Fragment - AlmaPress

88
ŻEGLOWANIE W TRUDNYCH WARUNKACH
89
WYKORZYSTANIE URZĄDZEŃ HAMUJĄCYCH
Kiedy dryfkotwa
spadochronowa już
zostanie rozłożona, jest
dosłownie zamknięta za
zamek hudrauliczny.
Fot. Richard Clifford
WIATR I FALE
bojka pływająca
lina pływająca
złożona czasza
lina
dryfkotwy
ewentualny fragment łańcucha
Rys.7.3. Wyciąganie dryfkotwy spadochronowej.
umieszczony krętlik. Jeżeli na końcu liny spadochronu został doczepiony łańcuch, może nie wystarczyć jeden odbijacz, żeby zapewnić całości
odpowiednią pływalność.
Lina powrotna
Oprócz liny pływającej łączącej pływak z czaszą powinna być założona jeszcze jedna, miękka
i pływająca lina długości 30–45 m i średnicy
5 mm, z krętlikiem na końcu, łącząca pływak
z drugą bojką oznaczającą koniec liny powrotnej.
Stosuje się ją dla wszystkich dryfkotew z wyjątkiem tych małych. Można podpłynąć do bojki powrotnej na silniku i podjąć ją bosakiem na pokład,
wtedy duża czasza składa się i można ją łatwiej
wyciągnąć (zob. rys. 7.3). Bojka liny powrotnej
powinna być łatwa do odróżnienia od pływaka
z powodów oczywistych. Liny powrotne prowadzące bezpośrednio na jacht również były testowane, ale często zaplątywały się w spadochron.
Rzadko używa się ich więcej niż raz, ale jeżeli się
przetrwa, można nabyć wprawy, co później ułatwia wyciąganie jej po raz kolejny. Technika używania „napiętej” liny powrotnej obejmuje raczej
utrzymywanie jej pod określonym obciążeniem
niż pozwolenie jej na zbyt duży luz. Napięta lina
powrotna zalecana jest przy żegludze na prądzie,
takim jak Agulhas czy Golfsztrom, kiedy niecodzienne zjawiska, jak np. prądy głębinowe, mogą
stwarzać konieczność natychmiastowego wycią-
gnięcia czaszy. Trzeba zaznaczyć, że dla świętego
spokoju znacznie lepiej jest stosować dryfkotwę
spadochronową z daleka od prądów.
Krętliki i szekle
Czasze mogą się obracać w czasie pracy, więc
Para-Tech zaleca krętlik, który może się poruszać,
kiedy czasza staje się mniej obciążona. Istnieją
wątpliwości co do tego, czy krętlik nie obraca się
również pod obciążeniem, ale jeżeli jest stosowany, należy pamiętać, że jest przyczyną bardzo częstych awarii i musi być dobrej jakości oraz wytrzymywać obciążenia większe niż sama lina
dryfkotwy. To samo dotyczy szekli używanych do
łączenia poszczególnych elementów systemu. Kupując szekle czy krętliki, spokojnie można kupić
za duże. Wszystkie przetyczki szekli powinny
oczywiście być zabezpieczone, nawet podwójnie,
drutem z monelu, drutem do szplajsów lub linką.
Żagiel kotwiczny
W trakcie testów jachty o długim kilu leżały na
dryfkotwie spadochronowej prawie dziobem do
wiatru, ale jachty z finkilem myszkowały, zwiększając niewygodę i stopień ryzyka. Jeżeli jacht przy
silnym wietrze myszkuje stojąc na boi, dzieje się
tak prawdopodobnie z powodu działania siły wyporu i taki jacht prawdopodobnie będzie też
myszkował na dryfkotwie spadochronowej. Stopień myszkowania zależy też od tego, czy jacht
Rys. 7.4.
Leżenie w dryfie z potrójnie zarefowanym
grotem oraz kotwicą spadochronową średnicy
3 m wykonaną z grubo plecionego nylonowego,
rozciągliwego materiału, który pozwala naciskającej na niego wodzie przechodzić jak przez sito.
Zarówno jacht, jak i dryfkotwa spadochronowa
powinny w tym samym momencie znajdować
się na grzbiecie fali.
stawia wiatrowi większy opór na dziobie czy na
rufie. Na przykład roler foka zwiększa opór na
dziobie. Na jolach powinno dać się postawić odpowiednio mały bezan zapobiegający myszkowaniu. Slupy mogą potrzebować jakiegoś żagla stabilizującego, stawianego na achtersztagu. Fok
sztormowy postawiony na achtersztagu wydaje się
być zbyt duży. Najlepszy jest kliwer sztormowy
mający mniej niż połowę powierzchni foka sztormowego i specjalnie przystosowany do achtersztagu. Powolne poruszanie się do tyłu na silniku może również dać pożądany efekt.
gładź wytwarzana
przez dryfkotwę
spadochronową
około
75 metrów
gładź
wytwarzana
przez jacht
Metoda Pardeya
Normalną praktyką jest rozkładanie czaszy dokładnie przed dziobem, ale dryfkotwę Bu-ord
można też tak ustawić za pomocą głęboko zarefowanego grota lub trajsla, że jacht znajdzie się pod
kątem do wiatru i fali, tak jak jest to opisane
w książce Lin i Larry'ego Pardeyów Storm Tactics
Handbook. Przewagą takiego ustawienia jest to, że
jacht nie znajduje się dokładnie pod wiatr, ale
dryf