Podstawowe zasady pisania prac dyplomowych - e

Podstawowe zasady pisania prac dyplomowych - e

Rozdział 4.
Błędy w pracach dyplomowych występujące po korekcie promotora
Celem niniejszego rozdziału jest przedstawienie najczęstszych błędów, które pozostają w
pracach po korekcie promotora.
4.1. Nadużywanie słowa „iż”
Słowo „iż” jest archaiczną formą słowa „że”, co oznacza że jest to słowo wymierające, rzadko
używane w języku polskim współcześnie. Owszem, sporadycznie istnieją frazy, całe wyrażenia, gdzie
pasuje jedynie „iż” ale proszę tego słowa nie nadużywać, bo tekst się robi nadmiernie pompatyczny
i brzmi sztucznie.
4.2. Błędne formatowanie tabel
Tabele należy sformatować, aby wyglądały ładnie. Obejmuje to następujące czynności:
•
Ustawienie jedynie jednego wiersza odstępu zamiast półtora wiersza jak jest w tekście,
•
Sprawdzenie, czy w każdym nagłówku tabeli jest jakiś opis,
•
Dostosowanie czcionki, może być czcionka od 9 do 12 pt,
•
Ustawienie we właściwościach tabeli, aby powtarzał się nagłówek tabeli (tytuły kolumn) od
nowej strony i aby przy przejściu na nową stronę kolejny wiersz tabeli był od nowej strony
(niedzielenie wierszy pomiędzy strony).
Właściwości tabeli się wywołuje zaznaczając myszą tabelę i wciskając prawy guzik myszy.
Tabela 4.1. Przykładowa tabela w programie Ms Word 2007 Nagłówek pierwszej kolumny
(jakiś tekst)
Źródło: opracowanie własne.
Nagłówek drugiej kolumny
(jakiś tekst)
1 Rysunek 4.1. Przykładowa tabela z wywołanym podręcznym menu właściwości tabeli Źródło: opracowanie własne.
Rysunek 4.2. Wygląd menu właściwości tabeli Źródło: opracowanie własne.
Z menu pokazanego na rysunku 4.2. proszę wybrać myszką „właściwości tabeli”. Uwaga,
istotne jest to, czy zaznaczyli Państwo całą tabelę (cała tabela jest zaznaczona) czy tylko pierwszy
wiersz tabeli. Dla całej zaznaczonej tabeli ustawiamy tylko niedzielenie wierszy pomiędzy strony (por
rysunek 4.3).
2 Rysunek 4.3. Odhaczanie zgody na dzielenie wierszy pomiędzy strony Źródło: opracowanie własne.
Po zaznaczeniu jedynie pierwszego wiersza, zaznaczymy, aby powtarzało go jeżeli tabela
będzie przechodziła na nową stronę.
Rysunek 4.4. Zaznaczanie powtarzania pierwszego wiersza tabeli w programie MS Word 2007 (proszę zwrócić uwagę, że zaznaczono jedynie pierwszy wiersz tabeli przed wywołanie menu ‘właściwości tabeli’) Źródło: opracowanie własne.
3 W tabeli należy także sprawdzić czcionkę i tabulację. Czcionkę sprawdzamy zaznaczając
tabelę i patrząc na czcionkę, jaka się pojawi w okienku Czcionka menu Word 2007. Akapity
sprawdzamy patrząc na linijkę.
Rysunek 4.5. Sprawdzanie czcionki w tabeli w programie Ms Word 2007 Źródło: opracowanie własne.
Rysunek 4.6. Sprawdzanie wielkości odstępów pomiędzy wierszami w tabeli w programie Ms Word 2007 Źródło: opracowanie własne.
Na rysunku 4.6 pokazano sposób sprawdzenia odstępów pomiędzy wierszami i odstępów.
Czerwona ramka pokazuje zestaw przycisków „Akapit”, w prawym dolnym rogu jest dzyndzelek, po
którego wciśnięciu pojawia się menu „Akapit”. Zieloną ramką pokazano gdzie we wspomnianym
4 menu „Akapit” znajdują się przyciski pozwalające ustawić brak dodatkowych odstępów pomiędzy
wierszami. Fioletowa ramka pokazuje gdzie ustawia się pojedynczy odstęp pomiędzy wierszami
w tabeli.
Pomarańczowym kolorem zaznaczono linijkę, która po zaznaczeniu tabeli pokazuje
dodatkowe akapity i tabulatory w tabeli. Aby je zlikwidować albo przesunąć, przesuwa się suwaczki
na linijce.
4.3. Spacja zaraz po otwarciu nawiasu i przed kropką kończącą zdanie
Jeżeli promotor tego wyraźnie nie napisze, Autorzy prac często ignorują konieczność
usunięcia spacji zaraz po otwarciu nawiasu. Aby pokazać w czym tkwi problem, najłatwiej pokazać to
na przykładzie.
Oto zdanie ( stworzone przez autora niniejszego opracowania) w którym występuje spacja
zaraz po otwarciu nawiasu oraz spacja przed kropką .
A tutaj pokazano (ponownie, zdanie stworzone przez autora opracowania), jak być powinno:
żadnej spacji po otwarciu nawiasu oraz bez spacji przed kropką.
4.4. Stosowanie dużej litery do rzeczowników nie oznaczających nazw własnych
Jeżeli rzeczownik nie jest nazwą własną, nie należy pisać go z dużej litery. Rzeczowniki takie
jak: spółka, emitent, przedsiębiorstwo, zarząd, rada nadzorcza, kierownik, procedura nie są nazwami
własnymi i nie należy pisać ich z dużej litery, chyba że kontekst wyraźnie wskazuje że jednak w jakiś
sposób stały się nazwą własną (trudno sobie taki kontekst wyobrazić, ale hipotetycznie nie należy
wykluczać takiej możliwości). Pisanie wielu rzeczowników z dużej litery można nazwać
Amerykanizmem gdyż faktycznie, w USA wiele rzeczowników zwykłych pisze się z dużej litery.
4.5. Wysyłanie niedopracowanego tekstu do promotora
Promotor nie jest telepatą i nie umie ani sprawdzić (bo to nie ma sensu) ani ocenić tekstu
jeżeli nie jest on dopracowany. Oto wymyślony fragment pracy, które jednak trafiają do promotorów:
„Kredyt bankowy jest jednym z produktów bankowych oferowanych zarówno podmiotom
gospodarczym, jak i gospodarstwom domowym. (tutaj dopisać coś więcej….).
(tutaj tabela o skali kredytów)
Kredyt bankowy różni się od pożyczki tym, że …”
Państwa zaufanie do promotora jest wspaniałe i miłe, ale wysyłanie takiego tekstu nie ma
sensu. Proszenie o to aby mniej więcej na tekst popatrzeć albo ocenić czy kolejność rozdziałów czy
5 podrozdziałów jest prawidłowa też nie ma sensu. Rozdziały i podrozdziały ustala się na etapie pisania
planu pracy, więc potem nie ma potrzeby ich konsultować chyba że uległy zmianie – ale wtedy
wysyła się i stary i nowy plan pracy i pyta o akceptację zmian, a nie taki niedopracowany
„dziurawiec”.
4.6. Odwoływanie się do obiektów graficznych za pomocą słów „powyższy”, „poniższy”,
„powyżej”, „poniżej”
Mimo korekt promotora, często Autorzy prac nie są konsekwentni w odwoływaniu się do
obiektów graficznych za pomocą ich numerów. Jest to jedyny poprawny sposób tworzenia odwołań,
gdyż miejsce obiektu graficznego w pracy może ulec zmianie.
Należy również pamiętać o tym, aby zawsze w tekście odwołać się do każdego obiektu
graficznego ORAZ NAPISAĆ TEKSTEM CIĄGŁYM CO JEST WAŻNEGO W TABELI I CO
AUTOR WIDZI ISTOTNEGO W TABELI. Oto przykład jak taka „interpretacja” będzie wyglądała.
W tabeli 4.2. pokazano przykładowy wynik obliczenia raty kredytu (plan spłaty kredytu) dla
kredytu konsumenckiego udzielonego na okres 6 miesięcy. Z tabeli 4.2 wynika, że kredyt opiewał na
kwotę 8 milionów złotych, którego spłata została rozbita po 1 333 zł na okres 6 miesięcy. Do rat
kapitałowych doliczono malejące odsetki (kolumna czwarta), których suma wynosi 233,52 zł.
Kolumna piąta pokazuje łączną kwotę spłaty w kolejnych miesiącach, a kolumna ostatnia (szósta)
pokazuje saldo końcowe kredytu na końce kolejnych miesięcy (kalendarzowych).
Tabela 4.2. Przykładowe obliczenia rat kredytu Lp.
1
2
3
4
5
6
Data
Kapitał
Odsetki
Razem
2009.09.28
2009.10.28
2009.11.27
2009.12.28
2010.01.28
2010.02.26
RAZEM
1 335.00
1 333.00
1 333.00
1 333.00
1 333.00
1 333.00
8 000.00
67.88
54.73
43.78
33.93
22.62
10.58
233.52
1 402.88
1 387.73
1 376.78
1 366.93
1 355.62
1 343.58
8 233.52
Saldo pozostałe po
spłacie
6 665.00
5 332.00
3 999.00
2 666.00
1 333.00
0.00
0.00
Źródło: obliczenia własne.
Jak widać, Czytelnik wiedziałby co znajduje się w tabeli (najistotniejsze elementy) nawet
jeżeli by nie zaglądnął do tabeli. Tak ma właśnie wyglądać interpretacja w tekście obiektów
graficznych.
4.7.
Brak
znaków
interpunkcyjnych
albo
niekonsekwentne
stosowanie
znaków
interpunkcyjnych przy elementach wymienianych w punktach lub bulletach (kropkach)
6 Niekiedy w pracy logiczność i czytelność tekstu wymaga wymienienia kilku elementów w
punktach lub po bulletach (pauzach, ptaszkach, kropkach, kwadracikach, itd.). Należy unikać takiego
wymieniania w punktach jakichkolwiek elementów ponieważ praca naukowa ma być napisana
pełnymi zdaniami, ciągłym językiem a nie wyglądać jak wykład.
Rzeczywiście,
w
przypadku
wykładu
bardzo
często
pojawiają
się
wyliczenia,
wypunktowania, a to dlatego żeby uporządkować przekazywane informacje i sprowadzić ilość tekstu
do przepisania do minimum. Jednakże, prowadzący zajęcia komentuje szeroko każdy z punktów
(elementów) i Studenci część tego komentarza także przepisują. W przypadku pracy dyplomowej
sytuacja jest diametralnie inna. Tutaj liczy się umiejętność pisania ciągłym językiem, porządkowania
informacji bez nieustannego pisania punktów i bulletów. Oczywiście że zdarza się że są one
konieczne ALE ABSOLUTNIE NIE MOGĄ BYĆ STOSOWANE CZĘSTO ANI RAZ ZA RAZEM!
Jeżeli już stosujemy taki sposób uszeregowania informacji, dobrze by było aby do każdego
podpunktu dołożyć krótki przykład, zwłaszcza jeżeli wypunktowanie jest długie. Nie wolno w pracy
naukowej pisać pod wypunktowaniem ad 1 czy ad a i tam pisać komentarz. Nie pasuje to do stylu
pracy naukowej, taka metoda pasuje do wykładów ale nie opracowań naukowych (chyba że z tych
podpunktów robi się pod podrozdziały – tak wolno).
Przy wypunktowywaniu warto pamiętać że albo wyliczamy w punktach pełne zdania albo
mniejsze elementy: wyrazy, wyrażenia, równoważniki zdań. Jeżeli wymieniamy zdania, to po każdym
zdaniu dajemy kropkę. Jeżeli są to krótsze / mniejsze elementy to po każdym dajemy przecinek albo
średnik, ale w całej pracy trzeba konsekwentnie dawać już albo przecinki, albo średniki.
To jest właśnie często problem który wraca mimo korekt – konsekwentne stosowanie albo
przecinków albo średników. Aby lepiej przedstawić istotę problemu, zostanie on poparty przykładem.
„Aby przygotować ciasto drożdżowe, należy przygotować następujące składniki:
- kilogram mąki pszennej,
- 4 jajka,
- 10 dkg drożdży,
- 1 kg cukru,
- 1 litr mleka,
- 1 kostkę masła lub margaryny pieczeniowej,
- rodzynki:
* 1 paczka rodzynek ciemnych,
* 1 paczka rodzynek jasnych. „
Oto alternatywa, proszę zwrócić uwagę że na końcu wymienianych elementów będą teraz średniki:
„Aby przygotować ciasto drożdżowe, należy przygotować następujące składniki:
- kilogram mąki pszennej;
- 4 jajka;
7 - 10 dkg drożdży;
- 1 kg cukru;
- 1 litr mleka;
- 1 kostkę masła lub margaryny pieczeniowej;
- rodzynki:
* 1 paczka rodzynek ciemnych;
* 1 paczka rodzynek jasnych.„
Rzecz w tym, aby w całej pracy na końcu takich wymienianych elementów były albo przecinki albo
średniki a nie na zmianę raz jedno a raz drugie.
W dobie profesjonalnych edytorów tekstu pozwalających na edycję graficzną tekstu, należy
także wspomnieć o tym, aby tekst naukowy pozostawał możliwie nieupiększony. Chodzi na przykład
o to, aby nie zmieniać bulletów i nie stosować tutaj skomplikowanych form graficznych. Proszę
stosować zwykłe kreski jak w przykładach pokazanych powyżej oraz kropki (jak w przykładach
pokazanych powyżej).
Oto, jak NIE powinna wyglądać praca dyplomowa:
„Aby przygotować ciasto drożdżowe, należy przygotować następujące składniki:
¾
kilogram mąki pszennej,
¾
4 jajka,
¾
10 dkg drożdży,
¾
1 kg cukru,
¾
1 litr mleka,
¾
1 kostkę masła lub margaryny pieczeniowej,
¾
rodzynki:
9 1 paczka rodzynek ciemnych,
9 1 paczka rodzynek jasnych. „
Wymyślne bullety są zabawne i ładne ale nie pasują do pracy naukowej.
4.8. Wygląd strony tytułowej i spisów na końcu pracy
Po napisaniu całej pracy dyplomowej, Autor spieszy aby jak najszybciej ją obronić. Jest to
podejście zrozumiałe, ale nie powinno rzutować na wygląd strony tytułowej ani spisów na końcu
pracy. To też są elementy oceny pracy dyplomowej i nie można ich lekceważyć.
Wygląd strony tytułowej jest pokazywany we wzorcach, jakie Studenci otrzymują z
Dziekanatu. Jeżeli nagłówek strony tytułowej jest napisany wersalikami (dużymi literami) to ma on
taki być!
8 Rysunek 4.6. Przykład niedopracowanej strony tytułowej Źródło: opracowanie własne.
Na rysunku 4.6 pokazano niedopracowaną pracę dyplomową. W tytule jest literówka,
czcionki są niedopracowane i nieładnie wyglądają (to już kwestia gustu, ale niektóre czcionki są za
małe w stosunku do pozostałych), nagłówek jest wyrównany do lewej strony zamiast wyśrodkowany,
nagłówek nie jest w kapitalikach, tylko zwykłą czcionką. Wielkość napisów nie zgadza się ze
wzorcem, jaki Studenci dostają z dziekanatu. Rysunek 4.7 stanowi przybliżony wygląd
zoptymalizowanej strony tytułowej, należy jednak ściśle przestrzegać wyglądu jaki narzuca dziekanat
danej uczelni (wzorce mogą się zmieniać w czasie i różnić pomiędzy uczelniami, stąd nie należy
rysunku 4.7 traktować jako niezawodnego przykładu, który na pewno znajdzie zastosowanie dla danej
osoby).
9 Rysunek 4.7. Przykład poprawionej strony tytułowej pracy dyplomowej Źródło: opracowanie własne.
Ten sam problem dotyczy spisów literatury, tabel, rysunków, aktów prawnych, jakie muszą
się znaleźć na końcu pracy. Oto przykład niezłego spisu tych elementów, który jednak wymaga
poprawek. Skąd można się o tym przekonać? Wystarczy sięgnąć po dowolną książkę wydaną przez
wydawnictwo PWN.
Poniższego przykładu nie zaznaczono kursywą, gdyż kursywa stanowi element wyróżniający
podtytuły spisu bibliograficznego.
10 „Bibliografia
Pozycje zwarte: 1. Christine Benz, Russel Kinnel, Morningstar Guide to Mutual Funds, wyd. John
Wiley&Sons, 2003
2. Grzegorz Borowski, Historia Instytucji Zbiorowego inwestowania, Uniwersytet
Ekonomiczny w Poznaniu, 2003
3. John Downes i Jordan Elliot Goodman, Barron’s finance and investment handbook,
wyd. Barrons Educational Series 2003
4. Joseph Gorman, Joseph Hargadon, Fundamentals of Mutual Fund Accounting,
wyd. McGraw Hill Custom Publishing, 2004
5. Larry Neal, The London Stock Exchange in the first age of globalization 1801‐1914, Istanbul 2005 6. Lee Gremillon, Mutual Fund Industry Handbook, Boston Institute of Finance, 2004
7. Mark Mobius, Mutual Funds – an introduction to the core concepts, wyd. John Wiley&Sons, 2007 8. Ray Russell, An Introduction to mutual funds worldwide, wyd. John Wiley&Sons,
2007
9. Scott Frush, Hedge funds demystified, wyd. McGraw-Hill Inc. 2008
10. Wiesława Przybylska-Kapuścińska, Rynek papierów wartościowych strefy euro,
wyd. Wolters Kluwer Polska, 2007
11. Witold Czachórski, Zobowiązania. Zarys wykładu, Wydawnictwa Prawnicze PWN
1999
Publikacje i artykuły: 12. 14 lat polskiego rynku funduszy inwestycyjnych, wyd. Izby Zarządzających
funduszami i Aktywami, 2006
13. Advantages of Luxembourg, artykuł Association of the Luxembourg Fund Industry,
www.alfi.lu
14. Artykuł Fundusze: podział – kryterium ryzyka, portal edukacyjny NBPortal.pl
15. Artykuł Luxembourg attracts investments, Commerce International, 1 grudnia 1999
roku
16. Artykuł Podział funduszy inwestycyjnych, Izba Zarządzających funduszami
i Aktywami
17. DWS Invest Sicav Reporting – raport dotyczący funduszy DWS Invest, listopad 2009
18. Europe in figures – Eurostat Yearbook 2008
19. Jadwiga Sowińska, artykuł W 2010 trzeba wyznaczyć dwa dni wolne za święta
przypadające w sobotę, Dziennik Gazeta Prawna, 24 grudnia 2009
20. Jan Mazurek, Aspekty funkcjonowania funduszy w Wielkim Księstwie Luksemburga,
Moneymarket, 2009
21. Katarzyna Siwek, Artykuł fundusze z ochroną kapitału ponoszą straty, eGospodarka,
25 czerwca 2008 roku
22. L'économie Luxembourgeoise En 2008 Et Évolution Conjoncturelle Récente – publikacja STATEC (Service Central De La Statistique Et Des Etudes Economiques) 23. Luxembourg: where else? Publikacja Association of the Luxembourg Fund Industry,
styczeń 2010
24. Maciej Samcik, Artykuł Fundusze DWS już działają ale mocno schudły,
Gazeta Wyborcza, 6 marca 2009
11 25. Michał Duniec, Artykuł UCITS IV – Ogromne zmiany na europejskim rynku funduszy,
Analizy Online, 20.05.2009
26. Prospekt inwestycyjny funduszu Pionieer Zrównoważony
27. Raport Izby Zarządzających funduszami i Aktywami z dn. 31.10.2010 dot. Rynku
funduszy w Polsce
28. Rynek nie zagra pod dywidendę, Puls Biznesu, 15 marca 2001 r.
29. Tomasz Miziołek, Rynek funduszy inwestycyjnych w Polsce pięć lat po wejściu w
życie ustawy o funduszach inwestycyjnych, wyd. Izby Zarządzających Funduszami
i Aktywami, 2009
30. Tomasz Publicewicz, Artykuł Fundusze – szczególne konstrukcje, Analizy Online,
11 maja 2005
31. UCITS IV – Transforming the European investment fund industry – December 2009
update, publikacja Ernst&Young, 2009
Akty prawne: 32. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/107/EC
33. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/108/EC
34. Guidelines for Valuation of Collective Investments Schemes, wyd. Monetary
Authority of Singapore, 2003
35. Okólnik Commision de Surveillance Secteur Financiere (CSSF) 07/308
36. Ustawa Księstwa Luksemburga z dn. 30 marca 1988 Undertakings for Collective
Investments
37. Ustawa z dn. 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94 poz. 1037
z dn. 8 listopada 2000 roku)
38. Ustawa z dn. 22 marca 1991 r. Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. rok 1991, nr 35, poz. 155,
uchylony)
39. Ustawa z dn. 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych, Dz.U. z 2004 r.
nr 146 poz. 1546
40. Zalecenie Commision de Surveillance Secteur Financiere (CSSF) 2002/77
Inne zasoby: 41. Artykuł Historia funduszy inwestycyjnych w Polsce, zamieszczony w portalu
Bankier.pl
42. Artykuł Historia Giełdy Papierów Wartościowych w serwisie internetowym
www.gpw.pl
43. Kompendium wiedzy o funduszach inwestycyjnych ze strony www.gpw.pl
44. Materiały edukacyjne w portalu Bankier.pl
45. Poradnik finansowy w serwisie Money.pl
46. Portal edukacyjny http://www.investopedia.com
47. Statystyki www.gpw.pl
48. Witryna
internetowa
prowadzona
przez
Ministerstwo
Finansów
http://www.obligacjeskarbowe.pl/
49. Witryna internetowa Association of Luxembourg Fund Industry www.alfi.lu”
A oto uwagi do niniejszego spisu literatury.
12 1. Po każdym rekordzie powinna być kropka.
2. Termin bibliografia można stosować, ale można też napisać „Literatura” albo „Spis
literatury”.
3. Drugi rekord i kilka kolejnych – nie podano miejsca wydania książki.
4. Rekord piąty jest napisany inną czcionką niż pozostałe rekordy.
5. Rekord 8 i 11 i kilka innych, pomiędzy wydawcą a rokiem wydania nie ma przecinka.
6. Tytuły książek są zaznaczone kursywą i to jest dobrze, alternatywnie można stosować
cudzysłowy, byle w całej pracy stosować konsekwentnie ten sam system zaznaczania tytułów
– we wszystkich przypisach i w spisie literatury trzeba konsekwentnie albo stosować kursywę
albo cudzysłów.
7. Rekord piąty – brak wydawcy.
8. Wiele rekordów – nie pisze się „wyd.” – wiadomo że po tytule opracowania idzie nazwa
wydawcy.
9. Rekord 13 i kolejne – jeżeli dany materiał został ściągnięty z Internetu to trzeba podać
datę pobrania i podać adres strony internetowej.
10. Rekord 14, 15, 16, 20 nie piszemy „Artykuł” tylko piszemy tytuł artykułu zwykłą
czcionką (bez cudzysłowów czy kursywy) a zaznaczamy cudzysłowem lub kursywą tytuł
gazety / journala w którym ten artykuł został wydany. Często artykuły podaje się osobno niż
książki. Dla artykułów w spisie literatury podajemy numery stron i dokładny numer
gazety/journala w którym to ukazał się artykuł.
11. Cały spis literatury: dopuszczane są dwie postacie podawania nazwisk autorów. Albo
pierwsza litera imienia i kropka, potem spacja i pełne nazwisko, albo najpierw pełne
nazwisko i potem pierwsza litera imienia.
12. Rekord 22 – nie wiadomo gdzie go szukać. Można powoływać się jedynie na
opublikowane materiały, ta publikacja jest niewystarczająco opisana, nie wiadomo gdzie jej
szukać, czy jest to materiał pobrany z Internetu czy wydany na papierze. Ponownie, czcionka
jest inna od pozostałych rekordów.
13. Rekord 21 – zaznaczony kursywą jest tytuł artykułu a powinien być kursywą zaznaczony
jedynie tytuł gazety / journala. Brak numerów stron.
14. Rekord 48 – brak dokładnego adresu stron internetowych ani daty pobrania.
15. Numeracja rekordów może być ciągła, jak w tym przykładzie, może także zaczynać się
od jedynki dla każdego rodzaju źródeł.
13 4.9. Nie stawianie kropek na końcu przypisów na dole strony i nie justowanie przypisów
dolnych
Notorycznie w pracach brakuje kropek na końcach przypisów na dole strony. Nie
można tam umieścić komentarza promotora, promotor go umieszcza w głównym tekście
pracy i powoduje to z nieznanych powodów ignorowanie wezwań do stawiania na końcach
przypisów kropek. Należy także pamiętać o wyjustowaniu przypisów na dole stron.
4.10. Nie reagowanie na sugestie edytora tekstu że dane słowo może zawierać błąd
Większość Studentów do pisania prac używa standardowych komputerowych
edytorów tekstu jak np.: Ms Office albo Open Office. Większość z tych edytorów ma moduł
sprawdzania pisowni, który podkreśla wężykiem słowa które z jakichś powodów program
uważa za błędne. Należy przyjrzeć się tym zaznaczonym wyrazom czy nie zawierają
literówek, błędów ortograficznych, czy nie są (wyrazy) powtórzone dwa razy po sobie.
Niezmiernie istotne jest, aby w edytorze wyłączyć autokorektę ortograficzną. Program
komputerowy nie robi tej korekty zawsze dobrze, dlatego należy pozwolić programowi
podkreślać słowa w opinii programu błędne ale to Autor musi sam, powoli i z
zastanowieniem ocenić czy faktycznie w danym słowie jest błąd czy go nie ma.
Oto jak ustawić odpowiednie opcje Autokorekty (na podstawie menu pomocy
programu Ms Word 2007, w innych programach proszę zapoznać się z ich menu pomocy).
„ Kliknij przycisk pakietu Microsoft Office, a następnie kliknij polecenie Opcje programu
Word. Kliknij opcję Sprawdzanie. Kliknij przycisk Opcje autokorekty. Na karcie Autokorekta
zaznacz pole wyboru Automatycznie użyj sugestii z modułu sprawdzania pisowni 1 .”
1
Menu Pomoc programu Ms Word 2007.
14 Rysunek 4.8. Opcje autokorekty programu Ms Word 2007 Źródło: opracowanie własne.
4.11. Pozostawianie dodatkowych odstępów pomiędzy wierszami tekstu
Bardzo często zdarza się, że pomimo uwag promotora Studenci zostawiają za szerokie
odstępy pomiędzy wierszami. Odstęp dodatkowego jednego wiersza („enter” aby stworzyć
pusty wiersz) daje się przed i po tytule podrozdziału, aby oddzielić obiekt graficzny. W
pozostałych przypadkach (poza nielicznymi wyjątkami) nie daje się pustych wierszy ani
większych odstępów niż przyjęte półtora wiersza.
15