5. KTO JEST ZWIĄZANY POSTANOWIENIAMI KONWENCJI
5. KTO JEST ZWIĄZANY POSTANOWIENIAMI KONWENCJI GENEWSKICH? Tylko państwa mogą być stronami umów międzynarodowych, czyli równie konwencji genewskich i ich protokołów dodatkowych. Na początku 2004 r. niemal wszystkie państwa świata - dokładnie 192 - były stronami konwencji genewskich. Fakt, że zaliczają się one do umów przyjętych przez największą liczbę państw ,świadczy o ich autentycznej powszechności. Jeśli chodzi o protokoły dodatkowe, to w tym samym czasie 161 państw było stronami protokołu I, a 152 - protokołu II. PODPISANIE, RATYFIKACJA, PRZYSTĄPIENIE, ZASTRZEŻENIA, SUKCESJA Zawieranie przez państwa umów wielostronnych, takich jak konwencje genewskie i ich protokoły dodatkowe, wymaga zastosowania jednej z dwóch odrębnych procedur: a) podpisanie, po którym następuje ratyfikacja Jeżeli samo podpisanie nie powoduje jeszcze, że umowa wiąże państwo, to zobowiązuje ono to państwo do takiego postępowania, dzięki któremu dana umowa nie będzie bezprzedmiotowa wtedy, gdy państwo z chwil± ratyfikacji uroczyście zobowiąże się do jej przestrzegania. b) przystąpienie Jest to czynność, jakiej dokonuje państwo, które nie podpisało tekstu umowy wtedy, gdy była ona przyjmowana, a obecnie godzi się na to, by być nią związanym. Przystąpienie wywołuje te same skutki, co ratyfikacja. Państwo, które niedawno odzyskało niepodległość może, za pomoc± deklaracji o sukcesji, wyrazić swoją wolę związania się umową, która obowiązywała na jego terytorium przed uzyskaniem niepodległości. Może ono równie złożyć deklarację o tymczasowym stosowaniu umów w okresie przed podjęciem decyzji co do ewentualnego przystąpienia lub sukcesji. W ramach tych procedur, po spełnieniu pewnych warunków, państwo może złożyć zastrzeżenia w celu wyłączenia lub zmiany skutków prawnych pewnych postanowień traktatowych. Najważniejszy warunek polega na tym, aby takie zastrzeżenia nie były sprzeczne z przedmiotem i celem danego traktatu. Należy także wspomnieć o tym, że ruchy narodowowyzwoleńcze, których dotyczy ustęp 4 artykułu 1 protokołu I, mogą się zobowiązać do stosowania konwencji i protokołu postępując w sposób określony w ustępie 3 artykułu 96 protokołu I. KTO MA OBOWIĄZEK UPOWSZECHNIANIA ZNAJOMOŚCI KONWENCJI I PROTOKOŁÓW? Prawny obowiązek upowszechniania znajomości konwencji i protokołów spoczywa na państwach: "Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się jak najszerzej rozpowszechniać w swych krajach zarówno w czasie pokoju, jak i podczas wojny tekst niniejszej Konwencji, a zwłaszcza włączyć jego studiowanie do programów szkolenia wojskowego i, o ile to możliwe, również do programów szkolnictwa cywilnego, aby w ten sposób jej zasady były znane całej ludności, a przede wszystkim walczącym siłom zbrojnym, personelowi sanitarnemu i kapelanom". (Art. 47, 48, 127 i 144 w odpowiednio - KG I, II, III i IV) "Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do jak najszerszego upowszechniania w swych krajach, w czasie pokoju i w czasie konfliktu zbrojnego, Konwencji oraz niniejszego Protokołu, a zwłaszcza do włączenia ich do programów szkolenia wojskowego i do zachęcania do ich studiowania ludności cywilnej, tak, aby te dokumenty były znane siłom zbrojnym i ludności cywilnej". (Art. 83 protokołu I) "Niniejszy Protokół będzie upowszechniany tak szeroko, jak to możliwe". (Art. 19 protokołu II) MKCK A OBOWIĄZEK UPOWSZECHNIANIA ZNAJOMOŚCI PRAWA HUMANITARNEGO Zgodnie ze Statutami Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, jednym z zadań MKCK jest: "(...) działanie na rzecz zrozumienia oraz upowszechniania znajomości międzynarodowego prawa humanitarnego stosowanego w konfliktach zbrojnych, a także przygotowywanie jego dalszego rozwoju". (Art. 5 ustęp 2g) "(...) [pozostawanie w ścisłym kontakcie ze stowarzyszeniami krajowymi] (...) w sprawach, którymi zainteresowane s± obie strony, takich jak ich przygotowanie do działań w czasie konfliktu zbrojnego, poszanowanie oraz doskonalenie i ratyfikowanie konwencji genewskich, a także upowszechnianie Podstawowych Zasad i międzynarodowego prawa humanitarnego". (Art. 5 ustęp 4a).