Katalog Aukcji Dizajnu

Transkrypt

AUKCJA
DIZAJNU
WYSTAWA 20.10-30.10.2011
AUKCJA 29.10.2011
Dom Towarzystwa Kredytowego, ul. Pomorska 21, Łódź
ww.lodzdesign.com www.fundacjaarton.pl
AUKCJA
DIZAJNU
Wystawa w dniach 20–30 października 2011
W Domu Towarzystwa Kredytowego
przy ul. Pomorskiej 21, Łódź
czwartek 20 października: 19.00 - 20.30
poniedziałek - piątek: 15.00 - 20.00
sobota – niedziela: 13.00 - 19.00
Aukcja odbędzie się
w Domu Towarzystwa Kredytowego
29 października 2011 (sobota) o godz. 19.00
Fundacja
tel. +48 533 555 372; +48 533 555 373
e-mail: [email protected]
www.fundacjaarton.pl
Łódź, 2011
Organizator i wydawca:
Fundacja
ul. Wilcza 12C, 00-532 Warszawa
www.fundacjaarton.pl
kontakt: + 48 533 555 372 ; +48 533 555 372
e-mail: [email protected]
Redakcja i opracowanie katalogu: Katarzyna Figura
Współpraca: Marika Kuźmicz
Reprodukcje: Robert Nirowski, Piotr Chlipalski, Tomasz Józefovski,
Ernest Wińczyk, Bartek Górka oraz Autorzy
Projekt graficzny, skład i przygotowanie do druku:
Marcin Gromek
BATORSKI POLIGRAFIA, tel. kom. +48 608 632 242 www.batorski.pl
Druk: Drukarnia MDruk
ul. Jagiellońska 82, 03-301 Warszawa, tel./fax 48 22 614 17 67
Okładka: Marcel Breuer, fotel Wassily Chair, 1925
Partner wystawy:
Vitrum
Wystawa i Aukcja towarzyszą
5 Międzynarodowemu Festiwalowi Designu - Łódź Design 2011
www.lodzdesign.com
Sztuka dekoracyjna, użytkowa, stosowana, rzemiosło artystyczne, wreszcie wzornictwo przemysłowe
– wszystkie te określenia odnoszą się do dziedziny wytwórczości człowieka, do której stosujemy dziś jeden, niezwykle pojemny znaczeniowo
termin - design, w spolszczonej wersji także dizajn. Wzornictwo jest najpopularniejszą, najłatwiej dostępną i najbardziej demokratyczną sztuką.
Jednocześnie specyficzną jego cechą, jest to, że łączy w sobie przeciwności – to co potoczne, utylitarne, codzienne, z tym, co wysokie, realizacją
potrzeb estetycznych, celów społecznych, komunikowaniem konkretnych wartości. Dzięki uwzględnianiu estetycznych trendów, stylów
czy kierunków jest„soczewką, w której skupia się obraz kondycji współczesnej kultury”¹.
Przedmioty potrafią zmienić styl epoki, kierunek rozwoju gałęzi przemysłu, dzięki zastosowanym materiałom lub technologiom, określić
charakter narodowej sztuki. Integrująca rola jaką wypełniają w życiu zarówno jednostki, jak i całego społeczeństwa sprawia, że pewne
szczególne projekty przechodzą do historii, nabierając nowych znaczeń i wartości. Ich siła oddziaływania wykracza daleko poza tylko materialną
formę, funkcję użytkową i czas, w którym powstały. To właśnie dlatego stają się obiektami, który chcemy zachować i posiadać, jako znak czasu,
odzwierciedlenie mody i estetycznych upodobań epoki lub po prostu, dla ich nieprzemijającego piękna.
Sztuka użytkowa narodziła się w Polsce pod koniec XIX w., za sprawą tych samych idei, które zapoczątkowały odrodzenie rzemiosła w całej
Europie. Teorie i działalność Johna Ruskina, Williama Morrisa i ruchu Arts and Crafts, a w Polsce także odkryte na nowo teorie Cypriana Kamila
Norwida, dotyczące integracji wszystkich sztuk oraz cyrkulacji piękna pomiędzy tym, co piękne i użyteczne, spowodowały po raz pierwszy
na tak dużą skalę zwrócenie uwagi na tę dziedzinę twórczości. Dostrzeżono wówczas, że sukces rewolucji przemysłowej stał się poważnym
zagrożeniem dla jakości produkowanych masowo przedmiotów użytkowych. Grupa reformatorów rozpoczęła walkę z industrialną brzydotą
rzeczy produkowanych przemysłowo, nawołując m.in. do powrotu do tradycyjnego rzemiosła, jako źródła autentyczności i piękna.
Drugim niezwykle istotnym zjawiskiem, które zasadniczo wpłynęło na narodziny polskiego wzornictwa było poszukiwanie, głównie
w architekturze i rzemiośle, stylu narodowego, który opierałyby się na formach charakterystycznych dla danego państwa. Zjawisko to dotyczyło
na przełomie XIX i XX w. takich krajów i narodów europejskich, jak Niemcy, Rosja, Rumunia, Czechy, Węgry, Finlandia, Norwegia. W Polsce
pierwszą odpowiedzią na poszukiwania stylu narodowego, która przyczyniła się do poświęcenia większej uwagi przedmiotom użytkowym
był styl zakopiański, stworzony przez Stanisława Witkiewicza.
Sztuka użytkowa, nazywana wówczas stosowaną znalazła się w centrum zainteresowania najważniejszych twórców epoki, a posiadanie
sprzętów użytkowych sygnowanych nazwiskiem znanego artysty wyrażało status społeczny i majątkowy ich właścicieli, stanowiło nobilitację
i prestiż. Przykładem takich pierwszych inwestycji w sztukę użytkową były np. meble projektu Stanisława Wyspiańskiego, zaprojektowane
do mieszkania Zofii Pareńskiej i jej męża Tadeusza Boya Żeleńskiego, które mimo, że z powodu zastosowanej konstrukcji i dekoracji
nie do końca spełniały zasadę użyteczności, dla Żeleńskich były świadomie nabytym dziełem sztuki wielkiego artysty.
Ważnym dla historii polskiej sztuki użytkowej zjawiskiem artystycznym była Spółdzielnia Artystów„Ład”(założona w 1926 r.) zajmującą się
projektowaniem, wytwarzaniem i sprzedażą przedmiotów wyposażenia wnętrz. Działania Ładu zmierzały do rozwijania formuły stylu
narodowego zakorzenionego w rodzimych tradycjach i materiałach. W dziedzinie meblarstwa Ład stworzył swój odrębny styl, uznawany
za polską odmianę art deco. Prosta forma krzesełka „Sarenka”, prezentowanego na wystawie reprezentuje jeden z nurtów poszukiwań Ładu,
kontynuowany także w pierwszych latach powojennych – funkcjonalnych surowych i prostych mebli do przeciętnych wnętrz. Mebel – zabawka
projektu Olgierda Szlekysa i Władysława Wincze, produkowany przez Spółdzielnię Ład od 1946 prezentuje bezpretensjonalną formę wynikającą
z obróbki drewna, zgodnej z jego właściwościami, skonstruowaną wg dawnych rzemieślniczych reguł oraz wyraźne inspirowaną wiejską
snycerką.
Kolejny istotny dla polskiego wzornictwa kierunek poszukiwań związany był ze środowiskiem architektów i malarzy związanych z grupami
Blok i Praesens, zainspirowanych awangardowym ruchem w sztuce europejskiej. Formy i technologie odkryte przez projektantów Bauhausu,
m.in. meble wykonywanie z giętych stalowych rurek szybko zostały przyswojone i zaadaptowane do warunków w innych krajach europejskich.
O popularności tej technologii najwymowniej świadczy fakt, że meble wykonane ze stali chromowej, skóry i pluszu znalazły się na wyposażeniu
rezydencji prezydenta Ignacego Mościckiego – „Zameczku” w Wiśle, zaprojektowanego przez Adolfa Szyszko-Bohusza oraz jego
współpracowników Andrzeja Pronaszkę i Włodzimierza Padlewskiego w latach 1929-31. Stół do gry z czarnych oksydowanych rurek giętych
odzwierciedla popularność i szerokie zastosowanie technologii łączącej funkcjonalność z niskimi kosztami produkcji do produkcji sprzętów
o bardzo różnym zastosowaniu.
Modernizm i tzw. „styl międzynarodowy” stał się modny i był stosowany chętnie w wyrobach takich jak: lampy, zegary, zastawa stołowa.
Oderwany już od swoich teoretycznych i społecznych konotacji – przeniknął do innego, modnego kierunku – art deco. Styl art deco, zarówno
w nurcie narodowym, jak i międzynarodowym, ogólnoeuropejskim uznawany jest za niezwykle ważne historycznie ogniwo w rozwoju sztuki
XX w. Charakteryzował się tendencją do mocnych, zwartych konstrukcji, spiętrzania brył, jej obłości, symetrii, geometryzacji i rytmizacji układów
oraz używania czystych, świetlistych kolorów, m.in. w stosowanych w meblach fornirach².
Mimo panującego w latach 30. kryzysu, polskim firmom udało się zbudować swój wizerunek w oparciu o wzornictwo. Wyroby polskiego
przemysłu wreszcie mogły poszczycić się doskonałym wzornictwem. Warto tu wymienić porcelanę z Ćmielowa, szkło stołowe i toaletowe hut
Niemen i Zawiercie, lampy firmy Marciniak, wyroby firm Norblin, Fraget , Braci Hennenberg (wyroby metalowe), motocykl Sokół, lokomotywę
Pm-36, samoloty Łoś i Wicher.
Serwis „Kula” projektu Bogdana Wendorfa z 1934 roku, wyróżniający się spośród ówczesnej produkcji fabryki swoją awangardową,
geometryczną formą i prostą dekoracją kolorystyczną, wpisuje się jako jeden z nielicznych w zachodnioeuropejską konwencję stylu art deco.
Zmiana polityczna, jaka nastąpiła w Polsce po wojnie, spowodowała m.in. wprowadzenie planowej gospodarki centralnie zarządzanej oraz
upaństwowienie przemysłu. Wzornictwo miało się stać elementem państwowej polityki kulturalnej. Wanda Telakowska, propagatorka
wzornictwa, organizatorka, założycielka i pierwsza dyrektorka Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie (1950) już w pierwszych
latach powojennych, zdając sobie sprawę z wartości polskich projektów i przewidując ich znaczenie dla kultury, systematycznie gromadziła
najoryginalniejsze prace polskich projektantów. Tkaniny, biżuteria, wyroby ze szkła i porcelany, meble, ubiory, przedmioty, które weszły
do masowej produkcji, ale też prototypy wykonane w jednym tylko egzemplarzu, a nawet projekty, które pozostały wyłącznie na papierze.
Weszły do kolekcji należącej najpierw do BNEP, potem do Instytutu Wzornictwa Przemysłowego – następnie zostały przekazane Muzeum
Narodowemu w Warszawie, gdzie stały się ważną częścią największego w Polsce zbioru wzornictwa.
Po roku 1955 nastąpił kilkuletni okres„odwilży”. Rozpoczął się jeden z najciekawszych okresów w polskim wzornictwie, architekturze wnętrz
i sztuce użytkowej. Narodził się specyficzny styl, nazywany często stylem form organicznych, estetycznie nawiązujący do projektów Alvara Aalto,
Eero Saarinena Charlesa i Ray Eamesów, Lucienne i Robina Day, rzeźb Henry’ego Moore i malarstwa Pabla Picassa. Najważniejszą kategorią
stała się nowość i nowoczesność. We wzornictwie pojawiły się wówczas formy o miękkich, asymetrycznych konturach, organiczne,
wrzecionowate kształty, żywe, kontrastowe kolory.
Lata 50. i 60. to także czas eksperymentowania z nowymi tworzywami. Ten kierunek projektowania rozwijał się intensywnie na Zachodzie,
przyczyniając się do powstania przełomowych w historii światowego wzornictwa projektów, czego doskonałym przykładem jest kolejna ikona
designu prezentowana na wystawie i w katalogu, wykonany z jednego kawałka tworzywa – Panton Chair Vernera Pantona z 1960 roku.
W Polsce wyjątkowym przykładem takich poszukiwań jest fotel z włókna szklanego Romana Modzelewskiego z 1961 roku. W latach 50. obok
fascynacji materiałami syntetycznymi, powróciła również moda na surowce naturalne, takie jak trzcina, wiklina czy gięte drewno.
Najwybitniejszym twórcą mebli z wikliny był Władysław Wołkowski. Jego dzieła stanowiły kwintesencję stylu epoki.
3
Mimo żelaznej kurtyny i braku możliwości wymiany myśli artystycznej i wzajemnych inspiracji z twórcami innych krajów europejskich – polskie
projekty ceramiki, mebli i tkaniny w stylu z lat 50. i 60. są jednymi z najlepszych realizacji tego czasu w Europie, co znajdywało swoje
odzwierciedlenie m.in. w sukcesach polskiego wzornictwa na zagranicznych wystawach. Mimo to, sytuacja polityczna spowodowała, że nie
mogły zrobić wielkiej światowej kariery. Uniemożliwiono m.in. współpracę Romanowi Modzelewskiemu z Le Corbusierem, który chciał na
Zachodzie produkować jego słynny fotel z żywicy na polskiej licencji, a także Lubomirowi Tomaszewskiemu, z którym chciał podjąć współpracę
szef słynnej brytyjskiej wytwórni porcelany Studio Line – Rosenthal. Dziś wzornictwo tego okresu odkrywane i docenione jest nie tylko w
kraju, ale wreszcie także za granicą – projekty, zarówno Modzelewskiego, jak i Tomaszewskiego znajdują się w kolekcji Victoria and Alberts
Museum.
Jeszcze jednym szczególnym osiągnięciem tego okresu są projekty porcelany, a także fajansowe wyroby z Włocławka potocznie nazywane
Pikasami. Stanowią kwintesencję stylu epoki i cieszą się dużym powodzeniem wśród kolekcjonerów do dziś. Do najwybitniejszych realizacji
należą projekty dwóch serwisów do kawy czarnej i białej –„Dorota’i„Ina”zaprojektowane w latach 1961 – 1963 przez Lubomira Tomaszewskiego,
projektanta działającego w Zakładzie Szkła i Ceramiki IWP. Wraz z trojgiem innych projektantów działających w Zakładzie – Henrykiem
Jędrasiakiem, Hanną Orthwein i Mieczysławem Naruszewiczem przyczynili się znacznie do wysokiego poziomu wzornictwa przemysłowego
tego czasu.
W II połowie lat 60. i latach 70. polskie wzornictwo zwrócone było bardziej w stronę techniki, niż sztuki. Stylistyka wielu polskich wyrobów
wpisywała się w światowe tendencje, w tym „techniczny” charakter, oparty o założenia „naukowego operacjonalizmu” – teorii stworzonej
w Hochschule für Gestaltung w Ulm. Wśród ciekawszych dokonań polskich projektantów można wymienić np. proste, a zarazem nowotarskie
technologicznie szkło Jana Sylwestra Drosta, twórczo nawiązującego do najnowszych światowych tendencji .
W obliczu wydarzeń lat 80., powolnej destrukcji systemu politycznego wzornictwo przemysłowe i zagadnienia estetyki produkcji, zeszły
na dalszy plan. Projektanci rozpoczęli działalność projektową i niejednokrotnie wytwórczą, zakładając niewielkie prywatne firmy (MASS Studio,
IDEA, MIMO, FORMA, KARTA, design studio KONCEPT, CREAP). Zniesienie cenzury, otwarcie granic w latach 90. przyniosło wolność działań
twórczych, ale także pewne zagrożenia i wyzwania. Dla polskiego wzornictwa konieczność nieuniknionego konkurowania z wzorami i wzorcami
napływającymi z Zachodu. Powstały wówczas firmy projektowe istniejące do dziś jak Ergo Design, Triada Design, Towarzystwo Projektowe.
Współczesny polski design, po 2000 roku, to projekty o dużym potencjale rynkowym, prezentujące twórcze podejście do nowoczesnych
technologii, materiałów i form. Współcześni polscy projektanci nie tylko projektują, ale także zajmują się produkcją i promocją własnej
twórczości. Nadają swoim projektom znaczenie wykraczające poza funkcje użytkowe czy dekoracyjne, podejmując niejednokrotnie dialog
z użytkownikiem lub zapraszając go do własnych działań z obiektem. Taki kierunek działań można dostrzec np. w twórczości projektantów
porcelany – Kariny Marusińskiej (m.in. Reproducts) i Bogdana Kosaka (Stroiki sentymentalne), którzy w swoich realizacjach przywracają
do „życia” i nadają nowe role odpadom produkcji masowej porcelany. Projekty Agnieszki Lasoty to z kolei prace na pograniczu sztuki
i wzornictwa. Projektantka zamyka w szklanej konstrukcji fragmenty zabytkowych mebli, jak gdyby próbując ocalić od zniszczenia. Za pomocą
projekcji przywołuje chwile„świetności” mebla.
Prace Oskara Zięty to realizacje, które wykorzystują możliwości nowych materiałów, nauki, zaawansowanych technologii. Stanowią wyraz
bardzo ciekawego kierunku, w jakim podąża obecnie światowy design. Idea projektów Oskara Zięty jest ściśle powiązana z myśleniem
o materiale, technice i drodze do doskonalenia jego wykorzystania. Jest to przykład designu, który w zastosowaniu nowych technologii znajduje
sposób na nieznane wcześniej podejście do projektowania tradycyjnych sprzętów. To także przykład designu, który odwołuje się do poczucia
humoru użytkowników i nawiązuje pewnego rodzaju grę z odbiorcą – jego meble wykonane w technologii FIDU, udają, coś czym nie są,
nie są czymś, czego byśmy się po nich spodziewali – forma, materiał, wykonanie, nic tu nie jest takie, na jakie wygląda.
Jeszcze innym przykładem zastosowania stosunkowo nowego materiału są lampy Genotyp projektu Tomka Rygalika, wykonane przy użyciu
materiału DuPont™ Corian®. Struktura pozwalająca na specyficzne przepuszczanie światła ujawniła zupełnie nowe, ciekawe zastosowanie.
Swoją formą lampy Genotyp nawiązują do archetypu lampy. Maksymalna prostota ich formy ma za zadanie wydobycie urody materiału
i delikatnych efektów świetlnych.
Inspiracją dla wielu polskich projektantów jest także rodzima tradycja i rzemiosło. Tradycyjne rzemiosło odcięte już od swych korzeni
przybrało dziś bardziej współczesną formę. Przykładem takiego twórczego podejścia do rzemiosła i sztuki ludowej jest dywan Joanny Rusin
– Pasanka. Fotele z serii Transformacja pracowni Fawory odwołują się z kolei do tradycji polskiego wzornictwa przemysłowego. Użyta do nich
stalowa konstrukcja mebli z lat 70. stała się tłem do autorskich, nowatorskich poszukiwań formalnych i materiałowych. Zwarta, kubiczna
bryła, a jednocześnie miękkie, wyoblone formy foteli Agnieszki Bąk nawiązują natomiast do stylu mebli z lat 50.
Najważniejsze nagrody w międzynarodowych konkursach, targach i wystawach, jak Red Dot Design Award, DMY Award, przyznawane
polskim projektantom, świadczą najlepiej o tym, że nasze wzornictwo jest atrakcyjne także dla europejskiego odbiorcy i może z powodzeniem
konkurować z projektantami z innych krajów.
Ostatnie lata przyniosły w Polsce oczekiwany, wyraźny wzrost zainteresowania polskim wzornictwem. Ukazuje się coraz więcej
specjalistycznych publikacji, pozwalających na stworzenie syntetycznego obrazu tej dziedziny. Tworzeniem kolekcji designu powoli,
lecz systematycznie uzupełnianych o współczesne realizacje polskich projektantów zajmuje się też coraz więcej ośrodków muzealnych.
W Polsce dopiero zaczynamy odkrywać bogactwo i różnorodność naszego wzornictwa, co niesie ze sobą szansę na zdobywanie rzeczy
niezwykłych i unikatowych. To najlepszy czas, aby zainicjować własne poszukiwania i zdobyć dobry,polski projekt w przystępnej cenie.
Zwłaszcza, że uwarunkowania historyczne, polityczne i ekonomiczne sprawiły, że najciekawsze przykłady naszego wzornictwa, to często
krótkoseryjne lub nawet jednostkowe, unikatowe realizacje, projekty wykonywane na zamówienie, powstałe w warsztatach rzemieślniczych,
z nadzieją na wprowadzenie do produkcji masowej w przyszłości. Dlatego też, tak ważne jest poznawanie i odkrywanie nazwisk projektantów,
producentów stojących za projektami, które stały się symbolem swoich czasów i określiły charakter polskiego i europejskiego designu.
Tak, jak w przypadku budowania każdej kolekcji sztuki, przystępując do kolekcjonowania designu należy podjąć decyzję o profilu kolekcji.
W przypadku wzornictwa, może być budowana według kilku kluczy – chronologicznego, tematycznego, związanego z daną dziedziną,
np. porcelaną z lat 50. i 60., może opierać się na nazwisku projektanta, wytwórni, stylu np. polskim lub międzynarodowym art deco, stylu
„międzynarodowym”, może to być kolekcja współczesnej porcelany unikatowej, lub designu konceptualnego. Dla jednych ciekawsze okażą się
ikony designu, dla innych jedynie unikatowe, niepowtarzalne wzory, jednostkowe przedmioty. Kierunków jest wiele, a każdy wybór może stać
się początkiem unikalnego i cennego zbioru wzornictwa.
Mamy nadzieję, że prace prezentowane na wystawie i Aukcji zachęcą Państwa do poznawania historii wzornictwa i budowania własnej
kolekcji designu.
Katarzyna Figura
¹ Przemyśleć u/życie Projektanci. Przedmioty. Życie społeczne. Monika Rosińska, Warszawa 2010, s. 36
² Irena Huml, Polskie art deco w Krakowie, Design – Wiadomości IWP, nr 1-2, 1994, s. 49 – 50.
4
1. BOGDAN WENDORF, Fabryka Porcelany i Wyrobów Ceramicznych Spółka Akcyjna „Ćmielów”
w Ćmielowie
Serwis kawowy Kula, 1 poł. XX w.
Porcelana szkliwiona, złocenia; wymiary: czajniczek wys. 15 cm dł. 20 cm szer. 13 cm; mlecznik: wys. 7,5 cm, dł. 11 cm; szer. 8 cm;
cukiernica wys. 11 cm, dł. 14 cm, szer. 10 cm, filiżanka wys. 4,5 cm, dł. 8 cm, szer. 7 cm; spodek wys. 1,5 cm, śr. 11 cm; sygnowane:
pieczątka: w trójkącie litera Ć, pod trójkątem ĆMIELÓW, numer 2012, tłoczona sygn.
Cena wywoławcza: 8500 zł
FABRYKA PORCELANY I WYROBÓW CERAMICZNYCH SPÓŁKA AKCYJNA „ĆMIELÓW”W ĆMIELOWIE
W okresie międzywojennym Zakłady w Ćmielowie stały się potentatem w produkcji porcelany na polskim rynku. Wydamy w 1938 katalog wyrobów obejmuje
580 pozycji. Fabryka realizowała również zastawy o charakterze reprezentacyjnym, m.in. dla Prezydenta Ignacego Mościckiego. W latach 1932–34 rozpoczęto
produkcję nowoczesnych, utrzymanych w stylistyce art deco wzorów zakupionych w paryskiej pracowni Bogdana Wendorfa: Płaski, Kaprys oraz Kula. Spośród
tych trzech serwisów Kula posiada najbardziej awangardową, geometryczną formę. Serwis dekorowano jednolitym szkliwem, w całości, lub tylko dolne partie
czerepów, oraz złocono podstawy i uchwyty. Istniała również wersja dekoracji w formie geometrycznych wzorów w formie zachodzących na siebie kółek złotych
i czerwonych. W latach 90. odtworzono serwis i przygotowano dziesięć całkowicie nowych wzorów dekoracji.
Źródło: Barbara Banaś , 1932-1934 Serwis Kula, w: Rzeczy pospolite. Polskie wyroby 1899 - 1999, Warszawa 2001
2. BRACIA HEMPEL
Zestaw sztućców środka stołu art deco,
Warszawa, ok. 1925 r.
Sześcioelementowy srebrny, pozłacany komplet sztućców środka
stołu: chochla do zupy, łopatka i widelec do serwowania ryb,
para łyżek sałatkowych, chochelka do sosu, sygn. Br Hempel,
srebro 3. próby, częściowo złocone, waga łączna 700 g.
5
3. KOMPLET DO KAWY I HERBATY, FRANCJA, l. 20. XX w.
Srebrny komplet składający się z dwóch dzbanków, mlecznika i cukiernicy, wymiary: wysokość dzbanków: 22 i 24 cm, mlecznik 11 cm,
cukiernica 16 cm; srebrna próba: „1”, państwowa punca – głowa „Minerwy” oraz monogram złotnika : gwiazdka i „F.L.” w rombie,
waga: 2390 g.
Cena wywoławcza: 15 000 zł
4. RUTH I WILLIAM GERTH,
Chase Brass & Cooper Company
Wazon art deco, ok. 1934
Mosiądz chromowany, mosiądz chromowany, wys. 23 cm,
średnica podstawy 9 cm. Wazon w formie konstrukcji z rur
umieszczonej na okrągłej podstawie
RUTH GERTH (ur. 1897 r., zm. 1952 r.) i WILLIAM GERTH
Ruth i William Gerth byli jednymi z najbardziej wpływowych i najważniejszych projektantów w firmie Chase and Brass Company. Twórcy najbardziej nowatorskich
form i najlepiej sprzedających się przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych w historii firmy.
Chase Brass & Copper Company – firma założona w 1876 r. w Waterbury w Connecticut w Stanach Zjednoczonych, w 1930 roku rozpoczęła linię chromowanych,
mosiężnych i miedzianych przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych pod nazwą Speciality Line. Dla firmy Chase projektowali czołowi projektanci wzornictwa
tamtych czasów, jak Walter von Nessen, Rockwell Kent, Lurelle Guil, małżeństwo Gerth, Rusell Wright, Harry Laylon i wielu innych. Ich projekty dla Chase odegrały
ważną rolę w kształtowaniu wyjątkowego charakteru amerykańskiego Art Deco. Linia Chase Specialty Line produkowana była około dwunastu lat, aż do 1942
roku. Powstało w tym czasie ponad 500 przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych i ponad 500 lamp i opraw oświetleniowych Chase Company.
6
5. ALEXANDER STURM
Para podstawek do jajek, Wiedeń, 1920
Srebro, wys.: 9,5 cm; próba:„3”; sygn. puncą austriacką,
puncą warsztatową oraz nr 67499, waga: 216 g.
6. MLECZNIK, SZWAJCARIA, PRZED 1934 r.
Srebro, wysokość: 6,5 cm, śr.: 10 cm; próba: 835, waga: 108 g;
sygn. państwowa – kuropatwa, ryty numer 1976.
7
7. MOSER, KARLSBAD
Wazon, lata 20. XX w.
Szkło, szlifowane, o ośmiobocznej stopie, i szlifach poziomych
i pionowych, wysokość: 15 cm; na spodzie trawiona sygnatura:
Moser Karlsbad.
MOSER
Historia Huty szkła Moser rozpoczęła się w roku 1857, gdy Ludwig Moser założył w Karlowych Varach (ówczesnym Karlsbadzie) pracownię zdobniczą i sklep
ze szkłem. Huta szkła założona w Dworach koło Karlowych Warów rozpoczęła produkcję w 1893 roku pod nazwą Ludwig Moser & Söhne, specjalizując się
w produkcji szkła według własnej technologii- tak zwany kryształ bezołowiowy (czeski kryształ). Ludwog Moser posiadał oficjalny tytuł dostawcy szkła na dwór
Franciszka Józefa I, zaopatrywał Perskiego szacha i angielskiego króla Edwarda VII.
8. BACCARAT
Wazon „Baccarat”, Francja, 1920/30
Szkło bezbarwne, szlifowane, wysokość: 24,6 cm; na spodzie
sygnatura: Baccarat France
BACCARAT
Słynna fabryka produkująca wysokiej jakości szkło kryształowe powstała w 1764 roku w Baccarat Produkcja wysokiej klasy kryształów (żyrandoli czy butelek
perfum) zapewniła przedsiębiorstwu ogólnoświatową reputację. W 1907 roku do asortymentu Baccarat dołączyły flakony do perfum największych kreatorów:
Coty, Elizabeth Arden, Guerlain, Dior, Montana, Versace, Lancome. Asortyment Baccarat to przedmioty dekoracyjne takie: jak świeczniki, lichtarze, wazony,
zastawy stołowe: kielichy i karafki i wiele innych bibelotów i przedmiotów codziennego użytku.
8
9. SZAFA, l. 20./30. XX w.
Szafa fornirowana brzozą falistą lub cytryną i czeczotą topolową,
z pięcioma komorami, dwiema zamkniętymi drzwiczkami (z lewej
strony wyższymi, jednoskrzydłowymi, z prawej dwuskrzydłowymi),
pozostałe klapą i przesuwnymi taflami szklanymi, wymiary:
wys. 136 x 146 x 49 cm. Mebel o prostych ściankach
kontrastowanych z łukowatymi podporami i obrzeżami blatów
o profilu półwałka.
10. KREDENS - POMOCNIK, l. 20./30. XX w.
Kredens fornirowany brzozą falistą lub cytryną i czeczotą
topolową, z dwiema komorami, prawa wyższa,
z jednoskrzydłowymi drzwiczkami, lewa z dwiema szufladami;
powyżej mieszczące się pod blatem wnęki, wymiary:
54 x 62 x 30 cm. Mebel o prostych ściankach kontrastowanych
z łukowatymi podporami i obrzeżami blatów o profilu półwałka.
9
11. MARCEL BREUER
Para foteli Wassily Lounge Chair / B3 Chair, producent Knoll, 1925/do 1989 r.
Skóra bydlęca, stal chromowana, wym.: 77 x 76 x 70 cm, tłoczona sygnatura M Breuer w lewym górnym rogu oparcia. Stan dobry,
uszkodzona skóra na siedzisku jednego fotela.
MARCEL BREUER (ur. 1902 r., zm. 1981 r.)
Architekt i projektant form przemysłowych pochodzenia węgierskiego, działający w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA. Jeden z największych architektów
i projektantów XX w. Przedstawiciel funkcjonalizmu i stylu międzynarodowego. Jeszcze jako student Bauhausu objął kierownictwo pracowni meblarskiej.
Na początku lat 30. został kierownikiem pracowni Waltera Gropiusa. Wraz z nim przeniósł się do USA gdzie objął stanowisko profesora w Harvardzie. Od 1946 r.
rozwinął samodzielną praktykę w Nowym Jorku. Projektował formy przemysłowe, budynki biurowe, domy jednorodzinne. Prezentowany w 1925 roku fotel
Wassily , znany również jako Model B3, to jeden z jego najsłynniejszych projektów i jednocześnie jedno z najbardziej rozpoznawalnych i najważniejszych dzieł
światowego dizajnu. Według tradycji miał być zaprojektowany do domu malarza Wassily Kandinsky'ego, swoją nazwę zyskał jednak dopiero kilka dekad później,
za sprawą włoskiego producenta, który wznowił produkcję krzesła. Uznawany za pierwszy mebel wykonany całkowicie z metalowych rurek. Inspiracją
dla konstrukcji miała być kierownica roweru Breuera ‘Adler’. Po raz pierwszy zostały wyprodukowane pod nazwą Model B3 przez firmę Thonet w końcu
lat 20. XX w. Po II wojnie światowej firma Gavina zaczęła produkować fotel w jego najbardziej znanej – skórzanej wersji. Od 1968 roku właścicielem Gaviny został
Knoll, który do dziś produkuje meble projektu Marcela Breuera.
10
12. FABRYKA ŻYRANDOLI ELEKTRYCZNYCH
ANTONIEGO MARCINIAKA SA
W WARSZAWIE
Lampa na biurko, model nr 1057, l. 30. XX.
Lampa mosiężna, niklowana. Wymiary: wys. 42, szer. klosza 25 cm,
szer. ok. 22 cm; sygn. A. Marciniak, na spodzie wybity numer 1057.
FABRYKA ŻYRANDOLI ELEKTRYCZNYCH ANTONIEGO MARCINIAKA SA W WARSZAWIE (zał. 1910)
Fabryka powstała w 1910 roku, jako mała pracownia brązownicza. W 1923 roku została przekształcona w Spółkę Akcyjną i stała się jednym z największych w kraju
producentów elektrycznego oświetlenia. O wysokiej renomie, jaką cieszyły się wyroby firmy świadczą duże zamówienia rządowe m.in. do gmachu Ministerstwa
Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, do Ministerstwa Spraw Zagranicznych, w tym do gabinetu ministra Józefa Becka oraz do„Zameczku”prezydenta
Ignacego Mościckiego. Lampy wykonywano z dużą dbałością o materiały – odlewano z brązu, mosiężne polerowano, niklowane polerowano, oksydowano
i chromowano. W 1923 roku Firma Marciniaka nawiązała stałą współpracę z profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych (późniejszej ASP) – znanym grafikiem
Edmundem Bartłomiejczykiem, który do czasów wojny był kierownikiem artystycznym w fabryce i twórcą zapewne większości projektów lamp i żyrandoli.
Źródło: Hubert Bilewicz, Żyrandole wykwintne. O oprawach oświetleniowych warszawskiej firmy Antoniego Marciniaka, w: Wiadomości IWP Design, nr 1-2,
1994, s. 80 – 82.
13. STÓŁ DO GRY, l. 20./30. XX w.
Stolik kwadratowy i 4 krzesła sprężynujące z rurek stalowych oksydowanych na czarno i giętej sklejki, stół, wymiary: wys. 66,5 x 74 x 74 cm;
4 krzesła: wys. 84, szer. 39 cm, gł. 39cm; Szkielety mebli wykonane z pojedynczych rurek o załamanej linii, w stole tworzącej zamknięty
obwód, w krzesłach otwarty od góry. Blat stołu drewniany, z prostym obramieniem ujmującym nieznacznie obniżoną część środkową.
Krzesła podparte na dwóch frontowych nogach, zagiętych u dołu w poziomą, stabilizującą podstawę, u góry przechodzące w boczne
ramiaki siedzenia i oparcia. Siedzenia płytowe, esowate, od frontu półkoliście wywinięte; oparcia analogiczne, wygięte w linii pleców.
Pierwsze tego rodzaju fotele i krzesła z elastycznym szkieletem z rurek stalowych umożliwiającym lekkie kołysanie zaprojektowali
M. Breuer i M. Stam, w latach 1926-1927. Dzięki swojej trwałości, lekkości i funkcjonalności nalazły zastosowanie nie tylko we wnętrzach
mieszkalnych, ale także w biurach, sklepach, szpitalach, budynkach użyteczności publicznej.
11
14. ZEGAR KWADRANSOWY ART DECO,
l. 20./30. XX w.
Skrzynia fornirowana, okleina orzechowa, szkło szlifowane,
wymiary 61 x 35 x 17 cm.
15. ZEGAR KOMINKOWY ART DECO,
l. 20./30. XX w.
Obudowa z marmurowa. Wymiary: 26 x 39 x 12,5 cm.
16. DUCADO, NIEMCY
Zegar wiszący, l. 60. XX w.
Skrzynia drewniana. Wymiary: 26 x 22 x 6 cm.
12
17. GABINET ART DECO, l. 20./30. XX w.
Biurko i szafa biblioteczna w okleinie orzechowej, biurko wymiary: wysokość 76 cm, szerokość 166 cm, głębokość 82 cm;
biblioteka wymiary: wysokość 172 cm, szerokość 228 cm, 50 cm.
18. FABRYKA MEBLI GIĘTYCH „MAZOWIA”,
RADOMSKO
Fotel, 1913/1939
Fotel z drewna giętego, tapicerowany, wymiary: 83,5 x 55 x 54
cm; oryginalna nalepka:„Mazowia” Radomsko.
FABRYKA MEBLI GIĘTYCH „MAZOWIA”
Historia zakładu„Mazowia”wiąże się osobą Michaela Thoneta – wiedeńskiego wynalazcy prekursorskiej metody gięcia drewna bukowego. Ogromna popularność
mebli robionych techniką gięcia na gorąco sprawiła, że synowie Michaela Thoneta – August i Karol zaczęli zakładać w Europie kolejne fabryki mebli – również
w Polsce. W latach 80. XIX w. wybudowali w Radomsku dużą Fabrykę Mebli Giętych „Bracia Thonet” (Thonet Mundus), co przyczyniło się do powstania dużego
ośrodka meblarstwa w Radomsku. W 1913 roku uruchomiono tu również inne fabryki mebli giętych, które produkowały podobny asortyment wyrobów z giętego
drewna, jak Zakład Produkcji Mebli Giętych„Ksawery Wünsche i S-ka” czy duża wytwórnia mebli giętych„Mazowia”, która w została zamknięta w 1939 roku.
13
19. ŻYRANDOL ART DECO, l. 20. XX w.
Stal niklowana, pięcioramienny,
wymiary: wys. 88 cm, szer. ok. 68 cm.
20. ŻYRANDOL ART DECO, l. 20. XX w.
Metal niklowany, szkło barwione, trawione;
wymiary: 82 x 60 x 60 cm.
14
21. SÈVRES, FRANCJA
Wazon, wczesne l. 20. XX w.
Szkło kryształowe, wymiary: 13 x 7,5 x 7,5 cm;
sygn. trawiona na spodzie: Sevres FRANCE.
22. RENÉ JULES LALIQUE
23. RENÉ JULES LALIQUE
Misa, l. 30./40. XX wieku
Misa, l. 30./40. XX wieku
Szkło, wymiary: wys.: 6,5 cm, śr.: 33 cm; sygn. diamentowym
piórem na spodzie misy.
Szkło, wymiary: wys.: 9,5 cm, śr.: 25,5 cm.; sygn. diamentowym
piórem na spodzie misy.
RENÉ JULES LALIQUE (ur. 1860 r., zm. 1945 r.)
Artysta tworzący w szkle, jubiler. Zajmował się wyrobem butelek na perfumy, waz, wazonów, świeczników, zegarków, biżuterii i podobnych form sztuki użytkowej.
Pracował dla firm jubilerskich, m.in: Cartier, Boucheron. W 1884 założył wraz z jubilerem Varenne firmę Lalique & Varenne. W następnym roku założył własną firmę
produkującą wyroby według jego własnych projektów. W roku 1908 zaczął produkcję flakonów do perfum dla firmy François Coty. Od roku 1911 zaczął tworzyć
wyłącznie w szkle. Francuski jubiler i projektant odkrył dla świata dwa rodzaje szkła - opalizujące, które znane było wcześniej, ale nigdy nie miało tak
dekoracyjnego charakteru i kryształowe szkło prasowane. To ostatnie powstaje przez wtłaczanie szkła przechowywanego w ceramicznych naczyniach
do metalowych form za pomocą prasy. Nowatorstwo Lalique'a polegało na tym, że po wyjęciu z form szkło było jeszcze ręcznie rzeźbione i polerowane
- w ten sposób udało się połączyć produkcję masową (choć na małą skalę) z indywidualnym charakterem każdego egzemplarza. To właśnie projektowanie
kryształowych przedmiotów przyniosło mu uznanie i światową sławę. Do dziś symbolem marki Lalique jest kryształ: satynowy, szkliście transparentny, mleczny
albo barwiony. Założona przez René Lalique'a firma w dalszym ciągu produkuje biżuterię, flakoniki do perfum i przedmioty sztuki użytkowej: lampy, stoły,
wazony, lustra. Jego prace poszukiwane są przez kolekcjonerów na całym świecie.
15
24. WŁADYSŁAW WINCZE, OLGIERD
SZLEKYS, PRODUCENT SPÓŁDZIELNIA
ARTYSTÓW „ŁAD”, WARSZTATY
WYTWÓRCZE W KŁODZKU
Krzesło „Sarenka”, projekt 1942,
produkcja poł. l. 60. XX w.
Drewno sosnowe, palone, lakier, 66 x 30 x 42 cm
OLGIERD SZLEKYS (ur. 1908 r., zm. 1980 r.)
Architekt wnętrz, projektant mebli. Studia w l. 1928-1931 – PSSZiPA Poznań, Wydział Architektury Wnętrz (prof.Karol Maszkowski) 1931-1937 – SSP Warszawa,
Wydział Architektury Wnętrz, dyplom w 1939 r. W latach 1935-1950 pracował jako projektant w Spółdzielni Artystów „ŁAD”. W latach 1942-1944 – prowadził
własną pracownię doświadczalną (z W. Wincze i W. Jaworskim). Współpracował z BNEP, a następnie IWP. Należał do grona najwybitniejszych projektantów mebli
Spółdzielni„ŁAD”. W latach 1945-1950 prowadził wraz z Władysławem Wincze spółkę autorską. Kontynuowali przedwojenny styl mebli. W małej firmie meblarskiej
założonej wraz z Władysławem Jaworskim realizowali projekty przedwojenne, powstawały też prototypy, które produkował„Ład” po 1945 roku.
WŁADYSŁAW WINCZE (ur. 1905 r., zm. 1992 r.)
Aarchitekt wnętrz, projektant mebli. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej (1925–1928), absolwent warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych:
architektury wnętrz w pracowni Wojciecha Jastrzębowskiego (dyplom - 1949) oraz malarstwa pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Karola Tichego
(dyplom - 1953). Asystent prof. J. Czajkowskiego w pracowni Kompozycji i Płaszczyzn (1936–1938); prowadził stolarnię w Warszawie 1940–1944; dyrektor„Ładu”
1945–1948; doradca ministra przemysłu ds. plastycznych; z-ca prof. w PWSSP we Wrocławiu – 1948 r.; organizator i kierownik Zakładu Metalu i Drewna; dziekan
Wydz. Architektury Wnętrz wrocławskiej PWSSP i kierownik Pracowni Architektury Wnętrz (1950–1972).
25. WŁADYSŁAW WOŁKOWSKI
Krzesło wiklinowe, l. 50. XX w.
Siedzisko wraz z oparciem wyplatane z wikliny,
konstrukcja drewniana, stan dobry, na siedzisku
brakujące elementy wikliny.
WŁADYSŁAW WOŁKOWSKI (ur. 1902 r., zm. 1986 r.)
Studiował malarstwo, architekturę i pedagogikę na ASP w Warszawie. Tworzył rzeźby, przedmioty użytkowe i meble, używając wikliny, trzciny, słomy, sznurów
konopnych i lnianych, drewna, piór (rzadziej metalu, szkła, mas plastycznych i bambusa). Ponieważ miał solidne podstawy wiklinowego rzemiosła, wszystko
wyplatał sam. Jeszcze przed II wojną światową prace Wołkowskiego cieszyły się wielkim powodzeniem, największy jego sukces to złoty medal przyznany
w 1937 r. na Międzynarodowej Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu. Jego twórczość była wielokrotnie nagradzana na licznych wystawach w kraju i za granicą
m.in. w Berlinie, Paryżu, Mediolanie, Nowym Jorku. Meble kupiły królowe angielska i belgijska, Muzeum Ziemi w Sztokholmie, ambasada Polski w Berlinie i kilka
innych instytucji. Jego prace były wystawiane Największy zbiór prac Władysława Wołkowskiego można dziś oglądać w jego muzeum w Olkuszu.
16
26. BIURKO ŻALUZJOWE,
koniec l. 40./I poł. l. 50. XX w.
Drewno, fornirowane drewnem orzechowym, dębowym
i czereśniowym. Wymiary: 91 x 84 x 60 cm.
Projekt artysty z kręgu polskich architektów projektantów,
biurka te były między innymi na wyposażeniu salonów
Mody Polskiej.
27. JOHANNES ANDERSEN, CFC Silkeborg, Dania
Stolik „Smile”, 1957
Drewno teakowe, blat o wymiarach 134 x 52 cm, wys. 50 cm.
Pod blatem półka o zaokrąglonym kształcie. Stan zachowania bardzo dobry, na blacie kilka ciemnych przebarwień.
JOHANNES ANDERSEN (ur. 1903 r., zm. 1995 r.)
Duński designer, projektował min. dla szwedzkiej firmy Trensum i CFC Silkeborg i C.F. Christensen. Jego stolik„Smile”jest jednym z najlepszych przykładów jego
twórczości - funkcjonalny, zabawny i delikatny zarazem. Drewno teakowe z którego stolik został wykonany było surowcem faworyzowanym przez duńskich
projektantów w latach 50. XX w. Projekt Andersena prezentuje wysoki poziom wykonawstwa, jaki udało się osiągnąć duńskiemu przemysłowi meblarskiemu.
Precyzyjne wykończenie mebla, idealna gładkość powierzchni, obróbka drewna zachowująca naturalność materiału, tradycyjne, rzemieślnicze wyczucie formy,
materiału i detali. Wyrafinowana forma stolika- rzeźby, wspaniałe proporcje i dbałość o każdy szczegół to doskonały przykład duńskiego designu z połowy XX w.
17
28. LUBOMIR TOMASZEWSKI, ZAKŁADY PORCELANY „ĆMIELÓW” W ĆMIELOWIE
Serwis do kawy „Dorota”, 1962/63
Porcelana, dekoracja jednobarwna, natrysk wybierany, wys. imbryka 14,5 cm dł. 20 cm (brak przykrywki); sześć filiżanek,
wymiary: wys. 6 cm, śr. ok. 7,5 cm; sześć spodków, wymiary: śr. 11,5 cm, mlecznik, wys. ok. 10 cm, cukiernica, wys. 5 cm.
LUBOMIR TOMASZEWSKI (ur. 1922 r. w Warszawie)
Studiował inżynierię oraz architekturę na Warszawskiej Politechnice, a następnie rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracował jako projektant
przemysłowy, zdobywając uznanie w Polsce i za granicą ( wystawy w Niemczech, Francji, Włoszech, Szwecji, Norwegji i ZSSR). W 1966 wyemigrował do Stanów
Zjednoczonych, gdzie do zajmuje się rzeźbą. W latach 1967 – 1993 był profesorem na Wydziale Wzornictwa na Uniwersytecie w Bridgeport i Connecticut. Jego
prace znajdują w kolekcjach prywatnych, korporacjach oraz muzeach, w USA, Europie Japonii.
Lubomir Tomaszewski od 1961 roku prowadził w Zakładzie Szkła i Ceramiki w IWP badania nad skonstruowaniem nowego kształtu naczyń w żaden sposób nie
nawiązującego do istniejących już form. W wyniku jego studiów m.in. nad cechami funkcjonalnymi, cechami fizycznymi płynów i mechaniką, powstały dwa
serwisy (drugi serwis to„Ina” z 1962) o maksymalnie uproszczonej, zwartej bryle, pozbawione całkowicie wszystkich zbędnych detali i doklejanych elementów,
jak ucho, czy wylew, nawiązujące do panujących wówczas tendencji stosowania form organicznych, biologicznych. To, co stanowi o nowatorstwie tego serwisu,
to nieobrotowa forma imbryka w kształcie wysklepionej, zniekształconej powłoki półkuli. Serwis Tomaszewskiego o nowoczesnych formach, które nadawały mu
charakteru dekoracyjnej rzeźby jest wyjątkiem w skali światowej. Wzbudził zainteresowanie m.in. Rosenthala, właściciela Studio Line. Dziś znajduje się
m.in. w zbiorach Victoria and Albert Museum w Londynie i MN w Warszawie.
29. ZAKŁADY PORCELANY „CHODZIEŻ”W CHODZIEŻY
Serwis kawowy, l. 60. XX w.
Porcelana, szkliwiona, malowana, wymiary: dzbanek: wysokość 17,5 cm, śr. ok. 10 cm (brak przykrywki); 5 filiżanek, wys. 4,5 cm,
śr. 6,5 cm, 5 spodków, śr. 11,5 cm, mlecznik, wys. 11,5 cm, śr.: 6,5 cm , cukiernica, wys. ok. 8 cm, śr. ok. 9 cm, sygn. na spodzie
oraz ręczne sygnatury.
18
30. WINCENTY POTACKI, ZAKŁADY PORCELANY „ĆMIELÓW”W ĆMIELOWIE
Serwis do kawy „Krokus”, 1962
Porcelana malowana naszkliwnie, natrysk wybierany; wymiary: wys. dzbanka 26,5 cm, śr. podstawy 7 cm , 6 spodków,
śr. spodka 14 cm, 6 filiżanek, wys. 8 cm , śr. 4 cm; mlecznik: wys. 14 cm; śr.: 4,5 cm; cukiernica: wys. 13 cm, śr.: 7,5 cm;
sygn. na spodzie oraz nr 265/62/12.
31. STEATYT, WYTWÓRNIA ZYGMUNTA BUKSOWICZA, KATOWICE
Komplet do kawy, l. 50./60. XX w.
Komplet do kawy: dzbanek, wys. 27 cm, śr. ok. 10 cm, mlecznik wys. 13 cm, śr. 6,5 cm, cukiernica wys. 12,5 cm, śr. ok. 7 cm,
cztery filiżanki, wys. 6 cm, śr. 6 cm; cztery spodki, śr.: 10,5 cm, cztery talerzyki, śr. 14 cm; porcelana malowana naszkliwnie i złocone,
sygnowana: Z.B.,„Steatyt”, Katowice.
STEATYT
Wytwórnia porcelany w Katowicach. Założycielem, właścicielem, a także projektantem był Zygmunt Buksowicz. Jako firma prywatna Steatyt cieszył się dużą
swobodą w zakresie stosowanych wzorów i dekoracji. Produkowano ręcznie malowane figurki, lampy, wazony, serwisy do kawy, herbaty, galanterię porcelanową.
Okres świetności przypada na l. 50. i 60. XX w. Wytwórnia istniała do początku lat 90. Dawniej jej wyroby z trudem docierały do Warszawy, dziś ze względu
na swoje specyficzne formy i dekoracje cieszą się dużym zainteresowaniem wśród kolekcjonerów. Wyroby firmy sygnowano znakiem z przedstawieniem ujętego
kwiatami wazonu z literami„ZB” na brzuścu oraz napisem„STEATYT” / KATOWICE.
Zbiór porcelany wytwórni Steatyt znajduje się w zbiorach Muzeum Historii Katowic.
19
32. VERNER PANTON
Panton chair classic, projekt 1960/1983
Włókno szklane, lakierowane na czarny kolor, wymiary: 83 x 50 x 60 cm, stan zachowania dobry z widocznymi śladami użytkowania.
Prezentowana para krzeseł została wykonana w manufakturze ZE Mobel (Niemcy). Dokładne datowanie krzeseł na zachowanym
oryginalnym wycisku (foto) - październik 1983 roku. Sygnowane podpisem projektanta Verner Panton.
VERNER PANTON (ur. 1926 r., zm. 1998 r.)
Jeden z najbardziej wpływowych duńskich projektantów. Ukończył studia w Technical School w Odense oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze.
W latach 50-tych współpracował z Arne Jacobsenem. Następnie wyruszył w podróż naukową do Holandii, Niemiec, Francji i Włoch. Po powrocie, w latach
1955-1962 kierował własnym biurem projektowym. Był wówczas już znany ze swojego charakterystycznego stylu, intensywnej kolorystyki i geometrycznych
kształtów w stylu Pop Art. Verner Panton stworzył swój najsłynniejszy projekt Panton chair w 1959 r., rok później razem z firmą Vitra, wyprodukował pierwsze
krzesło w całości wykonane z jednego kawałka plastiku. Do seryjnej produkcji weszło siedem lat później. Prezentowany na aukcji model Classic, w przeciwieństwie
do modelu STANDARD, wykonanego z matowego plastiku, ma lakierowaną powierzchnię, co nadaje mu dużą dozę elegancji.
33. POUL HENNINGSEN,
producent Louis Poulsen
Lampa PH-5, Dania, 1958
Aluminium, szkło, śr. 50 cm. Lampa wisząca, zaprojektowana
specjalnie do powieszenia nisko nad stołem, dająca przyjemnie,
ciepłe, nierażące światło.
POUL HENNINGSEN (ur. 1894 r., zm. 1967 r.)
Projektant, architekt, pisarz, artysta duńskiego pochodzenia. Stał się pierwszym duńskim ekspertem od światła. Uczył się w Szkole Technicznej i Duńskim
Uniwersytecie Technologii w Kopenhadze. Od 1920 roku pracował jako niezależny architekt w Kopenhadze, gdzie zaprojektował część Tivoli. Projektował wnętrza,
był pisarzem, poetą, wydawcą magazynu „Kritisk Revy”. Najbardziej znany jest dzięki swoim projektom oświetlenia. Nad projektem lampy PH pracował 10 lat.
Pierwsza lampa PH, złożona z trzech elementów, którymi można było kontrolować kąt padania światła, powstała w 1926 roku. Zasadę konstrukcyjną lampy
Hennigsen rozwijał aż do końca swoich dni, projektując ponad 100 różnych jej modeli.
20
34. MANUFAKTURA OBO, HOLANDIA
Komplet dwóch krzeseł, l. 60./70. XX w.
Sklejka gięta, chromowane, stalowe rurki, wymiary: 77,5 x 42 x 45 cm, sygn. OBO na spodzie jednego krzesła.
35. ANDREAS HANSEN, LE KLINT, Dania
Komplet dwóch lamp, Model nr 157, projekt 1965
Białe PCV, wymiary: wys. ok. 27 cm, śr. 36 cm; wys. ok. 33 cm,
śr. 44 cm.
Ręcznie wykonywane lampy o skomplikowanym,
geometrycznym wzorze przypominającym origami złożone są
w całości z jednego kawałka tworzywa sztucznego.
LE KLINT (zał. 1943 r.)
Jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych producentów oświetlenia z Danii. Manufaktura produkuje swoje lampy od 1943 roku i uznawana jest za pioniera
i najsłynniejszego wytwórcę lamp z antystatycznego PVC. Lampy Le Klint wyróżniają klosze – o formach przypominających chińskie lampiony, kryzy, orgiami.
Firma współpracowała z takimi projektantami jak Poul Christiansen, Flemming Agger, Christian Hvidt i wielu innych.
21
36. POUL CHRISTIANSEN, Le Klint, Dania
Lampa 169, projekt l. 70. XX w.
Białe PCV, antystatyczne, lampa ręcznie składana, śr. 47 cm.
POUL CHRISTIANSEN (ur. 1947 r.)
Pracował jako architekt i projektant dla Ib i Jørgen Rasmussen 1977/86. Wraz z Borysem Berlinem założył „Design Komplot” w 1987 roku. W latach 1969 i 1987
Poul Christiansen projektował innowacyjne i ekscytujące abażury dla Le Klint. Odkrył, że abażury składane wg krzywych matematycznych dają klosze o pięknych
i niepowtarzalnych, rzeźbiarskich kształtach.
37. HOPF & WORTMANN,
producent NEXT, 2000 r.
Lampka podłogowa FLAPFLAP
Masa pastikowa, podstawa ze stali, wymiary: wys. 100 cm,
średnica podstawy 31,5 cm. Stan zachowania bardzo dobry.
Na spodzie lampki naklejka firmowa.
Lampka podłogowa FLAPFLAP - zaprojektowana została
przez Benjamina Hopf i Constantina Wortmanna dla niemieckiej
manufaktury NEXT. Zabawnie przeciwstawia się prawu
grawitacji, jakby unosiła się w powietrzu. Po dziesięciu latach
na rocznicę firmy Next projektant wznowił produkcję
w odświeżonej wersji i od razu stał się hitem.
22
38. OSKAR ZIĘTA
Krzesło „Chippensteel” prototyp, 2007
Stal St3S, lakierowana proszkowo, wymiary: szer.: 42 cm,
gł.: 55 cm, wys. 77 cm; ilość egzemplarzy (prototypów): 4 szt.;
edycja pierwsza (w tym kolorze krzesło nigdy nie było
produkowane seryjnie); dodatkowe informacje: certyfikat
prototypu.
Projekt krzesła odkrywa nowe i bardziej kompleksowe
możliwości technologii FiDU oraz przedstawia nowe sposoby
formowania.
39. OSKAR ZIĘTA
Taboret Plopp standard, 2010
Miedź polerowana, lakierowana; wymiary: średnica: 55 cm,
wys. 51 cm, kolekcja limitowana, ilość egzemplarzy: 300 szt.,
edycja: 1, dodatkowe informacje: certyfikat z numerem.
Produkt ten, manifest rozwoju technologii FiDU pokazywany był
na wielu wystawach na świecie i wygrał wiele prestiżowych
nagród, m.in Red Dot Award 2008, German Design Award 2008
oraz Forum AID Award 2009. Taboret Plopp wykonany w miedzi
pochodzi z kolekcji produktów Zieta Limited, wykonanych
z najwyższej jakości, unikatowych materiałów przy użyciu
najbardziej innowacyjnych technologii ich obróbki.
23
40. OSKAR ZIĘTA
Krzesło Husarskie, 2011
Stal nierdzewna inox, polerowana,
wymiary: szer. 50 cm x wys. 160 cm x gł. 85 cm, edycja: pierwsza,
prototyp (1 z 3), prototyp posłuży do wykonania limitowanej
wersji krzesła w miedzi.
OSKAR ZIĘTA (ur. 1975 r.)
Ukończył wydział architektury Politechniki Szczecińskiej (2000). Następnie otrzymał stypendium naukowe w Szwajcarskim Instytucie Technologicznym ETH
w Zurychu. Studia podyplomowe ukończył w 2002 roku w katedrze Computer Aided Architectural Design (CAAD) prowadzonej przez profesora Ludgera
Hovestadta, gdzie rozwinął swoje umiejętności w projektowaniu sterowanym komputerowo i nowoczesnych technologiach produkcyjnych CNC. Od 2003 roku,
jako asystent naukowy na tamtejszym Wydziale Architektury w katedrze CAAD u boku prof. dr. Ludgera Hovestadta prowadzi swoje badania naukowe poświęcone
cyfrowej technologii w obróbce metali.
Podczas badań prowadzonych na ETH została wynaleziona m.in. technologia FiDU (Freie-Innen-Druck-Umformung) - proces wycinania laserem dwóch płaskich
form, szczelne spawanie obu płaszczyzn w konturze oraz ich deformacje ciśnieniem wewnętrznym w celu uzyskania obiektu trójwymiarowego, umożliwiający
powstawanie zindywidualizowanych, ultralekkich i zarazem bardzo wytrzymałych konstrukcji. Oskar Zięta pracuje w Szwajcarii i Polsce. W 2008 roku Oskar Zięta
wprowadził swoje pierwsze produkty na rynek – stołek Plopp, za pośrednictwem duńskiej firmy HAY, oraz limitowaną wersję krzesła Chippensteel, w kooperacji
z SZ-Designedition / MAGAZIN.com, a w 2009 rozpoczął samodzielną dystrybucję – zarówno stołka Plopp i krzesła Chippensteel, jak i nowych produktów,
wchodzących w skład kolekcji. Jego projekty są wystawiane w wielu galeriach i muzeach na świecie, jak Badisches Landesmuseum Karlsruhe, Pinakothek
der Moderne w Monachium czy Centre Pompidou w Paryżu, galerii Moss w Nowym Jorku, Tools w Paryżu, na wystawach w Mediolanie, Berlinie i w Londynie.
Jest laureatem licznych nagród, m.in.: Red Dot Design Award w 2008 roku, DMY Award for Innovation in production process w 2008 roku,„Dobry Wzór” w 2009,
the German Design Council Prize w 2009, the forum aid award w 2009,„Schweizer Design Preis” w 2009 i technology Award – Materialica w 2009 roku.
24
41. AGNIESZKA LASOTA
(fot. G-M Studio)
Bez tytułu 2/5 (stół) z cyklu „Meble z pamięcią”, 2008
Stół dębowy, szkło Priva Lite, szkło hartowane, rzutnik, notebook 11”, transformator, wymiary 102 x 162 x 92,5 cm.
AGNIESZKA LASOTA
Projektantka wnętrz i designerka. W latach 1991 – 1996 studiowała na wydziale Architektury Wnętrz na warszawskiej ASP. Następnie, od 2002 do 2003 roku,
pracowała na stanowisku dyrektora w TV Fashion, oddział Polska. Od 2003 roku prowadzi działalność biznesową, projektując wnętrza, meble i produkty użytkowe
z pogranicza sztuki i dizajnu. Pomiędzy 2005 a 2006 roku podjęła i ukończyła studia podyplomowe na Istituto Europeo di Design w Mediolanie. Pobyt
we Włoszech zaowocował współpracą z włoską architektką Aurelią Debellis. Współpraca ta rozwija się od 2007r. W maju 2008 roku jej„Meble z Pamięcią”zostały
wyróżnione na międzynarodowych targach DMY w Berlinie. Wystawy (wybór): wystawa indywidualna prezentująca wnętrza i meble w dawnym banku
Wawelberga w Warszawie (maj 2003); Polka Design Goes Berlin, wystawa w ramach Design mai ( Berlin 2004); DMY International Design Festival (Berlin, 2008):
the sky is not the limit- wyróżnienie za jeden z najciekawszych i obiecujących projektów wystawy (maj, 2008); Meble z Pamięcią, wystawa indywidualna
w Teatrze Wytwórnia, Warszawa (czerwiec, 2008); Drugi Międzynarodowy Festiwal Designu LDZIGN 2008 w Łodzi; wystawa główna: play and joke, kurator:
Agnieszka Jacobson-Cielecka (październik 2008); Saint-Etienne International Design Biennale 2008 (listopad 2008); wystawa indywidualna w ramach Salone
del Mobile w Mediolanie (kwiecień 2009); „Materia Prima” BWA Bielsko Biała, (2010), „Meble z Pamięcią” Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego
w Bydgoszczy (2010), Wystawa Indywidualna„Agnieszka Lasota Prace”, BWA Design, Wrocław (2011).
25
42. AGNIESZKA LASOTA
(fot. G-M Studio)
Bez tytułu 4/5 z cyklu „Meble z pamięcią”, 2010
Mebel drewniany, szkło Dream Glass, szkło hartowane, rzutnik, notebook 11’, transformator, wymiary: 41,5 x 60 x 100 cm.
26
43. TOMEK RYGALIK
Lampa Genotyp 7, 2009
Corian, wersja kolorystyczna„strawberry”,
wymiary (wys. lampy x wys. klosza x szer.) 65 x 40 x 25 cm.
Limitowana seria lamp powstała w 2009 roku jako projekt
promocyjny materiału Corian. Unikalna kolorystyka została
wyselekcjonowana tylko dla tych, pojedynczych egzemplarzy.
Lampa Genotyp jest zasilana przez
Ernest Wińczyk & Bartek Górka
44. TOMEK RYGALIK
Lampa Genotyp 9, 2009
Corian, wersja kolorystyczna„lime”,
wymiary (wys. lampy x wys. klosza x szer.) 178,3 x 68,5 x 67 cm.
Limitowana seria lamp powstała w 2009 roku jako projekt
promocyjny materiału Corian. Unikalna kolorystyka została
wyselekcjonowana tylko dla tych, pojedynczych egzemplarzy.
Lampa Genotyp jest zasilana przez
Ernest Wińczyk & Bartek Górka
TOMEK RYGALIK (ur. 1976 r. w Łodzi)
Studiował Architekturę i Urbanistykę na Politechnice Łódzkiej oraz Industrial Design na Pratt Institute w Nowym Jorku (BA/Hons). Po studiach pracował dla firm
projektowych w Nowym Jorku dla klientów takich jak Kodak, Polaroid, MTV, PerkinElmer, Dentsply, Unilever, DuPont itd. W 2003 podjął podyplomowe studia
na Royal College of Art w Londynie (MA), gdzie po otrzymaniu dyplomu został pracownikiem naukowym. Obecnie Studio Rygalik mieści się w Warszawie,
a Tomek prowadzi pracownię projektowania na Wydziale Wzornictwa ASP (PG13). Pełni również funkcję dyrektora artystycznego Comforty – wiodącej polskiej marki
meblowej. Zrealizował projekty m.in. dla DuPont/Corian, Moroso, Artek, Iker, Noti, ABR, Heal's, Ideal Standard, Pfleiderer, BOZAR i polskiej prezydencji w UE.
Tomek Rygalik ma na swoim koncie wiele prestiżowych międzynarodowych nagród – m.in. pierwszą nagrodę w International Bombay Sapphire Martini Glass
Design Competition (2006), BSI Environmental Design Award (2005), Rosenthal Design Award (2004), był też finalistą The British Council International Young
Design Entrepreneur of the Year (2007). Jego projekty prezentowane były na wielu wystawach, m.in. w Berlinie, Londynie, Mediolanie, Monachium, Nowym
Jorku, Tokyo, Walencji. Długa lista publikacji zawiera m.in. takie tytuły jak Blueprint, Experimenta, ICON, Interni, Wallpaper, a także New York Times i Financial Times.
27
45. KARINA MARUSIŃSKA
Miska z serii „Ogryzki”, 2008
Kamionka, wysokość 8 cm, średnica 18 cm, sygnatura
na spodzie, obiekt unikatowy, seria limitowana (150 szt.).
46. KARINA MARUSIŃSKA
Komplet do herbaty – dzbanek i dwie filiżanki z serii Reproducts, 2007
Porcelana, kalkomania, obiekty przemysłowe z autorską dekoracją, dzbanek: wysokość 24 cm, średnica: filiżanka: wysokość 6 cm.
KARINA MARUSIŃSKA (ur. 1983 r. w Piotrkowie Trybunalskim)
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu - Wzornictwo, Projektowanie Ceramiki (2003-2008). Odbyła studia w ramach programów stypendialnych
na Uniwersytecie Pais Vasco w Bilbao, Hiszpania (2007), w Instytucie Ceramiki w Guebwiller, Francja (2008) oraz studia podyplomowe Design Management
w Warszawie (2009-2010). Pracuje na wrocławskiej ASP jako asystent w Pracowni Projektowania Ceramiki Użytkowej, Wydział Szkła i Ceramiki (od 2010). Dydaktyk,
animatorka kultury, organizatorka imprez artystycznych, inicjatorka działań społecznych.
Członek grupy artystycznej Łuhuu! oraz grupy projektowej Wzorowo.
W swoich działaniach balansuje na granicy sztuki i dizajnu, ocierając się również o inne dyscypliny, takie jak rzeźba, performance, instalacja, video, fotografia
czy realizacje site-specific. Eksperymentuje w ramach interdyscyplinarnych projektów.
Nagrody, wyróżnienia (wybór): Nagroda „Talent Trójki” w kategorii Sztuki Wizualne – Trójka Polskie Radio, Warszawa (2011); Nominacja do plebiscytu Machina
Design Awards (2009); Nagroda specjalna w konkursie„Make me!” – Łódź Design (2009).
28
47. GRUPA WZOROWO
Misa Kluka, 2010
szkło formowane ręcznie, wysokość 10 cm, średnica ok. 30 cm,
obiekt unikatowy, seria limitowana, na misie grawerowane
podpisy projektantek.
GRUPA WZOROWO
Grupa projektowa założona w 2008 roku przez trzy absolwentki Wydziału Ceramiki i Szkła wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych – Agnieszkę Bar (ur. 1982),
Agnieszkę Kajper (ur. 1981) i Karinę Marusińską (ur. 1983). Nazwa grupy Wzorowo pochodzi od słowa„wzór”,„wzornictwo”,„wzorzec”. Wybrane wystawy: Designed
in Poland – Museum Quartier, Wiedeń, Austria,; Polski design – 10-lecie ELLE Decoration, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa, Polska; Projekt Arting – Galeria
Bielska BWA, Bielsko-Biała, Polska (Nagroda Starostwa Powiatowego w Bielsku-Białej za elementy odblaskowe „Odbielski”, nagroda Regionalnej Izby Handlu
i Przemysłu za misę z pokrywą„Kle”); Un-Polished 5., Międzynarodowe Targi Designu CODE – Kopenhaga, Dania; Un-Polished 4. – BC Design Center, Kopenhaga,
Dania; Un-polished 2., DMY International Design Festival – Berlin, Niemcy (2010) ; Kalejdoskop, Łódź Design Festival – Strefa Tymienieckiego, Łódź, Polska;
Wystawa Wzorowo – Galeria BB, Kraków, Polska (2009).
48. AGNIESZKA BAR
Fot. Tomasz Józefovski
Zestaw 6 szklanek „Na palec”, 2010
Szkło ręcznie formowane, 9 x 7 x 7 cm, sygnowane ręcznym podpisem projektantki. Projekt został nagrodzony podczas prestiżowych
Targach Tendence we Frankfurcie w kategorii„Talents” oraz przez kwartalnik projektowy 2+3d.
AGNIESZKA BAR (ur. 1982 r. w Kamiennej Górze)
Pracuje we Wrocławiu, Absolwentka Liceum Plastycznego w Jeleniej Górze i atelier wzornictwa szkła artystycznego oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu
w Katedrze Szkła. Dyplom w Pracowni prof. Kazimierza Pawlaka (2007). Studiowała sztukę użytkową na Uniwersytecie Technicznym w Libercu. Była stypendystką
na Akademii Sztuk Pięknych i Designu w Bratysławie. Praca dyplomowa w zakresie szkła użytkowego znalazła się wśród Najlepszych Dyplomów Projektowych
2006/2007 w Polsce, wytypowanych przez kwartalnik 2+3d. Wzięła udział w renomowanej wystawie "Talents" na Międzynarodowych Targach we Frankfurcie.
W 2009 została nominowana do nagrody głównej konkursu Art of Packaging Debiuty w kategorii "Free Style". Została wyróżniona w Międzynarodowym
Konkursie Tiffany Glass Kunst "Glass, handle with care”, w 2007 wyróżnienie Mobilnej Galerii Designu, oraz wyróżnienie Bombay Sapphire Designer w 2006 roku.
Uczestniczyła w wystawach w Polsce i innych krajach europejskich prezentując szkło artystyczne. Swoje projekty designerskie prezentowała podczas Designbloku
w Pradze, na Biennale Designu w Saint Etienne, na Designstory w Brnie, podczas Design September w Belgii, w ramach Gdynia Design Days i Łódź Design
Festiwal, na Międzynarodowych Targach Poznańskich, na wystawach w Polsce, Niemczech, Czechach, Słowacji, Izraelu. W jej działaniach design przeplata się
ze sztuką. Projektuje obiekty mające cechy użytkowe i unikatowe.
29
49. FAWORY
Fotel „TRANSFORMACJA_09”, 2011
Stal szlifowana, lakierowana proszkowo lakierem
bezbarwnym, siedzisko: przezroczysty przewód PCW,
z nadrukiem, wymiary: 70 x 70 x 65 cm. Projekt unikatowy.
Wyprodukowano 1 egzemplarz. Fotel powstał w oparciu
o stalową konstrukcję z lat 70. XX w.
W fotelu _09 przezroczysty przewód PCW zastąpił pasy
tapicerskie i przybrał formę„szklanej płaszczyzny” otulającej
ramę. Szlifowana stal i przewód formujący siedzisko tworzą
wyraźnie industrialny charakter fotela. Sprawia wrażenie
sztywnego i twardego, jednak przy bliższym poznaniu okazuje
się zaskakująco elastyczny i miękki.
50. FAWORY
Fotel „TRANSFORMACJA_10”, 2011
Konstrukcja: stal szlifowana, lakierowana proszkowo,
kolor czarny, pas bezpieczeństwa w kolorze czerwonym,
wymiary: 70 x 70 x 65 cm, projekt unikatowy.
Fotel powstały w oparciu o stalową konstrukcję z lat 70. XX w.
Fotel _10 to jedna z możliwości, jakie daje wyplatanie pasami
bezpieczeństwa. Tu, o zmodyfikowanym przeznaczeniu.
Sam splot jest wypadkową poszukiwań empirycznych
i parametrycznych symulacji w komputerze.
FAWORY (zał. 2010 r.)
Jest tworzona przez trójkę architektów z zamiłowaniem do designu. Działalność firmy opera się na tworzeniu mebli na podstawie oryginalnych mebli
z lat 50-60-70. Firma stworzyła dwie linie #01 Rekompozycja i #02 Transformacja.
MAŁGORZATA PIOTROWSKA (ur. 1986). Wyształcenie: Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Kierunek Architektury i Urbanistyki; National Technical
University of Athens – kierunek Architektura.
MONIKA NIEZABITOWSKA (ur. 1985). Wykształcenie: Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Kierunek Architektury i Urbanistyki; Universidad Politecnica
De Valencia - kierunek Architektura.
ZOFIA HEJDUK (ur. 1985). Wykształcenie: Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej, Kierunek Architektury i Urbanistyki; Akredytacja dyplomu przez RIBA
University of Tennessee, Knoxville- College of Architecture & Design.
30
51. AGNIESZKA BĄK
Fotel, 2011
Mebel wykonany został z pianki wysokoelastycznej,
pasów tapicerskich oraz maty kokosowej, tkanina: wełna;
wymiary: wys. 80 cm, szer. 70 cm, gł. 80 cm.
Forma mebla inspirowana latami 60-tymi XX w.
52. AGNIESZKA BĄK
Fotel, 2011
Mebel wykonany został z pianki wysokoelastycznej,
pasów tapicerskich oraz maty kokosowej, tkanina szenilowa;
wymiary: wys. 80 cm, szer. 70 cm, gł. 80 cm.
Forma mebla inspirowana latami 60-tymi XX w.
AGNIESZKA MAŁGORZATA BĄK
Absolwentka Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych Wydziału Grafiki i Wydziału Historycznego Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, doktorantka
wydziału Sztuki Mediów i Scenografii Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej prace malarskie znalazły się w katalogach Desy Modern i uczestniczyły
w aukcjach Sztuki Młodych. Jeszcze w trakcie studiów jej projekty graficzne z zakresu projektowania stron internetowych znalazły się na wystawie „Faculties
of Typography and Lettering Graphic Web Design“. Jej zainteresowania to sztuka współczesna, architektura, sztuka przestrzenna, a także plakat teatralny. Główne
jej działania skupiają się wokół scenografii oraz projektowania mebli.
31
53. AGNIESZKA BĄK
Stół, 2011
Wymiary: dł. 218,9 cm , szer. 78 cm, wys. 74 cm.
Stół pokryty jest fornirem z orzecha włoskiego, czarny pasek przeciągnięty przez całą powierzchnię bryły pokryty jest drewnem
barwionym wgłębnie. Forma mebla inspirowana jest latami 60-tymi XX w.
32
54. BOGDAN KOSAK
Stroik sentymentalny - imbrykowy, 2007
Porcelana – obiekty przemysłowe, wysokość 46 cm, unikat.
Rzeźbiarska kompozycja z porcelany produkowanej seryjnie,
stołowej i elektrotechnicznej, skazanej na niebyt, zapomnianej,
wyrzuconej na śmietnik. To coś w rodzaju porcelanowego
recyklingu. Cenny złom porcelanowy, w połączeniu z nowymi
elementami dał przedmiot o nowym zastosowaniu. Dzięki
ponownemu wypałowi w temperaturze 1360°C i użyciu jako
spoiwa poszczególnych elementów kompozycji szkliwa
oraz oczyszczające działanie ognia sprawiają, że stara
porcelana nabrała pierwotnego blasku i bieli, zacierając
granice pomiędzy tym co nowe i stare.
BOGDAN KOSAK (ur. 1966 r. w Suminie)
Ceramik. Absolwent Średniego Studium Ceramicznego w Katowicach, 1987. Mieszka w Cieszynie. Zajmuje się projektowaniem porcelany użytkowej i rzeźbą
ceramiczną. Od 1995 roku prowadzi własną MODELARNIĘ CERAMICZNĄ w Dąbrowie Górniczej, od 2011 w Cieszynie. Projekty dla Porcelany Śląskiej, BGH Network,
Kera Ceramika. W latach 1995 – 2006 kieruje modelarnią w Porcelanie Śląskiej, w latach 2006 – 2008 specjalista do spraw technologii w Porcelanie Śląskiej
w Katowicach. Wystawy indywidualne (wybór): 2011„Urna Naczynie/Naczynie Urna”, SPOT, Poznań; 2010„Urna Naczynie/Naczynie Urna”, Zamek Cieszyn; 2008
„Su-min”, Galeria BB, Wrocław; 2005 „Naczynia”, Śląski Zamek Sztuki i Przedsiębiorczości, Cieszyn; Tychy Wybrane wystawy zbiorowe: 2011„UNPOLISHED”, Salone
del Mobile, Ventura Lambrate, Collective Space, Mediolan Designers Days, Paryż; 2010 „UNPOLISHED”, DMY International Design Festival, Berlin; 2010 „Young
Creative Poland”, Muzeum La Triennale Di Milano, Salone del Mobile, Mediolan; Expo 2010, Szanghaj; 2009 „Naturalne zasoby polskiego designu”, Muzeum
Regionalne w Stalowej Woli. Nagrody i wyróżnienia: ŚLĄSKA RZECZ 2006 - nagroda główna w kategorii produkt, za zestaw do kawy i herbaty TOMASZÓW;
PRODECO 2007 - talerz ŚNIADANIE nominowany w kategorii nakrycie stołu; PRODECO 2008 - STROIKI SENTYMENTALNE i zestaw naczyń stołowych SU-MIN
nominowane w kategorii przedmioty dekoracyjne; ŚLĄSKA RZECZ 2009 – KAFLE CERAMICZNE nominowane w kategorii produkt.
55. JOANNA RUSIN
Dywan Pasanka, 2009
Wełniany filc, wymiary: 160 x 160 cm.
Unikatowy przykład inspiracji folklorem. Kolorowe paski
wełnianego filmu budują przestrzenną formę dywany.
Wibracja kolorowych prążków stwarza wrażenie
ruchomej podłogi.
JOANNA RUSIN (ur. 1976 r.)
W latach 1997 – 2002 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru. Dyplom zrobiła w Pracowni Malarstwa, Pracowni Dywanu
i Gobelinu, Pracowni Tkaniny Dekoracyjnej (2002). Od tego czasu zajmuje się unikatowym projektowaniem tkanin i dywanów, ale także współpracuje
z przemysłem. W 2004 r. otrzymała nagrodę„Najlepszego Młodego Projektanta” przyznawaną przez magazyn„Elle Decoration”.
Dziedziny twórczości: tkanina artystyczna, tkanina użytkowa, wyposażenie wnętrz
Od 2002 współpracuje z przemysłem, obecnie jako główny projektant firmy Dywilan. Od 2004 prowadzi studio projektowe, tworzy głównie unikatowe dywany
i tkaniny. Współpracuje z projektantką Agnieszką Czop. Dywany Joanny Rusin (także powstałe we współpracy z Agnieszką Czop) prezentowane były na licznych
wystawach, festiwalach i konkursach w Polsce i zagranicą; między innymi: Łódź Design, Gdynia Design Days, Polska Folk!- London Design Festiwal,
Unpolished-Młody Polski Design, Etnodizajn , My World-Nowa Siła Subiektywności, Babski Dizajn i wiele innych. Dywany wielokrotnie były nagradzane
mi.in w konkursach: Prodeco 2004, Złote Ville 2007, Zabawka przyjazna dziecku 2008, Zabawka do Zabawy 2008 - nagroda Duży Zabawiciel.
33
56. ROBERT MAJKUT
Lampa „Herdoter”
Trzon lampy - MDF lakierowany na wysoki połysk, podstawa
- polerowana stal nierdzewna, abażur – materiał jedwabny;
wys.: 71.5 cm wysokość ; średnica abażuru: 34 cm.
ROBERT MAJKUT (ur. 1971 r. w Szczecinie)
Jeden z najbardziej cenionych polskich designerów, właściciel autorskiego studia Robert Majkut Design. Ukończył z wyrożnieniem liceum plastyczne na kierunku
projektowanie mebli. Początkowo kształcił się jako architekt na Politechnice Szczecińskiej, a następnie przeniósł się do pracowni interdyscyplinarnej przy
poznańskim ASP. Ostatecznie ukończył kulturoznawstwo na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od roku 1988 związany ze sztuką jako grafik,
artysta malarz i instalator, obecnie Robert Majkut to przede wszystkim designer, którego styl, rozpoznawalny dzięki motywom i formom humanoidalnym, obłym,
bliskim naturze, stanowi kwintesencję połączenia formalnego designu z innowacyjnością i najnowszymi technologiami. Jako designer realizuje kompleksowe
projekty wnętrz, identyfikacji wizualnej oraz wzornictwa przemysłowego. Jego najbardziej znane projekty z zakresu designu produktu to zestaw głośników
Proton dla marki Tonsil, biurko Mrs. President oraz kolekcja lamp Hermama i Herdoter. Był wielokrotnie wyróżniany za swoją pracę, m.in. w 2002 roku utytułowany
przez British Council wyróżnieniem„Rising Star”, nominowany do Elle Style Awards w kategorii„dobry design”, a w 2011 umieszczony w rankingu 50. Najbardziej
kreatywnych w biznesie magazynu„Brief”.
57. DNA DESIGN GROUP PYDO&ROSZKOWSKI
Fotel Charm, 2011
Stelaż fotela z kompozytu, tapicerka z materiału naturalnego,
w kolorze grafitowym, stal, wymiary: wys. 108 x szer. 70 x dł. 88 cm,
obiekt unikatowy, wyprodukowano 2 egzemplarze.
DNA DESIGN GROUP
TOMASZ PYDO, urodzony w 1985r. w Lublinie. Absolwent Wydziału Wzornictwa Przemysłowego na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 2009 roku członek
grupy projektowej PG13. Product designer w agencji brandingowej Studio DN Design Group. Autor projektów wdrożonych do produkcji, w tym kolekcji mebli
dla firmy Paged. Otrzymane nagrody: Art of Packaging 2010 - Pierwsza Nagroda w kategorii "opakowanie szklane", Make Me, Nowy Folk Design oraz Pierwsza
Nagroda w konkursie Młody Mebel (Vox). Według niego w designie chodzi o łamanie konwencji i tworzenie czegoś nowego. Jednakże w centrum każdego
designu powinien zawsze stać człowiek. Współzałożyciel DNA Design Group.
ANDRZEJ ROSZKOWSKI ukończył Wydział Wzornictwa Przemysłowego na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Założyciel i Dyrektor Kreatywny polskiej
agencji brandingowej - Studio DN Design Group. Przez ponad 18 lat pracy w Studio DN wspiera klientów, którzy wierzą, że pewna i przekonywująca praca
twórcza zapewni im pozytywny odbiór. Współautor sukcesów rynkowych takich marek jak: Karmi, Żubrówka, Nobiles, Warbud oraz Polpharma.
34
58. JERZY ZIÓŁKOWSKI
Komplet - toaletka i fotel, 2011
Toaletka i fotelik (komplet) wykonane tradycyjnymi metodami stolarskimi z drewna jaworu i giętej sklejki klejonej warstwowo,
okleinowanej fornirem jaworowym (rama lustra) oraz płyty stolarskiej okleinowanej fornirem orzechowym (skrzynka z szufladami).
Lustro fazowane. Wykończone lakierem i woskiem oraz politurą (na okleinie orzechowej); toaletka, wymiary: 77,5 x 117,5 x 50,5 cm;
nastawka z lustrem, wymiary: 60,5 x 69,5 x 7,5 cm; fotel tapicerowany, wymiary: 80,5 x 61,5 x 50,5 cm.
59. JERZY ZIÓŁKOWSKI
Komplet – biurko i krzesło, 2011
Biurko i krzesło wykonane tradycyjnymi metodami stolarskimi z masywu jaworowego , płyty stolarskiej okleinowanej fornirem
jaworowym oraz giętej sklejki klejonej warstwowo. Blat z hartowanego dymnego szkła. Wykończone lakierem i woskiem; biurko,
wymiary: 76,5 x 162,5 x 74,5 cm; krzesło, wymiary: 94 x 47,5 x 48 cm.
JERZY ZIÓŁKOWSKI (ur. 1957 r.)
Absolwent Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Warszawie (1974), absolwent SGGW AR w Warszawie (1982), właściciel pracowni stolarskiej specjalizującej się
w renowacji mebli oraz wykonywaniu mebli projektowych.
35
60. PAWEŁ GRUNERT
Stołek SIE42, 2007
Buk, stal kwasoodporna, wymiary: 35 x 35 x 35 cm
PAWEŁ GRUNERT (ur. 1965 r.)
Studiował na Wydziale Architektury Wnętrz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1990 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Mebla za pracę
zatytułowaną MOJE KRZESŁA. W latach 1990-1991 był asystentem w Pracowni Mebla, a w latach 1993-1994 w Pracowni Form Wizualnych na Wydziale Architektury
Wnętrz ASP. Zrealizował kilka dużych wystaw indywidualnych, m.in. DOM [1993], OBIEKTY [1995], POKAZ W FABRYCE [1997], MEBLARIUM 1 [2002], GALERIA
OPERA [2003] z którą współpracuje na stałe. Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, był laureatem konkursów designerskich
m.in. otrzymał tytuł projektanta roku 2002 polskiej edycji Elle oraz nominacja do międzynarodowego konkursu Elle Deco International Design Awards.
Zaprojektował i stworzył kilkadziesiąt mebli-obiektów, rzeźb i aranżacji przestrzennych. Jego prace - rzeźby, obiekty i meble unikatowe - znajdują się w zbiorach
prywatnych i muzealnych w kraju i za granicą.
61. ROBERT PLUDRA
Naczynie „Pijałka”
Wymiary, 140x100x80 mm, pojemność 200 ml.
Pijałka do picia wody mineralnej, nawiązują do uzdrowiskowych
naczyń tego rodzaju.
ROBERT PLUDRA (ur. 1985 r.)
Absolwent Wydziału Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2010 w którym otrzymał
wyróżnienie rektorskie za meblarski dyplom magisterski zrealizowany pod okiem Tomka Rygalika. W latach 2009-2010 odbywał staż w Studio Rygalik. Członek
grup projektowych PG13 oraz Polceramiks. Od 2011 pracuje na wydziale macierzystym jako asystent w Pracowni Projektowania Produktu prof. Jerzego
Porębskiego. W lipcu 2011 otworzył przewód doktorski, opierający się na współpracy dyplomowanych projektantów z polskim przemysłem. Zajmuje się
projektowaniem produktu, scenografią, i działaniami z pogranicza dizajnu i animacji kultury, prowadząc warsztaty o tematyce projektowej.
36
62. LORENS
Stół modułowy Cloud
Stół wykonany ze sklejki, lakierowanej na połysk na zewnątrz, laminowany w środku, nóżki wykonane z profili aluminiowych,
wymiary 150 x 100 cm.
Jest również dostępny w innych wersjach materiałowych i kolorystycznych na zamówienie.
Na aukcji prezentowany jest prototyp, po wygraniu aukcji, stół w wybranym przez osobę, która wygra licytację wykończeniu zostanie
wykonany w ciągu dwóch tygodni.
System, jak chmura, dostosowuje się dowolnie do formy, którą wypełnia. W projekcie bardzo ważny jest czynnik personalizacji,
tzn. użytkownik może dostosowywać ilość i typologię segmentów tego mebla w zależności od sytuacji i potrzeb. Kształty
poszczególnych elementów, pozwalają dostosować się do każdego kierunku i wypełnić dowolnie każdy kształt zadanej przestrzeni.
LORENS
Zespół projektowy tworzony przez warszawskich architektów Annę Lorens i Marka Lorens działa na polu współczesnej architektury. Podejmuje się działań
projektowych począwszy od dizajnu, mebli, wnętrz po obiekty większej skali, budynki, plany zagospodarowania, projekty w skali miejskiej w oparciu o nowe
technologie i dotychczasowe doświadczenia. Działa na polu międzynarodowym. Ich prace z dziedziny wzornictwa prezentowane były m.in. na łamach
holenderskiego FRAME magazine, Casavivy, wystawie towarzyszącej festiwalowi Design East, zaś ulubiony projekt CO-house (systemu domów ze słomy), został
wybrany jako jedyny z Polski do prezentacji na wystawie WOOD 2010 Architecture of Necessity, w Virserum Art. Museum w Szwecji, wraz ze Stevenem Hollem
i Benish Architekten.
ANNA LORENS jest doktorantką na WAPW pod kier. Prof. Ewy Kuryłowicz, publikuje artykuły krytyczne; występuje w międzynarodowych, warsztatach
i konferencjach, laureatka prestiżowego stypendium Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej. Zdobywała doświadczenie projektowe w Kuryłowicz
& Associates.
MAREK KOZŁOWSKI, laureat konkursu na zagospodarowanie placu Defilad w Warszawie (2005), pracował, studiował pod okiem Arno Lederera i Jeffa Walla
w Niemczech i Austrii, m.in. w pracowni Oehler+ specjalizującej się we wdrażaniu ekologicznych technologii w architekturze.
37
63. LORENS
Sekretarzyk „Eve”, 2011
Fornir orzechowy, lakier, otwierane dodatkowe komory,
przegródki boczne, lusterko wklejone w podnoszone wieko;
wymiary: 38 cm x 69 cm, wysokość 75 cm.
64. LORENS
Sekretarzyk „Adam”, 2011
Fornir orzechowy, lakier, otwierane wieko główne, otwierane
dwa boczne wieczka, skrytki, wymiary: 31 cm x 88 cm,
wysokość 75 cm.
38
INDEKS NAZWISK AUTORÓW
Andersen J. .......................................................................................................................17
Baccarat (wytwórnia) .......................................................................................................8
Bąk A. ...........................................................................................................................31, 32
Bar A. ..................................................................................................................................29
Breuer M. ...........................................................................................................................10
Buksowicz Z., Steatyt ....................................................................................................19
Christiansen P. .................................................................................................................22
Dna Design Group..........................................................................................................34
Ducado (wytwórnia)......................................................................................................12
Fawory (grupa).................................................................................................................30
Gerth R., W. ..........................................................................................................................6
Grunert P. ..........................................................................................................................36
Hansen A. ..........................................................................................................................21
Hempel Bracia ....................................................................................................................5
Henningsen P. .................................................................................................................20
Hopf, Wortmann ................................................................................................................2
Kosak B. ..............................................................................................................................33
Lalique R. J. .......................................................................................................................15
Lasota A. .....................................................................................................................25, 26
Lorens...........................................................................................................................37, 38
Majkut R. ...........................................................................................................................34
Marciniak A. (wytwórnia) .............................................................................................11
Marusińska K. ..................................................................................................................28
Mazowia (wytwórnia)....................................................................................................13
Moser (wytwórnia)............................................................................................................8
Obo (wytwórnia).............................................................................................................21
Panton V. ...........................................................................................................................20
Pludra R. ............................................................................................................................36
Potacki W. ..........................................................................................................................19
Rusin J. ...............................................................................................................................33
Rygalik T. ...........................................................................................................................27
Sevres (wytwórnia).........................................................................................................15
Sturm A. ................................................................................................................................7
Tomaszewski L. ...............................................................................................................18
Wendorf B. ...........................................................................................................................5
Wincze W., Szlekys O. ....................................................................................................16
Wołkowski W. ...................................................................................................................16
Wzorowo (grupa) ............................................................................................................29
Zięta O. ........................................................................................................................23, 24
Ziółkowski J. .....................................................................................................................35
REGULAMIN AUKCJI w systemie non profit
1. Przedmiotem aukcji są dzieła sztuki powierzone Organizatorom przez ich właścicieli.
2. Aukcja odbywa się w systemie non profit, co oznacza, że Organizator nie pobiera od Licytujących opłaty
organizacyjnej, a ceny wywoławcze nie zawierają prowizji aukcyjnej.
3. Wszystkie wystawione do sprzedaży obiekty posiadają cenę wywoławczą drukowaną w katalogu.
4. Opisy obiektów zawarte w katalogu mogą być korygowane przed przystąpieniem do licytacji.
5. Do udziału w licytacji upoważnione są osoby, które zgłoszą Organizatorom chęć udziału w Aukcji,
przez zgłoszenie tego faktu przed Aukcją
6. Osoby zainteresowane licytacją , a nie mogące w niej uczestniczyć osobiście mogą złożyć organizatorom
aukcji oferty kupna (z podaniem limitu cenowego – JEST TO INFORMACJA ŚCIŚLE POUFNA).
W imieniu tych osób w licytacji weźmie udział upoważniony przedstawiciel organizatorów licytacji.
Chęć uczestnictwa w licytacji, można zgłaszać co najmniej dwie godziny przed rozpoczęciem licytacji.
7. Istnieje możliwość telefonicznego udziału w licytacji poszczególnych obiektów pod warunkiem
wcześniejszego zgłoszenia tego faktu organizatorom.
8. Akcja prowadzona jest przez upoważnioną osobę – Aukcjonera.
9. Postęp w licytacji (podwyższanie stawki) wynosi nie więcej niż 10%.
10. Zakończenie licytacji następuje w momencie trzykrotnego uderzenia młotkiem przez Aukcjonera,
a nabywcą staje się osoba oferująca najwyższą kwotę.
11. W przypadku, gdy zakończenie licytacji następuje w sytuacji sporu, Aukcjoner ma prawo powtórzyć
licytację.
12. Zakończenie licytacji na poziomie ceny wywoławczej lub powyżej tej ceny, oznacza iż umowa
kupna–sprzedaży została zawarta, a nabywca jest zobowiązany do zapłaty za obiekt w ustalonym
regulaminem terminie.
13. Nabywca zobowiązany jest wykupić wylicytowany obiekt w terminie 14 (czternastu) dni od daty licytacji.
W przypadku braku wpłaty w w/w terminie obiekt może być zwrócony właścicielowi a transakcja zostanie
anulowana.
14. Prawo własności przechodzi na kupującego w momencie dokonania pełnej wpłaty. Zakup prawa własności
nie jest tożsamy z zakupem autorskich praw osobistych.
15. Organizator daje gwarancję autentyczności oferowanych obiektów (potwierdzoną na piśmie).
Gdyby jednak opis obiektu okazał się niezgodny ze stanem faktycznym lub istniała uzasadniona
wątpliwość, co do jego autentyczności nabywca ma prawo w ciągu 14 dni od daty aukcji zwrócić zakupiony
obiekt, a Organizatorzy aukcji oddadzą całą kwotę zakupu. Zakwestionowanie autentyczności obiektu
musi być przez nabywcę poparte wiarygodnymi ekspertyzami.
16. Organizatorzy aukcji nie ponoszą odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne i prawne zakupionych
obiektów oraz zastrzegają sobie prawo do wycofania obiektu z licytacji bez podawania przyczyny.
17. Polskie muzea mają prawo pierwokupu w wylicytowanej cenie wszystkich obiektów, pod warunkiem,
że zgłoszą chęć nabycia bezpośrednio po zakończeniu licytacji wybranego przedmiotu.
Organizatorzy przypominają, że zgodnie z obowiązującymi przepisami wywóz obiektów starszych
niż 55 lat poza granice Polski wymaga zgody odpowiednich władz.
Informujemy również, że organizator aukcji jest zobowiązany do pobierania danych osobowych
dokonujących transakcji w kwocie powyżej 15 000,- euro.
42

Katalog Aukcji Dizajnu

Transkrypt

Podobne dokumenty

Oferta sprzedaży autobusów

aukcja varsaviana - Sopocki Dom Aukcyjny

aukcja varia (8) - Sopocki Dom Aukcyjny