/ Oiler g-9.O Organizacja i Odzysku S.A. Tczew, 9 maja 2011 r. i k P

/
Oiler
Organizacja
Odzysku S.A.
MINISTERSTWO ŚRODOWISKA
KANCELARIA OGÓLNA
P
Tczew, 9 maja 2011 r.
'wi1 -05- 1
i
VLi
k
g-9.O
Nr UNP
i
k
P
Pan
dr hab. inż. Andrzej Kraszewski
Minister Srodowiska
ul. Wawelska 52/54
00-922 Warszawa
i
i<ttn
,vska
Szanowny Panie Ministrze,
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 14141) przesyłamy zgłoszenie
zainteresowania pracami nad projektem ustawy o odpadach.
W załączeniu urzędowy formularz zgłoszenia.
Z poważaniem
PREZE
c
omc,::i"rr~
"Oiler Organizacja Odzysku" S.A.
ul. Malinowska 24 A,
83-110 Tczew
e-mail: [email protected]
NIP:593-23-08-696
REGON: 192619130
KRS 0000070606
Kapitał zakładowy 5 000 000
łacony
Telefon: 58 531 50 00, 58 531 60 02
Fax: 58 741 86 00
www.oilerorganizacjaodzysku.pl
ZGŁOSZENIE
ZAINTERESOWANIA PRACAMI NAD PROJEKTEM - MŁ-GSM
EEE-ME ZMIANY
-DANY-C-CH
Projekt ustawy z dnia 15 marca 2011 r. o odpadach.
(tytuł projektu - zgodnie z jego treścią udostępnionąw Biuletynie Informacji Publicznej
lub informacją zamieszczoną w programie prac legislacyjnych)
A. OZNACZENIE PODMIOTU ZAINTERESOWANEGO PRACAMI NAD PROJEKTEM
L Nazwa/
iv--i-nazwiske-* *
OILER ORGANIZACJA ODZYSKU S.A.
2. Siedziba/ni€jsc amicszkania* *
83-110 Tczew, ul. Malinowska 24 A
3. Adres do korespondencji i adres e-mail
83-110 Tczew, ul. Malinowska 24 A
adres e-mail: [email protected]
B. WSKAZANIE OSÓB UPRAWNIONYCH DO REPREZENTOWANIA PODMIOTU
WYMIENIONEGO W CZĘŚCI A W PRACACH NAD PROJEKTEM
Lp.
1
2
3
4
5
Imię i nazwisko
TADEUSZ JAWNIAK
Adres miejsca zameldowania na pobyt
stały
ul. Mazowiecka 20A/l 7
81-862 Sopot
C. OPIS POSTULOWANEGO ROZWIĄZANIA PRAWNEGO, ZE WSKAZANIEM
INTERESU BĘDĄCEGO PRZEDMIOTEM OCHRONY
1. Wnioskujemy o zmianę objaśnienia określenia „odzysk" w art. 3 ust. 1 pkt 14.
Uzasadnienie
Zgodnie z objaśnieniem, w wyniku procesu przetworzenia odpadu, użyteczne zastosowanie nadal
ma dotyczyć odpadu. Jest to jedyny rezultat wykładni językowej przepisu. Deifnicja w zasadzie
wyklucza, pozyskanie z odpadu materiału lub substancji, które dzięki przetworzeniu przestaną być
odpadami. Jest to całkowicie odmienne rozwiązanie niż w ustawie o odpadach z dnia 27 kwietnia
2001 r. Ta obecnie obowiązująca ustawa daje możliwość zbywania materiałów ot r zymanych w
procesach odzysku jako produktu. Według nowej ustawy użyteczne zastosowanie będzie musiał
mieć nadal odpad, a więc materiały uzyskane w wyniku odzysku będą mogły być przekazane
wyłącznie posiadającym zezwolenie na gospodarowanie odpadami. Podobnie przewóz substancji
pochodzących z odzysku, który trzeba będzie wykonywać z zachowaniem wszystkich przepisów
dotyczących tr ansportu odpadów. Powstanie kłopot z nadaniem właściwego kodu odpadu substancji
powstałej wskutek procesu odzysku.
Proponowana w projekcie ustawy definicja kłóci się z opisanymi i powszechnie znanymi efektami
procesów odzysku, które wymienia załącznik nr 1.
2. Wnioskujemy o doprecyzowanie objaśnienia określenia „oleje odpadowe" w art. 3 ust. 1
pkt 16.
Uzasadnienie
W objaśnieniu użyto określenia „syntetyczne oleje smarowe ". Polska Klasyfikacja Wyrobów i
Usług, a także Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ustaląjący klasyfikację towarów w handlu
zagranicznym — CN Nomenklatura Scalona, w ogóle nie przewidują wyrobu o nazwie „olej
syntetyczny ". Wobec braku legalnej definicji, powszechne w handlu wyroby o takiej nazwie mogą,
ale wcale nie muszą spełniać wymogów dla produktów o urzędowej nazwie „preparat smarowy"
Brak definicji oleju syntetycznego w systemie prawa służy nadużywaniu tego określenia w handlu,
a użycie w nowej ustawie jedynie wzmocni tę nierzetelną praktykę.
3.
Wnosimy o ujednolicenie zakresu przedmiotowego objaśnień w art. 3 ust. 1 pkt 18 —
„ponowne użycie" i pkt 22 — „przygotowanie do ponownego użycia".
Uzasadnienie
Obie czy nn ości, zgodnie z wykładnią językową, muszą dotyczyć tych samych obiektów. Znajdujące
się w projekcie ustawy objaśnienie określenia „przygotowanie do ponownego użycia" dotyczy
wyłącznie odpadów. Natomiast definicja „ponownego użycia" obejmuje tylko produkty lub części
produktów niebędące odpadami — przez co ustawa wykracza poza jej zakres przedmiotowy oraz
podmiotowy. Narusza to § 3 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002
r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908).
4. Wnosimy o zmianę objaśnienia określenia „selektywne zbieranie" w art. 3 ust. 1 pkt 24.
Uzasadnienie
Objaśnienie posługuje się niejednoznacznymi dla języka polskiego określeniami, bliższymi
literaturze niż aktom normatywnym (strumień odpadów, specyficzne przetwarzanie). W miejsce
obecnego objaśnienia proponujemy:
„zbieranie odpadów według właściwości, ułatwiające zastosowanie optymalnego procesu
przetwarzania."
5. Wnioskujemy o zmianę nazwy załączników nr 1 i nr 2 do ustawy w art. 3 ust. 2 i 3 oraz w
konsekwencji w załącznikach.
Uzasadnienie
Ustawa to zbiór przepisów, które nie regulują spraw w ustawie niewymienionych. Ustawa nie może
zawierać wykazów niepełnych. Każde uzupełnienie może odbywać się tylko w drodze zmiany
samej ustawy. Inaczej zmiana zakresu spraw określonych ustawą (w tym wypadku listy procesów
odzysku i procesów unieszkodliwiania) odbywałaby się na podstawie aktu niższej rangi lub — co
gorsza — w wyniku interpretacji, co sprzeciwia się konstytucyjnej zasadzie państwa prawnego.
Ustawa powinna wyczerpująco regulować daną dziedzinę spraw, nie pozostawiając poza zakresem
swego unormowania istotnych fragmentów tej dziedziny - § 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100,
poz. 908).
W projekcie ustawy zostało użyte słowo „niewyczerpujący" w formie imiesłowu przymiotnikowego
czynnego, który mówi o sprawcy czynności teraźniejszej. Naszym zdaniem, właściwsze byłoby
użycie przymiotnika. Dobór słowa również nie jest trafny. Istotę zbioru chyba lepiej oddają
określenia: wykaz niepełny, niezamknięty lub niekompletny.
6.
Wnosimy o wykreślenie z art. 4 ust. 1 słów: „przez ich zaliczenie do odpowiedniej grupy,
podgrupy i rodzaju odpadów"
Uzasadnienie
Zgodnie z § 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad
techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908) przepisy powinny być redagowane zwięźle i
syntetycznie, unikając nadmiernej szczegółowości. W art. 4 w ust. 1 i 4 zbędnie powtarza się te
same zasady klasyfikacji.
7. Wnosimy o wykreślenie art. 6 z projektu ustawy.
Uzasadnienie
Projekt ustawy w art. 3 ust. 4 jednoznacznie i de finitywnie określa, które odpady są odpadami
niebezpiecznymi. W art. 6 okazuje się, że o niebezpiecznym charakterze odpadów ma przesądzać,
ze skutkiem dla ustawy, akt normatywny niższej rangi - rozporządzenie. W obszarze tego samego
zagadnienia nie mogą rozstrzygać dwa różne źródła prawa, szczególnie o nierównym statusie.
8. Zwracamy się o zastosowanie innego trybu zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych
na inne niż niebezpieczne, o której mowa w art. 7 — projektu ustawy.
Uzasadnienie
Proponowany tryb zmiany klasyfikacji, ze względu na uciążliwość procedury i wysokie koszty, w
praktyce zmusi do stosowania drogiego unieszkodliwiania zamiast pożądanych procesów odzysku.
Przykładem mogą być opakowania po toksycznych środkach ochrony roślin. Są kwali fikowane
jako odpady niebezpieczne, chociaż nie wykazują cech tych odpadów. Wspomniane środki ochrony
roślin są silnie higroskopijne, bardzo łatwo rozpuszczają się w wodzie. Ich właściwości
niebezpieczne wynikają z dużego stężenia oferowanych preparatów. Stosunkowo wysoka cena
zakupu koncentratów powoduje, że opakowania są nie tylko opróżniane, ale i dokładnie płukane.
Nawet bez płukania, w bardzo krótkim czasie, pozostałości na ściankach opakowań ulegają
całkowitemu rozkładowi pod wpływem wilgoci z powietrza. Przeklasyfikowanie będzie wymagało
uzyskania decyzji marszałka województwa, poprzedzonej badaniem właściwości odpadów
wyłącznie w akredytowanym laboratorium. Naszym zdaniem, nie powinno się uchwalać przepisów,
które traktują każdego jak przysłowiowego złodzieja. Dlaczego badanie odpadów w laboratorium
zakładu przetwórczego ma być nieważne? Prawidłowej gospodarce odpadami będą sprzyjały tylko
przepisy, które uproszczą wszelkie procedury, a nie je utrudnią.
9. Wnosimy o wykreślenie ust. 3 z art. 9 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Ustawa zobowiązuje ministra do prowadzenia weryfikacji. W języku polskim słowo „weryfikacja"
oznacza wyłącznie kontrolowanie zgodności z prawdą, potwierdzanie autentyczności, działanie
zmierzające do rozstrzygnięcia prawdziwości.
Skutek planowanego przepisu będzie następujący: minister będzie miał obowiązek kontrolowania,
czy ostateczne decyzje zatwierdzające przeklasyfikowanie odpadów lub decyzje odmowne, nie
zostały sfałszowane (czy są autentyczne, zgodne z prawdą). Taka weryfikacja będzie dotyczyć
decyzji marszałków województw (art. 8 ust. 5), którzy przekazują ministrowi swoje decyzje.
Mówiąc inaczej, ustawa zakłada, że marszałkowie województw będą oszukiwać ministra, fałszując
własne (ostateczne) decyzje.
10. Wnosimy o zmianę przepisów w sprawie uznania przedmiotu lub substancji za produkt
uboczny, o których mowa w rozdziale 4 (art. 10 — 13).
Uzasadnienie
Zgodnie z treścią art. 10, podstawowym celem produkcji (słowo „cel" użyto wyraźnie w liczbie
pojedynczej) może być tylko jeden wyrób. Gdyby miało to dotyczyć większej liczby wyrobów,
użyto by wyrażenia w liczbie mnogiej — „podstawowe cele". Planowane przepisy spowodują, że
inne użyteczne wyroby, powstające w procesie produkcyjnym, nie staną się automatycznie
produktami ubocznymi. W tym celu obligatoryjnie trzeba będzie przedłożyć marszałkowi
województwa właściwe zgłoszenie wraz z dowodami. Marszałek województwa wyda decyzję
pozytywną lub sprzeciw, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zgłoszenia.
Przywołana z projektu ustawy procedura, chociaż z mocy prawa podlega przepisom Kodeksu
postępowania administracyjnego, wprowadza daleko idące odstępstwa. Chociaż wyczerpuje
wymogi ustalone w art. 35 § 2 Kpa (dowody przedstawione przez stronę), przewiduje inny termin
na załatwienie sprawy przez marszałka województwa. Zamiast terminu określonego jako
„niezwłocznie" ( art. 35 § 2 Kpa), wprowadza się termin trzymiesięczny. Przekracza to drastycznie
kodeksowe terminy, nawet dla spraw szczególnie skomplikowanych, wymagających postępowania
wyjaśniającego (art. 35 § 3 Kpa). Propozycja tak długiego terminu na załatwienie sprawy jest
przejawem przyznania się do opieszałości organów administracji publicznej i usankcjonowaniem
tego faktu w ustawie.
Wobec prawa do zakwalifikowania tylko jednego wyrobu za podstawowy cel produkcji, procedura
przyjęta w projekcie ustawy może spowodować sytuacje absurdalne. Przykładowo. Przy produkcji
masła powstaje również maślanka. Przeznaczana jest na cele spożywcze dla ludzi i zwierząt
hodowlanych Nie będzie produktem podstawowym. Dzięki nowej ustawie o odpadach będzie to
możliwe dopiero po trzech miesiącach. Zakłady produkcyjne, duże i małe, można liczyć w
tysiącach. Prawie każda produkcja powoduje powstawanie produktów ubocznych. Istnienie
mechanizmów rynkowych sprawia, że znajdują one swoje przeznaczenie. Natomiast coraz mniej
powstaje odpadów, zawsze zwiększających koszty produkcji. Rozwiązanie zaproponowane w
projekcie ustawy służy centralizacji władzy i wzrostowi zatrudnienia w organach administracji
publicznej, a przedsiębiorcom przysporzy nieefektywnej pracy i kosztów dla udowodnienie, że
produkt uboczny jest produktem ubocznym.
11. Wnosimy doprecyzowanie treści art. 14 ust. 1 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Przepisy powinny być precyzyjne, zrozumiałe i jednoznaczne. W art. 14 ust. 1 pkt 1 użyto
wyrażenia „powszechnie stosowane do konkretnych celów". Niestety, w ustawie brak jest
wyjaśnienia tej powszechności. Czy za powszechne będzie uznane stosowanie przez pięć, dziesięć,
kilkaset, cz kilka tysięcy podmiotów? A może będzie to zależało od nastroju urzędnika? Podobnie z
określeniem użyteczności „do konkretnych celów"
1
Dla jasności prawa niezbędne jest, aby ustawa wyjaśniała, który cel jest konkretny, a który jest
niekonkretny?
W pkt. 2 treść tworzy karkołomną tezę, że może istnieć rynek bez popytu oraz pobyt, który nie
tworzy rynku.
Pkt 3 wprowadza warunek bezwzględny, w postaci obowiązku spełnienia wymagań określonych w
przepisach i w normach dla danego produktu. Pragniemy zauważyć, iż w stosunku do większości
przedmiotów lub substancji otrzymanych w wyniku recyklingu odpadów, nie ma żadnych
przepisów i norm. Od czasu zaistnienia gospodarki rynkowej, każda działalność, w tym recykling i
odzysk odpadów, poprzedzona jest oceną możliwości spełnienia wymagań potencjalnego nabywcy,
czyli rynku. Przyjęcie przepisu w zaprezentowanej formie albo będzie skutkowało powstaniem
martwego prawa, albo tworzeniem na siłę przepisów i norm do każdego produktu.
Szczytny w swoim założeniu wymóg przedstawiony w pkt. 4 będzie powodował konsekwencje
chyba niezamierzone przez autora. Przepis w tej postaci będzie oznaczał zakaz produkcji np. olejów
smarowych lub olejów opałowych z wykorzystaniem produktów pochodnych z regeneracji olejów
odpadowych. Jak dotąd nie istnieją produkty ropopochodne, których użycie byłoby obojętne lub
pozytywne dla szeroko rozumianego środowiska. Według powszechnie dostępnej wiedzy każdy olej
smarowy lub opałowy, w mniejszym lub większym stopniu, wywołuje negatywne skutki.
12. Wnosimy o wykreślenie art. 17 z projektu ustawy.
U zasadnienie
Zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie
„Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908), w ustawie nie można zamieszczać
przepisów nakazujących stosowanie innych aktów normatywnych, a takim w istocie jest zakaz
wyrażony w art. 17.
13. Wnosimy o wykreślenie ust. 7 z art. 19 projektu ustawy.
U zasadnienie
Przepis zezwala na unieszkodliwianie wyłącznie odpadów, z których wysegregowano odpady
nadające się do odzysku. Z praktyki gospodarowania odpadami, a przede wszystkim na podstawie
wykazu odpadów, jakim jest rozporządzenie Ministra Srodowiska z dnia 27 września 2001 r. w
sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206) wynika, że istnieje bardzo dużo odpadów
jednorodnych, z których nie można niczego wysegregować. Wskutek przepisu odpady takie trzeba
będzie składować, gdyż unieszkodliwianie będzie zabronione — z powodu braku możliwości
wysegregowania odpadów nadających się do odzysku.
14. Wnosimy o dostosowanie ust. 2 w art. 21 do wymogów dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 2008/98/WE (Dz.UrzUEL. 2008.312.3).
U zasadnienie
Przepis wprowadza bezwzględny obowiązek, bez żadnego wyjątku, przekazania odpadów do
miejsc, w których będą przetworzone zgodnie z hierarchią określoną w art. 18. To wymusi transport
nawet najmniejszych ilości odpadów wyłącznie do zakładu dysponującego najlepszą techniką lub
technologią przetwarzania, a dopiero w drugiej kolejności do miejsc najbliżej położonych — bez
oglądania się na koszty i szkody wywołane wtórnym zanieczyszczeniem środowiska, np. wskutek
transportu. Tym samym planowana regulacja jest niezgodna z art. 5 i 22 Konstytucji RP.
Spowoduje nieuzasadniony wzrost kosztów gospodarowania odpadami oraz negatywne skutki dla
gospodarki wolnorynkowej.
Norma jest przede wszystkim sprzeczna z przepisem art. 4 ust. 2 dyrektywy 2008/08/WE, która
nakazuje sprzyjanie rozwiązaniom dającym najlepszy dla środowiska wynik całkowity.
15. Wnosimy o wykreślenie ust. 6 z art. 26 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Norma wyrażona w ust. 5 ogranicza do roku czas magazynowania odpadów. Objęcie tym
ograniczeniem łącznie wszystkich kolejnych posiadaczy odpadu (ust. 6) będzie niemożliwe do
realizacji i egzekwowania. Dokumenty stosowane przy przekazywaniu tego samego odpadu przez
kolejnych posiadaczy nie posiadają rubryki i nie przewidują obowiązku wpisywania daty
wytworzenia odpadu. Odpady są oznaczone co do gatunku, a nie co do rodzaju. W rezultacie
niemożliwe jest rozróżnienie poszczególnych pa rtii odpadu o tym samym kodzie, magazynowanych
przez prowadzącego zbieranie odpadów i przetwarzającego odpady (art. 3 ust. 1 pkt 5).
16. W art. 27 ust. 1 projektu ustawy wnosimy o zastąpienie słowa „nieprzeznaczonego",
słowem „nieprzystosowanego".
Uzasadnienie
Wobec braku wyjaśnienia znaczenia określenia „nieprzeznaczonego", miejscem przeznaczonym do
magazynowania odpadów — zgodnie z wykładnią językową — zawsze będzie miejsce wybrane przez
posiadacza odpadu i jednocześnie władającego terenem. Natomiast wymóg przystosowania oznacza
spełnienie warunków nakazanych przepisami.
17. Wnosimy o wykreślenie z art. 41 ust. 1 dwukrotnie użytego słowa „prowadzenie".
Uzasadnienie
Zgodnie z normą językową, przepis powinien mieć brzmienie: „Zbieranie i przetwarzanie odpadów
wymaga uzyskania zezwolenia."
18. Wnosimy o wykreślenie ust. 3 z art. 50 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Ust. 2 i 3 w art. 50, mimo zastosowania odmiennej składni, mają dokładnie takie samo znaczenie,
zarówno językowe, jak i dla skutków prawnych wyrażonej normy. Takie powtarzanie przepisów
narusza przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie
„Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908).
19. Wnosimy o wykreślenie z art. 53 ust. 7 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 lit. a) obowiązku
uwierzytelniania dokumentów.
Jzasadnienie
Wobec podpisania przez Prezydenta RP tzw. ustawy deregulacyjnej i zapewne jej niedługiego
opublikowania, wymóg uwierzytelniania wydaje się niewłaściwy i sprzeczny z tą ustawą.
20. Wnosimy o wykreślenie z projektu ustawy obowiązku ponoszenia opiaty rejestrowej i
rocznej, o których mowa w art. 57 ust. 1 i 3 oraz zmianę charakteru rejestru, wyrażonego
w art. 50 ust. 2 i 3.
Uzasadnienie
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz.
1447, z późn. zm .) usystematyzowała zasady podejmowania działalności gospodarczej. Są to:
uzyskanie wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (lub złożenie
wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej), uzyskanie koncesji, uzyskanie zezwolenia.
Przy podejmowaniu działalności gospodarczej wiążącej się z obowiązkiem uzyskania wpisu w
rejestrze działalności regulowanej, wpis dokonywany przez właściwy organ nie następuje przez
wydanie decyzji administracyjnej, lecz jest czynnością materialno-techniczną i ma charakter
deklaratoryjny.
Projekt ustawy o odpadach czyni wyłom w utrwalonym systemie prawa, ze szkodą dla jego
spójności i przejrzystości. Wpis do rejestru, na mocy art. 50 ust. 2 i 3, mimo odmiennej nazwy,
faktycznie pełni rolę koncesji, wbrew ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.
W Polsce funkcjonuje wiele rejestrów. Przykładowo. Organy podatkowe prowadzą rejestry
podatników, ZUS tworzy rejestr ubezpieczonych, a GUS — rejestr podmiotów gospodarki
narodowej. Wpis do tych rejestrów jest albo nieodpłatny, albo obciążony jednorazową opłatą
skarbową. Jednak żaden rejestr, z wyjątkiem prowadzonych przez resort ochrony środowiska, nie
wymaga płacenia za każdy rok fi gurowania w rejestrze.
Wobec niespornych następstw nowej ustawy o odpadach:
a) prawo do prowadzenia działalności uzależnione jest od uzyskania wpisu do rejestru (art. 50
ust. 2 i 3),
b) fi gurowanie w rejestrze jest obciążone coroczną opłatą (art. 57 ust. 3),
wnosimy o odstąpienie od pobierania opłaty za wpis i fi gurowanie w rejestrze.
Ewentualnie wnosimy o dopisanie działalności podmiotów wymienionych w art. 50 i 51 ust. 1 do
wykazu działalności gospodarczej wymagających uzyskania koncesji, o której mowa w art. 46
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
21. W art. 57 ust. 8 wnosimy o zmianę warunków obowiązujących przy określaniu wysokości
stawek w rozporządzeniu.
Uzasadnienie
W obecnym brzmieniu przywołanego przepisu niemożliwe będzie określenie stawek ani dla spółek
cywilnych (nie są przedsiębiorcami), ani dla przedsiębiorców — wspólników tych spółek, gdyż u
takich wspólników nie występuje pojęcie obrotu..
22. Wnosimy o uzupełnienie art. 63 projektu ustawy.
Uzasadnienie
W proponowanym brzmieniu obowiązek umieszczania numeru rejestrowego dotyczy każdego
dokumentu sporządzanego w związku z prowadzoną działalnością. Rodzaj działalności nie został
określony, a więc obowiązek obejmie również deklaracje podatkowe, raporty przesyłane do ZUS i
inne. Proponujemy dopisanie do zdania wyjaśnienia, jakich dokumentów obowiązek ma dotyczyć.
Przykładowo, w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz.
666), w art. 30. wyrażony jest obowiązek umieszczania numeru rejestrowego, ale wyłącznie na
dokumentach związanych z obrotem bateriami i akumulatorami. Skoro projekt ustawy o odpadach
nie zawiera żadnego ograniczenia to oznacza, że obowiązek wpisywania numeru rejestrowego
dotyczy wszystkich dokumentów sporządzanych w związku z prowadzoną działalnością.
23. Wnosimy o bliższe określenie wyrażenia „rażące nieprawidłowości"użytego w art. 64 ust.
1 pkt 4 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Każda spośród ustaw wymienionych w pkt. 4 wymienia katalog kar za naruszenie przepisów,
jednocześnie nie nadając żadnemu z tych naruszeń miana rażącego. Ustawa o odpadach wprowadza
dodatkową sankcję w postaci wykreślenia z rejestru, skutkującego brakiem prawa do dalszego
prowadzenia działalności. Normy legislacji przesądzają, że wykreślenie z rejestru nie może być
stosowane za te same naruszenia prawa, za które ustawa przewiduje inne kary. Zasada prawna,
według której za to samo wykroczenie nie można karać dwukrotnie, wyłącza możliwość ponoszenia
podwójnej odpowiedzialności. Nie negując prawa marszałka województwa do wykreślania z
rejestru, wnosimy o ścisłe określenie, które nieprawidłowości będą uznawane za rażące. Przepis w
obecnej postaci całkowicie eliminuje obiektywizm i zmusza do stosowania uznaniowości przy
podejmowaniu decyzji.
24. Wnosimy o doprecyzowanie zakresu przedmiotowego pkt. 1 w ust. 2 art. 79.
Uzasadnienie
Według reguł języka polskiego obecna treść pkt. 1 przesądza, że przedmiotem rejestru będą
wprowadzane na terytorium kraju opakowania i produkty wyłącznie w opakowaniach (pominięto
produkty wprowadzane bez opakowań). Jednocześnie ten jedyny uprawniony sposób rozumienia
normy stoi w sprzeczności z dalszą częścią zdania. Tylko w kategorii przypuszczenia można
domniemywać, że przepis ma obejmować zarówno opakowania jako towar, jak i opakowania
wprowadzane wraz z produktami. Obowiązek wyrażony w § 6 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100,
poz. 908) skłania nas do zaproponowania zmiany brzmienia przepisu na: „1) wprowadzonych na
terytorium kraju opakowaniach, w tym wraz z produktami, w podziale na poszczególne ...
25. Wnosimy o doprecyzowanie określenia sposobu zbierania olejów odpadowych w art. 90
ust. 1 projektu ustawy
Uzasadnienie
W art. 24 ust. 1 znajduje się przepis odnoszący się do wszystkich odpadów, w tym oczywiście do
olejów odpadowych, nakazujący zbieranie w sposób selektywny. Ponieważ przepisy dotyczące
zasad techniki prawodawczej zakazują powtarzania przepisów, określenie „zbiera się osobno" ( a rt .
90 ust. 1) musi mieć inne znaczenie, niż zbieranie selektywne". Natomiast reguły językowe nie
pozwalają na rozróżnienie znaczenia obu określeń. W tej sytuacji, wobec braku w projekcie ustawy
de fi nicji odmiennej od językowej, istnieją wątpliwości czym jest zbieranie osobne.
26. Wnioskujemy o zlikwidowanie dysproporcji kar przewidzianych w projekcie ustawy.
Uzasadnienie
Za naruszenia przepisów ustawy w art. 195 — 217 przewidziane są kary aresztu lub grzywny.
Zgodnie z powołanym Kodeksem postępowania w sprawach wykroczeń, kara aresztu może mieć
wymiar od 5 do 30 dni, a grzywna od 20 do 5 000 zł.
Ta sama ustawa w art. 219, np. za zbieranie zmieszanych odpadów komunalnych lub za zbieranie
odpadów zielonych (ust. 1 pkt 3) grozi karami pieniężnymi w wysokości od 5 000 do 5 000 000 zł.
W sprawach niższych kar (z art. 195 — 217) będzie orzekał sąd; organ zawodowo przygotowany do
oceny naruszenia prawa. Oczywiście przy zachowaniu prawa do zawodowego obrońcy. Najwyższe
kary (z art. 219) będzie nakładał jednoosobowo wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
Przyjęte w projekcie ustawy rozwiązanie oznacza niewspółmierność kary do stopnia szkodliwości
naruszenia prawa.
27. Wnosimy o wykreślenie pkt. 3 w art. 230 z projektu ustawy. Wniosek dotyczy również art.
235 pkt 28.
Uzasadnienie
Obowiązek zapewnienia odzysku i recyklingu, określony ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o
obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie
produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm .), może być realizowany zarówno
samodzielnie przez przedsiębiorcę, jak i przez organizację odzysku. O ile od organizacji odzysku
wymaga się utrzymania przez cały rok na rachunku bankowym co najmniej połowy minimalnego
kapitału zakładowego, o tyle wykonujących te same zadania przedsiębiorca może swobodnie
dysponować swoim kapitałem. Takie rozwiązanie jest sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości
wobec prawa.
Opłata produktowa jest zobowiązaniem o charakterze publicznoprawnym, podobnie jak podatki.
Jednak na poczet przyszłych należności podatkowych nikt nie musi zamrażać swojego kapitału.
Brak możliwości użycia własnego kapitału, szczególnie dla organizacji odzysku posiadających ten
kapitał w minimalnej kwocie, często oznaczać będzie przymus ekonomiczny całkowitej rezygnacji
z działalności.
Jedną z zasad rynku kapitałowego i czynnikiem wpływającym na rozwój firm, a więc i gospodarki
narodowej, jest możliwie najbardziej efektywne wykorzystywanie posiadanego kapitału. Planowany
w projekcie ustawy zakaz dysponowania własnym kapitałem, nawet na nabycie obligacji
skarbowych, w rzeczywistości pełni rolę kaucji, której zadaniem jest wyeliminowanie z rynku
małych organizacji odzysku, a uprzywilejowanie największych firm tej branży. Ten oczywisty i
jedyny skutek przepisu może rodzić uzasadnione podejrzenie działania legislacyjnego na
zamówienie największych organizacji odzysku.
28. Wnosimy o wykreślenie z art. 233 pkt 1 i 2 projektu ustawy obowiązku dysponowania
potwierdzeniem posiadania numeru rejestrowego przy przewozie odpadów.
Uzasadnienie
Wprowadzenie tego obowiązku będzie oznaczało konieczność umieszczenia w każdym pojeździe
dokumentu, w postaci oryginału potwierdzenia posiadania numeru rejestrowego. Niektóre firmy
eksploatują nawet po kilkaset pojazdów i tyleż potwierdzeń musiałyby otrzymać.
Do rejestrów, zgodnie z art. 49 ust. 7, zapewniony jest publiczny dostęp i każdy zainteresowany
może z niego skorzystać. Naszym zdaniem, w ustawie o transporcie drogowym nie powinno
zamieszczać się postanowień w ogóle niedotyczących tej ustawy, a odnoszących się wyłącznie do
ustawy o odpadach. Do transportu drogowego mają zastosowanie przepisy określające uprawnienia
kierujących, zasady poruszania się po drogach, czy warunki techniczne pojazdów, w tym ADR.
Wydaje się zbędne obciążanie innych służb dodatkowymi czynnościami kontrolnymi.
29. Wnosimy o zlikwidowanie w art. 234 pkt 4 zrównania procesów recyklingu R2 — R9 z
czynnością wymontowania przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.
Uzasadnienie
Przepis spowoduje rażącą dysproporcję między ustawami. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o
obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie
produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.), w art. 3 ust. 9 pkt 2, wykonanie
bieżnikowania opon zalicza się do osiągniętego poziomu odzysku. Ponadto, wprowadzenie do
obrotu opon bieżnikowanych rodzi ponowny obowiązek zapewnienia odzysku i recyklingu tych
samych opon.
W ustawie o odpadach zakłada się, że samo wymontowanie opon z pojazdu wycofanego z
eksploatacji jest recyklingiem. Wymontowane opony w ogóle nie muszą trafić do eksploatacji.
Wystarczy, że prowadzący stację demontażu „przeznaczy je do ponownego użycia". Następnie te
same opony, np. z braku nabywcy, będą wywiezione do cementowni, która spalając je wyda
dokument potwierdzający odzysk.
30. Wnosimy o doprecyzowanie przepisu art. 235 pkt 3 projektu ustawy
Uzasadnienie
Wymieniony wśród innych artykułów: art. 19 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.), nie opisuje żadnego
obowiązku dla wprowadzającego, jedynie określa formę zabezpieczenia.
Przejęcie obowiązków przez przedsiębiorcę dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia
sprzętu od wprowadzającego jest całkowicie niezrozumiałe. Według art. 3 ust. 1 pkt 13 wyżej
przywołanej ustawy, de fi nicja „wprowadzającego sprzęt" obejmuje trzy kategorie przedsiębiorców.
Wprowadzającym sprzęt jest przedsiębiorca, który:
a) produkuje i wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem,
b) wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem wyprodukowany przez innego
przedsiębiorcę,
c) importuje sprzęt.
Wprowadzany przez wymienionych przedsiębiorców sprzęt w ogóle nie jest przedmiotem
wewnątrzwspólnotowego nabycia. W tej sytuacji nakaz przejęcia obowiązków wprowadzającego,
przez przedsiębiorcę dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia tego samego sprzętu, jest
całkowicie bezprzedmiotowy.
31. Wnosimy o zmianę sposobu wyznaczania kwoty zabezpieczenia finansowego, zapisanego
w art. 235 pkt 6.
Uzasadnienie
Art. 50 ust. 2 projektu ustawy zabrania prowadzenia działalności przed uzyskaniem wpisu do
rejestru. Natomiast w art. 235 pkt 6 sankcjonuje się wprowadzanie sprzętu bez wpisu do rejestru.
Przepisy przewidują sytuacje wzajemnie się wykluczające.
Każdy podmiot, poza warunkami przewidzianymi ustawami, ma konstytucyjne prawo do swobody
działalności gospodarczej. Takim prawem jest również ograniczenie, w kolejnych latach, masy
wprowadzanego sprzętu. Przedsiębiorca, który na następny rok zaplanował np. pięciokrotne
zmniejszenie masy wprowadzanego sprzętu, będzie zmuszony wnieść zabezpieczenie fi nansowe w
wysokości odpowiadającej pięciokrotnie większym obrotom.
Przepis, który zmusza do niewspółmiernych obciążeń jest niesprawiedliwy i nie może być
społecznie akceptowany.
32. Wnosimy o zmianę treści art. 254 ust. 1 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Przepis mówi o wygaśnięciu decyzji, z zastrzeżeniem art. 253 ust. 3. Treść przywołanego artykułu
w ogóle nie ma odniesienia do terminu ważności decyzji. Obowiązek sprawozdawczości nie jest
uzależniony od upływu daty ważności decyzji. Natomiast na pewno zastrzeżenie, wobec
odmienności uregulowania, powinno odwoływać się do art. 247 ust. 1, art. 248 i art. 255 ust. 3.
33. Wnosimy o zmianę ustalenia terminu utraty ważności decyzji, określonego w art. 254.
Uzasadnienie
Przepis wprowadza sytuację patową. Jeżeli termin upływu ważności decyzji będzie późniejszy od
daty wejścia w życie nowej ustawy o odpadach, decyzja wygaśnie z dniem wejścia w życie ustawy.
Czyli z nastaniem nowej ustawy firmy zostaną pozbawione prawa do wytwarzania odpadów.
Wystąpić o decyzję nową nie będą mogły przed wejściem w życie ustawy — z braku podstawy
prawnej do takiego wystąpienia. Nie będą obowiązywały przepisy powodujące utratę ważności
„starej" decyzji i dające podstawę do starania się o decyzję „nową". Ustawa uchwalona i
opublikowana, ale z odroczonym terminem wejścia w życie, do oznaczonego dnia wejścia w życie
nie rodzi żadnych skutków prawnych. Nie można czynić użytku z prawa, które jeszcze nie
obowiązuje.
34. Wnosimy o wykreślenie ust. 4 z art. 255 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Przepisy ust. 3 i 4, chociaż o odmiennym brzmieniu, jednak z punktu widzenia reguł języka
polskiego, mają dokładnie to samo znaczenie.
35. Wnosimy o zmianę określenia terminu tworzenia rejestru, o którym mowa w art. 257 ust.
1 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Przepis ustala sztywny termin utworzenia rejestru 36 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
tym samym o 6 miesięcy późniejszy na złożenie wniosku o wpis (art. 257 ust. 2). Ze względu na
pożądane skutki ustawy, proponujemy zmianę zapisu z terminu 36 miesięcy na „do 36 miesięcy"
36. Wnosimy o wykreślenie ustawy ust. 5 w art. 263 oraz zmianę treści art. 231 pkt. 6 i 8.
Uzasadnienie
Projekt ustawy zawiera przepisy wzajemnie sprzeczne. Na mocy art. 231 pkt. 6 i 8 najpierw zostają
uchylone art. 19 i 22 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych
(Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.). Następnie ustawa w art. 263 ust. 5 „przywraca " ważność tych
samych przepisów.
Taki sposób tworzenia ustawy rażąco narusza przepis § 52 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100,
poz. 908).
Wobec powyższego proponujemy wykreślenie ust. 5 z art. 263 oraz zmianę treści pkt 6 i 8 w art.
231:
„6) art. 19 traci ważność z dniem utworzenia BDO;"
„8) art. 22 traci ważność z dniem utworzenia BDO."
37. Wnosimy o doprecyzowanie art. 271 projektu ustawy.
Uzasadnienie
Według naszej wiedzy, ze względu na charakter opłat i kar, w tych kategoriach należności nie
istnieje pojęcie nadwyżki. Należne opłaty i kary zawsze mąją kwoty określone przez prawo i nigdy
nie stanowią nadwyżki.
38. Wnosimy o uzupełnienie daty w art. 282 pkt 6.
Uzasadnienie
Termin wejścia w życie ustawy jest oznaczony w dniach. Data w pkt. 6 zawiera jedynie rok.
D. ZAŁĄCZONE DOKUMENTY
1
2
Odpis z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego,
numer KRS: 0000070606
Pełnomocnictwo dla Tadeusza Jawniaka do reprezentowania Oiler Organizacji Odzysku
S.A. w procesie stanowienia prawa.
3
4
5
6
7
8
E.
liniejsze-zgłoszenie--dotyci-uzupełnienia--braków for-malnychłzmiany-41-anych**
-z-gloszenia =dokonanega41-nia--_
(podać datę z części F poprzedniego zgłoszenia)
F. OSOBA SKŁADAJĄCA ZGŁOSZENIE
Imię i nazwisko
TADEUSZ JAWNIAK
Data
Podpis
9 maja 2011 r.
* Jeżeli zgłoszenie nie jest składane w trybie art. 7 ust. 6 ustawy treść: „ - Zgłoszenie zmiany danych" skreśla się.
** Niepotrzebne skreślić.
Pouczenie
1. Jeżeli zgłoszenie ma na celu uwzględnienie zmian zaistniałych po dacie wniesienia urzędowego formularza
zgłoszenia (art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa
(Dz. U. Nr 169, poz. 1414)) lub uzupełnienie braków formalnych poprzedniego zgłoszenia (§ 3 rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 2006 r. w sprawie zgłaszania zainteresowania pracami nad projektami aktów
normatywnych (Dz. U. Nr 34, poz. 236)), w nowym urzędowym formularzu zgłoszenia należy wypełnić
wszystkie konieczne rubryki, powtarzając również dane, które zachowały swoją aktualność.
2. Część B formularza wypełnia się w przypadku zgłoszenia dotyczącego jednostki organizacyjnej oraz w sytuacji,
gdy osoba fizyczna, która zgłasza zainteresowanie pracami nad projektem aktu normatywnego, nie będzie
uczestniczyła osobiście w tych pracach.
3. W części D formularza, stosownie do okoliczności, uwzględnia się dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 5
ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa, a także pełnomocnictwa do wniesienia zgłoszenia lub do reprezentowania podmiotu w pracach nad projektem aktu
normatywnego.
4. Część E formularza wypełnia się w przypadku uzupełnienia braków formalnych lub zmiany danych dotyczących
wniesionego zgłoszenia.