Warunki bezpieczeństwa poŜarowego w zakresie magazynowania

Warunki bezpieczeństwa poŜarowego w zakresie magazynowania

Warunki bezpieczeństwa poŜarowego w zakresie magazynowania, obrotu i
stosowania wyrobów pirotechnicznych w pokazach publicznych
(wskazania dla komend powiatowych PSP województwa mazowieckiego)
I.
Cel opracowania
Celem niniejszego opracowania jest wskazanie komendom powiatowym PSP województwa
mazowieckiego podstawowych zasad i wymagań w zakresie bezpiecznego magazynowania,
obrotu i uŜywania wyrobów pirotechnicznych, w szczególności w okresach wzmoŜonej
podaŜy i popytu na te wyroby - przy zajmowaniu stanowiska w przedmiotowych sprawach.
II.
Wymagania przepisów dla wyrobów pirotechnicznych i imprez z ich
wykorzystaniem.
1. Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 3.11.1992 r. Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie
ochrony przeciwpoŜarowej budynków innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. nr 92
poz. 460 i z 1995 r. Nr 102 poz. 507) wyroby pirotechniczne kwalifikowane są do grupy
materiałów niebezpiecznych poŜarowo, dla których naleŜy zgodnie z § 6 ust. 1 tego przepisu
przy uŜytkowaniu lub przechowaniu przestrzegać następujących odnoszących się do nich
zasad:
1) wszystkie czynności związane z wytwarzaniem, przetwarzaniem, obróbką, transportem
lub składowaniem materiałów niebezpiecznych poŜarowo naleŜy wykonywać zgodnie z
warunkami ochrony przeciwpoŜarowej określonymi w instrukcji technologicznej lub
według wskazań producenta.
2) materiały niebezpieczne poŜarowo powinny być przechowywane w sposób
uniemoŜliwiający powstawanie poŜaru lub wybuchu w następstwie procesu składowania
lub wskutek wzajemnego oddziaływania.
3) w obiektach zaliczonych do kategorii zagroŜenia ludzi nie naleŜy przechowywać
materiałów niebezpiecznych poŜarowo w pomieszczeniach piwnicznych, na poddaszach i
strychach, w obrębie klatek schodowych i korytarzy oraz innych pomieszczeniach ogólnie
dostępnych jak równieŜ tarasach, balkonach, logiach itp..
2. PN-C-86061 Wyroby pirotechniczne widowiskowe. Klasyfikacja, wymagania dotyczące
bezpieczeństwa i metody badań (z grudnia 1997 r.).
3. PN-86/E-05003.03 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona obostrzona.
4. W rozumieniu postanowień ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez
masowych. (Dz. U. Nr 106. poz. 680 z późn. zm.) publiczne pokazy z wykorzystaniem
wyrobów pirotechnicznych dla ponad 1000 osób naleŜy traktować jako imprezę masową,
podlegającą rygorom tej ustawy.
III.
Wybrane wyroki i orzeczenia SN i NSA dot. wyrobów
pirotechnicznych.
94.08.03
wyrok SN
III KRN 99/94
Prok. i Pr. 1995/1/20
W świetle ustawowej definicji pojęcia "materiałów wybuchowych" jaką zawarto w art. 3
ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych (Dz. U. Nr 6,
poz. 43), materiały pirotechniczne nie mogą być uznane za rodzaj materiału wybuchowego.
W art. 3 powołanej ustawy za materiały wybuchowe uznano bowiem tylko te ciała (stałe,
1
ciekłe lub gazowe), "które pod wpływem bodźców fizycznych lub chemicznych zdolne są do
przemiany wybuchowej, a w wyniku jej do niszczycielskiego oddziaływania na otoczenie".
Materiały pirotechniczne tych właściwości nie posiadają i z tego względu nie mieszczą się w
ustawowej definicji pojęcia "materiałów wybuchowych".
Wykładnia systemowa, oparta na powołanych przepisach, prowadzi przeto do konkluzji,
iŜ de lege lata niezaleŜnie od poglądu co do trafności takiej regulacji - obrót materiałami
pirotechnicznymi nie wymaga uzyskania koncesji określonej w art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o
działalności gospodarczej, a tym samym obrót tymi materiałami nie wypełnia znamion
wykroczenia określonego w art. 60(1) § 1 k.w.
95.06.22
wyrok SN
III KRN 45/95
Prok. i Pr. 1995/10/11
Skoro materiały pirotechniczne nie są "materiałami wybuchowymi" w rozumieniu art. 3
ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r., przeto obrót nimi nie wymaga uzyskania koncesji Ministra
Spraw Wewnętrznych na podstawie przepisu § 1 pkt 5 lit. "a" rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 16 lipca 1990 r. Dla prowadzenia działalności handlowej artykułami pirotechnicznymi
przez osoby fizyczne wystarczające jest zgłoszenie tej działalności do ewidencji działalności
gospodarczej zgodnie z wymogiem art. 8 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. Na marginesie
wspomnieć naleŜy, Ŝe podobne stanowisko zajął Sąd NajwyŜszy w wyroku z dnia 7 stycznia
1994 r., sygn. II KRN 341/93.
96.09.05
wyrok NSA SA/Ka 870/95
w Katowicach
Pr. Gosp. 1997/3/29
Prowadzenie hurtowni materiałów pirotechnicznych w wielokondygnacyjnym budynku
mieszkalnym rodzi zagroŜenie dla zdrowia i Ŝycia ludzkiego uzasadniające wstrzymanie jej
działalności.
IV.
Definicje, klasyfikacje, oznaczanie wyrobów pirotechnicznych oraz
pakowanie i etykietowanie opakowań jednostkowych zgodnie z
normą PN-C-86061.
1. Wybrane definicje.
mieszanina pirotechniczna: mieszanina pierwiastków i/lub związków chemicznych
przewidziana do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, dymów lub
kombinacji tych efektów w wyniku bezdetonacyjnej, samo podtrzymującej się egzotermicznej
reakcji chemicznej,
wyrób pirotechniczny widowiskowy: wyrób zawierający jedną lub kilka mieszanin
pirotechnicznych), przeznaczony wyłącznie do uzyskania efektów wizualnych,
wyrób pirotechniczny niewzlatujący: wyrób przeznaczony, w trakcie działania, do
trzymania w ręce, rzucania lub stawiania na podłoŜu,
wyrób pirotechniczny wzlatujący: wyrób pirotechniczny przeznaczony do uzyskania
efektów pirotechnicznych na określonych wysokościach, napędzany miniaturowym silnikiem
rakietowym lub miotany z odpowiednich urządzeń
WPW. Skrót: wyrób(y) pirotechniczny(e) widowiskowe(e)
2
2. Klasyfikacja wyrobów pirotechnicznych ze względu na powstający efekt
pirotechniczny.
Ognie choinkowe („zimne ognie”). Wyroby z mieszaniną pirotechniczną oblepioną na
elemencie drewnianym lub stalowym, dającą iskry w trakcie spalania.
Świece dymne. Wyroby zawierające mieszaninę pirotechniczną emitującą dymy w trakcie
spalania.
Petardy. Wyroby zawierające mieszaninę pirotechniczną, powodującą silny huk i/lub efekt
świetlny i dymny.
WPW „niespodzianki”. Wyroby imitujące strzały lub wybuchy o niezbyt duŜej sile.
Stanowią one imitacje artykułów powszechnego uŜytku (np. papierosy, zapałki itp.)
Fontanny cylindryczne. Wyroby w kształcie cylindra zawierające mieszaninę
pirotechniczną, która w trakcie spalania daje efekt miotania snopu jednokolorowych lub
róŜnokolorowych iskier, często w połączeniu z efektem gwizdu lub trzasków.
Fontanny stoŜkowe. Wyroby w kształcie stoŜka dające taki efekt jak fontanny cylindryczne,
róŜniące się od nich jedynie masą mieszaniny pirotechnicznej.
Pochodnie świetlne. Wyroby dające długotrwały płomień, będący wynikiem spalania się
mieszaniny pirotechnicznej (flary) lub palenia się nasączonych odpowiednimi substancjami
nici lub knotów bawełnianych umieszczonych na elementach drewnianych, papierowych
metalowych lub z tworzywa sztucznego.
Ognie bengalskie. Wyroby zawierające mieszaninę pirotechniczną dającą podczas spalania
długotrwałe, róŜnokolorowe płomienie.
Strzelające konfetti. Wyroby z niewielką ilością mieszaniny pirotechnicznej, miotające po
zadziałaniu róŜnorodne paski, taśmy, kawałki papieru lub kule i balony papierowe.
Słoneczka i bączki. Wyroby wirujące napełnione mieszaniną pirotechniczną i zamontowane
na ramionach drewnianych lub metalowych (słoneczka), lub wirujące samodzielnie (bączki).
Strzelające kulki. Niewielkie wyroby w postaci kulek, cylindrów, cebulek itp., dające przy
uderzeniu o twarde podłoŜe efekt huku. Te WPW jako jedyne zawierają azydek srebra w
ilości do 2,5 mg.
Gwizdki pirotechniczne. Wyroby dające efekt ciągłego gwizdu, często w połączeniu z
dymem i/lub płomieniem i iskrami.
Kapiszony. Wyroby w postaci pojedynczych krąŜków, taśm papierowych lub specjalnych
pojemników (magazynków) z tworzywa sztucznego zawierających mieszaninę pirotechniczną
dające przy uderzeniu, potarciu lub strzelaniu z imitacji pistoletu, rewolweru (itp.) efekt
mikrowybuchu (trzasku).
Korki wybuchowe. Wyroby przeznaczone do wykorzystania w imitacjach pistoletów,
rewolwerów itp., dające podczas działania efekt dźwiękowy.
śabki pirotechniczne. Wyroby w kształcie rurek lub taśm papierowych wypełnione
mieszaniną pirotechniczną. Po zapaleniu wyroby te przemieszczają się w róŜnych kierunkach
dając efekty wizualno-dźwiękowe.
Rakiety. Wyroby wykonane z rurek papierowych lub z tworzywa sztucznego, napełnione
mieszaniną pirotechniczną, napędzane miniaturowymi silnikami wypełnionymi mieszaniną
pirotechniczną. Aby zapewnić stabilny lot, rakiety wyposaŜone są w dwa rodzaje
stabilizatorów:
- pręt wykonany z drewna lub tworzywa sztucznego;
- stateczniki wykonane z papieru, tworzywa sztucznego itp.
Po osiągnięciu wymaganej wysokości i/lub w trakcie lotu rakiety dają róŜnorodne efekty
wizualne lub dźwiękowe albo teŜ stanowiące ich kombinacje. Efekty te mogą równieŜ
występować podczas lotu rakiety.
3
Moździerze. Układy sferyczne lub cylindryczne miotane z rur papierowych lub z tworzywa
sztucznego. Po osiągnięciu odpowiedniego pułapu i/lub w trakcie lotu wyroby te dają
róŜnorodne efekty dźwiękowo-świetlne. Miotanie osiąga się przez spalanie ładunków
mieszaniny pirotechnicznej typu prochu czarnego.
Latające śmigła, bączki, muszki itp. Wzlatujące wyroby wykonane z rurek papierowych
wypełnionych mieszaniną pirotechniczną. Do rurek przymocowane są odpowiednio
skonstruowane skrzydełka lub śmigiełka, na których w trakcie wirowania wyrobu powstaje
siła nośna unosząca je do góry. Unoszeniu towarzyszą efekty wizualno-dźwiękowe.
Świece rzymskie. Wyroby wykonane z rurek papierowych o średnicy do 1,5 cm i róŜnej
długości zawierające odpowiednio przygotowane elementy miotane i ładunki miotające.
Działanie ich polega na miotaniu wielu róŜnokolorowo palących się elementów często w
połączeniu z efektami dźwiękowymi.
Baterie. Zestawy odpowiednio połączonych wyrobów pirotechnicznych widowiskowych
stanowiących jednolite konstrukcje i inne o podobnym działaniu.
WPW miotane z odpowiednich urządzeń. Gwiazdki, gwizdki i petardy miotane za pomocą
naboi hukowych lub startowych (np. z nasadek pistoletów gazowych i startowych) dające po
osiągnięciu odpowiedniej wysokości i/lub w trakcie lotu efekty wizualne i/lub dźwiękowe.
Inne o podobnym działaniu. Wyroby zawierające ograniczone postanowieniami niniejszej
normy mieszaniny pirotechniczne o działaniu zbliŜonym do opisanych wyŜej.
3. Klasyfikacja wyrobów pirotechnicznych pod względem bezpieczeństwa uŜytkowania
i dostępności.
3.1. Klasa I.
Do klasy I (symbol klasy: I) zalicza się wyroby zawierające do 3 g mieszaniny
pirotechnicznej – z wyłączeniem petard, rakiet, moździerzy, świec rzymskich, Ŝabek
pirotechnicznych, korków wybuchowych oraz WPW miotanych z odpowiednich urządzeń
(wyroby te zaliczane są do klasy II lub III). Wyroby dające efekt dźwiękowy mogą zawierać
następujące masy mieszaniny pirotechnicznej lub azydku srebra:
- strzelające kulki – do 2,5 mg azydku srebra;
- kapiszony – do 7,5 mg mieszaniny na bazie chloranów (V) lub chloranów (VII) w
pojedynczym kapiszonie (nie jest dozwolone stosowanie azydku srebra).
3.2. Klasa II
Do klasy II (symbol klasy: II) w zaleŜności od ilości mieszaniny pirotechnicznej zalicza się:
- rakiety – do 20 g (w tym mieszanina pirotechniczna wywołująca efekt pirotechniczny do
10 g);
- korki wybuchowe – do 80 mg;
- moździerze – do 20 g;
- petardy – do 5 g;
- strzelające konfetti – do 10 mg mieszaniny na bazie chloranów (V) lub chloranów (VII);
- ognie bengalskie – 2 500 g;
- pozostałe wyroby – do 50 g.
3.3. Klasa III
Do klasy III (symbol klasy: III) zalicza się wyroby pirotechniczne zawierające mieszaninę
pirotechniczną o masie przekraczającej wielkości podane dla Klasy II, przeznaczone
wyłącznie do stosowania w profesjonalnych pokazach pirotechnicznych.
4
4. Oznaczenie wyrobu pirotechnicznego
Oznaczenie powinno zawierać następujące dane:
- nazwę wyrobu
- numer normy,
- symbol klasy
PRZYKŁAD – oznaczenie rakiety klasa II:
RAKIETA – PN-C-86061-II
5. Pakowanie WPW w opakowania jednostkowe.
5.1. Opakowania jednostkowe. WPW naleŜy pakować do pudełek lub innych pojemników
drewnianych, tekturowych, metalowych lub z odpowiedniego tworzywa sztucznego, w
których pojedyncze wyroby w razie potrzeby powinny być przedzielone przegródkami z
tektury lub zawinięte w papier pakowy.
Opakowania jednostkowe WPW powinny spełniać niŜej podane wymagania ogólne:
a) zabezpieczać wyrób przed ujemnym działaniem czynników zewnętrznych, mogących
spowodować jego uszkodzenie, zniszczenie lub zadziałanie;
b) wykazywać odpowiednią wytrzymałość mechaniczną gwarantującą bezpieczeństwo
podczas uŜytkowania;
c) opakowania z tworzywa sztucznego nie powinny być podatne na gromadzenie ładunków
elektrycznych, mogących pobudzać do działania zapakowane wyroby;
d) materiały wyściełające powinny odpowiadać właściwościom przewoŜonych wyrobów;
e) od wewnątrz nie mogą zawierać gwoździ, skobli i innych elementów zamykających
wykonanych z metalu bez osłony;
f) być zgodne z typem konstrukcyjnym dopuszczonym do stosowania dla danego rodzaju
wyrobu.
5.2. Etykietowanie opakowań jednostkowych. KaŜde opakowanie jednostkowe powinno
być zaopatrzone w trwały i czytelny napis zawierający co najmniej:
a) oznaczenie WPW j. w pkt. 4,
b) numer katalogowy (jeŜeli jest nadany);
c) nazwę producenta i/lub nazwę importera;
d) liczbę wyrobów w opakowaniu;
e) instrukcję obsługi;
f) znak dopuszczenia.
W instrukcji obsługi powinien być określony sposób bezpiecznego uŜytkowania WPW.
V.
1.
Warunki magazynowania i sprzedaŜy wyrobów pirotechnicznych.
Wskazania podstawowe.
1.1. Hurtownie wyrobów pirotechnicznych nie powinny być lokalizowane w obiektach
zaliczonych do kategorii zagroŜenia ludzi, niezaleŜnie od zastosowanych zabezpieczeń i
wydzieleń poŜarowych. Wymagania budowlane dot. hurtowni i ich wydzieleń określa się w
zaleŜności od przewidywanego obciąŜenia ogniowego, przy czym wskazanym jest aby były
lokalizowane w obiektach jednokondygnacyjnych. Wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń
magazynowych powinny się otwierać na zewnątrz. Obiekty hurtowni naleŜy wyposaŜać w
instalacje elektryczne o stopniu ochrony zabezpieczającym przed moŜliwością powstania
poŜaru oraz w instalacje odgromowe obostrzone. Wskazanym jest aby warunki ochrony
5
przeciwpoŜarowej hurtowni były zaopiniowane przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń
przeciwpoŜarowych w budownictwie.
1.2. W sieci handlowej dopuszczalna jest sprzedaŜ wyrobów pirotechnicznych
klasyfikowanych wg PN-C-86061do I i II klasy, przy czym nie powinno dopuszczać się do
samoobsługowej sprzedaŜy tych wyrobów.
.
1.3. W sklepach usytuowanych w obiektach zaliczonych do kategorii zagroŜenia ludzi o
innym przeznaczeniu dopuszczalna jest sprzedaŜ wyrobów pirotechnicznych pod warunkiem,
Ŝe pomieszczenie sklepu wraz z zapleczem stanowi oddzielną strefę poŜarową. W sklepach
takich nie powinno się jednak przewidywać lokalizowania magazynów z zapasami wyrobów
pirotechnicznych.
1.4. W obiektach handlowych wielokondygnacyjnych, stanowiących jedną strefę poŜarową,
sprzedaŜ wyrobów pirotechnicznych moŜe być prowadzona pod warunkiem, Ŝe stoisko z tymi
wyrobami zlokalizowane na parterze, znajdować się będzie w wydzielonym poŜarowo
pomieszczeniu przeznaczonym zasadniczo dla tego celu, na ciągu komunikacyjnym dla
klientów wychodzących z zakupami, z dala od głównych wyjść ewakuacyjnych z obiektu.
Pomieszczenie to powinno być wydzielone ścianami i stropem o odporności ogniowej co
najmniej 60 minut i zamykane drzwiami o odporności ogniowej 30 minut, otwierającymi się
na zewnątrz pomieszczenia. Wskazanym jest - o ile to moŜliwe - aby wejście do
pomieszczenia sprzedaŜy wyrobów pirotechnicznych znajdowało się na zewnątrz obiektu.
Z uwagi na najczęściej występującą lokalizację pomieszczeń magazynowych w omawianych
obiektach w kondygnacji podziemnej, w obiektach tych nie naleŜy przewidywać
lokalizowania magazynów z wyrobami pirotechnicznymi.
1.5. W duŜych obiektach handlowych jednokondygnacyjnych ( supermarketach itp.) sprzedaŜ
wyrobów pirotechnicznych moŜe być prowadzona w wydzielonych stoiskach, które powinny
być zlokalizowane na ciągach komunikacyjnych dla klientów wychodzących z zakupami z
obiektu, z zaleceniem aby znajdowały się one moŜliwie daleko od głównych strumieni ludzi,
z dala od głównych wyjść ewakuacyjnych z obiektu, najlepiej juŜ poza obrębem ciągu kas. Z
uwagi na przewidywaną duŜą sprzedaŜ wyrobów pirotechnicznych w tych obiektach naleŜy
liczyć się z lokalizowaniem magazynów z ich zapasami.
Wskazanym jest aby po zakończeniu działalności handlowej (w porze nocnej) i w dniach
wolnych od pracy wyroby pirotechniczne ze stoisk handlowych były przechowywane w
pomieszczeniu magazynowym.
2. Warunki magazynowania wyrobów pirotechnicznych.
Magazynowanie wyrobów pirotechnicznych w duŜym obiekcie handlowym powinno być
prowadzone w wydzielonym poŜarowo pomieszczeniu przeznaczonym wyłącznie do tego
celu. Pomieszczenie to nie moŜe być zlokalizowane w piwnicy oraz bezpośrednio przy
ciągach komunikacyjnych czy teŜ pomieszczeniach, w których przebywać mogą duŜe grupy
ludzi. Wskazanym jest, aby zlokalizowane ono zostało w części jednokondygnacyjnej
obiektu. Dla takiego przypadku pomieszczenie magazynowe powinno posiadać ściany do
pełnej wysokości stropodachu o odporności ogniowej co najmniej 60 minut i być zamykane
drzwiami o odporności ogniowej 30 minut, otwierającymi się na zewnątrz pomieszczenia.
Drzwi, o ile to moŜliwe, nie powinny wychodzić na drogi komunikacyjne. JeŜeli obiekt jest
wyposaŜony w stałe urządzenia gaśnicze tryskaczowe lub w instalację sygnalizacyjno-
6
alarmową, to równieŜ pomieszczenie magazynowe wyrobów pirotechnicznych powinno być
tymi urządzeniami chronione.
Dopuszczalne jest równieŜ magazynowanie wyrobów pirotechnicznych w kontenerach
stalowych, które powinny być zlokalizowane moŜliwie jak najdalej od obiektu handlowego
jak równieŜ w bezpiecznej odległości od otwartych składowisk materiałów palnych ( m.in.
palet, opakowań, śmietników itp.), na terenie zabezpieczonym przed dostępem osób
postronnych. Za minimalne odległości w rozpatrywanym przypadku naleŜy uznać odległość
20 m kontenerów magazynowych z wyrobami pirotechnicznymi od sąsiednich budynków i
obiektów budowlanych.. Wym. wyŜej odległości mogą być zmniejszone w przypadku
zastosowania ścian oddzielenia przeciwpoŜarowego stosownie do wymagań warunków
technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Magazyny powinny
być oznakowane znakami bezpieczeństwa zgodnie z PN-92/N-01256-01 Znaki
Bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpoŜarowa (znak nr 16).
Wskazania jak wyŜej odnoszą się równieŜ do pomieszczeń magazynowych z materiałami
pirotechnicznymi, które w wypadkach szczególnych będą lokalizowane przy sklepach lub w
obiektach handlowych o których mowa w pkt. 1.3 i 1.4.
3. Warunki sprzedaŜy wyrobów pirotechnicznych.
Wszystkie wyroby dopuszczone do sprzedaŜy powinny posiadać instrukcję uŜytkowania
określającą równieŜ zasady bezpiecznego obchodzenia się z tymi wyrobami, numer
katalogowy, nazwę producenta lub nazwę importera, liczbę wyrobów w opakowaniu, znak
dopuszczenia, oznaczenie WPW, które zawiera nazwę wyrobu, numer normy, symbol klasy
oraz mogą być sprzedawane tylko osobom pełnoletnim. SprzedaŜ powinna być
prowadzona w wydzielonym pomieszczeniu lub stoisku, zlokalizowanym wg zasad
określonych we wskazaniach podstawowych (pkt. 1).
Stoisko w duŜym domu handlowym lub pomieszczenie sprzedaŜy powinno posiadać – o ile to
moŜliwe - gabloty do przechowywania wyrobów pirotechnicznych, z których towar moŜe
podawać klientowi tylko uprawniony sprzedawca. Wyroby pirotechniczne powinny być w
miejscu sprzedaŜy posortowane w sposób widoczny wg klas dopuszczonych do sprzedaŜy
Stoisko powinno być wyposaŜone w odpowiednie tablice informacyjne o zakazach:
- otwierania opakowań wyrobów pirotechnicznych na terenie obiektu,
- wnoszenia wyrobów pirotechnicznych do innych części obiektu,
- uŜytkowania wyrobów pirotechnicznych w obiekcie jak równieŜ na terenie do niego
przyległym.
Stoisko powinno być wyposaŜone w gaśnicę proszkową 6 kg z proszkiem przeznaczonym do
gaszenia poŜarów typu A, B, C oraz koc gaśniczy, a personel znajdujący się w pobliŜu i
obsługujący powinni być specjalnie pouczeni o zasadach bezpieczeństwa przy sprzedaŜy
wyrobów pirotechnicznych, a takŜe powinni posiadać sprawdzone umiejętności posługiwania
się podręcznym sprzętem gaśniczym.
VI.
Warunki uŜycia wyrobów pirotechnicznych w czasie pokazów z
udziałem publiczności.
1. Pokazy z uŜyciem wyrobów pirotechnicznych III klasy.
W przypadku organizowania pokazów z udziałem publiczności przy uŜyciu wyrobów
pirotechnicznych III klasy, pokazy takie mogą organizować wyłącznie specjalistyczne firmy,
posiadające stosowne uprawnienia i specjalistów w tym zakresie.
7
Z uwagi na fakt, Ŝe publiczność w takich przypadkach z reguły będzie przekraczać liczbę
1000 osób, pokazy będą nosiły charakter imprezy masowej i podlegać będą rygorom ustawy z
z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, w której to ustawie udział
komendantów powiatowych PSP w zakresie dokonywania stosownych uzgodnień jest
jednoznacznie określony.
2. Pokazy z uŜyciem wyrobów pirotechnicznych klasy II.
W przypadku ustanowienia prawem miejscowym Wojewody Mazowieckiego lub terenowych
władz samorządowych okresowego zakazu lub ograniczenia uŜywania wyrobów
pirotechnicznych w miejscach publicznych i w konsekwencji uzaleŜnienia moŜliwości
zorganizowania pokazów od uzgodnienia ich z właściwymi organami Państwowej StraŜy
PoŜarnej – wskazanym jest stosowanie następujące zasad:
2.1.Uzgodnień uŜycia wyrobów pirotechnicznych w miejscach publicznych dokonują
komendanci powiatowi właściwi dla danego terenu.
2.2. Komendant Powiatowy PSP wydaje opinię o zabezpieczeniu przeciwpoŜarowym
pokazów z uŜyciem wyrobów pirotechnicznych w miejscach publicznych na pisemny
wniosek lub podanie instytucji, organizatora pokazów. Obowiązuje wniesienie opłaty
skarbowej według obowiązujących zasad.
2.3. Wniosek powinien zawierać:
a) szkic sytuacyjny miejsca pokazów z oznaczeniem odległości od obiektów i miejsc
przeznaczonych dla publiczności,
b) opis ilości, rodzaju z podziałem na klasy materiałów pirotechnicznych,
c) osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie pokazów,
d) przewidywane zabezpieczenie stanowiska odpalania materiałów pirotechnicznych w
podręczny sprzęt gaśniczy,
e) przewidywane zabezpieczenie terenu imprezy przez słuŜby porządkowe.
2.4. Pokazy powinny być organizowane zasadniczo na otwartym terenie, przy czym
minimalna odległość stanowiska odpalania materiałów z ukierunkowaniem na otwartą
przestrzeń nie powinna być mniejsza niŜ 25 m od budynków i miejsc dla publiczności.
2.5. Lokalizacja miejsca pokazów powinna uwzględnić postanowienia rozporządzenia
Ministra Spraw Wewnętrznych z 3 listopada 1992 r. w sprawie ochrony przeciwpoŜarowej
budynków, innych obiektów budowlanych i terenów w zakresie odległości od obszarów
leśnych, stogów itp.
2.6.Informacje o uzgodnionych pokazach powinny być uwzględnione w zabezpieczeniu
operacyjnym powiatu.
Opracowano w Wydziale
Kontrolno-Rozpoznawczym
KW PSP województwa
mazowieckiego
Warszawa, dnia 10.12.1999 r.
8
9