SZPITAL PLUSZOWEGO MISIA

SZPITAL PLUSZOWEGO MISIA
INSTRUKCJE DO STANOWISK
Poniższe instrukcje mają charakter wskazówek - na co powinniśmy zwracać uwagę
w rozmowie z dzieckiem oraz o których zagadnieniach należy wspomnieć. Oczywiście nie
musicie trzymać się schematu i sztywnych sformułowań. Na pewno macie mnóstwo
pomysłów i sposobów na komunikację z najmłodszymi, więc śmiało je wykorzystujcie!
Ważne, żeby dzieci czuły luźną i miłą atmosferę w naszym Szpitalu :)
Dla formalności przypominam o nie używaniu trudnych słów z medycznego słownika,
starajmy się ubrać nasze wypowiedzi w słowa przyjazne małym pacjentom :)
REJESTRACJA
1. Na pierwszym stanowisku zakładamy pacjentowi kartę, do której wpisujemy dane:
 imię pacjenta oraz imię opiekuna
 miejsce zamieszkania
 wiek
 waga (ważymy na wadze)
 wysokość (mierzymy miarką/centymetrem)
 kolor futerka
2. Na podstawie wywiadu wpisujemy wstępne rozpoznanie (np. ból brzucha, złamanie łapki itp.)
3. Zapraszamy na następne stanowisko – gabinet szczepień.
GABINET SZCZEPIEŃ
1. Mamy do dyspozycji różnego rodzaju strzykawki i igły (ale ich lepiej nie odpakowywać ;)),
pokazujemy je dzieciom i tłumaczymy do czego służą. Możemy zaproponować aby wybrały
odpowiednią strzykawkę dla swojego podopiecznego.
2. O ile wiek dziecka na to pozwoli – pytamy się czy wie co to szczepionka, czy kiedyś było
szczepione. Tłumaczymy na czym polega (nie wgłębiając się oczywiście w medyczne szczegóły)
i po co się ją wykonuje.
3. Przekonujemy, że ukłucie strzykawką nie jest bolesnym zabiegiem, porównujemy do ukłucia
komara itp.
4. „Szczepimy” pacjenta lub pozwalamy dziecku zrobić to samemu.
5. Wymyślamy, na co szczepiliśmy misia i wpisujemy to w drugiej tabelce od góry w karcie pacjenta.
6. Na koniec dajemy pacjentowi plasterek i zapraszamy na kolejne stanowisko – gabinet lekarza
ogólnego.
GABINET LEKARZA OGÓLNEGO
1. Badanie podmiotowe – zadajemy pytania dziecku:
 z jaką dolegliwością przyszedł pacjent
 co mogło spowodować jego stan
 czy pacjent jest na coś uczulony (jeśli tak to na co)
→ wpisujemy objawy, które zgłasza pacjent i opis urazu
2. Badanie przedmiotowe – wykonujemy badania (oczywiście przy użyciu odpowiedniego sprzętu ;))
i wpisujemy obserwacje:
 słuchanie serduszka
 badanie uszek
 oglądanie gardła
 badanie brzuszka
 badanie łapek
 sprawdzamy stan uzębienia
3. Wypisujemy receptę
 jakie lekarstwo (tabletki, pastylki, syrop, maść, etc.) – możemy dodać jaki kolor lub smak ;)
 dawkowanie
4. Wypisujemy skierowanie na kolejne badania (rtg/ekg/usg) i wizytę w gabinecie zabiegowym lub
u chirurga.
EKG/RTG
1. Do stanowiska podchodzą dzieci, które dostały skierowanie z gabinetu lekarza ogólnego.
2. Do dyspozycji mamy „aparat EKG” – czyli pudełko z klamerkami, „aparat RTG” – pudełko ze
zdjęciem oraz wydruki EKG i zdjęcia RTG.
3. Jeśli na skierowaniu jest wykonanie EKG – możemy dać dziecku klamerki do przypięcia na
łapkach. Możemy wytłumaczyć, że to badanie pokazuje, czy serduszko dobrze pracuje. Nie
opowiadamy o szczegółach, pokazujemy tylko, że jak są ładne fale, to serduszko jest zdrowe.
Możemy dodać, że w czasie badania trzeba przez chwilę się nie ruszać – pokazujemy na misiu, że
chwilkę leży na stoliku. Na koniec podajemy wydruk EKG.
4. Jeśli na skierowaniu jest wykonanie zdjęcia RTG, chowamy misia za „aparatem”.
Podajemy dziecku jedno z wybranych zdjęć. Do wyboru jest wiele zdjęć nie tylko takich, jakie
znamy z zajęć :) Bywają zdjęcia brzuszków misiów, piesków itp. Nie wdajemy się w szczegóły,
pokazujemy tylko, czy brzuszek, główka lub cokolwiek innego jest zdrowe, możemy troszkę
opowiedzieć o tym, gdzie w misiu znajduje się żołądek, serce, płuca itd.
5. „Wyniki” badań wpisujemy w odpowiednią rubryczkę w karcie pacjenta.
6. Na zakończenie kierujemy dziecko wg skierowania – jeśli jeszcze nie było w gabinecie
zabiegowym lub u chirurga. Jeśli dziecko przeszło wszystkie stanowiska, kierujemy je do apteki.
7.
GABINET ZABIEGOWY
1. Do stanowiska podchodzą dzieci, które dostały skierowanie z gabinetu lekarza ogólnego.
2. Naszym zadaniem jest założenie opatrunku misiowi, który został zraniony/uległ wypadkowi.
3. Do dyspozycji mamy plastry, nożyczki, bandaże. Sposób wykonania opatrunków jest dowolny,
możemy np. użyć szpatułki, żeby usztywnić łapkę. Warto zachęcać dzieci, żeby pomagały nam
we wszystkich czynnościach, które wykonujemy przy misiu – dzieci mogą trzymać misia za
łapkę, czyścić mu uszka, zakładać bandaż – w zależności od naszej i ich wyobraźni.
4. Tłumaczymy dzieciom, że zakładania bandaża nie boli, opowiadamy, czemu to służy. Możemy
sami lub z pomocą dzieci zrobić zastrzyk znieczulający przed zabiegiem – wtedy tłumaczymy,
po co to robimy.
5. Po udanym zabiegu wpisujemy do karty pacjenta rodzaj zabiegu i odsyłamy dziecko do
następnego stanowiska zgodnie ze skierowaniem lub zapraszamy do apteki.
GABINET CHIRURGICZNY
1. Do stanowiska podchodzą dzieci, które dostały skierowanie z gabinetu lekarza ogólnego.
2. Naszym zadaniem jest przeprowadzenie operacji zgodnie z zaleceniem lekarza.
3. Do dyspozycji mamy sprzęt chirurgiczny, nitki i igły krawieckie, nożyczki, plasterki, bandaże
i własną wyobraźnię.
UWAGA: nie szyjemy chirurgicznie – nie mamy czasu na własną zabawę ;) Możemy zszywać
misie nitką krawiecką – dzieci mogą wybrać kolor, pokazujemy narzędzia chirurgiczne
i opowiadamy do czego służą.
4. Warto pytać dzieci, czy zgadzają się na jakiś „zabieg” np. odcięcie metki (popularnie zwane
metektomią), czy zszycie pewnych elementów „ciała” pluszaka. Musimy pamiętać, że
większość misiów to ulubione zabawki, które nie powinny ucierpieć w czasie zabawy.
5. Po przeprowadzeniu operacji zakładamy opatrunek, bandaż i udzielamy dziecku instrukcji, jak
należy postępować z misiem w czasie po operacji np. „miś powinien teraz dużo odpoczywać i
potrzebuje częstego przytulania”.
6. Na koniec wpisujemy do karty pacjenta rodzaj przeprowadzonej operacji i zapraszamy
dziecko do apteki.
APTEKA
Zadaniem naszej misiowej apteki jest pokazanie dziecku, że leki, a dokładnie w naszym przypadku
tabletki, to nie „cukierki” i samodzielnie dzieci nie mogą ich przyjmować, ponieważ jest to
niebezpieczne dla ich zdrowia. Podczas wizyty dziecka w aptece przygotowujemy wraz z nim proszki
zamknięte w opłatku skrobiowym. Jednocześnie nasze spotkanie pokazuje w jaki sposób wykonuje
się proszki w prawdziwej recepturze aptecznej. My oczywiście mamy do dyspozycji tabletki placebo - cukierki pudrowe, o czym nie możemy zapominać jeżeli rodzice zapytają się, czy nie są one
niebezpieczne dla dziecka.
Wskazówki do przebiegu spotkania z małym pacjentem:
1. Przyjmujemy receptę, pytamy się co misiowi dolega.
2. W moździerzu dzieci z naszą pomocą rozcierają tabletki. Czasami zdarza się, że dziecko odmawia
współpracy wówczas naszym zadaniem jest wykonanie proszku. Gotowy proszek umieszczamy w
opłatku skrobiowym.
3. Dając gotowy opłatek skrobiowy z proszkiem mówimy dzieciom o tym, że nie mogą samodzielnie
przyjmować leków. Tylko ktoś dorosły może im podać leki, np. rodzice, dziadkowie. Lekarstwa to nie
„cukierki” i mogą zaszkodzić . Oczywiście mówimy że lek, który przygotowaliśmy może przyjąć tylko
miś bo to on jest chory i lek jest przeznaczony tylko dla niego. Należy powiedzieć również, że po tym
jak miś dostanie lek „na niby” to trzeba oddać go rodzicom, wyrzucić.