Dlaczego Jezus stał się człowiekiem?

·
Przed upadkiem nie było cierpień, choroby i bólu.
Przez grzech pierworodny ciało człowieka stało się,
narzędziem pokuty za grzechy całej ludzkości. W
oczach Boga tworzą, ludzie wszystkich czasów całość.
Dzięki temu istnieje moŜliwość, Ŝe jeden człowiek
przez własne cierpienie na ciele, w duchu czy w sercu,
moŜe znieść grzechy innych dusz. Tutaj znajduje się
potwierdzenie, dlaczego Jezus mógł na siebie wziąć
odkupienie całej ludzkości.
JuŜ prorokom Starego Testamentu było oznajmione
Przyjście Mesjasza. Mesjasz, teŜ zwany Chrystusem,
był Pomazańcem Boga, który ludzkości miał przynieść
wieczne zbawienie. Mesjasz był Synem BoŜym.
Zapowiedź Jego przyjścia na ziemię była dana dla dla
„narodu wybranego“ przez Boga, Ŝydom z Izraela.
śydzi wiedzieli więc, Ŝe Chrystus ma wyjść z ich
własnego rodu. Mesjasz naprawdę przybył: Jezus
Chrystus urodzony ze świętego szczepu rodu Króla
Dawida. Co prawda, wielu nie poznało Go jako od
dawna eczekiwanego zbawcy. Oni widzieli w Jezusie z
Nazaretu nowego proroka i nic więcej. Niektóre
oświecone dusze poznały Jezusa zupełnie jako
Mesjasza i tak podzielono Izrael na dwie partie Z
jednej strony byli ci, którzy Jezusa jako Chrystusa
Mesjasza
poznali,
(oni
zostali
pierwszymi
chrzęścijanami), z drugiej strony byli ci, którzy się
wzbraniali poznać w Nim Mesjasza. Ostatni pozostali
śydami. Do dzisiaj śydzi oczekują swojego
„Mesjasza“, bo nie mogą przyjąć, ze prawdziwy
Mesjasz, jedyny Chrystus, juź w Jezusie z Nazaretu
przybył.
Zatwardziali śydzi, którzy w Jezusie nie chcieli widzieć
Mesjasza, widzieli w Nim zagroŜenie: Dla nich był On
kimś, który przyszedł, by źydostwo, stare nauki, od
Samego Boga dane „Narodowi Wybranemu”
podwaŜyć.
Najbardziej
zawzięci
wśród
nich,
Faryzeusze i uczeni Pisma, byli przekonani, Ŝe „Prorok
z Nazaretu” winien być usunięty z drogi. W ich oczach
był On bluźniercą, który tak bardzo był zarozumiałym,
Ŝe miał odwagę odnowić Prawo BoŜe i siebie w
bluźnierczy sposób nazywać Chrystusem, Mesjaszem,
Synem BoŜym. Rozpoczęło się prześladowanie, coraz
gorsze, aŜ w końcu Jezus został pojmany. Prorocy
Starego Przymierza ogłaszali, Ŝe Mesjasz będzie
cierpiał za odkupienie swojego narodu i poniesie
smierć. To proroctwo spełniło się. Jezus został
wieczorem Wielkiego Czwartku po straszliwych
5
cierpieniach serca i duszy w ogrodzie Getsemani
pojmany i umarł w Wielki Piątek po nie opisanym
cierpieniu na krzyŜu wystawionym na Górze Kalwarii.
Pod krzyŜem stała Matka Jego, Maryja w strasznych
boleściach serca i duszy. Tutaj stała się w prawdziwm
sensie naszą Współodkupicielką. Podczas godzin w
Getsemani i Golgoty dokonał. Jezus przez niezmierne
boleści, w zupełnym wyczerpaniu, pokuty za kaŜda
duszę człowieczą, która wierzy, Ŝe On jest zbawcą,
ktora naprawdę wierzy, Ŝe jest szczęśliwe Ŝycie
wieczne i za nim tęskni. Jezus otworzył nam Niebo. By
dostać się, do niego, potrzebna nam jest miłość i
wdzięczność
do
Jzusa
Okupiciela
i
Maryi
Współodkupicielki. Musi w nim być gotowość
akceptacji własnych cierpień za grzechy w dopełnieniu
rozpoczętej ofiary przez Jezusa za cała ludzkość.
Po samym stworzeniu jest wcielenie Jezusa
największym dacem miłości Boga dla ludzi, jaki
kiedykolwiek miał miejsce. Jako odpowiedź na
pierwszy grzech ludzki, grzech pychy, przyszedł Syn
BoŜy na ziemię, by się jako człowiek upokorzyć.
Zaznał twardego ubóstwa, braku miłości, cierpień i
straszliwej śmierci w zakładzie za dusze wszystkich
stuleci. Poddał się sprawiedliwości BoŜej, by kaŜdej
duszy, która wierzy w Jego wcielenie, otworzyć
perspektywy wiecznej chwały: by wyrwać ją z niewoli
zła, która próbuje dusze na zawsze oddalić od
spełnionej miłości Nieba.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus Pełne boleści Niepokalane Serce Maryi, bądź moim
uzdrowieniem. NaleŜę do Ciebie całkowicie i na
zawsze.
Składanka 2
Apostolat, Postfach 50 15 59, 50975 Köln
www.myriam-van-nazareth.net
Dlaczego Ŝyje człowiek
·
O prawdziwym szczęściu i sensie źycia
(przez „Myriam van Nazareth“)
Pytania, które człowieka prawdopodobnie najbardziej
zajmują, pytają o sens Ŝycia na ziemi i o prawdziwe
szczęście. Rdzeń naszej duszy zna właściwie
odpowiedź na to. Dlaczego więc stawiamy sobie takie
pytania? PoniewaŜ odpowiedź ta została wobec naszej
świadomości wtedy ukryta, kiedy człowiek przez
grzech stracił prawdziwą świętość. Z grzechem
pierworodnym opadła zasłona na prawdziwy sens
Ŝycia ludzkiego.
Jezus mówi w Ewangelii, Ŝe kaŜdy, kto zrezygnuje z
rzeczy świeckich, by pójść za Nim, otrzyma je
stokrotnie w Ŝyciu wiecznym. Te słowa pokazują nam
prawdziwy sens Ŝycia na ziemi:
We WSZYSTKIM orientować się w Bogu, w słuŜbie
BoŜego Planu Odkupienia- (BoŜego planu odkupienia
dusz z mocy zła). Bóg Ojciec pokazał nam klucz do
Swojego Planu Uzdrowienia przez Ŝycie Syna
Swojego na ziemi. KaŜde cierpienie wyraźnie oddana
Bogu jako ofiara pojednania za grzechy, przynosi
duszom odkupienie.
Tak, jak Bóg Ojciec miał plan człowieczeństwa dla
Syna Swojego, tak i dla kaŜdego z nas ma Plan Swój.
KaŜdy człowiek rodzi się z pewnym zadaniem, które
daje mu Bóg jako zlecenie na Ŝycie tutejsze. Człowiek
moŜe tylko wtedy być szczęśliwym, kiedy dusza jego
czuje, Ŝe kierunek Ŝycia jest właściwy, Ŝe zbliŜa się do
wypełnienia swojego zlecenia. Nie jesteśmy jednak
wysłani na świat "z pustymi rękami", by nasze zadanie
wypełnić: KaŜdy z nas otrzymuje od Boga pewne łaski
i dary, musimy ich uŜyc by dojść do naszego celu. Cel
- to nasz wkład do Planu BoŜego Uzdrowienia, by
ludzkość mogła swoją pierwotną świętość na nowo
zdobyć i Królestwo BoŜe zaistniało na ziemi. On
nauczał nas w kazaniach ( w Ewangelii, która uczy
jedynej prawdy Boga) i przez przykład Swojego Ŝycia
oraz cierpienia w słuŜbie BoŜej, jak kaŜdy z nas ma
przyczynić się do realizacji tego Planu. Plan BoŜy
wobec nas nie ma nic wspólnego ze światowymi
materialnymi celami. Kiedy Bóg stworzył ziemię, a
potem człowieka, by ją zaludnić, człowiek mógł dla
zaspokojenia swoich potrzeb ze wszystkiego
korzystać. Przez podszepty szatana jednak został
1
·
zaślepiony. Rzeczy uwaŜane jako środki, stały się dla
niego celem: Człowiek nie łaknie juŜ prostych środków
dla zaspokojenia swoich potrzeb, on uwaŜa środki
potrzeby za swój cel, by dojść do bogactwa, znaczenia
i panowania nad współbracmi.
Natomiast dusza odczuwa w tym niepokój, bo w niej
Ŝyje jeszcze ziarnko pierwotnej świętości, które daje
odczuć, Ŝe człowiek się oddala od Boga w swoim Ŝyciu
codziennym, kiedy stawia sobie za cel rzeczy
materialne. Prawdziwy cel Ŝycia, spełnienie naszego
zadania wobec urzeczywistnienia BoŜego Planu
Uzdrowienia, nie doznaje uwagi. Okazuje się to w
rozwoju niepokoju duszy, co nazywamy "być
nieszczęśliwym". Często takie uczucie jest tak
zamglone, Ŝe człowiek sam nie wie, czego mu
własciwie brak i dlaczego czuje się "nie całkiem
dobrze".
śycie codzienne zaślepia nas wobec prawdziwego
powodu i prawdziwego sensu naszej egzystencji,
szczególnie wtedy, gdy krzyŜ nasz staje się cięŜkim.
śycie bez krzyŜa jest nie moŜliwe.
KaŜdy
człowiek
ma
do
spłacenia
BoŜej
Sprawiedliwości część długów ogólnoludzkich. Te
długi narosły przez grzech pierworodny i ogół ludzi
grzeszących od tej pory. Wiele nie przyjemnych
wydarzeń dzieje się przez przypływ mocy ciemności.
Dlaczego Bóg zezwala, by się działy? Bo powne
poraŜki są potrzebne dla wzrostu naszej duszy i innych
dusz. Poza tym jest cierpienie potrzebne dla odkupienia świata (siehe den Text: "Der Wert des Leidens und
des Gebetes als Waffen zur Befreiung der Welt von
der Sünde, Myriam van Nazareth".) JeŜeli człowiek nie
modli się, Bóg nie wkracza; bo dał kaŜdemu z nas
wolną wolę i nigdy jej nie uszczupla. JeŜeli
wysłuchanie nie następuje (albo nie następuje od razu)
znaczy, źe potrzebne jest dłuŜej trwające ofiarowanie.
Dlaczego tak jest - to Misterium BoŜe, do którego za
zwyczaj człowiek nie moŜe mieć wglądu. W takim
przypadku moŜemy naszej ofierze dodać więcej
błysku, próbując cierpienie nieść w duchu oddania,
akceptacji, i jeŜeli moŜliwe, z dobrą miną.
wzrośnie w nas świętość, a my przyczyniamy się do
realizacji naszego zadania na ziemi, popierając
zbawienie dusz. Przypomnijmy sobie raz jeszcze
Słowo Jezusa, gdzie mówi, Ŝe ten, który przynosi
ofiarę pójścia za Nim, dostanie stokroć z powrotem i
Ŝycie wieczne. Człowiek idzie za Jezusem, kiedy
swoje materialne potrzeby postawi na drugim miejscu,
by przez ofiarę, pokutę, rezygnację z własnych Ŝyczeń
i przez modlitwę wesprzeć bliźniego, a siebie samego
oddaje wraz z całym Ŝyciem swoim Rogu na przykład
przez totalne poświęcenie się Najświęjtszej Pannie
Maryi.
Za kaŜda, aprobacją stawianego tutaj pytania
przyczyniamy się do prawdziwego szczęścia własnej
duszy, do odczucia cichej radości i do pokoju sêrca
mimo wszystkich cierpień; bo dusza, która naprawdę
uŜywa tego klucza do świętości, Ŝyje w jedności z
Bogiem. Ta dusza uświadomiła sobie znowu
prawdziwy sens Ŝycia, zadanie, które w tym świecie
ma spełnić: Powołanie swoje. Powołanie jest w nią
włoŜone przez Ojca. Została świadoma tego, kiedy
siebie otworzyła Duchowi Świętemu, przez pójście za
Jezusem Chrystusem ukształtowana.
To moŜe kaŜda dusza uczynić w bardzo owocny
sposób, kiedy pójdzie za niewymownie potęŜnym
przykładem naszej Matki Niebieskiej, Maryi.
Kto zamierza odkryć prawdziwy sens Ŝycia, musi się
uwolnić od zaślepienia potrzeb światowych, Ŝeby Duch
BoŜy mógł uczynić go świadomym swojego powołania.
Jego dziedzictwem będzie:
Wieczne Ŝycie w Niebie i prawdziwe szczęście
jeszcze tu w Ŝyciu ziemskim. Królewską drogą do tej
chwąły jest totalne poświęcenie się Maryi, a przez
Maryję Bogu. Oddajmy się Jej bez zastrzeŜeń na
wieczność i wypowiedzmy codziennie nasze
poświęcenie wobec Niej.
Totus Tuus Maria
Jednym z kluczy do Ŝycia świętego jest następujące
nastawienie: MoŜemy przy kaŜdej myśli, przy kaŜdym
poczynaniu zadawać pytanie: "Czy to moŜe przynieść
owoc dla załoŜenia Królestwa BoŜego?" Im częściej
będziemy mogli odpowiedzieć twierdząco, tym szybciej
2
3
A Słowo stało się Ciałem i mieszkało między nami.
Dlaczego Jezus stał się człowiekiem?
(przez „Myriam van Nazareth“)
Bóg stworzył człowieka całkowicie święjtym. Ale juŜ
pierwsze dusze człowiecze (Adam i Ewa) popełniły w
raju ziemskim grzech pychy i nieposłuszeństwa wobec
Stwórcy swego. Tak powstał w Ŝyciu grzech. To
wydarzenie nazwanym jest upadkiem grzechu. Dusza
ludzka zatraciła swoją doskonałą świętość i to znamie
stało się prawie infekcją przenoszoną z pokolenia na
pokolenie. Dlatego jost mowa o grzechu dziedzicznym.
Z tego powodu został człowiekowi wstęp do Nieba
wzbroniony. (do Ŝycia wiecznego i chwały duszy, która
w stanie łaski „przechodźi“do Nieba.)
Przez proroków Starego Przymierza obiecał Bóg
ludziom odkupienie: NiewyobraŜalny czyn pokuty,
przez który Bóg mógł pojednać się z ludźmi i Niebo
mogło się otworzyć. Jako wielki symbol pojednania się
z człowiekiem Bóg posłał Swojego Boskiego Syna
Jezusa Chrystusa na świat. Jezus miał dokonać
odkupienia nie jako Bóg, ale jako człowiek, bo
pojednanie było moŜliwe jedynie na podstawie
wyrównawczego człowieczego cierpienia w ciele
człowieka. Musimy na to spojrzeć jak na wyrównanie
ogromnej krzywdy, jaką dobroć i miłość BoŜa zaznała
przez niezliczone, nie do wyobraŜenia sobie grzechy, i
co przecierpiała. Cierpienie jest nie przyjemne z
punktu widzenia świata, ale ono wznieca źródło
ogromnych zasług na płaszczyźnie ponad ziemskiej.
Pan Bóg mógł Syna Swojego zaraz jako dorosłego
zesłać, ale Ŝeby ofiara była doskonała, chciał, by
przeszedł wszystkie fazy człowieczeństwa: Jezus
musiał zostać zrodzonym z niewiasty, jak bezbronne
dziecko. śadna kobieta nie była by godna nosić Syna
Boga, bo kaŜdy człowiek nosił w sobie grzech
pierworodny - oprócz MARYI, która jako jedyna miała
przywilej posiadania całkowicie świętej duszy, bez
skazy pierworodnego grzechu. Ten przywilej jest
określony jako Niepokalane Poczęcie. Przez
niepokalane poczęcie Maryi Bóg rozpoczął zapowiedź
pojednania z ludzkością przez przyjście Syna Swojego
na świat. Maryja jako pierwsza została uwolniona od
zmazy grzochu pierworodnego. Ona była całkowicie
święta, człowiekiem, jakiego Bóg miał w zamiarze:
absolutnie czysty i wolny od grzesznych skłonności.
4