Olga Lipińska

Olga Lipińska
Wybitna polska reżyserka, scenarzystka telewizyjna i satyryczka. Od początku kariery
związana z teatrem. W 1965 roku ukończyła Wydział Reżyserii PWST im. Aleksandra
Zelwerowicza w Warszawie, gdzie obecnie sama jest wykładowcą.
Jeszcze na studiach współtworzyła STS - Studencki Teatr Satyryków, w którym była
zarówno aktorką, jak i reżyserem. Ma na koncie spektakle m.in. w Teatrze Rozmaitości w
Warszawie oraz w operach w Bytomiu i Poznaniu. W latach 1977-1990 była dyrektorem
warszawskiego Teatru Komedia; wyreżyserowała tam takie spektakle jak: Siódme - mniej
kradnij Dario Fo (1979), Król IV Stanisława Grochowiaka (1980), Ja się nie boję braci
Rojek – adaptacja tekstów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1981), Dożywocie
Aleksandra hr. Fredry (1983), Kram z piosenkami Leona Schillera (1984), Happy End
Bertolda Brechta (1986) oraz dwa spektakle autorskie Śmiechowisko (1982) i Kabaretowa
mysz (1985) i Zamek w Szwecji Françoise Sagan (1989).
Po wieloletniej przerwie, spowodowanej pracą dla telewizji, powróciła do reżyserii teatralnej
spektaklami Pułapka na myszy Agathy Christie (premiera w Teatrze J. Słowackiego w
Krakowie, 2007) oraz Słoneczni chłopcy Neila Simona (Teatr 6. piętro, Warszawa, 2013) –
obydwa spotkały się z uznaniem krytyków i gorącym przejęciem publiczności.
Wyjątkowe sukcesy odniosła Olga Lipińska w telewizji publicznej, z którą związała się na
początku lat 60. W swoim dorobku ma wiele wybitnych spektakli Teatru Telewizji.
Najsłynniejsze to: Damy i huzary (1973), Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna
(1985), Gwałtu, co się dzieje (1992), Zemsta (1994), Baryłeczka (1995). Stworzyła też
niezwykle popularne cykle programów kabaretowych: Gallux Show, Właśnie leci kabarecik
czy Kurtyna w górę.
Szerokiej publiczności najlepiej dała się poznać za sprawą telewizyjnego Kabaretu Olgi
Lipińskiej – wielokrotnie nagradzanego programu satyrycznego, który przez 35 lat gościł w
polskich domach. Będąc komentarzem do sytuacji społeczno-politycznej w kraju,
wywoływał gorące dyskusje, prowokował głosy aprobaty i sprzeciwu. Dla wielu był jednym
z najważniejszych programów telewizji publicznej.
Wydała kilka zbiorów felietonów: Mój pamiętnik potoczny (2005), Co by tu jeszcze (2009)
oraz Jeszcze słychać śmiech…(2013), publikowanych wcześniej regularnie w magazynie
Twój Styl.
Olga Lipińska uhonorowana została wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz telewizyjnymi Wiktorami.
tekst za
https://www.teatr6pietro.pl/artysta/olga-lipi-ska