Nr 2/2010 - Przedszkole Krupski Młyn

Nr 2/2010
Informator Przedszkola Nr 1
w Krupskim Młynie i Ziętku
Telewizja
i mały
przedszkolak
Środki masowego przekazu oddziałują na współczesne dzieci juŜ
od pierwszych miesięcy Ŝycia i
stopniowo, w miarę ich rozwoju
stają się coraz waŜniejsze. Telewizja wpływa na rozwój psychiczny i
fizyczny odbiorców. Nawet, gdy
dziecko korzysta z niej przy odpowiednim oświetleniu i z zachowaniem odpowiedniej odległości oraz
właściwej postawy, nawet przy
przestrzeganiu najwaŜniejszych
zasad, jej wpływ moŜe być niekorzystny.
Dlaczego?
Dziecko jest, bierne, nieruchome, a
im jest młodsze, tym bardziej jest
mu potrzebny ruch. Oglądanie filmów ogranicza najczęściej inne
zajęcia, przede wszystkim ruchowe
i pobyt na świeŜym powietrzu .
Ograniczenie to ma negatywny
wpływ na dzieci znajdujące się
przecieŜ w okresie intensywnego
rozwoju fizycznego. Telewizja
dostarcza wielu wraŜeń wzrokowych i słuchowych. Ciągłe ich
doznawanie obciąŜa system nerwowy dziecka, zmusza je do nieustannej pracy, a tym samym prowadzi do zmęczenia. Przejawia
się to słabszą koncentracją uwagi,
niepokojem ruchowym, mniej
sprawnym wykonaniem róŜnych
czynności, draŜliwością. Dzieci
mało odporne są bardziej pobudliwe. Podczas oglądania filmów
angaŜują swoją uwagę. Jeśli ich
czas zostanie wykorzystany przed
telewizorem, później mogą wystąpić trudności w skupieniu się na
innych zajęciach, np. na lekcjach.
W rezultacie telewizja zamiast
przyczyniać się do ułatwienia nauki, utrudnia ją. Powoduje takŜe
wytworzenie określonych nawyków spędzania czasu wolnego.
Długie przesiadywanie przed
ekranem telewizora obniŜa inicjatywę, twórczą wolę, odpowiedzialność. Telewizja czasami
przyczynia się do integracji rodziny. Często jest to jednak integracja pozorna, zewnętrzna. Zmniejsza się, bowiem ilość czasu, jaki
rodzice poświęcają dzieciom,
zwłaszcza na wspólne działanie.
Audiowizualny przekaz wpływa
na przeŜycia dzieci, a tym samym
na ich rozwój emocjonalny. Bardzo Ŝywo reagują one na treści
prezentowane w filmach, smucą
je przeŜycia jednych bohaterów,
śmieszą innych, a przeraŜają jeszcze innych. Oglądając sceny budzące emocje negatywne, przede
wszystkim lękowe, są one skłonne
do reakcji lękowych w innych sytuacjach, poniewaŜ działa tu
utrwalone wspomnienie oraz wyobraźnia. Czasem w wyniku oglądania programów tego rodzaju
następuje oswojenie z agresją i
grozą. Telewizja wywiera takŜe
wpływ na kształtowanie się postaw, dostarcza wzorów, modeli
postępowania i zachowań. Ekrany
telewizyjne bardzo często wypełniają filmy, w których dominują
przemoc i agresja. Dzieci naśladują takie zachowania. Oddziaływanie scen przemocy j destrukcji jest
tym silniejsze, im bardziej programy są nimi nasycone. Obserwując
agresję w filmie, często odtwarzają ją w reakcjach z kolegami. Agresywne dźwięki, migotający ekran
powodują rozstrój systemu nerwowego i silnie zaburzają prawidłowy
rozwój młodych widzów. Drastyczne treści programów telewizyjnych wzmagają napięcie nerwowe, zaburzają poczucie bezpieczeństwa. Bierna obserwacja potęguje ten stan, nieprawidłowo dojrzewają uczucia społeczne. Oglądanie przez dzieci agresji na ekranie telewizji jest jakby jej aprobowaniem. Zachęca je do wyładowania agresji, którą tłumią, Gdy dzieci bardzo silnie się identyfikują z
jakąś postacią, która jest agresywna, to ich agresja się nasila.
Telewizja oprócz zagroŜeń stwarza
równieŜ szanse. Dzięki niej dzieci
często zaskakują nauczycieli i rodziców swoją wiedzą, zasobem
słów, znajomością faktów. To ona
pozwala na wyrównanie poziomu
wiedzy i wyobraźni dzieci z róŜnych środowisk. Rodzice i nauczyciele, chcąc, aby wpływ telewizji
na rozwój najmłodszych był pozytywny, powinni pamiętać, Ŝeby poświęcali oni na
telewizję tyle czasu,
na ile pozwala jego
wiek i stopień
rozwoju. Najmłodsi
odbiorcy powinni
oglądać przede wszystkim programy dla nich przeznaczone, zaczynając od dobranocek, przez
programy łatwe, filmowe seriale
dla dzieci, a w miarę rozwoju inne programy (przyrodnicze, historyczne, geograficzne). Wiek
określa przydatność programów,
ale takŜe z wieku mogą wynikać
zagroŜenia dla małego telewidza.
Rodzic powinien wiedzieć, co
dziecko ogląda. Musi być zorientowany, czy ogląda rzecz mu dostępną, bo jeśli telewizja ma być
sojusznikiem w wychowaniu, to
trzeba się nauczyć korzystać z
niej jako z wzoru, argumentu, tematu do rozmowy. Rodzice powinni być przygotowani na zadawanie przez dzieci pytań, związanych z oglądanymi audycjami, a
takŜe sami prowokować do rozmowy. śadne pytanie nie powinno być pozostawione bez komentarza.
Zadaniem rodziców jest równieŜ
umiejętne pokazywanie tego, na
co chcą zwrócić uwagę dziecka,
podczas oglądania programu telewizyjnego. Telewizja moŜe być
wspaniałą okazją do wprowadzenia w kontakty z dziećmi wątków
wychowawczych. Na ekranie moŜe się przecieŜ pojawić jedynie
jakiś sygnał, który, umiejętnie
wykorzystany, będzie tematem
poza telewizyjnej rozmowy. To
na rodzinie spoczywa obowiązek
nauczenia dziecka rozsądnego
korzystania z telewizji, pokazania
konkurencyjnych form spędzania
czasu wolnego, psychicznego
przygotowania do odbioru treści
telewizyjnych. Telewizja prezentuje róŜne gatunki sztuki: teatr,
film, recitale, relacjonuje sport.
Z telewizji moŜna wiele przenieść
do świata zabaw i własnych działań dziecka, czerpiącego z ekranu
inspiracje, wzory i przykłady. Rysowanie, malowanie, lepienie bohaterów ulubionych programów
czy bajek to rozwijanie zdolności
manualnych, kształcenie twórczej
wyobraźni, a takŜe utrwalanie
wpływu telewizyjnych postaci.
Wiosenny mini masaŜyk
Jajecznica
A to co, a to co
Jajko drogą sobie szło
Napotkało
Pac i zrobiło jajecznicę.
W Święta
kolorowych jajeczek,
wełnianych owieczek,
kicających króliczków,
duŜo jedzenia w koszyczku
i mokrych ubranek
w poniedziałkowy poranek!
Ŝyczą
Pracownicy Przedszkola Nr1
w Krupskim Młynie i Ziętku
Kącik Bąbla
Pokoloruj obrazek
Opracowanie biuletynu: Anna Marczuk