OJCIEC ŚWIĘTY BENEDYKT XVI

Pokój i Dobro
Biuletyn formacyjny Wspólnoty
Franciszkańskiego Zakonu Świeckich
przy Kościele parafialnym pw Św. Michała
Archanioła Poznań ul. Stolarska 7
Termin najbliższego spotkania:
13 stycznia 2015 r.
Spotkanie odbędzie się w Oratorium Franciszkańskim
po Mszy Świętej wieczornej o godz. 18.00
Styczeń 2015 r.
Nr 115
www.swietymichalarchaniol.pl
OBLUBIEŃCAMI SĄ PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA
to zdanie z Reguły jest hasłem na kolejny rok nowenny przed Jubileuszem
800-lecia Franciszkańskiego Zakonu Świeckich.
Św. Franciszek zachęca wiernych i naśladowców do stawania się oblubieńcami Pana Jezusa. Poprzez naszą postawę wobec Boga i bliźnich mamy czynić
takie uczynki, aby w pełni zasłużyć na to miano. Mamy naśladować naszego
Patrona, a poprzez niego samego Jezusa i tak jak On w całej pełni żyć rzeczywiście Ewangelią, wszędzie zasiewać pokój i dobro i dawać przykład, aby inni
mogli uwierzyć. Poprzez modlitwę, post i jałmużnę czyńmy dobro dla innych,
a wtedy stawać się będziemy oblubieńcami naszego Pana Jezusa.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię – to zadanie na nowy rok duszpasterski 2014/2015. Bezpośrednio wiąże się z tegorocznym hasłem nowenny
franciszkańskiej. Mamy poznawać Ewangelię, czytać ją i rozważać, albowiem
jest to list samego Boga do wiernych. Św. Augustyn powie, że kto nie zna
Ewangelii, ten nie zna Boga. W Piśmie Świętym codziennie odkrywamy podstawowe prawdy, jak żyć. Znajdujemy odpowiedzi na zadane Bogu pytania w
trudnych dla nas sprawach. Zatem uważnie odczytujmy to, co Pan do nas mówi, wsłuchujmy się w Jego słowa bez pospiechu, bez zbędnych myśli i codziennego świata. On nas wysłuchuje i mówi do nas, ale my już niejednokrot1
nie wcale nie czekamy na odpowiedź, bo wydaje się nam, że po ludzku to my
wiemy najlepiej. Pan Bóg ma wobec każdego z nas plany, a my często staramy się nagiąć je do naszego planowania i oczekiwania. Dlaczego nie zawsze
słuchamy Boga i często nie zgadzamy się z otaczająca nas rzeczywistością.
Może po ludzku chcemy żyć pięknie, wygodnie i bez stresów i cierpienia?
Nikt nie lubi cierpieć. Jeśli jest wygodnie, to po co się nawracać? Po co z pokorą przyjmować to, co dla nas niewygodne i trudne? Dla wielu jest to za duży
wysiłek, aby pozbyć się ogromnego bagażu przyzwyczajeń oraz grzechów
i zacząć żyć Ewangelią.
Starajmy się żyć i czynić tak, abyśmy w pełni mogli zasłużyć na nazwę oblubieńców naszego Pana Jezusa.
Patronami w bieżącym roku duszpasterskim
są: św. Teresa z Awila, św. Jan Bosko oraz św.
Ojciec Pio. Szczególnie bliski jest nam
św. Ojciec Pio - kapucyn, który wierny Bogu
i Maryi, podążał śladami św. Franciszka.
W liście do Niny Campanille, córki duchowej,
w dniu 26 listopada 1922 r. napisał, że na początku swojego franciszkańsko-kapucyńskiego
powołania zwrócił się do Jezusa: Gdzie mogę
Ci służyć lepiej Panie, jeśli nie w klasztorze
i pod sztandarem Biedaczyny z Asyżu?, a następnie prosił adresatkę, by modliła się za niego o to, aby Jezus dał mu łaskę bycia synem
nie mniej godnym od św. Franciszka. Od najmłodszych lat pragnął być bratem kapucynem,
bratem, który nosi brodę. Decyzja pójścia za św. Franciszkiem dojrzewała
przez wiele lat. Gdy wstępował do nowicjatu w Moscone 6 stycznia 1903 r.
był żegnany przez swoja matkę słowami wyrażającymi jednocześnie ból i zrozumienie dla franciszkańskiego powołania: Mój synu, serce mi się kraje. Ale
św. Franciszek cię wzywa i musisz iść. 22 stycznia 1903 r. otrzymał strój zakonny i nowe imię: brat Pio.
Co dla Ojca Pio oznaczało bycie kapucynem? Chciał być drugim Jezusem,
całym Jezusem i zawsze Jezusem. Na pytanie ojca Tarcisia Zulli, odpowiedział: Gdybym miał się urodzić jeszcze raz, znów zostałbym kapucynem, ale
już nie kapłanem. Na to powiedział: „Ojcze duchowny, ale przecież kapłan to
drugi Chrystus”. Wtedy usłyszał: Dlatego nie zostałbym kapłanem. Czy małą
wydaje ci się odpowiedzialność, jaką drugi Chrystus bierze za duszę? Nie kto
2
inny, ale sam Ojciec Pio poznał moc i wielkość otrzymanego sakramentu, doświadczył, czym jest ofiara, jaką trzeba składać razem z Chrystusem w tajemnicy Eucharystii lub podczas spowiadania grzeszników w sakramencie pokuty.
Poznał smak kapłaństwa służebnego i jak wysoka cenę trzeba za to zapłacić.
Nie wynika to z tchórzostwa, ale z głębokiej świadomości, czym jest „aler
Christus”. Św. Franciszek w duchu pokory i małości nie przyjął świeceń kapłańskich, pełniąc wyłącznie posługę diakona. Mimo to Bóg nie tylko uczynił
Ojca Pio swoim kapłanem, ale nawet w sposób widzialny upodobnił go do
swego ukrzyżowanego Syna, Jezusa Chrystusa. Otrzymał dar stygmatów, które uwierzytelniały jego misję bycia „alter Chistus”. Św. Franciszek z Asyżu
jest pierwszym w historii człowiekiem noszącym na swym ciele znamiona
Meki Pańskiej, a św. Ojciec Pio to pierwszy kapłan, który dostąpił tego wielkiego przywileju.
Św. Ojciec Pio bardzo pokochał modlitwę i wierzył w jej skuteczność. Był
człowiekiem nieustannej i żywej modlitwy, którą wraz ze swym cierpieniem
zanosił Bogu za zbawienie powierzonych mu osób. Modlitwa nie była stratą
czasu, ale jego uświęceniem, dlatego modlił się nieustannie. Również innych
zachęcał: Módlmy się nieustannie, a odniesiemy zwycięstwo nad naszymi nieprzyjaciółmi. W ten sposób, podobnie jak św. Franciszek z Asyżu, nie tylko
się modliła, ale również stawał się modlitwą.
Ojciec Pio oddawał również cześć Najświętszej Maryi Pannie. Już od najmłodszych swych lat darzył Maryję wielka miłością. Jakże często zawierzałem
tej Matce bolesne niepokoje mojego wzburzonego serca! A jakże często Ona
mnie pocieszała (…) W moich największych cierpieniach wydawało mi się, że
już nie mam matki na ziemi, lecz tylko bardzo litościwa Matkę w niebie.
Naśladował w tym św. Franciszka z Asyżu, który również Tomasz z Celano
pisał: „Otaczał miłością Matkę Jezusa, ponieważ zrodziła Pana Majestatu.
Na Jej cześć śpiewał ułożone przez siebie laudacje, wznosił modlitwy, ofiarował liczne uczucia, w taki sposób, w jaki język ludzki nie mógłby wyrazić”.
Obaj święci w Maryi rozpoznali kochającą Matkę i obaj próbowali na swój
sposób wyśpiewać Jej miłość; Św. Franciszek Jej macierzyństwo, a Ojciec Pio
– macierzyństwo przybranego syna.
Szczególnym szacunkiem Ojciec Pio otaczał swojego Zakonodawcę. W korespondencji na początku zaznaczał imię św. Franciszka, a później zastąpił inicjałami, gdy posługiwał się słowami jego błogosławieństwa, czy podczas
sprawowania Mszy Świętych przy ołtarzu dedykowanym Serafickiemu Patriarsze, albo w trakcie nabożeństw czy uroczystości jemu poświeconych.
3
Ojciec Pio
biedaczyna
po ludzku obdarty
ze wszystkiego
Bóg podziurawił mu dłonie
by dobro w obfitości
spływało dla potrzebujących
Bóg podziurawił mu bok
by bez ograniczeń
wypływała miłość
Bóg podziurawił mu stopy
by mógł przejść
tylko
do ołtarza i do konfesjonału
s. Hania
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI WSPÓLNOTY FZŚ ZA ROK
2014
Rok 2013/14 ogłoszony został przez papieża Franciszka pod hasłem „Wierzę
w Syna Bożego”. W tym czasie szczególnie zwracaliśmy uwagę na pogłębienie wiary przez każdego z nas. Temu celu służą m.in. nasze spotkania formacyjne, rekolekcje, lektura książek i czasopism katolickich, a nade wszystko
udział w Eucharystii i adoracji. Przez cały rok realizujemy program duszpasterski z Listu do wszystkich wiernych (redakcja pierwsza) św. Franciszka
z Asyżu: „Przyjmują Ciało i Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa i czynią
godne owoce pokuty”. Jednocześnie z racji Roku św. Ludwika zapoznaliśmy
się z jego życiem, duchowością i działalnością.
Charakterystyka Wspólnoty i jej działalności:
a) skład wspólnoty FZŚ: 8 braci i 11 sióstr, w tym 2 urlopowanych i 1 chory.
Wszyscy złożyli profesję wieczystą. Obecnie nie mamy sióstr i braci
w nowicjacie i po profesji czasowej, ale kilku sympatyków, którzy
uczestniczą w naszych spotkaniach i modlitwach. Do czerwca br. naszym
opiekunem był o. Adalbert Warchalewski, a od 12 września br. – o. Radosław Józef Stawski
b) aspekty działalności religijnej
 spotkania formacyjne Wspólnoty w każdy drugi wtorek miesiąca w Oratorium Franciszkańskim po Mszy św. o godz. 18:00
4
 spotkania w każdą 1-szą sobotę miesiąca – rozważania modlitewne związane z Wielką Nowenną Fatimską oraz Msza Św. w intencji podziękowań
i próśb, a także o kanonizację bł. Natalii Tułasiewicz i bł. ks. Mariana
Konopińskiego. Przed kanonizacją św. Jana Pawła II modliliśmy się o jego wyniesienie na ołtarze
 w każdy wtorek miesiąca – adoracja Najświętszego Sakramentu, rozważania Pisma św., tajemnicy Różańca św. (modlitwa), modlitwy za kapłanów z prośbą o powołania kapłańskie, modlitwa w intencji Wspólnoty
FZŚ, modlitwa indywidualna
 w każdą niedzielę i święto – rozważanie tajemnic Różańca św.
 uczestniczenie w rekolekcjach w Morasku
 uczestniczenie w spotkaniach z innymi Wspólnotami (Dzień Braterstwa
w Osiecznej, pikniki, spotkania opłatkowe, Msze św., itp.)
 co trzeci miesiąc – prowadzenie modlitwy w ramach Jerycha Różańcowego oraz uczestnictwo w comiesięcznym Jerychu Różańcowym
 uczestniczenie w pielgrzymkach (Rzym, Częstochowa, Wiedeń i Praga,
szlakiem kościołów pw. Św. Michała Archanioła, indywidualne pielgrzymki do sanktuariów w kraju i za granicą)
 modlitwa za kapłanów w ramach Apostolatu „Margaretka” (w tym
2 Margaretki w intencji papieża Franciszka)
c) charakterystyka posługi dla Kościoła lokalnego
 obsługa liturgiczna podczas Mszy św. w niedziele, święta i wtorki – czytania lekcji, modlitwa powszechna, służba liturgiczna, zbiórka składki
podczas Mszy św. i „do puszek” po Mszy św.
 budowa ołtarza w Boże Ciało
 asysta podczas procesji
 podczas uroczystości – poczet sztandarowy
 prowadzenie rozważań Drogi Krzyżowej w okresie Wielkiego Postu
 prowadzenie biblioteki parafialnej
 uczestnictwo w Radzie Duszpasterskiej
 współpraca z innymi grupami modlitewnymi na terenie parafii
d) działalność charytatywna
 uczestniczenie w pracach parafialnego zespołu Caritas (rozprowadzanie
świec, opłatków, kart okolicznościowych, pomoc w wykonywaniu i rozprowadzaniu wiązanek – palemki i zioła, pomoc w przygotowaniu paczek
dla potrzebujących parafian – żywność oraz roznoszenie ich do chorych)
 współpraca ze wspólnotami Regionu
5
e) inne rodzaje działalności prowadzonej przez Wspólnotę
 opieka nad chorymi
 bieżąca pomoc ks. proboszczowi
 utrzymanie czystości i porządku na terenie przykościelnym
 utrzymanie zieleni przy kapliczce MB, Krzyżu i kamieniu pamiątkowym
f) podejmowane działania na rzecz nowych powołań i promujące FZŚ
 wydawanie co miesiąc biuletynu formacyjno-informacyjnego „Pokój
i Dobro”
 przekazywanie materiałów formacyjnych, gazetki itp. na stronę internetową parafii
 gazetka ścienna w Oratorium Franciszkańskim
 dzień modlitwy (św. Franciszek, i Aniela Salawa oraz w intencji FZŚ
Regionu Poznańskiego)
 Transitus o św. Franciszku – 3 października br.
 homilie o. Adalberta Warchalewskiego podczas Mszy św. i podczas spotkań Wspólnoty
 zapraszanie do udziału zainteresowanych osób na zebrania Wspólnoty.
Relikwiarz „Boże Miłosierdzie” ufundowany z ofiar Franciszkanów świeckich w Polsce, przekazany do Kaplicy Polskiej w Bazylice Św. Antoniego
w Padwie przed kanonizacją Jana Pawła II. Na spodniej części relikwiarza
jest wygrawerowany napis: Z okazji kanonizacji św. Jana Pawła II,
27 kwietnia 2014, Franciszkański Zakon Świeckich w Polsce.
Wierni mieli okazję uczcić relikwie św. Jana Pawła II i Św. Faustyny Kowalskiej w Niedzielę Miłosierdzia w Bazylice św. Antoniego w Padwie.
29 września br. uroczyście zostały wprowadzone do naszego kościoła przez
ks. prał. Pawła Malechę Relikwie św. Jana Pawła II – dary ołtarza i udział
pocztu sztandarowego.
Otrzymaliśmy figurę św. Franciszka, która została pobłogosławiona w dniu
3 października 2014 r.
s. Hanna Szymoniak
1. Adoracja Najświętszego Sakramentu w każdy wtorek o godz. 17:30
2. Pierwsza sobota miesiąca – Nabożeństwo Wynagradzające ku czci Niepokalanego Serca
Maryi w ramach Wielkiej Nowenny Fatimskiej 2009-2017 i Msza św. w intencji
podziękowań za św. Jana Pawła II oraz próśb o kanonizację bł. Natalii Tułasiewicz
i bł. ks. Mariana Konopińskiego – początek 11:00.
3. Modlitwa różańcowa w intencji Ojczyzny i naszej Wspólnoty – Niedziela i Święta o godz.
11:30.
4. Pierwszy piątek miesiąca o godz. 17:00-17:45 Jerycho Różańcowe na Wzgórzu Przemysła.
Redakcja: Franciszkański Zakon Świeckich Poznań przy Parafii pw Św. Michała Archanioła
6