prof. dr hab. Witold Jurek

Poznań, 10 stycznia 2016 r.
Witold Jurek
Katedra Ekonometrii
Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu
OCENA
osiągnięć naukowych dr. Krzysztofa ZAMASZA
w związku z postępowaniem habilitacyjnym
Kryteria oceny dorobku naukowego w postępowaniu habilitacyjnym wynikają z: (1) Ustawy z
14 marca 2013 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule naukowym
w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 195, z późniejszymi zmianami), (2) Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 1 września 2011 r. w sprawie kryteriów oceny osiągnięć
osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego (Dz. U. Nr 196, poz. 1165).
Podstawowe dane
Dr K. Zamasz ukończył studia magisterskie w 2001 roku na Wydziale Ekonomiczno – Socjologicznym Wyższej Szkoły Zarządzania Marketingowego i Języków Obcych w Katowicach. W
styczniu 2007 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w zakresie ekonomii na podstawie rozprawy doktorskiej: Rynkowa transformacja sektora usług ciepłowniczych w Polsce.
Stopień naukowy został nadany przez Radę Wydziału Ekonomii ówczesnej Akademii Ekonomicznej (obecnie Uniwersytetu Ekonomicznego) w Katowicach. Promotorem rozprawy jest
Profesor Zofia Kędzior.
W okresie po obronie rozprawy doktorskiej dr K. Zamasz był: (1) w latach 2007 – 2008 Prezesem Elektrociepłowni Tychy S.A. – Grupa TAURON, (2) w latach 2008 – 2012 Wiceprezesem
Zarządu ds. Handlowych w TAURON Polska Energia S.A., (3) w latach 2013 – 2015 Prezesem
Zarządu ENEA S.A. Jak widać, dr K. Zamasz ma wyjątkowo bogate doświadczenie praktyczne
związane z zarządzaniem przedsięwzięciami, przede wszystkim w sektorze elektroenergetycznym.
Od 2007 roku Habilitant jest zatrudniony na etacie adiunkta w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej. Jak widać, dr K. Zamasz ma doświadczenie dydaktyczne.
Dorobek publikacyjny
Jak wynika z dokumentacji habilitacyjnej, w okresie po uzyskaniu stopnia doktora K. Zamasz,
oprócz monografii stanowiącej osiągnięcie naukowe, o czym później, opublikował:
S t r o n a |2
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
(a) 1 artykuł w czasopiśmie charakteryzującym się dodatnim współczynnikiem wpływu
(„Gospodarka surowcami mineralnymi”); drugi artykuł, w „Argumenta Oeconomica”,
jest w tracie recenzowania;
(b) 14 monografii i rozdziałów w monografiach naukowych (część monografii (5) ukazało
się w wydawnictwach ogólnopolskich, w tym Rynkowa transformacja usług ciepłowniczych w Polsce stanowiąca pokłosie rozprawy doktorskiej, a część (9) w wydawnictwach uczelnianych, w tym 4 w wydawnictwie Wyższej Szkoły Biznesu w Dąbrowie Górniczej);
5 prac Habilitant przygotował jednoosobowo, a 9 we współautorstwie;
(c) 4 monografie, które zredagował; 1 jednoosobowo, 3 wspólnie;
(d) 9 artykułów w czasopismach znajdujących się na liście B MNiSzW; 7 artykułów jednoosobowo, 2 artykuły we współautorstwie.
Spośród wymienionych 12 prac zostało opublikowanych w języku angielskim.
W przypadku prac wspólnych, w dokumentacji są zawarte oświadczenia podpisane przez
współautorów na temat udziału w przygotowaniu publikacji. Te oświadczenia pozwalają na wyrobienie poglądu na temat udziału dr. K. Zamasza w poszczególnych publikacjach.
Pod względem ilościowym i jakościowym dorobek naukowy Habilitanta należy ocenić dobrze.
Najwyżej, oczywiście, należy ocenić publikację, która ukazała się w wydawnictwie znajdującym
się na tzw. liście filadelfijskiej. Trzeba zaznaczyć, że czasopisma z listy MNiSzW, w których
ukazały się artykuły dr. K. Zamasza to w większości czasopisma o zasięgu ogólnopolskim o dużej albo dość dużej liczbie punktów.
Ocena osiągnięcia naukowego
Jako osiągnięcie naukowe, w myśl art. 16 ust. 2 Ustawy o stopniach i tytule naukowym, Habilitant przedstawił książkę: Efektywność ekonomiczna przedsiębiorstwa energetycznego w
warunkach wprowadzenia rynku mocy, PWN Warszawa 2015, 196 s.
Układ książki. Problem podstawowy. Hipotezy badawcze
Po zliberalizowaniu rynku energii elektrycznej przedsiębiorstwa energetyczne zaczęły funkcjonować na (konkurencyjnym) rynku energii podobnie do przedsiębiorstw funkcjonujących na
innych konkurencyjnych rynkach. Odbierano to jako pozytywną stronę liberalizacji rynku. Z
drugiej jednak strony, liberalizacja rynku energii miała pewien negatywny wpływ na procesy
inwestycyjne w energetyce, ponieważ są one wyjątkowo kapitałochłonne, długoterminowe i –
także przez to – narażone na duże ryzyko regulacyjne. Standardowe kryteria podejmowania
decyzji ekonomicznych, w tym inwestycyjnych, mogą w przypadku przedsięwzięć energetycznych doprowadzić do niedostatku mowy wytwórczych w zakresie energii elektrycznej, niezbędnych do pokrycia zapotrzebowania na energię.
S t r o n a |3
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
Środkiem, który może doprowadzić do wyeliminowania opisanych negatywnych skutków liberalizacji rynku energii jest wprowadzenie mechanizmu wynagradzania mocy wytwórczych,
rynku mocy wytwórczych, w zakresie energii. Taki mechanizm ma, w założeniu, stymulować
inwestycje w energetykę i przez to prowadzić do poprawy stanu bezpieczeństwa energetycznego.
Z rynkiem mocy wytwórczych związanych jest wiele nowych zagadnień. Dwom zagadnieniom
jest poświęcona rozprawa habilitacyjna dr. K. Zamasza: (1) innej niż klasyczna ocenie efektywności przedsięwzięć inwestycyjnych w energetyce (Habilitant postuluje zastosowanie podejścia
charakterystycznego dla opcji rzeczowych (rzeczywistych, realnych)), (2) ocenie skutków wprowadzenia rynku mocy dla pojedynczych przedsiębiorstw energetycznych.
We wstępie do książki Autor formułuje zakres przedmiotowy i podmiotowy rozważań, cel
główny, cele cząstkowe rozprawy, hipotezy badawcze. Generalnie rzecz biorąc, układ cel – hipotezy uznać należy za poprawny. Z drugiej jednak strony, pewne cele cząstkowe (np. cel 2.
„Analiza … dorobku … w zakresie wynagradzania za moce” ) są sformułowane w sposób „mało
ambitny” w tym sensie, że trudno określić stopień realizacji celu (lub inaczej, w przedstawionym sformułowaniu cel 2 będzie zawsze zrealizowany). Podobną uwagę można sformułować w
odniesieniu do np. hipotezy 3.
Temat podjęty przez dr. K. Zamasza zdecydowanie nadaje się na rozprawę habilitacyjną. Problem zapewnienia dostaw (mocy wytwarzania) energii elektrycznej jest problemem ważnym
społecznie i ekonomicznie. W literaturze ekonomicznej pojawiło się wiele opracowań na temat
rynku mocy wytwórczych. W języku polskim takich opracowań nie ma zbyt wiele.
Układ rozprawy habilitacyjnej. Zawarte ustalenia
Licząca 196 stron książka jest podzielona na 5 rozdziałów, poprzedzonych wstępem, a zakończonych wnioskami i podsumowaniem. Układ rozdziałów jest podyktowany głównym problemem rozważanym w rozprawie. Wspomnieć należy jednak, że opisując zawartość książki Autor
użył dość niezręcznych zwrotów. Np. na s. 17 charakteryzując zawartość rozdziału 4 napisał, że
„Istotną część treści rozdziału poświęcono percepcji ryzyka w obrębie tej metody” (DCF –
przyp. W.J.) czy że „Przestawiając metodykę wyceny opcji poddano dyskusji podstawowe ruchy
stochastyczne”. Na szczęście takich zwrotów nie ma dużo i wstęp dobrze się czyta.
Spis literatury zawiera 219 pozycji. Zdecydowana większość została opublikowana w językach
innych niż polski (w większości w języku angielskim). Spis literatury jest bardzo aktualny.
Prace dotyczące rynku energii (rynku mocy) w zdecydowanej większości zostały opublikowane
w okresie ostatnich kilku, kilkunastu lat. W spisie znalazłem 6 publikacji, których dr K. Zamasz
jest autorem albo współautorem.
Rozdział pierwszy zawiera ważne, z punktu widzenia dalszych rozważań, uwagi dotyczące niepewności i ryzyka związanego z działalnością gospodarczą, w szczególności inwestycyjną, w
S t r o n a |4
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
sektorze wytwarzania energii elektrycznej. Te rozważania są ważne, ponieważ, jak sam Autor
pisze na s. 18, jednotowarowy rynek energii jest zakłócany przez różnego typu regulacje wprowadzane dla realizacji określonych – niejednokrotnie sprzecznych – celów polityki energetycznej czy klimatycznej. Uwagę zwracają rozważania dotyczące sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstw funkcjonujących w sektorze energetycznym, ale przed wszystkim uwagi dotyczące zniekształcania impulsów inwestycyjnych oraz niepewności i ryzyka inwestycyjnego w działalności
przedsiębiorstw energetycznych.
W rozdziale Autor nie wprowadza ex plicite rozgraniczenia pomiędzy niepewnością i ryzykiem.
Pisze wprawdzie na s. 38, że „Wdrożenie zasad liberalizacji rynku energii elektrycznej – w tym
konkurencji – jest zatem kluczowym źródłem niepewności, z którego wynikają poszczególne
czynniki ryzyka inwestycyjnego”, skąd można wywnioskować, w jakim sensie używa obu pojęć,
ale podanie definicji niepewności oraz ryzyka i późniejsze odwoływanie się do nich poprawiłoby klarowność rozważań.
W rozdziale znajdują się pojedyncze sformułowania stanowiące zbyt duże skróty myślowe. Np.
na s. 23 dr K. Zamasz pisze, że „liczba koncesji … osiągnęła poziom 1440 firm”. (Chodzi, oczywiście o koncesje udzielone firmom).
Rozdział drugi jest poświęcony zagadnieniu wynagradzania za moce wytwórcze energii elektrycznej. Ten instrument ekonomiczny, wynagradzanie za moce wytwórcze, jest odpowiedzią
na problemy, jakie potencjalnie mogą się pojawić na konkurencyjnym rynku energii elektrycznej, chodzi w szczególności o ryzyko niezapewnienia odpowiedniego poziomu mocy wytwórczych wskutek zniekształconych – w stosunku do klasycznych – impulsów ekonomicznych
zniechęcających potencjalnych inwestorów do inwestowania w wytwórstwo energii elektrycznej.
Ciekawe są zawarte w rozdziale rozważania dotyczące istoty podejść do wynagradzania za moce
wytwórcze, szczególnie w zderzeniu z informacjami na temat wieku elementów majątku trwałego, turbozespołów i kotłów energetycznych w Polsce w 2013 roku. Warto dodać, że opisywane
w rozdziale instrumenty polityki energetycznej są stosowane praktycznie w przynajmniej jednym kraju. Omówione w rozdziale sposoby wynagradzania za moce wytwórcze są uzupełnione
uwagami Autora na temat zalet i wad tych sposobów, co pozwala czytelnikowi łatwiej ocenić
skutki ekonomiczne wynagradzania za moc wytwórczą dla całego systemu energetycznego, jak
i dla poszczególnych przedsiębiorstw energetycznych. Dodać warto, że takie, jak w opiniowanej
książce, przedstawienie problemów związanych z rynkiem mocy ma znaczenie zarówno dla teoretyków ekonomii rynków energetycznych, jak i dla osób mających wpływ na politykę energetyczną Polski.
Bardzo ciekawie czyta się uwagi o zdecentralizowanym i scentralizowanym rynku mocy i o tzw.
opcjach na niezawodność.
S t r o n a |5
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
W rozdziale pewne wzory i problemy są podane w dość beztroski, choć intuicyjnie, być może,
zrozumiały sposób. Np. wymiary wielkości we wzorach na s. 49 nie zgadzają się z definicjami
poszczególnych wielkości. Jeśli ściśle trzymać się definicji, to ilorazy są bezwymiarowe. Trzy
przykłady niezręcznych sformułowań pochodzą ze s. 55. (1) Mechanizm wynagradzania mocy
… „pozwala zabezpieczyć optymalny poziom mocy”. (Chciałoby się zapytać np. o: (a) optymalny
poziom mocy, którego Autor nie wyjaśnia, oraz o to, (b) przed czym zabezpieczany jest ten poziom mocy). (2) Podkreśla się „konieczność zapewnienia optymalnego poziomu bezpieczeństwa energetycznego, a więc takiego, które odzwierciedla rzeczywistą korzyść dla konsumenta.”
(W związku z tym zdaniem nasuwa się wiele pytań. Pierwsze z brzegu dwa przykłady takich
pytań. (a) Jaki jest optymalny poziom bezpieczeństwa energetycznego? (b) Jak mierzone są
korzyści konsumenta?). (3) „Konieczne jest zapewnienie neutralności technologicznej”. Być
może, ale czytelnik łatwiej zrozumiałby argumenty, gdyby wiedział, jak Autor rozumie neutralność technologiczną, a tego w tekście nie ma.
Rozdział trzeci jest poświęcony czynnikom efektywności ekonomicznej przedsiębiorstwa energetycznego działającego na scentralizowanym rynku mocy, na którym (dodatkowe) przychody
są uzyskiwane ze sprzedaży mocy dyspozycyjnych na aukcjach organizowanych przez operatora
systemu przesyłu energii elektrycznej.
Przeważającą część rozdziału Autor poświęcił czynnikom wpływającym na przychody; w zasadzie tylko dwie ostatnie strony rozdziału poświęcił czynnikom wpływającym na koszty, jakie
ponoszą przedsiębiorstwa energetyczne, aby uzyskać przychody.
Rozdział jest skonstruowany w następujący sposób. Rozważania na temat czynników wpływających na przychody Autor podzielił na dwie części związane: (a) z krzywą popytu na moc, bo
od niej zależą ceny, jakie można uzyskać ze sprzedaży mocy, w tym także ze szczytowym zapotrzebowaniem na moc oraz rezerwą mocy ponad to szczytowe zapotrzebowanie, a także (b) z
krzywą podaży mocy dyspozycyjnej.
Uporządkowana w opisany sposób treść rozdziału sprzyja zrozumieniu istoty problemu. Warto
dodać, że analizę poszczególnych grup problemów Autor kończy uwagami na temat uwarunkowań krajowych. Te uwagi, a także inne dotyczące rozwiązań stosowanych w innych krajach,
nadają przeprowadzonym rozważaniom walor praktyczny.
Rozważania na temat czynników wpływających na koszty przedsiębiorstw energetycznych w
zasadzie sprowadzają się do komentarza na temat kosztów (rodzajowych), jakie należy ponieść
po wygraniu aukcji.
Wspomniana struktura rozdziału kryje jednak pewne pułapki. Niektóre uwagi związane np. z
ustalaniem cen na aukcjach na moc wytwórczą energii elektrycznej są dość oczywiste.
S t r o n a |6
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
Omawiając prognozy szczytowego zapotrzebowania na energię elektryczną do 2040 roku dr K.
Zamasz odsyła do publikacji w „Rynku Energii”. Te prognozy są stawiane na podstawie opublikowanego w tym czasopiśmie modelu wykorzystywanego zresztą przez PSE. Dobrze byłoby, by
Autor skomentował zarówno model, jak i prognozy, tak, jak robił to w innych przypadkach.
Obecne rozważania osobom niezaznajomionym z tematem nie mówią wiele.
Na marginesie, określenie „czas okresu” (s. 95, objaśnienia pod wzorem) jest (chyba) specyficznym pleonazmem.
Rozdział czwarty jest zatytułowany na wyrost Opracowanie metodyki oceny efektywności
ekonomicznej działalności przedsiębiorstwa energetycznego w warunkach wprowadzenia
rynku mocy, bo dwie jego główne części są poświęcone: klasycznemu podejściu do oceny efektywności przedsięwzięć inwestycyjnych, zastosowaniu podejścia właściwego wycenie opcji rzeczowych do oceny efektywności projektów o większej elastyczności decyzyjnej niż w przypadku
projektów tradycyjnych. Na trzech ostatnich stronach rozdziału Autor zawarł uwagi na temat
przychodów i kosztów przedsiębiorstwa energetycznego działającego na scentralizowanym
rynku mocy. Uwagi zawarte w dalszym ciągu odnoszą się do głównie dwóch pierwszych części
rozdziału.
Część pierwsza rozdziału zawiera rozważania na temat analizy przepływów finansowych i podstawowych mierników oceny efektywności przedsięwzięć inwestycyjnych. Część przytoczonych
informacji to informacje podstawowe, które można znaleźć w podręcznikach z zakresu finansów przedsiębiorstw. Chodzi mi o dyskontowanie przepływów pieniężnych, definicje podstawowych mierników efektywności inwestycji, uwagi o CAPM itd. Znacznie ciekawsze są uwagi
Autora na temat np. doboru stóp dyskontowych; współczynników beta dla sektora wytwórczego energii elektrycznej, podsektora odnawialnych źródeł energii w USA, Europie, świecie;
ocenie ryzyka w analizie DCF, ryzyku inwestycyjnym w kraju itp. Jak zwykle, bardzo ciekawe
są praktyczne uwagi Habilitanta o krajowym kontekście omawianych problemów.
W części drugiej rozdziału Autor zawarł uwagi o wykorzystaniu opcji rzeczowych do wyceny
efektywności przedsięwzięć inwestycyjnych. W tekście zawarte są podstawowe uwagi z tego zakresu. Takie uwagi można znaleźć w podręcznikach z zakresu finansów przedsiębiorstw. Dodać
jednak należy, że ten fragment książki jest skonstruowany poprawnie, jeśli czytać go z punktu
widzenia możliwych zastosowań. Gdyby fragment konstruować w taki sposób, aby z określonych wzorów wynikały następne, to należałoby go skonstruować inaczej. Nie wiem czy konieczne było przytaczanie pewnych rozważań podstawowych (moim zdaniem nie) np. dotyczących ruchu Browna w czasie ciągłym i dyskretnym, skoro wycenę opcji rzeczowych przeprowadza się dalej w czasie dyskretnym. Jak we wcześniejszych fragmentach książki, najciekawsze są
w rozdziale uwagi Autora odnoszące się do praktycznej stosowalności poszczególnych podejść
S t r o n a |7
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
(np. uwagi o bliźniaczym instrumencie rynkowym) czy na temat specyfiki krajowego rynku
energii elektrycznej.
Rozdział jest napisany poprawnie, tym niemniej zdarzają się pojedyncze drobne błędy czy niezręczne określenia. Dalej charakteryzuję niektóre z nich. D we wzorze na s. 116 to dług, a nie
tylko kredyt, jak pisze Autor. Wyceny opcji rzeczowych dokonuje się (w drzewie dwumianowym) wykorzystując wskaźniki wzrostu u i wskaźniki spadku d wartości instrumentu podstawowego (zob. np. wzór (4.23)). We wzorze (4.22) Autor podaje definicję wskaźnika wzrostu.
Definicji wskaźnika spadku w tekście nie ma. Na s. 136 Autor pisze, że zwykle w dwumianowym
modelu wyceny przyjmuje się, że długość kroku czasowego wynosi rok, przy czym zmniejszanie
(Autor pisze zwiększanie) kroku do ½roku, ¼ roku itd. poprawia dokładność aproksymacji. Czy
to stwierdzenie należy rozumieć tak, że zmniejszanie kroku do zera doprowadzi (w granicy) do
najdokładniejszej aproksymacji? W tym kontekście przydałaby się uwaga na temat tego, dlaczego wycena jest dokonywana w czasie dyskretnym. Model CAPM (ang. Capital Asset Pricing
Model, model wyceny aktywów kapitałowych) to pleonazm. „Proces arytmetyczny przeobraża
się w proces geometryczny” (s. 135), „beta lewarowana”, „beta odlewarowana” (s. 116) czy „diagram pajęczy” (s. 121) to wyjątkowo niezgrabne zwroty i nazwy. Tym bardziej, że np. w ostatnim
przypadku, w makroekonomii, przyjęło się mówić o modelu (diagramie) pajęczynowym, a nie
pajęczym.
Rozdział piąty zawiera przykład, który pokazuje, w jaki sposób można zastosować praktycznie
podejście podane w sposób opisowy na trzech ostatnich stronach rozdziału czwartego. Rozważana jest pewna hipotetyczna, dojrzała spółka, wytwórca energii elektrycznej, funkcjonująca na
rynku mocy. Przykładowa spółka jest szczegółowo opisana z punktu widzenia dalszej oceny
efektywności przedsięwzięcia inwestycyjnego. Spółka rozważa budowę nowej (szóstej) jednostki wytwórczej energii elektrycznej opalanej paliwem węglowym. W rozdziale Autor dość
szczegółowo, krok po kroku, podaje, w jaki sposób oszacować przychody z rynku mocy, a następnie, w jaki sposób wyznaczyć wartość przedsiębiorstwa po zrealizowaniu wspomnianej inwestycji. W tym celu wykorzystywane jest podejście właściwe wycenie opcji rzeczowych, bo inwestycja jest traktowana jako opcja rozszerzenia działalności przedsiębiorstwa. W wyniku
przeprowadzonych obliczeń przedsiębiorstwo może łatwo wyciągnąć wnioski na temat opłacalności przedsięwzięcia w warunkach rynku mocy albo – generalnie – wnioski na temat zachowania na tym rynku, gdy zostanie on wprowadzony.
Kilka uwag pod adresem rozprawy

Książka jest poświęcona pewnym ważnym problemom związanym z rynkiem energii
elektrycznej. Chodzi o taką gospodarkę, która gwarantuje bezpieczeństwo energetyczne i jest,
jednocześnie, efektywna ekonomicznie.
S t r o n a |8
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym

W pewnym sensie jest to praca wyprzedzająca aktualny stan rzeczy. Rozważania są pro-
wadzone przy założeniu, że na rynku obowiązuje mechanizm wynagradzania mocy wytwórczych, czego w kraju (jeszcze) nie ma.

Problem gospodarki energetycznej kraju jest problemem ważnym społecznie i ekono-
micznie i zdecydowanie może być przedmiotem rozprawy habilitacyjnej.

Podejście zastosowane w książce do oceny efektywności przedsięwzięć (inwestycyj-
nych), wykorzystujące mechanizm wyceny opcji rzeczowych, zdecydowanie bardziej elastyczne
aniżeli podejście klasyczne, jest podejściem coraz szerzej stosowanym we współczesnych
przedsiębiorstwach.

Zdecydowanie wyżej oceniam warstwę praktyczną książki, zwłaszcza fragmenty nawią-
zujące do polskiego rynku, energii aniżeli fragmenty „teoretyczne”. Te pierwsze wskazują na
wyjątkową wiedzę praktyczną Autora na temat rynku energii. Te drugie fragmenty, w zasadzie
poprawne, zawierają rozważania nieodstające od rozważań zawartych w mniej lub bardziej zaawansowanych podręcznikach z zakresu finansów przedsiębiorstw.

W praktycznym wykorzystaniu dwumianowego mechanizmu wyceny opcji rzeczowych
szczególnie ważne są pewne rozstrzygnięcia praktyczne. Książka dostarcza dobrych wskazówek
w tym zakresie.

Książka jest dobrze skonstruowana. Układ zagadnień jest dobrze dopasowany do pro-
blemu głównego i hipotez badawczych. Zawarty w ostatnim rozdziale przykład pokazuje, że
przedmiot rozważań jest bezpośrednio stosowalny praktycznie.

Książka jest napisana dość przystępnym językiem, choć zdarzają się niezręczne sformu-
łowania. Była o nich mowa w uwagach do poszczególnych rozdziałów książki.

Tekst jest dość niestarannie opracowany redakcyjnie (w tekście jest relatywnie dużo
drobnych błędów literowych), co zważywszy na wydawcę, PWN, zaskakuje.
Konkluzja
Książka Efektywność ekonomiczna przedsiębiorstwa energetycznego w warunkach wprowadzenia rynku mocy spełnia warunki ustawowe do uznania jej za osiągnięcie naukowe dr. K.
Zamasza.
Zainteresowania naukowe Habilitanta
Problematyką oceny efektywności inwestycji Habilitant zajął się już w 2010 roku. Pierwsze
Jego prace dotyczyły oceny efektywności inwestycji z wykorzystaniem drzew decyzyjnych, co
później pozwoliło Mu nawiązać do opcji rzeczowych. Kilka prac dotyczyło ryzyka na rynku
energii elektrycznej, co zresztą było związane z pracą dr. K. Zamasza na stanowisku Prezesa
Grupy Kapitałowej ENEA SA. W jakiejś mierze to stanowisko decyzyjne spowodowało, że Habilitant zajął się problemami wynagradzania za moce wytwórcze, w tym wdrażaniem rynków
S t r o n a |9
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
mocy. Tym zagadnieniom poświęcone były kolejne Jego prace. Nadesłane publikacje Habilitanta są przygotowane na dobrym poziomie naukowym.
Jak widać, rozprawa habilitacyjna jest swego rodzaju podsumowaniem wcześniejszych zainteresowań naukowych dr. K. Zamasza, bezpośrednio zresztą związanych z Jego pracą poza sektorem szkolnictwa wyższego. Zainteresowania naukowe Habilitanta są silnie skoncentrowane.
Warto też dodać, że – jak można wnosić – ze względu na charakter pracy, Jego publikacje naukowe, w tym książka stanowiąca osiągnięcie naukowe w postępowaniu habilitacyjnym, mają
znaczące walory praktyczne, przy czym uwzględniają najnowsze osiągnięcia teoretyczne.
Ogólna ocena osiągnięć naukowo – badawczych
Wskaźniki „naukometryczne” podaję za dokumentacją habilitacyjną.
Publikacje Habilitanta charakteryzują następujące wskaźniki: sumaryczny impact factor według listy JCR wynoszący 0,54; 4 cytowania według bazy Web of Science, indeks Hirscha równy
2 według tej samej bazy.
Te liczby są niewysokie, ale należy wziąć pod uwagę to, że baza Web of Science jest bazą wysoce
selektywną, a prace ekonomiczne nieczęsto pojawiają się w czasopismach znajdujących się w
tej bazie.
W dokumentacji habilitacyjnej znajduje się lista 31 referatów wygłoszonych przez dr. K. Zamasza na konferencjach naukowych krajowych i międzynarodowych. Dwa referaty zostały przygotowane w języku angielskim.
Habilitant uczestniczył w 17 komitetach organizacyjnych konferencji naukowych.
Dr K. Zamasz uczestniczył w realizacji dużego projektu badawczego finansowanego przez
NCBiR oraz TAURON. Projekt składał się z 3 zadań badawczych i był realizowany od maja 2010
do listopada 2015. Jako ekspert od ‘rynku pracy uczestniczył w projekcie finansowanym z PO
KL (listopad 2014 – październik 2015). Zrealizował też 2 projekty w Wyższej Szkole Biznesu w
Dąbrowie Górniczej.
Dr K. Zamasz Występował jako recenzent projektu badawczego dla Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Habilitant jest członkiem rady naukowej czasopisma „Krakowskie Studia Małopolskie” oraz
członkiem rady programowej czasopisma „Rynek Energii”.
Od 2014 roku dla Polityki Energetycznej recenzuje artykuły.
Konkluzja
Moja ogólna ocena działalności naukowo – badawczej dr. K. Zamasza jest pozytywna.
Działalność dydaktyczna, współpraca z instytucjami,
działalność popularyzatorska
S t r o n a | 10
W. Jurek – Opinia o dorobku dr. Krzysztofa Zamasza w związku z postępowaniem habilitacyjnym
Dr K. Zamasz prowadził / prowadzi zajęcia dydaktyczne w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie
Górniczej z następujących przedmiotów: podstawy zarządzania, zarządzanie przedsiębiorstwem, zarządzanie strategiczne, zarządzanie ryzykiem, zarządzenie ryzykiem w organizacji. Na studiach podyplomowych w Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu prowadzi zajęcia z innowacji w sektorze energetycznym.
Aktualnie prowadzi seminarium dyplomowe dla 8 studentów.
Habilitant do grudnia 2015 pracował poza sektorem szkolnictwa wyższego. Moim zdaniem, to
wystarczy, by uznać, że współpracuje On z instytucjami znajdującymi się poza tym sektorem,
bo ponadto, jest On Prezesem Rady Zarządzającej Towarzystwa Obrotu Energią w Warszawie,
Wiceprezesem Zarządu Okręgowego Izby Przemysłowo – Handlowej w Tychach, Wiceprezesem Rady Zarządzającej Polskiego Komitetu Energii Elektrycznej w Warszawie.
Ponadto, dr K. Zamasz jest autorem szeregu ekspertyz. Ekspertyzy dotyczą głównie rynku ciepła i energii. Część ekspertyz wykonał na zlecenie Ministerstwa Gospodarki, Urzędu Regulacji
Energetyki.
Wszystko to oznacza, że Habilitant jest traktowany jako ekspert w środowisku praktyków gospodarczych.
Dr K. Zamasz był / jest członkiem Zespołu Doradczego ds. Rozwiązań Systemowych w Sektorze
Energetyki przy Ministrze Gospodarki, Rady Konsultacyjnej przy Parlamentarnym Zespole ds.
Energetyki.
W tym segmencie działalności dr. K. Zamasza dobrze należy ocenić współpracę z instytucjami,
a pozytywnie – działalność dydaktyczną. Nie znalazłem w dokumentacji informacji o działalności ściśle popularyzatorskiej, choć z drugiej strony, dobrze popularyzują naukę badania o
charakterze praktycznym wykorzystujące najnowsze wyniki teoretyczne. Taki charakter mają
badania prowadzone przez Habilitanta.
Na koniec wypada wspomnieć o Krzyżu Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (nadanym w
2015 roku), Złotym Krzyżu Zasługi (nadanym w2013 roku) i o szeregu tytułów i odznaczeń
branżowych.
Końcowa ocena
Wszystkie cząstkowe oceny poszczególnych segmentów działalności akademickiej Habilitanta,
są pozytywne. Pozytywna jest więc ocena końcowa.
Konkluzja: moim zdaniem, dr Paweł Zamasz spełnia kryteria niezbędne do uzyskania stopnia
naukowego doktora habilitowanego w dziedzinie nauk ekonomicznych, w dyscyplinie ekonomia. Wnoszę o dalsze etapy postępowania w tej sprawie.