Nadciœnienie têtnicze

Nadciśnienie tętnicze
Nadciśnienie tętnicze jest chorobą układu krąŜenia, w której w naczyniach tętniczych panuje
zwiększone ciśnienie krwi. Nadciśnienie tętnicze jest chorobą przewlekłą, która podlega
długotrwałemu leczeniu.
O nadciśnieniu tętniczym mówimy wówczas gdy podczas kilkakrotnych pomiarów, dokonywanych w
spoczynku, ciśnienie przekracza wartości graniczne uznane za prawidłowe. Za wartość graniczną
uznaje się ciśnienie 140/90 mm Hg (milimetry słupa rtęci).
Leczenie nadciśnienia tętniczego moŜna podzielić na farmakologiczne i nie farmakologiczne:
Leczenie nie farmakologiczne:
- obniŜenie masy ciała ma bardzo istotne znaczenie w leczeniu nadciśnienia tętniczego dotychczasowe badania dowodzą Ŝe u chorych z nadciśnieniem i 10% nadwagą obniŜenie masy
ciała o 5 kg powoduje umiarkowany efekt hipotensyjny (obniŜenie ciśnienia) oraz korzystnie wpływa
na czynniki ryzyka ( m. innymi insulinooporność, cukrzyca, hiperlipidemia i przerost lewej komory
serca)
- ograniczenie spoŜycia alkoholu do minimum
- zaprzestanie palenia tytoniu w jakiejkolwiek postaci (papierosy, fajka, cygara);
- regularne ćwiczenia fizyczne o umiarkowanym natęŜeniu , najlepiej szybki spacer lub pływanie minimum 3-4 razy w tygodniu przez 30-40 min.
- korzystne jest zmniejszenie spoŜycia soli kuchennej do mniej niŜ 100 mmol/dzień co odpowiada 6
gram NaCl.
- zmiana diety, a zwłaszcza wprowadzenie ryb, warzyw i owoców (mogą być suszone);
Leczenie farmakologiczne:
- ACE - i - inhibitory konwertazy
- antagoniści wapnia (blokery kanału wapniowego)
- beta - blokery
- leki moczopędne (diuretyki)
- Alfa blokery
Leczenie przełomu nadciśnieniowego w stanach nagłych naleŜy rozpocząć natychmiast po ustaleniu
rozpoznania. Celem leczenia jest takie obniŜenie wartości ciśnienia tętniczego krwi, aby średnie
ciśnienie tętnicze (tj. wartość ciśnienia rozkurczowego plus jedna trzecia ciśnienia tętna) obniŜyło się o
20-25%. W przebiegu nadciśnienia dochodzi do przewlekłych zaburzeń w autoregulacji przepływu
mózgowego, a obniŜenie średniego ciśnienia tętniczego o przeszło 25% moŜe spowodować
znamienny spadek ciśnienia perfuzji mózgowej i wystąpienie objawów niedokrwienia mózgu.
Leki doustne są stosowane w leczenie zachowawczym, jednak nie są przydatne w leczeniu
prawdziwych stanów nagłych, tutaj naleŜy stosować leczenie innymi drogami.
W przełomie nadciśnieniowym mają zastosowanie leki: Nitrogliceryna, ma gwałtowny początek
działania, którego siła zaleŜy równieŜ od dawki, i czas działania wynoszący kilka minut. U chorych z
przełomem powikłanym dusznicą bolesną lub obrzękiem płuc NTG jest lekiem w wyboru. Dawka
początkowa wynosi 20-30 µg/min. i moŜe być zwiększana zaleŜnie od działania terapeutycznego
(obniŜenie ciśnienia tętniczego). Innym lekiem jest Ebrantil, który wykazuje działanie poprzez
obniŜanie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego na skutek zmniejszenia napięcia układu
sympatycznego, zmniejsza on opór naczyniowy. Zalecane dawkowanie w szybkim wstrzyknięciu
doŜylnym 12,5-50 mg, wstrzyknięcia moŜna powtarzać do dawki 100 mg na dobę lub we wlewie
doŜylnym 200-250 mg w 500 ml 0,9% NaCl. Zapewni to obniŜenie wartości ciśnienia do 160 - 170 mm
Hg. Celem postępowania w przełomie nie jest obniŜanie ciśnienia do wartości normalnych lecz do
wartości bezpiecznych, bardzo szybko moŜna obniŜyć ciśnienie i doprowadzić do udaru
niedorwiennego.
Stosować równieŜ moŜna Nitroprusydek sodu, mający bardzo szybki początek działania, silę działania
zaleŜną od wielkości dawki oraz krótki czas działania (1-3 minut), jest lekiem z wyboru w stanach
nagłych w nadciśnieniu. Zakres dawkowania wynosi 0,5 - 10 µg/kg/min.