Wyższa Szkoła Edukacja w Sporcie
Transkrypt
Wyższa Szkoła Edukacja w Sporcie
rci e Slajd 1 Sp o Metody nauczania i uczenia się ruchu Slajd 2 METODA NAUCZANIA I UCZENIA SIĘ RUCHU jest to sposób prowadzenia zajęć stosowany systematycznie i świadomie dla realizacji celu. uk ac ja w oraz formy organizacyjne ćwiczeń Slajd 3 zko ła Ed Wg Strzyżewskiego metody to: „… sposoby stawiania uczniów w sytuacjach zadaniowych, w których uczniowie pod kierunkiem nauczyciela dokonują zmian w strukturze własnego ciała i jego funkcji, zdobywają wiadomości, umiejętności i nawyki w zakresie kultury fizycznej oraz kształtują pozytywną postawę wobec niej”. PODZIAŁ METOD NAUCZANIA Wy ższ aS • Ze względu na sposób nauczania ruchu wyróżnia się metody: analityczne, syntetyczne, mieszane. • Biorąc natomiast pod uwagę stopień zaangażowania ćwiczących metody podzielono na trzy grupy: reproduktywne, proaktywne, kreatywne. rci e Metody reproduktywne (odtwórcze) CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA CZYNNOŚCI UCZNIA CEL NAŚLADOWCZA ŚCISŁA Opisuje i demonstruje ćwiczenia, wydaje polecenia, koryguje, asekuruje i ocenia. Sterowany zewnętrznie, ściśle odwzorowuje nauczane ćwiczenia. Szybkie nauczenie czynności ruchowych, usprawnianie. ZADANIOWA ŚCISŁA Opisuje ćwiczenie i podaje jego cel. Naprowadza, koryguje i asekuruje. Stara się wiernie odtwarzać ćwiczenia. Uczy się zadań ruchowych i usprawniających. PROGRAMOWANEGO UCZENIA SIĘ Daje ćwiczącemu program lub tablicę poglądową z instrukcjami do nauczania określonej czynności ruchowej. Indywidualnie realizuje program, samokontrola i samoocena. Samodzielne uczenie się ruchu i ćwiczeń. Slajd 5 uk ac ja w METODA Sp o Slajd 4 Metody proaktywne (usamodzielniające) CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA CZYNNOŚCI UCZNIA CEL NAŚLADOWCZA Wywołuje u dziecka określony obraz myślowy lub zjawisko i zleca przedstawienie go za pomocą ruchu odwołując się do doświadczeń i utrwalonych przeżyć. Ilustruje ruchem czynności ludzi, zwierząt, ruchy roślin i zjawisk atmosferycznych. Aktywizowanie wszystkich dzieci, doskonalenie umiejętności ruchowych. OPOWIEŚCI RUCHOWEJ Opowiada dzieciom historię lub wspólnie śpiewają piosenkę, ilustruje ruchem jej treść. Wspólnie z nauczycielem ilustruje ruchem treść historii lub piosenki. Kształtowanie ekspresji i wyobraźni ruchowej. KLASYCZNA Podaje fabułę zabawy lub zasady i przepisy gry. Bawi się lub bierze udział w grze, pełni różne role. Usprawnianie, dostarczanie przeżyć emocjonalnych i przygotowanie do dorosłego życia poprzez pełnienie różnych ról w zabawie. Slajd 6 zko ła Ed METODY ZABAWOWE Metody proaktywne c.d. CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA CZYNNOŚCI UCZNIA CEL BEZPOŚREDNIEJ CELOWOŚCI RUCHU(ZADANIOWA) / CZYŻEWSKIEGO Stawia uczniów w sytuacji zadaniowej wydając polecenia: rzuć woreczek, złap piłkę, itp.. Indywidualnie wykonuje postawione przed nim zadanie ruchowe. Usprawnianie fizyczne, dostarczanie dużej dawki ruchu oraz kształtowanie wyobraźni ruchowej. PROGRAMOWANEGO USPRAWNIANIA Stawia uczniów w sytuacji zadaniowej. Indywidualna realizacja programu, wymaga jego inwencji, decyzje podejmuje sam. Samodzielne usprawnianie fizyczne. Wy ższ aS METODA rci e Metody kreatywne (twórcze) METODA CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA Określa zadania, RUCHOWEJ aranżuje sytuacje, EKSPRESJI TWÓRCZEJ/LABANA mówi co uczniowie mają robić. Uczniom pozostawia się swobodę w wykonaniu zadania, pokaz jest zbędny. CZYNNOŚCI UCZNIA CEL Uruchamia wyobraźnię, inwencję twórczą, pomysłowość, fantazję i doświadczenia. Przedstawia ruchem sytuacje i zdarzenia. Kształtowanie ekspresji ruchu, wyobraźni ruchowej, fantazji, inwencji twórczej, estetyki ruchu i poczucia rytmu. Wyrażanie stanów psychicznych, nastrojów, uczuć, itp. Stawia uczniów wobec problemu do rozwiązania. Rozwiązują problem. Proces rozwiązywania zad. odbywa się wg cyklu: Z-M-D-W (zadanie – myślenie – działanie - wynik). Usprawnianie fizyczne, rozwiązywanie problemów. CARLA ORFFA Określa zadania i aranżuje sytuacje. Posługuje się instrumentami melodycznymi i perkusyjnymi. Grają na instrumentach i jednocześnie ćwiczą, improwizując ruchy przy akompaniamencie tworzonej przez siebie muzyki. Tak, jak w metodzie Labana plus umuzykalnienie. Slajd 8 Formy organizacyjne ćwiczeń uk ac ja w PROBLEMOWA Sp o Slajd 7 zko ła Ed Podstawową zaletą nauczyciela jest jego sprawność organizacyjna w procesie wychowania fizycznego. Dobra organizacja lekcji pozwala na: • zintensyfikowanie procesu dydaktycznego i wychowawczego, • stwarza warunki do skutecznego uczenia się i usprawniania, • sprzyja zachowaniu porządku i bezpieczeństwa na zajęciach. Jednym z warunków dobrej organizacji zajęć jest umiejętność posługiwania się znanymi w dydaktyce formami organizacyjnymi. Slajd 9 formy organizacyjne c.d. aS Zakres form organizacyjnych może być różny – szerszy i węższy. W szerszym rozumieniu formą nauczania jest m.in. lekcja. W pojęciu węższym są to formy organizacyjne ćwiczeń stosowane w trakcie lekcji: forma frontalna forma grupowa forma grupowa z zadaniami dodatkowymi forma obwodowo-stacyjna forma strumieniowa (tor przeszkód) forma indywidualna Wy ższ • • • • • • rci e Slajd 10 formy organizacyjne c.d. ZASTOSOWANIE WŁAŚCIWOŚCI Slajd 11 FRONTALNA Wszyscy wykonują te same ćw. w tym samym czasie. W ćw. bez przyborów Brak indywidualizacji, duża i przyrządów. intensywność ćwiczeń, wszyscy w polu widzenia nauczyciela, bezpośrednie sterowanie przez nauczyciela czasem trwania ćwiczeń i odpoczynkiem. GRUPOWA Zespół podzielony na mniejsze grupy, które ćwiczą na takich samych lub innych przyrządach. Podczas ćwiczeń specjalnych (korekcyjnych). GRUPOWA Z ZADANIAMI DODATKOWYMI W grupach stosuje się W formie grupowej, ćwiczenia dodatkowe w części głównej podczas oczekiwania lekcji. na wykonanie zadania głównego. Możliwość lepszego wykorzystania przyborów i przyrządów. Nauczyciel koordynuje działania każdego zespołu (ale w związku z tym nie ma kontroli nad wszystkimi dziećmi). ła Ed Możliwość efektywniejszego wykorzystania czasu lekcji – podnoszenie intensywności zajęć, atrakcyjności oraz zapewnienie zmienności pracy mięśniowej po wykonaniu zadania głównego, zwiększenie częstotliwości i czasu trwania ruchu, zmiana przebiegu krzywej natężenia lekcji. OPIS ZASTOSOWANIE Zespół podzielony na małe grupy ćwiczące na poszczególnych stacjach, po 30sek. lub 1min. następuje zmiana stacji. Najczęściej stosuje się układ kolisty. W części głównej, w grupie z opanowanymi nawykami ruchowymi oraz znajomością pozycji wyjściowych i ćwiczeń specjalnych. aS OBWODOWO – STACYJNA zko FORMA Slajd 12 WŁAŚCIWOŚCI Bardzo mocna intensyfikacja lekcji, podnoszenie jej atrakcyjności , obowiązuje zasada zmienności pracy mięśniowej i oddziaływania oraz wszechstronności. STRUMIENIOWA (TOR PRZESZKÓD) Uczniowie pokonują różne przeszkody ustawione w terenie lub na sali w układzie kolistym lub innym (otwartym lub zamkniętym). W części głównej lekcji, można wprowadzić element rywalizacji indywidualnej lub zespołowej. Intensyfikuje lekcję, podnosi jej atrakcyjność. ĆWICZENIA ZE WSPÓŁĆWICZĄCYM Partner zastępuje przyrząd lub przybór. Na zajęciach w terenie lub przy braku środków dydaktycznych na sali ćwiczeń. Podnoszenie atrakcyjności, oddziaływanie wychowawcze, wdrażanie do samokontroli i samooceny. INDYWIDUALNA Uczniowie ćwiczą we własnym tempie z indywidualnie dobranymi obciążeniami. Najczęściej w czasie stosowania metod twórczych (Labana lub C. Orffa, metody problemowej). Możliwość indywidualizacji, uruchamianie inwencji twórczej, nauczyciel przygotowuje odpowiednie środki do realizacji zadań ruchowych. Wy ższ ja w OPIS uk ac FORMA Sp o Wymienione formy dotyczą organizacyjnej strony przebiegu ćwiczeń w czasie i przestrzeni i są związane z poszczególnymi metodami. W zasadzie każda metoda stosowana w wychowaniu fizycznym posiada swoją specyficzną formę organizacyjną ćwiczeń. W trakcie zabawy posługujemy się formą frontalną lub indywidualną. Przy metodach twórczych używana jest metoda indywidualna. Niektóre formy stosuje się w celu podniesienia intensywności zajęć przez minimalizację tzw. martwych punktów lekcji i tym samym wydłużenie czasu efektywnie wykorzystanego na ćwiczenia.