Oczekiwać Pana

Parafia NMP Bolesnej, Wrocław – Strachocin, grudzień 2014
Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
(Ewangelia Św. Mateusza 24,42.44)
„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. Dlatego i wy bądźcie
gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie , Syn Człowieczy przyjdzie.”
Lectio Divina – czytanie i rozważanie Słowa Bożego
1 Tydzień Adwentu 2014
Oczekiwać Pana
Jolanta Prokopiuk, Jerzy Prokopiuk, Wojciech Doliński, Monika Zimecka,
Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos
Jerzy Prokopiuk
Marta Stańco
ks. Wojciech Jaśkiewicz
Tomek Romanowski
Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl
Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty „On Jest”, Domowego Kościoła Ruchu Światło – Życie
Korekta:
Rysunek:
Asysta kościelna:
Aplikacja mobilna Android:
Opracowanie rozważań:
Rysunek tygodnia:
Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego
smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz
pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem „Lectio Divina” lub
bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie
do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest
królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych,
oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście,
darmo dawajcie”.
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy
nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i
wszelkie słabości.
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak
owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo
wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby
wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych
synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i
wszystkie słabości.
6. 12. 2014, sobota – Ewangelia Św. Mateusza 9, 35 – 10,1. 5. 6-8
To mówi Pan Bóg:
„Czyż nie w krótkim już czasie
Liban zamieni się w ogród,
a ogród za bór zostanie uznany?
W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi,
a oczy niewidomych, wolne od mroku
i od ciemności, będą widzieć.
Pokorni wzmogą swą radość w Panu,
i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,
którzy w bramie stawiają sidła na sędziów
i powodują odprawę sprawiedliwego z niczym.
Dlatego tak mówi Bóg domu Jakuba,
który odkupił Abrahama:
«Odtąd Jakub nie będzie się rumienił
ani oblicze jego już nie przyblednie,
bo gdy ujrzy swe dzieci,
dzieło mych rąk, wśród siebie,
ogłosi imię moje jako święte.
Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego
i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
Duchem zbłąkani poznają mądrość,
a szemrzący zdobędą pouczenie”.
5. 12. 2014, piątek - Księga proroka Izajasza 29, 17-24
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Nie każdy, który Mi mówi: «Panie, Panie», wejdzie do królestwa
niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.
Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać
z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł
deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On
jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.
Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można
porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na
piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na
ten dom. I runął, a upadek jego był wielki”.
4. 12. 2014, czwartek – Ewangelia Św. Mateusza 7, 21.24-27
Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już
pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo
Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W
czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas
poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie,
pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny.
Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona
bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo
istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą.
Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są
one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią
grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie.
Lectio – Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o
dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą –
jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości.
Przebieg lectio divina
Istotą tej metody jest jej podział na kilka części:
1. Czytanie (lectio),
2. Medytację (meditatio),
3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio).
4. Działanie (actio)
Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej.
1. Miejsce – idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce
będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia.
2. Czas – przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne
tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli.
3. Pozycja w czasie modlitwy – godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce,
można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole.
Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio – przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego
ciągłe powtarzanie oraz lectio divina – Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii
rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest
tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez
medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie.
Lectio divina – metoda osobistego studium Pisma Świętego
Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do
konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie
przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.
Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem
konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze
Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i
ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian.
Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba:
"Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli
bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w
lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24).
Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania,
porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment,
który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak
Bóg Cię prowadzi.
Actio – Pytaj siebie: „Co mam zrobić?”.
W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On
nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy.
Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter.
Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i
spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być „porwani” przez Boże
natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno
przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno
przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej
modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie
oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że
braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch
Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także
Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch
przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca,
zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28)
Oratio – Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio).
Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to „powtarzanie”. W tej części koncentrujemy się na
znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując – całość wersetu lub jego
fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w
ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli – może nam pomóc zamknięcie oczu.
Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment
mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować
tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej
medytacji cię nie interesują.
Meditatio – Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: „Żal Mi tego tłumu. Już trzy
dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych,
żeby kto nie zasłabł w drodze”. Na to rzekli Mu uczniowie: „Skąd tu na
pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić takie mnóstwo?” Jezus
zapytał ich: „Ile macie chlebów?” Odpowiedzieli: „Siedem i parę rybek”.
Polecił ludowi usiąść na ziemi; wziął te siedem chlebów i ryby, i
odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś
tłumom. Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano
jeszcze siedem pełnych koszów.
Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. I
przyszły do Niego wielkie tłumy, mając ze sobą chromych, ułomnych,
niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich
uzdrowił. Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi mówią, ułomni są
zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela.
3. 12. 2014, środa – Ewangelia św. Mateusza 15,29-37
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które
widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów
pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a
nie usłyszeli”.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko
Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze,
Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a
objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
2. 12. 2014, wtorek – Ewangelia według św. Łukasza 10, 21 - 24
Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim:
„Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej
wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i
zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie
niebieskim”.
Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod
dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja,
choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: «Idź», a
idzie; drugiemu: «Chodź tu», a przychodzi; a słudze: «Zrób to», a robi”.
Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”.
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go,
mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”.
1. 12. 2014, poniedziałek – Ewangelia Św. Mateusza 8,5-11
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Uważajcie i czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz
ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój
dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył
zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy
o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie
przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię
wszystkim: Czuwajcie”.
30. 11. 2014, niedziela – Ewangelia według św. Marka 13,33-37
TYGODNIA
Aneks:
CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH
OCZEKIWAĆ PANA TO CZUWAĆ
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Panie Jezu, czekam na Ciebie z tęsknotą. Przygotuj moje serce na spotkanie z Tobą!.
Ø W Adwencie Kościół woła: Maranatha!, co z j. aramejskiego oznacza „Przyjdź Panie”.
Szczególnie żarliwie wołał o powtórne przyjście Pana pierwotny Kościół. Czy ty także
możesz dzisiaj szczerze wołać, z tęsknotą i oczekiwaniem: „Przyjdź”?
Ø Jeżeli wykonujemy to co Pan nam wyznaczył, pełnimy w swoim życiu Jego wolę i
obcujemy z Nim przyjaźnie na co dzień - jesteśmy spokojni i ufni, a na spotkanie z Nim
oczekujemy z radością, a nie z lękiem.
Ø Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył
zajęcie. Podczas zabawy na boisku nastoletni Dominik Savio, wychowanek ks. Bosco,
późniejszy święty, został zapytany o to, co by zrobił gdyby się okazało, że za chwilę
umrze, że za moment nastąpi koniec świata? Savio miał odpowiedzieć: „Grałbym dalej!”
Ø Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. W Adwencie jesteśmy
zachęcani do postawy czuwania. Chodzi w niej o stałą gotowość na spotkanie twarzą w
twarz z Jezusem. O odrzucenie z naszego życia grzechu, ale też „letniości” i
bylejakości. Nasz stary człowiek ma obumierać, a my mamy coraz bardziej żyć w Bogu.
Chodzi o to, aby w modlitwie spotykać się z Bogiem Żywym już teraz, aby to spotkanie z
Nim nas nie zaskoczyło. Czy masz w ciągu dnia jakiś określony czas, choćby kwadrans,
który poświęcasz tylko Jemu, na czuwanie i modlitwę?
Ø Na początku tego Adwentu pamiętajmy, że jest to czas oczekiwania nie tylko na Boże
Narodzenie, ale również, a może przede wszystkim, nasze przygotowanie na powtórne
przyjście Jezusa. Nawet jeśli nikt z nas nie doczeka jego przyjścia w chwale na końcu
czasów, to dla każdego z nas ten dzień nadejdzie: dzień naszej śmierci. Czekajmy na
Niego z pokorą i nadzieją i miłością:
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Meditatio (powtarzanie)
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Ewangelia według św. Marka 13,33-37
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
30.11.2014, niedziela
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Actio (działanie)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Panie, nie chcę ograniczać Twojej hojnej miłości swoją niewiarą, dlatego proszę Cię,
przymnóż mi wiary! Dziękuję za Twoją wszechmocną i tak bardzo łaskawą miłość!
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø „Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.” – Pan jest zawsze gotowy, by dać więcej niż
prosimy. Czeka na mój akt wiary, by przyjść osobiście i podnieść na nogi
sparaliżowanego.
Ø Czy wiara setnika mnie nie zawstydza? On nie prosi by Jezus przyszedł, „poczarował”
nad chorym, nie potrzebuje żadnych znaków – „powiedz tylko słowo, a mój sługa
odzyska zdrowie”. Czy mam wiarę, by prosić o rozwiązanie sytuacji beznadziejnych,
nawrócenie zatwardziałych serc? Może niektóre osoby skreślam uznając za przypadki
beznadziejne, nie podejmuję walki bojąc się przegranej, nie wierząc tak naprawdę we
wszechmoc Boga?
Ø Na ile w moich modlitwach są obecni bliźni? Czy dostrzegam cierpienie (fizyczne i
duchowe) innych ludzi i czy wstawiam się za nimi, nawet jeśli mnie o to nie proszą?
Ø A czy ja potrafię prosić o pomoc Jezusa? Czy się nie krępuję, może nie chcę Mu za
często „zawracać głowy”, albo bronię się przed przyznaniem, że nie wszystko mam pod
kontrolą i mogę potrzebować pomocy?
Ø Setnik – wysoki rangą żołnierz osobiście zwraca się do żydowskiego Mistrza z prośbą –
już pierwsze zetknięcie się z tą postacią jest zastanawiające. W dodatku nie prosi za
siebie czy kogoś bliskiego, ale wstawia się za swoim sługą.
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to
zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o dar potrzebny mi………..
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø Jezus do swoich uczniów mówi jasno i konkretnie: Idźcie i głoście: Bliskie już jest
królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie
trędowatych, wypędzajcie złe duchy!
Ø Bóg udziela miłosierdzia w sposób konkretny. Nie jest iluzją, złudzeniem. Przychodzi
przez pocieszenie, odpuszczenie grzechów, pokój wewnętrzny, uzdrowienie fizyczne,
duchowe czy emocjonalne. Bóg choć jest niewidoczny, to przychodzi do człowieka w
sposób dla niego namacalny i w konkretnej sytuacji życiowej.
Ø Odpowiedzią na ową chorobę tłumów jest wyprawienie na żniwo robotników, którzy
będą nieść Boże miłosierdzie przez znaki i cuda. Wtedy przywołał do siebie dwunastu
swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli
wszystkie choroby i wszelkie słabości.
Ø Człowiek porzucony, to człowiek przede wszystkim głęboko zraniony. Mateusz
ewangelista używa dwóch czasowników, aby podkreślić stan duchowy tych ludzi:
znękani i porzuceni. Potrzebujący miłości i akceptacji. To ludzie chorzy duchowo,
którzy potrzebują miłosierdzia. Potrzebują uzdrowienia, ponieważ zostali porzuceni.
Ø Jezus przychodzi do swojego ludu nie po to, aby osądzać, ale po to, aby okazywać
miłosierdzie. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak
owce nie mające pasterza.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Meditatio (powtarzanie)
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Ewangelia według św. Mateusza 9, 35 – 10, 1. 5-8
Lectio (czytanie) –przeczytaj:
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
OCZEKIWAĆ PANA TO OCZEKIWAĆ JEGO MIŁOSIERDZIA
6.12.2014, sobota
Meditatio (powtarzanie)
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Ewangelia według św. Mateusza 8, 5-11
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
OCZEKIWAĆ PANA TO WSTAWIAĆ SIĘ ZA BLIŹNICH
01.12.2014, poniedziałek
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Ø „W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: wysławiam Cię,
Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a
objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”. Jezus
rozradował się gdyż wróciło siedemdziesięciu dwóch i powiedziało, że „przez wzgląd na
Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają”. Wolą Ojca było by prawdę o Królestwie
Boga i o Jego potędze poznali uczniowie Jezusa a nie faryzeusze i uczeni w piśmie.
To Bóg, nie ludzie, wybiera tych, którym każe głosić swoje Słowo, przez których
uzdrawia chorych, wypędza złe duchy. Musimy jednak okazać gotowość do pełnienia
takiej roli jaką nam Bóg przeznaczył. Powinniśmy powtarzać za Maryją: „oto ja, sługa
twój Panie. Niech mi się stanie Twoja wola”.
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Ø Bóg żywy spełnia swoje obietnice. Przychodzi w swoich znakach oczekiwanych i
upragnionych. Prorok Izajasz pisze: W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy
niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć. Pokorni wzmogą swą
radość w Panu, a najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela.
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to
zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę rozpoznawania znaków Boga żywego.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø Czy potrafisz dostrzegać obecność Boga żywego w Jego znakach? Czy znaki
sakramentalne są dla ciebie czytelne? Jaka jest Twoja reakcja na odczytany znak?
Ø Po wskrzeszeniu Łazarza w Betanii Jan apostoł komentuje owo wydarzenie
następująco: Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus
dokonał, uwierzyło w Niego. (J 11, 45)
Ø Jan ewangelista po scenie przemiany wody w wino następująco pointuje owo
wydarzenie: Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoja
chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. (J 2, 11)
Ø Łukasz ewangelista ukazuje scenę wskrzeszenia młodzieńca z Nain, jedynego syna
wdowy i podaje następujący komentarz owego cudu: Wielki prorok powstał wśród nas, i
Bóg łaskawie nawiedził swój lud. (ŁK 7, 16b)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezu, pragnę pełnić Twoją wolę. Okaż mi ją wyraźnie bym nie błądził.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø „Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy
widzicie. Bo powiadam wam: wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie,
a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”. Nie ma większego szczęścia niż
być wybranym przez Pana, choć często oznacza to trud i cierpienie. Wtedy jednak gdy
cierpimy służąc Panu z pewnością idziemy za Jezusem. Czy jestem gotowy by iść za
Nim? Czy nie odmówię gdy zostanę wybrany?.
Meditatio (powtarzanie)
Meditatio (powtarzanie)
Ø Znaki obecności Boga są człowiekowi potrzebne, ponieważ jest on istotą materialnoduchową. Owe znaki mogą być właściwie odczytywane tylko z perspektywy wiary.
Znaki mają budzić wiarę i ją potwierdzać.
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Ewangelia według św. Łukasza 10, 21 - 24
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Lectio (czytanie) –przeczytaj:
Księga proroka Izajasza 29, 17-24
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
OCZEKIWAĆ PANA TO BYĆ GOTOWYM NA JEGO WEZWANIE
02.12.2014, wtorek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
OCZEKIWAĆ PANA TO OCZEKIWAĆ JEGO ZNAKÓW
5.12 .2014, piątek
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Ø „spełniać wolę mojego Ojca” Bóg objawia nam swoją wolę w Piśmie Świętym.
Zwłaszcza przykazania są dla nas wyraźnymi drogowskazami na drodze ku świętości,
A Bóg nas wzywa: „bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty” (Kpł 11,44). Jeśli
tego pragniemy, musimy wystrzegać się pokusy życia według własnej woli, planów i
pomysłów. By nie pracować na próżno i nie realizować własnych wyobrażeń trzeba
poznawać Jego wolę i mieć odwagę zdać się na nią całkowicie? Czy poddaję się
świadomie woli Boga?
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym
słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy
poniższego rozważania:
Ø „I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych,
niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił”. Jezus ich uzdrowił,
chromych, ułomnych, niewidomych, niemych. Kto ich przyprowadził do Jezusa, tłumy? W
tych tłumach musiała być jakaś „Kowalska” jakiś „Nowak”, bez nich Ci niepełnosprawni,
schorowani ludzie nie dotarli by na to pustkowie, do Jezusa. Nie spotkali by Go na swej
drodze. Nie zostali by uzdrowieni, nie byli by szczęśliwi. Ktoś im o Nim powiedział, pomógł
trafić do Uzdrowiciela, zaprowadził do Źródła miłości.
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Ci Jezu
za moje moje życie, za czas jaki dostałem, za Twoją cierpliwość.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø Jezus, nasz Pan pozostawił nam dom, i chleb i ryby. Kiedyś opowiemy Mu o tym, jak
zadbaliśmy nie tylko o siebie i Jego dom, ale i pozostałych domowników. Jak w tym Jego
domu spędzaliśmy czas, co było dla nas ważne a co nie? Z kogo zrezygnowaliśmy, bo
uznaliśmy, że nie ma szans, że to nie nasza sprawa? Na kim postawiliśmy przysłowiowy
krzyżyk? Czy z pokorą przyjęliśmy rolę pełnioną w tym domu? Opowiemy Mu, jak
czekaliśmy na Niego? Jak się szykowaliśmy na Jego przyjście?
Ø ...”wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom,
uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze
siedem pełnych koszów”. Do dziś karmi mnie i Ciebie i do tego ...”świętym Ciałem” i
uzdrawia. Tylko uwierz, tylko przyjdź, tylko przyprowadź.
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu pomóż mi
stawiać Ciebie zawsze na pierwszym miejscu.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø „budowanie na piasku” Człowiek jest jak gąbka – wchłania to czym żyje, tym co
najbardziej i najczęściej zajmuje jego uwagę, Może to być praca, pieniądze, telewizja,
moda. Skupianie się tylko na tym co ziemskie, nietrwałe, przemijające jest
wypłukiwaniem cementu z zaprawy. Po jakimś czasie w naszym życiu duchowym
zamiast pięknej wzniosłej świątyni Ducha, pozostanie kupa piasku. Co najbardziej
odciąga mnie od codziennego spotkania z Jezusem na modlitwie?.
Ø „budowanie na skale”. Jak mówi autor psalmów, to Bóg jest skałą zbawienia, warownią,
która ocala (Ps 31,3-4), ostoją i twierdzą, tarczą i obroną (Ps 18,3). Tytuły te
podkreślają wierność i stałość Boga. Jeśli słuchamy nauki Jezusa jesteśmy
budowniczymi, którzy wznoszą dom swój na skale, bo „skałą jest Chrystus” (1Kor 10,4).
Nawet jeśli przyjdą „deszcze”, „wichry”, „wzbiorą potoki” doświadczeń i niepowodzeń, to
Jezus będzie oparciem i umocnieniem, które pomoże wszystko przetrzymać. Jeśli On
będzie głównym kryterium moich decyzji, to z największej opresji wyjdę obronną ręką,
bo On czuwa nad tymi, którzy Mu ufają. Czy dokonując wyborów zastanawiam się, co
Jezus o nich myśli?
Ø „człowiek roztropny”, mądry, rozważny, to ten kto wybrał Jezusa. Opowiedział się za
tym, co wieczne, trwałe. Ten kto żyje na wzór Jezusa, żyje pełnią miłości opiera się na
solidnym fundamencie. Jego podstawę, ale także cel jego życia stanowi sam Jezus.
Meditatio (powtarzanie)
Meditatio (powtarzanie)
Ø Jak bardzo ważne jest w takim razie nasze świadectwo, jak ważna jest nasza rola w
doprowadzaniu tych, którzy nie słyszeli, nie wiedzą jak, ani gdzie przyjść, którzy nie zdają
sobie sprawy z tego, iż ciągle mają szansę. Czy to nie jest nasze podstawowe zadanie,
walczyć o brata i siostrę, zapoznać ich z Jezusem? Albo, jak mówi papież Franciszek,
„zaproponować im Jezusa”? Czy nasz stosunek do najsłabszych, do najbardziej
potrzebujących, do niewierzących, do błądzących nie jest „papierkiem lakmusowym”
naszej wiary w Jezusa?
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Ewangelia według św. Mateusza 7,21,24-27
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 15, 29-37
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
OCZEKIWAĆ PANA TO STAWIAĆ JEZUSA NA PIERWSZYM MIEJSCU
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
OCZEKIWAĆ PANA TO CIESZYĆ SIĘ NA SPOTKANIE
4.12.2014, czwartek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
03.12.2013, środa