Rozważania

Transkrypt

Rozważania

Chodzić w Duchu Świętym
28 tydzień zwykły
Czytanie i rozważanie Słowa Bożego
Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17)
Parafia NMP Bolesnej, Wrocław – Strachocin, 09.10.2016
Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Rysunek tygodnia:
Opracowanie rozważań:
Korekta:
Rysunek:
Asysta kościelna:
Aplikacja mobilna Android:
Jolanta i Jerzy Prokopiuk, Łukasz Kneć, Monika Mosior, Jolanta i Krzysztof
Mikos, Maria i Marcin Kusio, Przemek i Ewelina Rożnowscy, Dorota Chodor,
Justyna i Marcin Miloch
Jerzy Prokopiuk
Marta Stańco
ks. Wojciech Jaśkiewicz
Tomek Romanowski
Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty „On Jest”, Ruchu Światło – Życie
Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl
Lectio divina – metoda osobistego studium Pisma Świętego
Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio – przetrawianie Słowa Bożego
poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina – Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby
wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu
pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi
Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje
działanie w świecie.
Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej.
1. Miejsce – idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W
praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia.
2. Czas – przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest
istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli.
3. Pozycja w czasie modlitwy – godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej
ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole.
Przebieg lectio divina
Istotą tej metody jest jej podział na kilka części:
1. Czytanie (lectio),
2. Medytację (meditatio),
3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio).
4. Działanie (actio)
Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha
Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji
nad naszą modlitwą – jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej
poprawić w przyszłości.
Lectio – Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch
Święty.
Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się
zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się
dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by
spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle
będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter.
Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest
świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub
agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie
Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie
uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są
ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ
są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem.
Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie.
Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Meditatio – Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to „powtarzanie”. W tej części koncentrujemy się na
znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując – całość wersetu lub jego
fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie
nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli – może nam
pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się
zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi,
objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej
fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują.
Oratio – Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów
(contemplatio).
Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny
charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo.
Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być
„porwani” przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż
naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i
kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie.
Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by
pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą
wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy
przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie
będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi
z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch
przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika
serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28)
W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest
Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy.
Actio – Pytaj siebie: „Co mam zrobić?”.
Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba:
"Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.
Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka
oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał,
jakim był" (Jk 1, 23-24).
Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia,
zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie
konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie
będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi.
Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem
konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania
ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co
prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do
podejmowania zmian.
Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany
do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto
akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w
Twojej własnej historii życia.
09.10.2016, niedziela
CHODZIĆ W DUCHU, TO OKAZYWAĆ WDZIĘCZNOŚĆ BOGU
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Łukasza 17,11-19
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 Trędowaci doświadczali niesamowitego cierpienia fizycznego i duchowego. Żyli poza
społeczeństwem, w opuszczeniu. Za życia byli już martwi. Uznawano ich za
nieczystych, a ich chorobę traktowano jako karę za grzechy z przeszłości, za
niewierność Bogu (por. Lb 12,10n). Będąc w takim położeniu nie czekali i nie
obserwowali z daleka, ale wyszli naprzeciw Jezusa, bo czuli, że od Niego może przyjść
ratunek. Prosili o litość i wołali o miłosierdzie, uznając w Jezusie tego, który może ich
uleczyć. Wołanie z daleka było oznaką świadomości grzechów. Czy mam poczucie
własnej grzeszności? Czy wołam Boga o miłosierdzie nade mną?
 Tylko jedna osoba powróciła, by podziękować, głośno wielbiąc przy tym Boga. Do tego
był to cudzoziemiec, ktoś obcy. Na określenie dziękowania Łukasz użył czasownika
„eucharisteo”, który odnosi się również do największego dziękczynienia, jakie Jezus
złożył Ojcu (por. J 17,19). To dziękczynienie ma być dla nas wzorem wszelkiej
wdzięczności. Wielbienie Boga ma być naturalną konsekwencją doświadczania Jego
miłosierdzia. W jaki sposób Bóg działa w moim życiu? Czy zawsze i wszędzie oddaję
chwałę Bogu?
 Samarytanin doświadczył obecności Boga w swoim życiu. Otworzyło go to na osobistą
relację z Nim. Poprzez uzdrowienie powstał do nowego życia, został uzdrowiony,
(oczyszczony), co podkreśla wymiar duchowy tego dzieła. Oczyszczenie zawiera w
sobie aspekt uzdrowienia fizycznego i odpuszczenia grzechów. Kiedy skorzystałem
ostatni raz z sakramentu pojednania?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Błogosławiony jesteś, Panie Boże naszych ojcówpełen chwały i wywyższony na wieki (Dn 3,52)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
10.10.2016, poniedziałek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ODKRYĆ POTRZEBĘ NAWRACANIA SIĘ
Ewangelia według św. Łukasza 11, 29-32
 Człowiek szybko przyzwyczaja się do dobrych rzeczy. Szybko przyzwyczaja się do
dobrobytu, do Boga pokornego
ukrytego w Najświętszym Sakramencie.
Przyzwyczajenie sprawia, że tracimy wrażliwość na miłość, dobro, piękno. Nie
widzimy potrzeby dziękowania. Okazuje się, że wszystko nam się należy. Potrzebujemy
się nawracać, aby nie zatracać wrażliwości na Bożą obecność i Boże dobro, na
drugiego człowieka.
 Ewangelista Łukasz pisze, że ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu
plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu
jest coś więcej niż Jonasz». Bóg często posyła nam proroków w postaci takiego czy
innego człowieka, aby nas napomniał, a gdy to nie pomaga, zsyła nam doświadczenia,
abyśmy się nawrócili. Słowo Boże mówi również i o takich, którzy pomimo licznych
bolesnych doświadczeń się nie nawrócą.
 Człowiek współczesny szybko zatwardza serce przez dobrobyt, konsumpcjonizm,
wygodę. Potrzebujemy wołać o łaskę stałego nawracania się, aby dobrze przeżyć
swoje życie i spotkać się z Bogiem twarzą w twarz. Czy wołasz z determinacją o łaskę
nawracania się? Nawrócenie jest darem Ducha Świętego. Uzdalnia do ujrzenia swojego
grzechu, ran grzechowych zadanych przez innych, ale także uznania, że to ja
zgrzeszyłem, po to, aby otrzymać uzdrowienie i uwolnienie. Czy prosisz Jezusa o łaskę
ujrzenia konieczności wejścia w proces nawracania się?
Jezu, dziękuję za dar wiary i łaskę nawrócenia. Dziekuje, że jesteś moim Panem i
Zbawicielem.
Actio (działanie)
11.10.2016, wtorek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PRAGNĄĆ CZYSTEGO SERCA
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym
słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy
poniższego rozważania:
 Obmywanie rąk w czasach Jezusa było znakiem czystości, która pozwalała zbliżać się do
świętego i czystego Boga. Przy Bogu świętym i czystym, człowiek musiał być czysty.
Różne zalecenia prawa żydowskiego dotyczące czystości rytualnej zostały także
rozciągnięte na zasady spożywania pokarmów. Jezus ich nie negował jako takich, ale
wskazywał, że możemy tworzyć pozory pobożności i ukrywać za nimi swoje prawdziwe
wnętrze. Czy dziś nie mamy z tym problemu? Zapytajmy siebie samych przykładowo na ile
nasza modlitwa jest odmawianiem pacierza, bo tak trzeba, bo tak nas uczono, a na ile
prawdziwą rozmową z Panem, dialogiem, czyli mówieniem z serca i słuchaniem?
 "... dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest
zdzierstwa i niegodziwości". Bardzo ostre są te słowa Jezusa, gdy weźmiemy pod uwagę,
że przecież jest gościem, został zaproszony na obiad. Ta mocna mowa mimo bycia w
gościnie każe przypuszczać, że chodzi tu o coś tak ważnego, że Jezus w żadnym wypadku
nie może milczeć. Tą piętnowaną cechą jest obłuda, sytuacja gdy co innego mówię czy
myślę a co innego robię. Bóg brzydzi się obłudnikami i przestrzega, że taka postawa
prowadzi do potępienia: "z obłudnikami wyznaczy mu miejsce . Tam będzie płacz i
zgrzytanie zębów" (Mt 24,51). Słowo obłuda ma w słowniku aż 117 synonimów. Czy takie z
nich , jak "zakłamanie, podwójna moralność, udawanie, manipulacja, niewierność,
wprowadzanie w błąd"; nie są przypadkiem moją postawą wobec innych?
 Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Kluczem do naszej
przemiany, jest zmiana naszego wnętrza, inaczej - serca - bowiem " z wnętrza , z serca
ludzkiego pochodzą złe myśli , nierząd , kradzieże , zabójstwa , cudzołóstwa , chciwość ,
przewrotność , podstęp , wyuzdanie , zazdrość , obelgi , pycha , głupota . Całe to zło z
wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym" (Mk 7,21). Dla serca przemienionego
wszystko jest dobre i czyste, życie nabiera smaku i daje zadowolenie. Król Dawid był
mądry i po doświadczeniach życiowych wiedział, że sam nie jest w stanie przemienić
swojego serca, dlatego wołał: "Stwórz , o Boże , we mnie serce czyste i odnów w mojej
piersi ducha niezwyciężonego ! " (Ps 51,12). Będę wołał. Wołaj i Ty.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: „Stwórz , o Boże
, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego ! „
Actio (działanie)
12.10.2016, środa
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO CZYNIĆ Z MIŁOŚCIĄ
Ewangelia według św. Łukasza 11,42-46
 Dziś stań przed Panem i zastanów się, co Jezus chce do ciebie powiedzieć przez słowa
Ewangelii. Wyobraź sobie Jezusa, który z ogromną miłością wypowiada do ciebie te
słowa.
 Zadaj sobie pytanie: czy wszystko to, co robię, robię z miłością? Czy wypełniam swoje
powołanie, powierzone mi zadania z miłością? A może muszę się przyznać do tego, że
to co robię i jak robię to tylko zewnętrzne gesty, robione na pokaz, bo tak trzeba, bo
ktoś mi kazał. Może nie ma to żadnego związku z miłością, z dawaniem siebie, swojego
czasu, swoich talentów.
 Zastanów się też nad tym, w jakich przestrzeniach swojego życia jesteś dla innych
przewodnikiem. Czy i tam masz dla tych, którym służysz wystarczająco dużo miłości?
Czy może nakładasz ciężary nie do uniesienia?
 Może dzisiejszy fragment Ewangelii zaprasza cię do jeszcze pełniejszego życia w
miłości. A może Pan Bóg pokazuje tobie miejsca, w których tej miłości brakuje i
zaprasza do jeszcze większego zjednoczenia się z Nim.
Jezu, wypełnij me czyny swoją miłością.
Actio (działanie)
13.10.2016, czwartek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DZIĘKOWAĆ I WIELBIĆ
List do Efezjan 1, 1-10
 On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w
Chrystusie - jeśli przyjmujesz Jezusa w Eucharystii, to przyjmujesz całą pełnię
błogosławieństwa. Wszystkie dary duchowe i łaski, jakich potrzebujesz, są ci dawane w
Jezusie. Bóg nie może dać nic więcej, bo w Jezusie dał wszystko, w Jezusie dał siebie
samego. Jaki masz stosunek do przyjmowania Ciała Pańskiego? Jak przyjmujesz
Jezusa, czy On się czuje w tobie kochany, upragniony, uwielbiony?
 Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów - to jest pierwsze i
najważniejsze powołanie - do bliskiej, intymnej relacji z Bogiem jak dziecko z rodzicem.
Powołanie do małżeństwa, rodzicielstwa, danego zawodu jest wtórne, a jak wiele
wysiłku się mu poświęca. Ile wysiłku, starań podejmujesz, aby żyć zgodnie z tym
najważniejszym powołaniem - aby żyć w coraz głębszym zjednoczeniu z Bogiem?
 Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił
nas wszelkim błogosławieństwem (...), W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem
świata (...), Z miłości przeznaczył nas dla siebie (...), W Nim mamy odkupienie przez
Jego krew (...) Rozważanie dobroci i miłości Boga budzi wdzięczność, rozpala w sercu
miłość i pragnienie uwielbiania Go. Czy dostrzegasz dobro, które ci Pan wyświadcza na
co dzień? Czy dziękujesz codziennie - za sprawy bieżące, ale też za cały plan
zbawienia, za obecność Boga w twoim życiu, za Jego bliskość, za łaskę wiary? Czy
uwielbiasz?
Dziękuję Ci Panie, że z miłości wybrałeś mnie na swoje dziecko że stworzyłeś mnie dla
bliskiej relacji z Tobą! Dziękuję Ci Panie Jezu za Twoje Ciało i Krew, za łaskę zbawienia i
doświadczania Twojej bliskości już w tym życiu. Dziękuję za moich bliskich, za każdy dzień
życia, za łaskę chrzu św., za każdą spowiedź i każdą Eucharystię w moim życiu, za Twoją
troskliwą opiekę, dziękuję za...
Actio (działanie)
14.10.2016, piątek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO MIEĆ AUTENTYCZNĄ WIARĘ
 "(...) zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy
faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego,
co by się nie stało wiadome." Jezus przede wszystkim swoich uczniów chce przestrzec
o obłudzie. Wiedział, że nie ominie ich pokusa udawania bardziej doskonałych,
duchowych i świętych. Jednak on oczekuje od nas autentyczności, bo tylko dzięki nniej
możemy prawdziwie być Jego świadkami i pociągać innych do Niego. Obłuda niszczy
zdolność wzbudzenia aktu żalu, płynącego z miłości, i postanowienia poprawy. Czy jest
w mojej postawie wiary jakaś obłuda? Zapytam o to mojego Pana.
 "Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem
nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego,
który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!" Jezus
nazywa mnie swoim przyjacielem. Zależy Mu na moim dobru, dlatego przestrzega mnie
przed większym zagrożeniem niż obłuda - przed złym duchem, który może mnie
oddzielić od Miłości Bożej i wydać na zatracenie. Zabicie ciała nie ma wpływu na duszę,
lecz grzech i wybieranie przekleństwa zamiast błogosławieństwa, może na zawsze
pozbawić mnie przebywania z Panem.
 "U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście
ważniejsi niż wiele wróbli." Jakże cenny jestem w oczach Boga! Bóg troszczy się o
mnie daleko bardziej niż o ptaki na niebie. Nie pozwoli mnie dotknąć doświadczeniem
czy cierpieniem, którego by nie dopuścił. Czy to znaczy, że będzie mnie ochraniał przed
cierpieniem? Czasem wierzący w Chrystusa cierpią szczególnie (Mt 10,24-31). Jak
przeżywam Bożą troskę o mnie w obecnym czasie?
Panie, daj mi wiarę autentyczną i męstwo, bym konsekwentnie w życiu wybierał Ciebie.
Actio (działanie)
15.10.2016, sobota Wspomnienie św. Teresy z Ávila, dziewicy i doktora Kościoła.
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PRZYZNAWAĆ SIĘ DO JEZUSA WOBEC LUDZI
 " Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi ..." Czym jest wiara i jej wyznawanie? Pan Jezus
w pierwszych słowach pokazuje, że prawdziwa wiara to nie tylko poznanie Jezusa i
Dobrej Nowiny. To również wyznanie swojej wiary wobec innych. Dlaczego musimy
świadczyć o swojej wierze? Nie wystarczy to, że żyję uczciwie, chodzę do kościoła i
modlę się codziennie? Myślę, że to też jest bardzo ważne, ale otwarcie się na dary i
działanie Ducha Św. następuje wtedy, gdy muszę wyjść z bezpieczeństwa swojej
prywatności, by otwarcie o Nim zaświadczyć. Świadectwo, to może być to, że
przeżegnam się przed posiłkiem na stołówce, będę czytał "Gościa Niedzielnego" w
tramwaju czy pozdrowię na ulicy mijaną zakonnicę słowami "Szczęść Boże". Może być
także trudnym czy niebezpiecznym wyborem i o tym mówi Jezus w dalszej części
czytania "Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i władz".
 Gdy czytam ten fragment powstają we mnie pytania. Dlaczego nie czuję żaru Ducha
Św.? Dlaczego wciąż zastanawiam się czy naprawdę wierzę? Może odpowiedzią na to
jest brak odwagi w świadczeniu o Jego miłości i miłosierdziu? A może po prostu brak
zaufania, że Duch Św. mnie uzdolni do działania? Na te wszystkie wątpliwości Jezus
odpowiada mówiąc "... nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub
co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy"
 Więc po prostu zaufaj Bogu!
Panie Jezu dziękuję Ci za słowa, które do mnie kierujesz. Dziękuje Ci, że pokazujesz mi
jak rozwijać swoją wiarę i jak otwierać się na działanie Ducha Św. Prosze Cię o dar odwagi
i zaufania, bym w małych i wielkich sprawach był Twoim wiernym świadkiem.
Actio (działanie)
Aneks:
CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH
TYGODNIA
09.10.2016, niedziela – Ewangelia według św. Łukasza 17,11-19
Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez
pogranicze Samarii i Galilei.
Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu
trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu,
ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się
kapłanom!»
A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich, widząc, że jest
uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u
Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czyż
nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie
znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?»
Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
10.10.2016, poniedziałek – Ewangelia według św. Łukasza 11, 29-32
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest
plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu
dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla
mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.
Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i
potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości
Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy
powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni
dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż
Jonasz».
11.10.2016, wtorek – Ewangelia według św. Łukasza 11, 37-41
Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął
miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie
obmył wpierw rąk przed posiłkiem.
Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość
zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa
i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił
także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz
wszystko będzie dla was czyste».
12.10.2016, środa – Ewangelia według św. Łukasza 11,42-46
Jezus powiedział do faryzeuszów i uczonych w Prawie:
„Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z
wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą.
Tymczasem to należało czynić i tamtego nie opuszczać.
Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i
pozdrowienia na rynku.
Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie
bezwiednie przechodzą”.
Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: „Nauczycielu,
tymi słowami nam też ubliżasz”.
On odparł: „I wam, uczonym w Prawie, biada. Bo wkładacie na ludzi
ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie
dotykacie”.
13.10.2016, czwartek – List do Efezjan 1, 1-10
Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa – do świętych, którzy są w
Efezie, i do wiernych w Chrystusie Jezusie: Łaska wam i pokój od Boga,
Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa! Niech będzie błogosławiony
Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim
błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i
nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako
przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia
swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w
Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie
występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w
postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił
tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim
powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w
Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.
14.10.2016, piątek – Ewangelia według św. Łukasza 12, 1-7
Kiedy wielotysięczne tłumy zebrały się koło Niego, tak że jedni cisnęli się
na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się
kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co
by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome.
Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane,
a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach. Lecz mówię
wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a
potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie
obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak,
mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa
asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U
was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się:
jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
15.10.2016, sobota – Ewangelia według św. Łukasza 12, 8-12
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do
niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego
wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych.
Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie
przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie
będzie przebaczone. Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i
władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co
mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić
należy».
Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego
smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz
pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem „Lectio Divina” lub
bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.

Rozważania

Transkrypt

Podobne dokumenty

Bóg jest naszym stwórcą i dał nam coś specjalnego

Bóg mnie kocha – jak to możliwe?

Rdz 1,1-2

Chodzić w Duchu Świętym

Rozważania - On Jest - Wspólnota Ruchu Światło

Rozważania

Chodzić w Duchu Świętym

życzenia wielkanocne

Dzień w rytmie słowa Bożego

Moje życie było nijakie. W chwilach szczęścia i radości potrafiłam