Dlaczego dziecku potrzebne są obowiązki? Tak, dzieciństwo

Dlaczego dziecku potrzebne są obowiązki?
Tak, dzieciństwo powinno być beztroskie i wypełnione zabawą. Ale czy powinno być
pozbawione obowiązków? Nie! Dzięki nim dziecko uczy się odpowiedzialności („Poukładam
książki na półce, bo na podłodze mogą się zniszczyć”), samodzielności i niezależności (co
wpływa na ocenę własnej wartości). Dziecko uczy się też systematyczności, bo jeśli czegoś
nie zrobi dzisiaj, jutro będzie miał dwa razy więcej. A do tego czuje się potrzebne i ważne.
Od czego zacząć?
Zastanów się, jakie obowiązki może mieć twoje dziecko, a potem:
Powiedz mu, czego od niego oczekujesz. Konkretnie! Nie mów: „Sprzątaj
codziennie pokój”, tylko: „Odstaw samochodziki/lalki na półkę”, „Odłóż koszulkę na tę
półkę, a spódnicę na tę”. Dziecko powinno dokładnie wiedzieć, jakie są jego zadania. Dla
ułatwienia możesz zapisać je lub narysować na kartce – zawieś ją w widocznym miejscu.

Wyznacz termin. To ważne, by dziecko wiedziało, do kiedy ma się wywiązać ze
swoich obowiązków, Czyli: „Przed kolacją/po zabawie/przed kąpielą”.

Pokaż dokładnie, jak ma coś zrobić. Jeśli dziecko nie radzi sobie z nowymi
obowiązkami, pokaż mu, jak ma to zrobić. Możesz mu towarzyszyć w pierwszych
próbach, aż do skutku.

Bądź cierpliwa/y. Tak, to niełatwe, patrzeć, jak smyk powoli porządkuje zabawki.
Stop! Jeśli wyręczysz go, zniechęcisz go do pracy. I pokażesz, że od sprzątania jest mama.
I jeszcze jedno. Jeśli dziecko zrobi coś nie tak, jak trzeba, nie poprawiaj po nim (tzn. nie
przy nim).

Grunt to zabawa
Jeśli zaproponujesz dziecku zabawę zamiast pracy, nawet nie zauważy, kiedy posprząta swój
pokój. Bawcie się: w odkurzacz, w sklep, ekipę porządkową, roboty… Można np.
wykorzystać dziecięcą chęć rywalizacji. Wystarczy powiedzieć: „Kto pierwszy” albo:
„Ciekawe, czy to potrafisz?”. Zrobi wszystko, by udowodnić ci, że jednak potrafi. Pochwal
dziecko, jeśli wywiąże się ze swoich obowiązków. Doceń jego wysiłek, wspominaj o tym
przy innych.
Lista zadań dla dziecka
Obowiązki powinny być dostosowane do możliwości dziecka, inaczej zniechęci się do
pomagania.
DWU- i TRZYLATEK: sprzątanie po sobie zabawek, odkładanie książek na
miejsce i naczyń do zlewu, zamiatanie podłogi, rozbieranie się i ubieranie przy pomocy
rodziców, pomoc przy karmieniu zwierząt domowych, odwieszanie kurtek na niskie
wieszaki, pomoc przy wkładanie zakupów na dolne półki lodówki.

CZTEROLATEK: nakrywanie do stołu, wkładanie zakupów do lodówki,
pomaganie w odkurzaniu, ścieraniu kurzu, przygotowanie mleka z płatkami na śniadanie.

PIĘCIOLATEK: pomoc w codziennych zakupach, sprzątanie po skończonym
posiłku, ścielenie łóżka, samodzielne ubieranie się, wkładanie brudnych ubrań do kosza,
odkładanie czystych ubrań do szafy, karmienie zwierząt domowych.

SZEŚCIOLATEK: podlewanie kwiatków, przygotowanie pod nadzorem rodziców
prostych potraw, np. kanapki, odmierzania ryżu/mąki, odwieszanie ubrań do szafy, mycie
owoców i warzyw.

Na podstawie książki „Kiedy pozwolić? Kiedy zabronić?”, Roberta J. MacKenzie.