D - Sąd Okręgowy w Tarnowie

Sygn. akt IV U 318/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 23 lipca 2013 roku
Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa
Protokolant: st. sekr. sądowy Jerzy Stępień
po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2013 roku w Tarnowie na rozprawie
odwołania T. Z.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 11 stycznia 2013 roku nr (...)
w sprawie T. Z.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy i dodatek pielęgnacyjny
zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób , że przyznaje odwołującemu się T. Z. dodatek pielęgnacyjny od dnia 01
stycznia 2013 r. do dnia 31 stycznia 2015 r. , a w pozostałym zakresie odwołanie oddala.
Sygn. akt IVU 318/13
UZASADNIENIE
wyroku z dnia 23 lipca 2013 roku
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 11 stycznia 2012 r. odmówił T. Z. uznania go za całkowicie
niezdolnego do pracy w związku z wypadkiem przy pracy oraz niezdolnego do samodzielnej egzystencji i jednocześnie
drugą decyzją z tej samej daty organ rentowy przyznał T. Z. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku
z wypadkiem przy pracy od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r.
Podstawą obu decyzji było orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 07.01.2013 r.
T. Z. w odwołaniu od decyzji odmawiającej mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z
wypadkiem przy pracy domagał się zmiany ponieważ nie jest zgodna ze stanem faktycznym, ponieważ poniósł duży
uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy. przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności
do pracy.
Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
T. Z. urodzony w dniu (...)r., ma wykształcenie średnie technik elektromechanik, pracował jako pracownik budowlany,
monter. Odwołujący w okresie 09.12.2010 r. do 31.12.2012 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy
w zw. z wypadkiem przy pracy jakiemu uległ w dniu 12.12.2009 r. przez ten okres miał również wypłacany dodatek
pielęgnacyjny.
/okoliczności bezsporne/
Odwołujący w dniu 23.11.2012 r. złożył ponowny wniosek o rentę.
/dowód: wniosek z dnia 23.11.2012 r. –k. 50 ar czIV/.
Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. ustalenia u T. Z. stopnia niezdolności do pracy i jej związku z wypadkiem przy
pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) w związku z art.
6 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i
chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz.1673)Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu
neurologii i reumatologii.
Biegli sądowi na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że
odwołujący choruje na:
- przebyty uraz odcinka piersiowego kręgosłupa w grudniu 2009 r. ze stabilizacją międzytrzonową z ograniczeniem
ruchomości kręgosłupa,
- stan po operacji, chemioterapii i naświetlaniu guza mózgu w 2010 r. oraz założeniu zastawki komorowo-otrzewnowej,
- przebyte w styczniu 2011 r. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz wymiana zastawki komorowo-otrzewnowej,
- spowolnienie psychoruchowe,
- ogólne wyniszczenie , brak apetytu wymagające diagnostyki.
Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący jest
częściowo niezdolny do pracy w zw. z wypadkiem przy pracy od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r. oraz całkowicie niezdolny
do pracy z ogólnego stanu zdrowia i niezdolny do samodzielnej egzystencji od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r. Nie jest
od dnia 01.01.2013 r. całkowicie niezdolny do pracy w zw. z wypadkiem przy pracy. Nie rokuje odzyskania zdolności
do pracy po przekwalifikowaniu.
Jak wynika z uzasadnienia opinii, aktualnie w badaniu przedmiotowym odwołującego stwierdza się znaczne
wyniszczenie, osłabienie, niedobór wagi, ograniczenie ruchomości odcinka piersiowego kręgosłupa – sylwetka
pochylona, mięśnie osłabione, apatię, spowolnienie. Obecnie odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy w zw. z
wypadkiem przy pracy od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r. oraz całkowicie niezdolny do pracy z ogólnego stanu zdrowia
i niezdolny do samodzielnej egzystencji od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r. Po przebytym wypadku przy pracy w 2009
r. u odwołującego stwierdzono tylko ograniczenie ruchomości odcinka piersiowego kręgosłupa zalecono leczenie
rehabilitacyjne z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy – w kwietniu 2010 r. odwołujący otrzymał świadczenia
rehabilitacyjne. Obecny stan zdrowia odwołującego wynika z przebytego leczenia choroby nowotworowej mózgu oraz
schorzeń towarzyszących, wymagających diagnostyki. Wymaga opieki osób drugich w codziennym funkcjonowaniu.
Nie opuszcza samodzielnie mieszkania. Wymaga przygotowania posiłków, p0omocy przy ubieraniu, myciu.
/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 7-10 as/
Wydaną w tym zakresie opinie biegłych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została
wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych
wyników badań oraz badaniach podmiotowych i przedmiotowych.
Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art.
278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania
o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.
Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.
Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. nie budziły wątpliwości
Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie T. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 11 stycznia 2013 r. w świetle
ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje częściowo na uwzględnienie.
Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny
do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, czy też jest częściowo niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy
pracy okresowo, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS i
czy jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.
Zgodnie z art. 6 ust.1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków
przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz.1673) ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek
wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy. Równocześnie w myśl
art. 3 ust. 1 powołanej ustawy za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną
powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: podczas lub w związku z wykonywaniem przez
pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika
czynności na rzecz pracodawcy nawet bez polecenia, w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w
drodze między siedzibą pracodawcy a miejsce wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.
Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
przy ustalaniu między innymi prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.
W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.,
Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie
warunki:
- jest niezdolny do pracy,
- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2
pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12,
albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo
utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności
do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba,
która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.
Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy
oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz
możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej
pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą
niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś
gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.
Zgodnie z art. 75 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dodatek pielęgnacyjny
przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do
pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia.
W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłych lekarzy specjalistów: neurologa i
reumatologa. Sąd w oparciu o ich opinie stwierdził, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy w zw. z wypadkiem
przy pracy od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r. oraz całkowicie niezdolny do pracy z ogólnego stanu zdrowia i niezdolny
do samodzielnej egzystencji od 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r. Nie jest od dnia 01.01.2013 r. całkowicie niezdolny
do pracy w zw. z wypadkiem przy pracy. Po przebytym wypadku przy pracy w 2009 r. u odwołującego stwierdzono
tylko ograniczenie ruchomości odcinka piersiowego kręgosłupa zalecono leczenie rehabilitacyjne z rokowaniem
odzyskania zdolności do pracy – w kwietniu 2010 r. odwołujący otrzymał świadczenia rehabilitacyjne. Obecny stan
zdrowia odwołującego wynika z przebytego leczenia choroby nowotworowej mózgu oraz schorzeń towarzyszących,
wymagających diagnostyki. Wymaga opieki osób drugich w codziennym funkcjonowaniu. Nie opuszcza samodzielnie
mieszkania. Wymaga przygotowania posiłków, pomocy przy ubieraniu, myciu.
Z tego powodu Sąd w wyroku na podstawie art. 47714 § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 11 stycznia 2013 r.
i przyznał odwołującemu T. Z. dodatek pielęgnacyjny od dnia 01.01.2013 r. do 31.01.2015 r., a ponieważ odwołujący
nie jest całkowicie niezdolny do pracy w zw. z wypadkiem przy pracy i nie spełnia przesłanek z art. 12 ust. 2 to na
podstawie art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 47714 § 1 kpc Sąd oddalił odwołanie w tym zakresie.