Przeczenia

Przeczenia
W języku niemieckim są 4 rodzaje przeczeń: NEIN, NICHT, KEIN, DOCH
1. Przeczenie NEIN
- Może występować samodzielnie
- Rozpoczyna odpowiedź przeczącą na pytanie zadane przez „CZY”
Przykład:
- Wohnst du In Warschau? – Czy mieszkasz w Warszawie?
- Nein.
LUB
Nein, ich wohne nicht in Warschau
2. Przeczenie NICHT
- Może przeczyć rzeczowniki, czasowniki, a także przymiotniki.
Rzeczowniki
- Za pomocą NICHT przeczymy rzeczowniki z rodzajnikiem określonym. NICHT
stoi wtedy bezpośrednio przed rodzajnikiem określonym.
Przykład: Das ist nicht der Kuli – To nie jest ten długopis
Czasowniki
- Kiedy przeczy czasowniki NICHT znajduje się po czasowniku lub na końcu
zdania.
Przykład: Martin lernt nicht – Marcin się nie uczy
Przymiotniki
- Kiedy przeczymy przymiotniki stawiamy NICHT bezpośrednio przed
przymiotnikiem.
Przykład: Das Buch ist nicht neu – ta ksiażka nie jest nowa
3. Przeczenie KEIN
Za pomocą przeczenia KEIN przeczymy rzeczowniki z rodzajnikiem
nieokreślonym. Przeczenie KEIN zachowuje się identycznie, jak rodzajnik
nieokreślony oraz zaimki dzierżawcze.
Przykład:
- Ist das ein Kuli? – Czy to jest długopis?
- Nein, das ist kein Kuli – Nie, to nie jest długopis.
- Hast du eine Uhr? – Czy masz zegarek?
- Nein, ich habe keine Uhr – Nie, nie mam zegarka
4. Przeczenie DOCH
Przeczenie DOCH przeczy przeczenia. Aby udzielić odpowiedzi za pomocą DOCH
musimy w pytaniu usłyszeć przeczenie.
Przykład:
- Ist das kein Heft? – Czy to nie jest zeszyt?
- Doch! Das ist ein Heft! – Ależ skad, to właśnie jest zeszyt.
- Lernst du nicht? – Nie uczysz się?
- Doch! Ich lerne! – Ależ skąd, oczywiście, że się uczę!