Rozwód za naruszenie wspólnego życia

WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 kwietnia 2015 r.
Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P., IV Wydział Rodzinny i Nieletnich
w składzie
Przewodniczący: SSR Agata Marszałek
Protokolant: st.sekr.sąd. Hanna Gendera
na posiedzeniu jawnym rozpoznał sprawę
z powództwa : I. K.
przeciwko: T. K.
o: ustanowienie rozdzielności majątkowej
1. Ustanawia z dniem 3 listopada 2014 roku rozdzielność majątkową między I. K. , z domu W. a T. K. wynikającą z
zawarcia przez strony w dniu 20 czerwca 1998 roku w P. przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w P. związku
małżeńskiego zapisanego w Księdze Małżeństw tego USC pod numerem (...).
2. Zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę łącznie 560 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.
/-/ SSR Agata Marszałek
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 2 marca 2015 r. I. K. wystąpiła przeciwko T. K. z powództwem o ustanowienie pomiędzy stronami
ustroju rozdzielności majątkowej z dniem 3 listopada 2014 r. oraz o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu
kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, że od dnia 20 czerwca 1998 r. strony pozostają w związku małżeńskim, z
którego pochodzi zamieszkujący wraz z powódką syn M.. Podano, że strony nigdy nie zawierały umowy majątkowej
małżeńskiej. Powódka podniosła, że aktualnie pomiędzy nią a pozwanym toczy się postępowanie w sprawie o rozwód.
Zaznaczyła, że od roku 2012 nie współżyje z mężem i aktualnie nie prowadzi z nim wspólnego gospodarstwa
domowego. Podkreśliła, że nie czynią wspólnych inwestycji i nie mają wspólnych planów, ponadto pozostają w
konflikcie. Wskazała że po rozstaniu ustaliła z mężem, że będą wspólnie spłacać zaciągnięty w trakcie trwania
małżeństwa kredyt, co miało miejsce do dnia 3 listopada 2014 r. Powódka podniosła, że po tej dacie pozwany zaprzestał
regulowania rat.
W odpowiedzi na pozew złożonej w przepisanym terminie pozwany wniósł o ustanowienie pomiędzy stronami ustroju
rozdzielności majątkowej z dniem 2 marca 2015 r. oraz obciążenie powódki kosztami postępowania oraz niezasądzanie
na rzecz powódki zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Uzasadniając swoje stanowisko pozwany podał, że nie prowadzą z żoną wspólnego gospodarstwa domowego, nie
mają wspólnych inwestycji ani planów. Potwierdził, że postanowili z powódką, iż będą wspólnie spłacać zaciągnięty
w trakcie trwania związku małżeńskiego kredyt. Zaprzeczył, by zaprzestał spłacać raty i by groziło im wypowiedzenie
umowy kredytu. Wyjaśnił, że w lutym i marcu 2015 r. doszło do przeterminowania raty ze względu na wygaśnięcie
umowy dotyczącej debetowania konta. Zarzucił, że nie został o tym fakcie powiadomiony, ponieważ pismo z banku
zostało wysłane na adres powódki.
W toku postępowania strony podtrzymały stanowiska w sprawie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny
T. K. oraz I. K. pozostają od dnia 20 czerwca 1998 r. w związku małżeńskim, z którego pochodzi syn M.. Od marca
2014 r. pomiędzy powódką a pozwanym toczy się postępowanie w sprawie o rozwód.
Od roku 2012 strony nie współżyją ze sobą, obecnie nie mają wspólnych planów ani nie prowadzą wspólnych
inwestycji. Od dnia 24 lutego 2014 r. zamieszkują oddzielnie i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego.
Po rozstaniu strony umówiły się, że będą wspólnie spłacać zaciągnięty w trakcie trwania związku małżeńskiego kredyt.
W lutym bieżącego roku powódka otrzymała z banku wezwanie do zapłaty wymagalnego zadłużenia. Pismem z dnia 26
lutego 2015 r. zwróciła się do banku z prośbą o rozłożenie zadłużenia na raty. Strony korzystają z odrębnych rachunków
bankowych. Pozostają w konflikcie, nie potrafią osiągnąć porozumienia w zakresie wspólnych dotychczas spraw.
dowód: wezwanie do zapłaty (k. 6), zaświadczenie z banku (k. 17), zestawienie operacji na rachunku bankowym (k.
18-20), odpis skrócony aktu małżeństwa (k. 29), pismo powódki z dnia 26.02.2015 r. (k. 30), potwierdzenie przyjęcia
przelewu do realizacji (k. 31), oświadczenie kredytobiorcy (k. 32a), przesłuchanie powódki (k. 33-34 w zw. z k. 35),
przesłuchanie pozwanego (k. 34 w zw. z k. 35)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy oraz w oparciu
o dowód z przesłuchania stron.
Sąd nie znalazł żadnych przyczyn dla kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów, z których
przeprowadzony został dowód. Zarzutów w tym względzie nie zgłosiły również strony procesu. Wskazanym wyżej
dokumentom urzędowym i prywatnym Sąd przypisał znaczenie jakie wynika z art. 244 i 245 k.p.c.
Za wiarygodny Sąd uznał również dowód z przesłuchania stron. Złożone przez powódkę oraz pozwanego zeznania
dotyczyły ich aktualnej sytuacji życiowej i majątkowej, a także stosunków majątkowych stron z okresu wspólnego
pożycia. Zeznania stron wzajemnie ze sobą korespondowały, były spójne i konsekwentne, nadto częściowo znajdowały
potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach. Strony zgodnie wskazały datę wyprowadzki powódki ze
wspólnego mieszkania oraz moment zerwania więzi gospodarczej.
Sąd zważył co następuje
Powódka I. K. wniosła o ustanowienie rozdzielności majątkowej pomiędzy nią a pozwanym T. K. od dnia 3 listopada
2014 r.
W ocenie Sądu powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.
W myśl art. 52 § 1 k.r.o. każdy z małżonków może z ważnych powodów żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności
majątkowej. Zgodnie natomiast z art. 52 § 2 k.r.o. rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku,
który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym
niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu. Zniesienie wspólności
majątkowej może nastąpić tylko w czasie trwania małżeństwa, gdy istnieje między małżonkami wspólność majątkowa.
Z treści przepisu art. 52 § 1 k.r.o. wynika, że jedyną przesłanką ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej na
żądanie małżonka jest istnienie ważnych powodów. W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie „ważnych powodów”
nie zostało przez ustawodawcę w żaden sposób sprecyzowane – brak jest legalnej definicji tego pojęcia, ustawodawca
nie wskazał choćby katalogu przykładowych okoliczności przemawiających za zniesieniem wspólności majątkowej
małżeńskiej. Jego rozumienie kształtują doktryna oraz judykatura.
W wyroku z dnia 31 stycznia 2003r. Sąd Najwyższy (IV CKN 1710/2000 Lex Polonica nr 377918) wskazał, że
przez ważne powody dające podstawę do zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej przyjęło się w doktrynie i
judykaturze rozumieć wytworzenie się takiej sytuacji, która w konkretnych okolicznościach faktycznych wywołuje stan
pociągający za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i z reguły także
dobra rodziny.
W piśmiennictwie podkreśla się, że ważnymi powodami uzasadniającymi zniesienie wspólności majątkowej
małżeńskiej są zachowania jednego z małżonków polegające na trwonieniu majątku wspólnego na skutek hulaszczego
trybu życia, alkoholizmu, rażącej niegospodarności itp., uchylaniu się od pomnażania i utrzymywania substancji
majątku wspólnego albo też zatrzymaniu tego majątku wyłącznie dla siebie i niedopuszczeniu współmałżonka do
korzystania z niego.
Ważny powód uzasadniający zniesienie wspólności majątkowej może stanowić separacja faktyczna małżonków,
uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym i najczęściej zarazem stwarzająca zagrożenie
interesów majątkowych jednego lub nawet obojga małżonków. Obojętne przy tym jest, czy zachodzi trwały i zupełny
rozkład pożycia małżeńskiego. Z żądaniem zniesienia wspólności majątkowej może wystąpić również małżonek, który
jest wyłącznie winny separacji. Wina jego, jak też wzgląd na dobro rodziny lub drugiego małżonka, powinny być
brane pod uwagę jedynie przy ocenie żądania zniesienia wspólności z punktu widzenia zasad współżycia społecznego.
W wyroku z dnia 13 stycznia 2000r. Sąd Najwyższy (II CKN 1070/98 Lex Polonica nr 345337) przyjął, że ważnym
powodem w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o. nie jest każda postać (przejaw) separacji faktycznej małżonków, lecz tylko
taka, która zarazem uniemożliwia lub znacznie utrudnia współdziałanie w zarządzie ich majątkiem wspólnym.
Ważne powody, w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o., są to nie tylko okoliczności natury majątkowej, jak trwonienie przez
małżonka dochodów lub dokonywanie czynności powodujących uszczerbek we wspólnym majątku. Za ważne powody
należy uznać również okoliczności, których źródła tkwią w rozdźwiękach między małżonkami natury osobistej,
stwarzających taką sytuację, że wykonywanie zarządu przez każdego z małżonków nad ich wspólnym majątkiem jest
niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione i że wspólność majątkowa przestaje służyć dobru założonej przez
małżeństwo rodziny (wyrok SN z dnia 6 listopada 1972 r., III CRN 250/72, OSNCP 1973, nr 6, poz. 113).
Wspólność majątkowa ustaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją znosi.
W wyroku z dnia 11 grudnia 2008r. Sąd Najwyższy (II CSK 371/2008 Lex Polonica nr 2031856) stanął na
stanowisku, że ustanowienie przez sąd rozdzielności majątkowej między małżonkami, którzy pozostawali we
wspólności ustawowej lub umownej, z datą wcześniejszą niż dzień wytoczenia powództwa jest dopuszczalne w zasadzie
tylko wtedy, gdy z powodu separacji faktycznej (życia w rozłączeniu) niemożliwe było już w tej dacie ich współdziałanie
w zarządzie majątkiem wspólnym.
Sąd stwierdził, że w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki do ustanowienia rozdzielności majątkowej
pomiędzy I. K. oraz T. K.. W ocenie Sądu przemawiał za tym istniejący pomiędzy stronami stan separacji faktycznej,
brak możliwości osiągnięcia porozumienia we wspólnych sprawach, jak również tocząca się między stronami sprawa
rozwodowa. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły przesłanki uzasadniające ustanowienie rozdzielności
majątkowej z datą wskazaną przez powódkę, tj. z dniem 3 listopada 2014 r. Przyjęciu takiej daty nie sprzeciwiał się
pozwany, który na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2015 r. oświadczył, że „data orzeczenia rozdzielności nie ma dla niego
jakiegoś większego znaczenia”. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie 1. wyroku.
Jako że pozwany przegrał spór w całości, Sąd w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zasądził
od pozwanego na rzecz powódki zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu kwotę 560 zł tytułem zwrotu
poniesionych przez powódkę kosztów postępowania, na które składały się opłata stała od pozwu w kwocie 200 zł
oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego powódki w kwocie 360 zł (§ 7 ust. 1 punkt 9 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu).
SSR Agata Marszałek
ZARZĄDZENIE
1. odnotować sporządzenie uzasadnienia w kontrolce uzasadnień,
2. odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji doręczyć pozwanemu,
3. akta przedłożyć za 14 dni od nadejścia z.p.o. albo z apelacją s. Przewodniczącej.
P., dnia 13 maja 2015 r.
SSR Agata Marszałek