Wyrok Nr Sygn. akt II SA/Lu 702/15 z dnia 22 marca 2016 r.

DZIENNIK URZĘDOWY
WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO
Lublin, dnia 7 grudnia 2016 r.
Elektronicznie podpisany przez:
Paweł Chruściel; Lubelski Urząd Wojewódzki w Lublinie
Poz. 5048
Data: 07.12.2016 14:20:09
WYROK NR SYGN. AKT II SA/LU 702/15
WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W LUBLINIE
z dnia 22 marca 2016 r.
w sprawie ze skargi Wojewody Lubelskiego na uchwałę Rady Gminy Adamów z dnia 24 kwietnia 2015
r., nr V/32/15 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym:
Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec
Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca)
Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska
po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 marca 2016 r.
sprawy ze skargi Wojewody Lubelskiego
na uchwałę Rady Gminy Adamów
z dnia 24 kwietnia 2015 r., nr V/32/15
w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Na oryginale właściwe podpisy; za zgodność z oryginałem.
UZASADNIENIE
W dniu 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu do organu) Wojewoda Lubelski złożył do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Lublinie skargę na uchwałę Nr V/32/15 Rady Gminy Adamów z dnia 24 kwietnia
2015 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Adamów. W
skardze organ nadzoru wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda podniósł, że zaskarżona uchwała została podjęta z istotnym
naruszeniem zasad sporządzania zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zasady
sporządzania aktu planistycznego, jak przyjmuje się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym – dotyczą
natomiast problematyki merytorycznej, związanej ze sporządzeniem takiego aktu, a więc zawartości aktu
planistycznego (część tekstowa i graficzna, inne załączniki), zawartych w nim ustaleń, a także standardów
dokumentacji planistycznej.
Wojewoda podniósł, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
plan miejscowy sporządza się w skali 1:1000, z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo
w przypadku ich braku, map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i
kartograficznym. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500
lub 1:2000, zaś w przypadkach planów sporządzanych wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do
zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, dopuszcza się stosowania map w skali 1:5000.
Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego
–2–
Poz. 5048
Art. 16 ust. 2 powołanej ustawy zawiera delegację dla ministra właściwego do spraw budownictwa,
lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa uprawnienie do określenia w
drodze rozporządzenia wymaganego zakresu projektu planu miejscowego w części tekstowej i graficznej.
Wypełnieniem tej delegacji – jak wyjaśnił organ nadzoru – jest rozporządzenia Ministra Infrastruktury z
dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego. Zgodnie z § 5 tego rozporządzenia, projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w
formie rysunku na kopii mapy, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym, zawierającej obszar objęty projektem planu miejscowego wraz z jego niezbędnym
otoczeniem. Oznacza to, że część graficzna miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powinna
być sporządzona na kopii mapy zasadniczej albo, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej
znajdującej się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.
Zdaniem organu nadzoru użyte przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym sformułowanie „z wykorzystaniem urzędowych kopii map” należy
rozumieć jako nakaz wykorzystania określonej mapy, jaką organ gminy uzyskał z powiatowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego. Dopuszczalna jest jedynie zmiana nośnika materiału bez kompilacji i
wzajemnego uzupełniania. To oznacza, że wykorzystana może być wyłącznie mapa w takiej formie, jaka
istnieje w zasobie powiatowego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o ile jej treść i skala
jest zgodna z wymaganiami określonym w art. 16 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Tymczasem – jak wskazał Wojewoda – rysunek planu miejscowego przyjętego zaskarżoną uchwałą,
stanowiący załączniki do uchwały, sporządzony został na mapie, która nie została pozyskana z
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W wyniku analizy dokumentacji planistycznej organ
nadzoru ustalił, że przy przedmiotowej zmianie planu została wykorzystana mapa ewidencyjna w skali
1:5000, która następnie została na potrzeby sporządzenia załącznika graficznego „przeskalowana” do skali
1:2000, odpowiadającej wymogowi zawartemu w art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym. W ocenie Wojewody powyższe oznacza, że mapa stanowiąca załącznik graficzny do
uchwały nie jest mapą pochodzącą z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
Skarżący stwierdził, że sformułowanie przez ustawodawcę wymogu wykorzystywania urzędowych kopii
map należy postrzegać jako wierne wykorzystanie określonej mapy, jaką zainteresowany organ planistyczny
uzyskał z powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. To oznacza, że wykorzystana może być
mapa w takiej formie, jaka istnieje w zasobie powiatowego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznej, o ile treść i skala jest zgodna z wymaganiami określonymi w art. 16 ustawy o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym. Powyższe stanowisko – jak podkreślił Wojewoda – znajduje
odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (skarżący powołał się w tym względzie na
wyrok WSA w Białymstoku z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 1195/13).
Organ nadzoru zaznaczył jednocześnie, że konieczność wyeliminowania z obiegu prawnego załącznika
graficznego skutkuje tym, iż ustalenia części tekstowej dla terenów oznaczonych na tym załączniku
pozostaną bezprzedmiotowe.
W ocenie Wojewody zaskarżona uchwała dotknięta jest również wadą prawną innego rodzaju.
Mianowicie, w toku procedury planistycznej przedmiotowej uchwały nie uzyskano wymaganej zgody na
zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne, co stanowi istotne naruszenie trybu sporządzania
planu miejscowego. Analiza załączników graficznych do uchwały daje podstawy do stwierdzenia, że część
obszaru objętego zmianą planu stanowią tereny oznaczone na mapie jako las i podlegające ochronie zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz.
909). Dokumentacja procedury planistycznej przedmiotowej uchwały nie zawiera natomiast żadnej
informacji dotyczącej braku potrzeby uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na inne
cele.
W ocenie organu nadzoru, skoro ustawodawca wprowadził w ustawie o ochronie gruntów rolnych i
leśnych wymóg uzyskania zgody marszałka województwa na przeznaczenie na cele nieleśne gruntów
leśnych (art. 7 ust. 2 pkt 5 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych), to niedopełnienie tego etapu należy
zakwalifikować jako istotne naruszenie trybu sporządzania planu miejscowego, o którym mowa w art. 28
ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Adamów – reprezentowana przez Wójta Gminy Adamów –
wniosła o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej. Autor odpowiedzi na skargę na wstępie podniósł, że
Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego
–3–
Poz. 5048
zaskarżona uchwała była badana przez Wojewodę Lubelskiego pod względem zgodności z prawem i
Wojewoda nie stwierdził jej nieważności ani nie wstrzymał jej wykonania. W konsekwencji uchwała ta
została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego z dnia 16 lipca 2015 r. pod poz.
2345.
Odnosząc się do zarzutów skargi organ wyjaśnił, że część graficzna zaskarżonej uchwały (wyrażona na
załącznikach graficznych), w związku z brakiem map zasadniczych, została opracowana na pozyskanych
przez Urząd Gminy w Adamowie z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Starostwo
Powiatowe w Zamościu) urzędowych kopiach map ewidencyjnych. W związku z tym, że jedynymi mapami
posiadanymi przez Starostwo Powiatowe w Zamościu są mapy ewidencyjne w skali 1:5000, zostały one dla celów sporządzenia zmiany planu - przeskalowane do skali 1:2000, aby spełnić wymagania ustawowe,
określające dopuszczalną skalę załączników graficznych. Na rysunku zmiany planu ustalenia określające
przeznaczenie dla poszczególnych terenów określono z uwzględnieniem granic działek geodezyjnych
wyposażonych również w ich numery ewidencyjne, co daje absolutną precyzję w przeniesieniu ustaleń
zmiany planu na rysunek terenu wskazanego (w przyszłości) we wniosku do pozwolenia na budowę.
Względy społeczne spowodowały, iż podejmowane przez gminę działania planistyczne, w wyniku których
mogły być zaspokojone niecierpiące zwłoki potrzeby mieszkańców w aspekcie wyznaczenia nowych
terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zagrodową lub letniskową nie zostały
poprzedzone wykonaniem map zasadniczych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto aktualna sytuacja ekonomiczna gminy wykluczyła możliwość
opracowania na własny koszt map zasadniczych dla celów planistycznych.
Wójt Gminy wyjaśnił ponadto, że przyjęta zaskarżoną uchwałą zmiana planu, zainicjowana została
postulatami mieszkańców. Obejmuje ona zmianę przeznaczenia terenów niezainwestowanych, które
aktualnie są wykorzystywane jako pola uprawne z zanikającymi funkcjami rolniczymi, pola ugorowane, łąki
oraz pastwiska, na cele budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego. Cechą charakterystyczną tych
terenów jest ich bezpośrednie sąsiedztwo z terenami już przeznaczonymi na cele budownictwa
mieszkaniowego. Tereny objęte przedmiotową zmianą planu nie wprowadzają nowej - przestrzennie jakości planistycznej, zaś stanowią jedynie kontynuację utrwalonych w przestrzeni tendencji osadniczych,
co potwierdza przeprowadzona analiza zasadności przystąpienia do sporządzania zmiany planu oraz
określenie stopnia zgodności zamierzonego przeznaczenia z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy Adamów, przyjętego uchwałą Nr II/3/2002 Rady Gminy Adamów
z dnia 4 grudnia 2002 r.
W ocenie Wójta Gminy Adamów procedurę planistyczną sporządzania zmiany planu przeprowadzono
zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy, a projekt zmiany planu spełnia wymogi merytoryczne i
formalne, w zakresie niezbędnym do jego uchwalenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Wyjaśnić na wstępie należy, że przedmiotowa skarga wniesiona została na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy
z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm., dalej jako „u.s.g.”),
który przewiduje, iż organ nadzoru, po upływie terminu wskazanego w art. 91 ust. 1, tj. po upływie 30 dni
od dnia doręczenia mu przez wójta uchwały rady gminy, nie może we własnym zakresie stwierdzić
nieważności uchwały rady, lecz przysługuje mu prawo zaskarżenia tej uchwały do sądu administracyjnego.
Przedmiotem skargi Wojewody Lubelskiego jest uchwała Nr V/32/15 Rady Gminy Adamów z dnia 24
kwietnia 2015 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Adamów,
która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego z dnia 16 lipca 2015 r.
pod poz. 2345. Podkreślić należy, że zarzuty organu nadzoru wobec zaskarżonej uchwały sprowadzają się
do dwóch kwestii. Pierwszą jest wadliwość załącznika graficznego do uchwały, która – w ocenie strony
skarżącej – wynika w faktu, iż załącznik ten został sporządzony na kopii mapy ewidencyjnej pozyskanej z
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Starostwa Powiatowego w Zamościu) w skali
1:5000, a następnie „przeskalowanej” poza ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej do skali
1:2000. Drugi z zarzutów odnosi się do braku uzyskania w toku procedury planistycznej zgody właściwego
organu na zmianę przeznaczenia objętych zaskarżona uchwałą terenów oznaczonych jako grunty leśne
(symbol „Ls”) na cele nieleśne. W ocenie Sądu stanowisko organu nadzoru w obu powyższych kwestach
jest zasadne.
Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego
–4–
Poz. 5048
Na wstępie podkreślić należy, że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 199 ze zm., dalej jako „u.p.z.p.”), istotne
naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a
także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w
całości lub części. Dyspozycja powyższego przepisu odnosi się również do uchwał w przedmiocie zmiany
planu miejscowego, albowiem w myśl art. 27 u.p.z.p. zmiana planu miejscowego następuje w takim trybie,
w jakim jest on uchwalany.
Pojęcie zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego interpretowane jest
jako wartości i merytoryczne wymogi związane ze sporządzaniem planu, a więc dotyczą: zawartości tego
aktu planistycznego (część tekstowa i graficzna, inne załączniki), zawartych w nim ustaleń, a także
standardów dokumentacji planistycznej (por. Z. Niewiadomski [w:] Z. Niewiadomski (red.), Planowanie i
zagospodarowanie przestrzenne. Komentarz, Warszawa 2015, SIP Legalis, nb 4). Do zasad sporządzania
planu należą zatem m.in. wymogi określone w art. 16 ust. 1 u.p.z.p. oraz doprecyzowane w akcie
wykonawczym wydanym w oparciu o delegację zawartą w ust. 2 tego przepisu, tj. rozporządzeniu Ministra
Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz.1587, dalej jako „rozporządzenie”).
Zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.z.p. plan miejscowy sporządza się w skali 1:1000, z wykorzystaniem
urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w
państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2000, a w przypadkach planów miejscowych, które
sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy,
dopuszcza się stosowanie map w skali 1:5000.
Stosownie zaś do § 5 rozporządzenia projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w formie rysunku
na kopii mapy, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.p.z.p., zawierającej obszar objęty projektem planu
miejscowego wraz z jego niezbędnym otoczeniem.
Z powyższego wynika, że część graficzna miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powinna
być sporządzona na kopii mapy zasadniczej albo w przypadku jej braku na kopii mapy katastralnej
znajdującej się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.
W niniejszej sprawie nie sposób uznać, że wymóg powyższy został zachowany. Poza sporem bowiem
pozostaje, iż z uwagi na to, że jedyną dostępną w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym
mapą dla obszaru objętego zmianą planu, była mapa ewidencyjna (katastralna) w skali 1:5000, Gmina po
pozyskaniu tej mapy dokonała we własnym zakresie jej „przeskalowania” na potrzeby zmiany planu do
skali 1:2000. Skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela natomiast stanowisko organu nadzoru,
znajdujące oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok WSA w Białymstoku z dnia 17
kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 1195/13, dostępny w CBOSA), a także w orzecznictwie nadzorczym
(rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 21 marca 2012 r., nr LEXI.4131.14.2012.MZ1, Lex nr 1148396; rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 16
stycznia 2008 r., nr NK.I-0911/12/08, Lex nr 352471), iż takie działanie, polegające na poddaniu mapy
pozyskanej z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, modyfikacjom (w tym w szczególności
„przeskalowaniu”) poza ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, jest niedopuszczalne i
sprowadza się do istotnego naruszenia zasad sporządzania planu. Samodzielnego „przeskalowania” przez
organy gminy mapy pozyskanej z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dla celów
procedury planistycznej nie może przy tym uzasadniać brak środków finansowych w budżecie gminy, z
których można by pokryć koszt opracowania stosownej mapy zasadniczej (w odpowiedniej skali) przez
właściwy ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Podkreślić należy, że przepisy art. 16 ust. 1
u.p.z.p. w zw. z § 5 rozporządzenia nie dają wyboru i dowolności w zakresie mapy niezbędnej do
planowania przestrzennego. Musi to być mapa zasadnicza lub katastralna (w razie braku zasadniczej), której
kopia, wykorzystana jako załącznik graficzny planu, musi pochodzić z państwowego zasobu geodezyjnego i
kartograficznego. Musi to być zatem konkretna, pozyskana z ośrodka dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznej kopia mapy, potwierdzona urzędowymi pieczęciami i podpisami, które gwarantują jej
prawidłowość. Nie może być to natomiast mapa, która została wytworzona poprzez modyfikację (poza
ośrodkiem) kopii mapy pozyskanej z ośrodka, nawet, jeżeli modyfikacji takiej dokonuje geodeta na
potrzeby postępowania planistycznego. Taka zmodyfikowana poza ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznej mapa nie daje bowiem gwarancji co do własnej autentyczności.
Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego
–5–
Poz. 5048
Z tych względów należy zgodzić się ze stanowiskiem organu nadzoru, iż część graficzna zaskarżonej
uchwały nie spełnia wymogów wynikających z art. 16 ust. 1 u.p.z.p. w zw. z § 5 rozporządzenia, a w
konsekwencji w istotny sposób narusza zasady sporządzania planu miejscowego.
Jak już wspomniano na wstępie, również drugi z podniesionych w skardze zarzutów okazał się zasadny.
Należy bowiem zauważyć, że niezależnie od opisanej wyżej wady części graficznej zaskarżonej uchwały, na
gruncie niniejszej sprawy treść załączników graficznych nie budzi sporów w kwestii ustalenia, że część
obszaru objętego zmianą planu miejscowego stanowią tereny oznaczone dotychczas symbolem „Ls”, który
to symbol – zgodnie z § 68 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z
dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 542 ze zm.) –
dotyczy lasów. Na mocy zaskarżonej uchwały tereny o tym symbolu weszły w skład obszarów oznaczonych
w planie symbolami: 1.MNL i 2.MNL - przeznaczonymi pod tereny zabudowy mieszkaniowej
jednorodzinnej i letniskowej (zał. nr 1A i 1B) oraz 7.RM i 9.RM – przeznaczonymi pod zabudowę
zagrodową w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych (zał. nr 1D i 1E). Tym samym na
skutek zaskarżonej uchwały doszło do zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na cele nierolnicze i nieleśne.
Stosownie zaś do art. 7 ust. 2 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych
(t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 909 ze zm.) przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów leśnych
stanowiących własność Skarbu Państwa - wymaga uzyskania zgody Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa lub upoważnionej przez niego osoby, natomiast pozostałych gruntów
leśnych - wymaga uzyskania zgody marszałka województwa wyrażanej po uzyskaniu opinii izby rolniczej.
Podkreślić wypada, że przy przeznaczaniu gruntów leśnych na cele nierolnicze i nieleśne powierzchnia
przeznaczanego gruntu leśnego nie ma znaczenia, bowiem ustawodawca nie wprowadził żadnej minimalnej
normy obszarowej, od której zaczynałby się obowiązek uzyskania zgody. Jeżeli to jest grunt leśny, zgoda
jest wymagana zawsze (por. W. Radecki, Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Komentarz,
Warszawa 2012, str. 84).
Uzyskanie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych lub leśnych na cele nierolnicze i nieleśne jest
– stosownie do art. 17 pkt 6 lit. „c” u.p.z.p. – jednym z elementów trybu sporządzania (zmiany)
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W orzecznictwie sądów administracyjnych nie budzi
wątpliwości, że brak takiej zgody w sytuacji, gdy na mocy uchwalonego planu dochodzi do zmiany
przeznaczenia gruntu rolnego lub leśnego na cele nierolnicze i nieleśne, jest rażącym naruszeniem
procedury planistycznej, nakazującym stwierdzenie nieważności podjętej uchwały. Bez uzyskania zgody na
zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne nie można kontynuować
procesu planistycznego, w szczególności wykładać projektu planu do publicznego wglądu (por. wyrok NSA
z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt II OSK 2995/13, Lex nr 1665538; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22
kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Po 605/07, Lex nr 507100; wyrok WSA w Krakowie z dnia 13 maja 2011
r., sygn. akt II SA/Kr 342/11, Lex nr 993305).
W przedmiotowej sprawie poza sporem jest, że Wójt Gminy Adamów nie zwrócił się, a tym samym nie
uzyskał w toku procedury planistycznej zgody właściwego organu na zmianę przeznaczenia na cele
nierolnicze i nieleśne gruntów wchodzących w skład obszarów oznaczonych w planie symbolami: 1.MNL,
2.MNL, 7.RM i 9.RM. Usprawiedliwienia dla opisanego naruszenia procedury planistycznej nie mogą
stanowić okoliczności przywołane w odpowiedzi na skargę, iż zmiana planu miejscowego w tym zakresie
jest zgodna z postulatami mieszkańców i zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy Adamów. Okoliczności te nie stanowiły bowiem przesłanki wyłączającej obowiązek
uzyskania zgody, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Dla obowiązku
tego bez znaczenia pozostawał również aktualny stan (sposób wykorzystania) przedmiotowych gruntów
oraz ustalenie, czy są one obecnie porośnięte roślinnością leśną. W myśl bowiem art. 3 pkt 1 ustawy z dnia
28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2100 ze zm.) lasem w rozumieniu ustawy jest nie
tylko grunt (aktualnie) pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem
leśnym, lecz również grunt przejściowo jej pozbawiony, lecz przeznaczony do produkcji leśnej. O
konieczności zakwalifikowania przedmiotowego terenu - na potrzeby postępowania planistycznego - jako
gruntu leśnego, przesądzały zresztą dane z ewidencji gruntów i budynków, w której teren ten bezspornie
oznaczony jest symbolem „Ls” (co wynika choćby z wykorzystanej mapy katastralnej), odnoszącym się do
lasów, tj. jednego z rodzajów gruntów leśnych (§ 68 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i
Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków). Organ planistyczny był
bowiem tymi danymi związany w myśl art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i
Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego
–6–
Poz. 5048
kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 520 ze zm.), z którego wynika wprost, że dane zawarte w ewidencji
gruntów i budynków stanowią podstawę (m.in.) planowania przestrzennego.
Reasumując należy w całości zaaprobować stanowisko organu nadzoru wyrażone w skardze,
sprowadzające się do uznania, że zaskarżona uchwała została podjęte z istotnym naruszeniem zarówno
zasad, jak i trybu sporządzania (zmiany) planu miejscowego, co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności w
całości.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o
postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji
wyroku.
Na oryginale właściwe podpisy; za zgodność z oryginałem.