Długoterminowe wyniki grzbietowej śródnadgarstkowej więzadłowej

Długoterminowe wyniki grzbietowej śródnadgarstkowej więzadłowej
kapsulodezy w leczeniu przewlekłej niestabilności łódeczkowato-księżycowatej
K. Megerle, D. Bertel, G. Germann, M. Lehnhardt, S. Hellmich
From BG Trauma Center Ludwigshafen, Ludwigshafen, Germany
J Bone Joint Surg [Br] 2012;94-B:1660–1665.
Celem tego badania była kliniczna i radiologiczna ocena wyników grzbietowej
śródnadgarstkowej więzadłowej kapsulodezy w leczeniu statycznej niestabilności
łódeczkowato-księżycowatej przy minimalnym okresie obserwacji czterech lat.
Łącznie 59 pacjentów, którzy przebyli kapsulodezę w przebiegu tego schorzenia
zostało uwzględnionych w analizie retrospektywnej, po średnio 8,25 roku (4,3 do 12).
Łącznie, ośmiu pacjentów przebyło kolejny zabieg po średnio 2,33 lat (0,67 do 7,6) i
zostali wykluczeni. Średni zakresu ruchów zgięcia i wyprostu wynosił 88° (15 ° do
135 °) a zakres odchylenia łokciowego/promieniowego 38° (0 ° do 75 °) w końcowej
obserwacji. Średni wynik wg sklai DASH (Disabilities of the Arm Shoulder and
Hand) i ocena nadgarstka wg skali Mayo wynosiły odpowiednio 28 (0 do 85) i 61 (od
0 do 90). Po znaczącej poprawie bezpośrednio po zabiegu (odpowiednio p <0,001 i p
= 0,001), średnie kąty łódeczkowato-księżycowaty i nadgarstkowo-łódeczkowaty
uległy pogorszeniu odpowiednio do 70° (40 ° do 90 °), i 8° (-15 ° do 25 °), podczas
ostatniej obserwacji i nie różniły się istotnie od ich wartości przedoperacyjnych
(odpowiednio p = 0,6 oraz p = 0,4). Średni wskaźnik wysokości nadgarstka
zmniejszył się znacząco od 1,53 (1,38 do 1,65) do 1,48 (1,29 do 1,65), co wskazuje na
postępujące zwężanie nadgarstka (p <0,001); 40 pacjentów (78%) miało
radiologiczne objawy choroby zwyrodnieniowej.
Kapsulodeza nie zapewnia stabilizacji kości nadgarstka w dłuższym okresie.
Chociaż następcza, utrzymująca się niestabilność łódeczkowato-księżycowata
spowodowała wczesną chorobę zwyrodnieniową, większość pacjentów miała
długoterminową, akceptowalną funkcję nadgarstka.