"PRZEDSZKOLAK" październik 2011

PRZEDSZKOLAK
PAŹDZIERNIK 2011
ZABAWY GŁOSKAMI
Wszystkie ćwiczenia staramy się łączyć z zabawą. Ćwiczenia wykonujemy na łatwych, krótkich wyrazach o zapisie
zgodnym z fonetyką, np.: ul,oko, las, dom, maki, most. W ćwiczeniach dziecko:
odnajduje imiona dzieci ze swojej grupy przedszkolnej zaczynające się np. głoską „m” – Marysia, Michał,
Miłosz;
wyszukuje wokół siebie przedmioty, których nazwy zaczynają się określoną głoską, np.: „p”: pudełko, pasek
plecak, piórnik, papier;
podnosi w górę rękę, jeśli w wyrazach wymawianych przez rodzica usłyszą daną głoskę, np. „l”: lato, kot, lala,
kula, stół, las;
chwytając piłkę rzuconą przez rodzica, podaje jednocześnie wyraz zaczynający się głoską, np. „z”: zupa, zegar,
zabawka, zapałki;
ustala, jaką głoską zaczynają się odczytywane przez rodzica wyrazy, np. pole, kolej, mapa, słowik, olej, osa;
nazywa rozrzucone na stole obrazki, a potem wybiera te, których nazwy zaczynają się taką głoską, jak
wskazywany przez rodzica przedmiot. Obrazki muszą mieć czytelne, jednoznaczne nazwy: but, lala lody, noga;
po lewej stronie układa obrazki zaczynające się np. głoską „p”, a po prawej zaczynające się głoską „d”;
odgaduje, jaką głoską zaczynają się nazwy pokazywanych przedmiotów;
bawi się w sklep, gdzie kupuje przedmioty, których nazwy zaczynają się np. głoską „s” - sałata, sok, seler, ser
podaje nazwy z początkową głoską np. „f”: fala, fabryka, foka, fotel, firana, fajka, fontanna-może to robić w
formie zabawy – „Jedzie pociąg z towarami na głoskę...”f”;
dobiera w pary wyrazy, które różnią się tylko jedną głoską (koza - kosa, mama - dama, tata - data, Ala- Ola)
rebusy – układamy przed dzieckiem 3 obrazki, których początkowe głoski utworzą nowy wyraz np.: balon – ul –
teczka = but, parasol – agrafka – stół = pas; można tę samą zabawę przekształcić na układanie wyrazów
z ostatnich głosek wyrazów np:
układa ciąg obrazków, z których kolejny zaczyna się tak jak ostatnia głoska w poprzednim słowie: las-sowaaparat-tor-ryba…
Te same i podobne zabawy można wykorzystać do wyróżniania głosek na końcu wyrazu.
JAK PRAWIDŁOWO TRZYMAĆ KREDKĘ?
Od najwcześniejszych lat należy dziecko uczyć właściwego posługiwania się przyborami do rysowania
i pisania . W związku z tym konieczne jest zwrócenie uwagi na prawidłowy sposób trzymania przez dziecko kredki
lub ołówka. Dziecko powinno trzymać ołówek w trzech palcach , pomiędzy kciukiem i lekko zgiętym palcem
wskazującym , opierając go na palcu środkowym .
Nieprawidłowe jest trzymanie ołówka „ w garści ” lub w taki sposób , że środkowy palec jest na ołówku.
Palce trzymające ołówek powinny znajdować się w odległości około dwóch centymetrów od powierzchni papieru .
Ołówek należy trzymać między palcami bez nadmiernego napięcia mięśni ręki i nacisku na papier . Nadmierne
napięcie powoduje łamanie grafitu , dziurawienie kartki , a zbyt słabe sprawia , że rysunek jest ledwie widoczny .
Str. 2
PRZEDSZKOLAK
ROLA KSIĄŻKI W WYCHOWANIU DZIECKA
Książka, to źródło wiedzy i rozrywki. Dzisiaj została zepchnięta na drugi plan, przez telewizję i komputer.
Trudno zachęcić dzieci do czytania, a przecież książka jest bardzo ważna w rozwoju dziecka i w życiu dorosłego
człowieka. Dostarcza wielu estetycznych wrażeń, rozwija wyobraźnię twórczą. Jest źródłem wielu przeżyć,
kształtuje postawy. Jeżeli dziecko nie pozna wartości książek i nie będzie miało nawyku czytania, będzie to strata nie
do odrobienia. Dlatego należy zachęcać dziecko od najmłodszych lat do czytania. Rodzice, którzy sami chętnie
czytają, wpływają pozytywnie na rozwój zainteresowań czytelniczych dzieci. Ma to duży wpływ na poziom wiedzy
dziecka i zasób słownictwa. Od pierwszego roku życia książka jest przedmiotem zabawy. W wieku trzech lat dziecko
zaczyna rozumieć bajki, wierszyki, opowiadania. Dziecko pięcioletnie można wprowadzać w świat fantazji, jego
myślenie jest coraz bardziej logiczne, potrafi śledzić losy bohatera. W wieku sześciu, siedmiu lat zainteresowania
dotyczą opowiadań o przyrodzie. Pojawia się zainteresowanie baśnią, to właśnie ona wprowadza małego czytelnika
w świat fikcji literackiej. Czytanie baśni wywiera wpływ na rozwój społeczny i emocjonalny dziecka. Pod wpływem
lektury uczy się kochać, współczuć, podziwiać, potępiać. Utożsamia się z bohaterem baśniowym. Staje się on
wzorem osobowym. Ze względu na wartości wychowawcze, poznawcze i kształcące, baśń jest uznawana za
niezastąpioną formę w literaturze dla dzieci. Baśniowe treści: krasnoludki, latające dywany, dobre wróżki,
czarodzieje i magiczne zaklęcia podniecają wyobraźnię dziecka. Prowadzą one do poszukiwania coraz to nowych
emocji, do nawyku obcowania z książką. Przeżycia radości, smutku, współczucia, podziwu dla męstwa i bohaterstwa
kształtują osobowość dziecka. Czytanie w tym wieku ma charakter pośredni, następuje przez lektora- jest nim
najczęściej ktoś z rodziców. Dzięki temu, zanim utwór literacki trafi do odbiorcy podlega interpretacji. Ważną rolę
odgrywają ilustracje w tekście, ponieważ utrwalają i konkretyzują usłyszane treści. Między siódmym, a dziewiątym
rokiem życia, następuje czas opanowywania i doskonalenia techniki czytania, czyli początek lektury samodzielnej .
Dzięki swej funkcji poznawczej książka inspiruje wiele różnych działań i zabaw twórczych. Rozwija różne
zainteresowania, pobudza ciekawość. Na przykładzie życia bohaterów, lektura ukazuje błędne lub wzorowe
współżycie dziecka z otoczeniem lub środowiskiem. Przeżywa ono losy książkowych bohaterów, utożsamia się
z nimi, koryguje swoje postępowanie. Pokazując różne postawy, lektura współdziała w wyrobieniu pozytywnych
cech charakteru. Uczy dostrzegać piękno ojczystego kraju, zapoznając z życiem mieszkańców, tradycją. Książki
przyrodnicze
kształtują właściwy stosunek do świata przyrody. Literatura pomaga rozstrzygać problemy dobra
i zła, sprawiedliwości i podłości. Poprzez kontakt z książką dziecko poznaje własną psychikę, własne przeżycia
i potrzeby, co pomaga mu w zrozumieniu potrzeb innych ludzi. Książka wspiera rodzinę w wychowaniu, pomaga
rozwiązywać niektóre problemy wychowawcze. Dzieje się to najczęściej w przypadku dzieci młodszych, żywo
fascynujących się
bohaterem książkowym, skłonnych do naśladownictwa. Sytuacje literackie są często
odwzorowywane w zabawie, zaś postacie z książek biorą udział w kształtowaniu się systemu ocen, nawyków.
Przykład książkowego bohatera również i w późnym dzieciństwie staje się motorem poczynań dziecka, w jego życiu
społecznym.
Potrzeba kontaktów dziecka z książką nie powstaje samoistnie, lecz dopiero wtedy gdy się z nią zetknie. Nie
będzie odczuwało braku książki, jeżeli nie będzie miało z nią kontaktu. Rozbudzanie zainteresowań czytelniczych
dzieci powinniśmy zacząć od najmłodszych lat, czytając im i opowiadając bajki. Opowiadanie zbliża do lektury.
Zaciekawione treścią chętniej sięgnie po nią. Wspólne czytanie zachęca do rozmawiania z dzieckiem o książce, o jej
bohaterach i ich przygodach. . Dzieci są niecierpliwymi czytelnikami, nudzą ich długie opisy przyrody lub postaci.
Dlatego też pojawia się zainteresowanie komiksami. Nie cieszą się one dobrą opinią pedagogów. Ich zdaniem
wyrządzają one młodemu czytelnikowi wiele szkody operując prymitywnym językiem, banalnym schematem, tanią
sensacją. Jednak krytycy literaccy dowodzą, że lektura komiksów odpowiada potrzebom rozwojowym dziecka.
Mogą pomóc rozwinąć zainteresowania czytelnicze, pod warunkiem, że nie będą jedyną lekturą. Warto jest
zainteresować się tym co czyta dziecko ale trzeba to robić umiejętnie. Jeśli dzieci mają zaufanie do rodziców chętnie
rozmawiają z nimi o interesujących je sprawach. Książki, które dziecko ma na stałe w domu, mocniej i głębiej
oddziaływają na nie, niż książki wypożyczone i zwrócone zaraz po przeczytaniu.
Str. 3
MAMO ,TATO POKOLORUJ ZE MNĄ!