Wyższa Szkoła Edukacja w Sporcie

rci
e
Slajd 1
Sp
o
TRÓJTOROWOŚĆ
METOD
WYRÓWNYWANIA
ODCHYLEŃ
uk
ac
ja
w
TOR ŚRODOWISKOWY I FIZJOLOGICZNY
Slajd 2
Slajd 3
zko
ła
Ed
Postawa ciała to jego spionizowana pozycja, uwarunkowana
nawykiem ruchowym, kształtującym się na określonym podłożu
morfologicznym i funkcjonalnym oraz związanym z codzienną działalnością
danego osobnika.
Wady postawy mają więc źródło w sferze fizjologicznej,
morfologicznej lub środowiskowej.
Istotą zaburzeń w sferze fizjologicznej jest nawyk nieprawidłowej
postawy.
Równolegle do zmian nawyku nieprawidłowej postawy występują
zaburzenia w sferze morfologicznej. Najczęściej polegają one na
występowaniu dystonii mięśni zespołów współdziałających lub
symetrycznych, rozciągnięciu i nadmiernemu napięciu grup więzadeł
i części torebek stawowych oraz nierównomiernym rozkładzie sił nacisku
i pociągania w zakresie układu kostnego kręgosłupa (prawo Delpecha –
Wolfa: kość rośnie prawidłowo pod wpływem równomiernie rozłożonych sił
nacisku – statycznego i dynamicznego oraz pociągania. Nadmierny nacisk
powoduje zahamowanie wzrostu kości, nadmierne pociąganie –
pobudzenie wzrostu kostnego).
aS
Warunki środowiska zewnętrznego, w jakich
dziecko przebywa, mają również znaczny wpływ na jego
postawę. Organizacja właściwych warunków środowiska
zależy od świadomości i aktywności jego organizatorów –
rodziców i nauczycieli.
Wy
ższ
Czynnik morfologiczny, fizjologiczny
i środowiskowy muszą być równolegle uwzględniane
w doborze metod postępowania wyrównawczego.
rci
e
Slajd 4
TOR FIZJOLOGICZNY
•
•
Sp
o
•
•
KSZTAŁTOWANIE NAWYKU PRAWIDŁOWEJ POSTAWY –
REEDUKACJA POSTURALNA
Fazy reedukacji posturalnej:
Pierwsza faza – uświadomienie dziecku jego defektu.
Druga faza – umiejętność skorygowania wady poprzez
przyswojenie korekcji lokalnych, a następnie globalnych.
Trzecia faza – wyrabianie wytrzymałości posturalnej
(zdolność do długotrwałego utrzymywania skorygowanej
postawy).
Czwarta faza – utrwalenie nawyku prawidłowej postawy
w różnych warunkach zbliżonych do życia codziennego
automatycznie (bez udziału ciągłej kontroli świadomości).
Slajd 5
uk
ac
ja
w
WIEDZIEĆ - CHCIEĆ - CZUĆ - UMIEĆ
UŚWIADOMIENIE DEFEKTU
I OPANOWANIE KOREKCJI POSTURALNYCH
Slajd 6
zko
ła
Ed
• Jest to zadanie dość trudne ze względu na wadliwą
priopriorecepcję. Dlatego należy wykorzystywać metodę kontroli
wzrokowej w tzw. autokorekcji wizualnej przed lustrem.
• Korekcje lokalne polegają na poprawieniu układu
poszczególnych segmentów (miednicy, barków). Pozycje
wyjściowe należy dobierać wg zasady „od łatwego do trudnego”.
Najłatwiejszymi są pozycje wymuszające samorzutnie (przede
wszystkim na skutek działania siły ciężkości) poprawność
poszczególnych elementów postawy ciała.
• Korekcje globalne początkowo prowadzi się przez następcze
łączenie korekcji lokalnych, następnie – jednoczesne. Ostateczną
formą jest utrudnienie ich utrzymania różnego rodzaju ruchami
oraz przemieszczaniem się (warunki zbliżone do czynności życia
codziennego).
WYTRZYMAŁOŚĆ POSTURALNA
I AUTOMATYZACJA
Wy
ższ
aS
Dla obu tych faz niezbędny jest prawidłowy podkład
morfologiczny: właściwa ruchomość stawowa
oraz zabezpieczenie jej odpowiednim napięciem i siłą
mięśni.
Kształtowanie wytrzymałości na tym etapie polega
na stosowaniu ćwiczeń wybiórczych (analitycznych)
oraz przede wszystkim syntetycznych (wielostronnych),
o narastającym stopniu trudności. Doskonale nadają
się do realizacji tego zadania gry i zabawy, a także sporty
uzupełniające ze względu na przeniesienie uwagi,
co stwarza warunki do automatyzacji nawyku.
rci
e
Slajd 7
ROLA ZWIĘKSZANIA RUCHOMOŚCI STAWOWEJ
I WZMACNIANIA MIĘŚNI
W PROCESIE REEDUKACJI POSTURALNEJ
Sp
o
Możliwość skorygowania postawy uzależniona
jest w dużej mierze od ruchomości stawowej.
uk
ac
ja
w
• W przypadku osobników charakteryzujących się dużą
gibkością stosowanie w reedukacji posturalnej
pozycji hiperkorekcyjnych i ćwiczeń rozciągających
jest przeciwwskazane.
• W przypadkach z ograniczeniem ruchomości,
warunkiem dokonania korekcji postawy jest
przywrócenie ruchomości.
Slajd 8
RUCHOMOŚĆ STAWOWA A WZMACNIANIE
WYBRANYCH ZESPOŁÓW MIĘŚNIOWYCH
• Często popełnianym błędem w gimnastyce korekcyjnej
jest zbyt wczesne wzmacnianie wybranych zespołów
mięśniowych, zanim dziecko opanuje umiejętność
korygowania własnych błędów. Efektem takiego
postępowania są silne mięśnie stabilizujące
nieprawidłowy układ segmentów ciała.
Wy
ższ
aS
zko
ła
Ed
• Obowiązuje w związku z tym przestrzeganie zasady:
przed wzmacnianiem należy doprowadzić do pełnej
korekcji wszystkich składowych postawy, a w czasie
wykonywania ćwiczenia wielkość oporu jest uzależniona
od zdolności utrzymywania postawy skorygowanej .