Przydatność komputera w pracy z dzieckiem

Elżbieta Huber
Szkoła Podstawowa
Przeźmierowo
Przydatność komputera w pracy z dzieckiem
Nie ulega wątpliwości, iż dobre edukacyjne programy komputerowe są bardzo
przydatne w terapii pedagogicznej. Stanowią one uatrakcyjnienie zajęć. Wprowadzają do
podstaw nauki czytania i pisania, ćwiczą orientację przestrzenną, analizę wzrokową i
słuchową, zapamiętywanie kolejności wydarzeń, koordynację wzrokowo- ruchową i integrację
sensomotoryczną. Niektóre z nich składają się z dużej liczby różnorodnych ćwiczeń.
Posiadają algorytm nadzorujący ćwiczącego. Dobór ćwiczeń uwzględnia możliwości dziecka.
Ćwiczenia nie mogą być zbyt trudne ani zbyt łatwe.
W chwili obecnej na rynku znajduje się szeroka oferta programów edukacyjnych.
Można wybierać wśród gier dydaktycznych, układanek, puzzli, kolorowanek, książeczek
multimedialnych.
Dostępne w Internecie wersje on-line, liczne encyklopedie, słowniki, leksykony mogą
uprościć dostęp do informacji. Małe dziecko nie jest w stanie sprawnie poruszać się po sieci i
odróżniać strony wartościowe od internetowych śmieci. Musimy mu zatem w tym pomóc i
pokierować jego poszukiwaniami. Gry komputerowe, dobrze dobrane, wyrabiają refleks oraz
wymagają wysiłku umysłowego (np. strategiczne). Prawidłowy dobór gier edukacyjnych może
dziecku ułatwić zdobywanie wiedzy i kształtowanie takich umiejętności jak: logiczne
myślenie, kojarzenie faktów, cierpliwość, szybkie i celne podejmowanie decyzji. Komputer
rozwija spostrzegawczość, zręczność, sprawność manualną oraz podzielność uwagi.
Są też, niestety, które demoralizują i deprawują umysł młodego człowieka. Jeżeli
dziecko zbyt dużo czasu spędza przed komputerem, może uzależnić się i zacząć żyć
rzeczywistości wirtualną. Dzieci, korzystające zwłaszcza z Internetu, mogą łatwiej napotkać
treści, z którymi w tym wieku nie powinny się jeszcze zetknąć. Są bardziej narażone na
manipulacje. Zachwycanie się przez dzieci nieodpowiednimi dla nich grami, które
sprowadzają się często do zabijania, strzelania, brutalnego bicia i bezmyślnego niszczenia,
wyzwala agresję i zachowania destrukcyjne. Poza tym spędzanie długiego czasu przed
monitorem pogłębia wadę postawy, zmęczenie oczu, problemy z myśleniem i koncentracją,
wyobcowanie z rzeczywistego świata, zaburzenia więzi uczuciowych z najbliższymi.
Komputerowy świat stwarza iluzję, namiastkę prawdziwego życia. Ważne jest zatem, żeby
dzieci korzystały z tego dobrodziejstwa, jakim jest komputer, we właściwy sposób i pod
nadzorem dorosłych. Zbyt wczesne i niekontrolowane korzystanie z komputera może nieść ze
sobą jeszcze wiele innych zagrożeń. Komputer nie powinien zastępować dziecku zabawy z
rówieśnikami, wzajemnych kontaktów w gronie najbliższych, a w szczególności nie może
stać się podstawową formą spędzania wolnego czasu. Warto pokazywać dziecku piękno
pozakomputerowego świata. Właściwa atmosfera rodzinna, dobry kontakt uczuciowy,
rozmowa, wspólne rozrywki i zabawy z dzieckiem mogą sprawić, że nie będzie uciekało w
samotność wirtualnej rzeczywistości. Komputery zagościły na stałe w naszych domach,
stanowią nieodłączny element środowiska, w którym dzieci się rozwijają i dorastają. Znane są
zalety programów wykorzystywanych w nauce języków obcych czy podstawowych
przedmiotów szkolnych. Coraz większą popularność zyskują również programy
wspomagające korygowanie niektórych zaburzeń u dzieci dyslektycznych. Komputery są
cierpliwe i nigdy się nie męczą wielokrotnym powtarzanie i sprawdzaniem. Sukcesy
odnoszone w grach wzmacniają poczucie własnej wartości. Komputer w szkole jest cennym
środkiem dydaktycznym, pozwalającym skutecznie rozwijać aktywność intelektualną ucznia
we wszystkich etapach kształcenia. Jego stosowanie służy podstawowemu calowi nauczania,
którym jest przygotowanie do życia i działania w nowoczesnym społeczeństwie.
Niewątpliwie godnym polecenia do pracy z dzieckiem z dysleksją, jest program
„DYSLEKTYK 2”. Ćwiczenia w nim zawarte wspomagają rozwój analizatora wzrokowego i
słuchowego. Inne ćwiczenia sprawdzają wiedze ortograficzną i uczą zasad. Program zawiera
wbudowanego nadzorcę zapamiętującego wyniki dziecka i dobierającego, na podstawie tych
wyników, kolejne ćwiczenia. Zawiera słownik problemów ortograficznych, który może być
dowolnie modyfikowany i indywidualnie dopasowany do potrzeb korzystającego z niego
dziecka. „SPOSÓB NA DYSLEKSJĘ” zawiera ćwiczenia rozwijające umiejętności
językowe- łączenie głosek i sylab w wyrazach, analizę i syntezę słyszanych wyrazów i sylab,
oraz ich sprawne rozpoznawanie w mowie i piśmie. Inne programy, które warto polecić to:
„MOJE PIERWSZE ABC”, „MOJE PIERWSZE ZABAWY MATEMATYCZNE”,
„LITERKI- CYFERKI”, „MAŁA ORTOGRAFIA”, „KLIK UCZY CZYTAĆ”, „ABC Z
REKSIEM”, „KOZIOŁEK MATOŁEK IDZIE DO SZKOŁY”, „BOLEK I LOLEKZAGUBIONA KSIĘGA ORTOGRAFII”, „SAM CZYTAM- JĘZYK POLSKI DLA
DZIECI”, „DYKTANDO W PRAKTYCE”, „MATEMATYCZNE PRZYGODY”, „JĘZYK
POLSKI KLASA I, II, III- SOFTUŚ”, „MIĘDZY NAMI LITERKAMI”, „ORTOGRAFIAZASADY I ĆWICZENIA DLA KLAS STARSZYCH”, „IDĘ DO SZKOŁY”.
W Internecie można znaleźć wiele stron przeznaczonych dla dzieci w wieku 3-12 lat.
Portale utworzone z myślą o najmłodszych to m.in.:
 http://www.zabawy.pl
 http://www.dzieci.pl
 http://wesolemiasteczko.interia.pl
 http://www.alik.pl
 http://www.dolinka.szkola.pl
 http://www.junior.reporter.pl
 http://www.zabawy.atyda.pl









Dla nauczycieli i rodziców ciekawe strony to:
http://www.profesor.pl
http://www.eduseek.pl
http://www.eduforum.pl
http://www.edukacja.pl
http://www2.gazeta.pl/edukacja
http://www.edukacja.media.pl
http://www.edukacja.torun.pl/nauczania/indexik
http://www.men.pl
http://www.republika.pl/iczapka/
Literatura
1. M. Bogdanowicz. O dysleksji czyli....Linea, Lublin 1994 s.118
2. E. Kowalczyk., R. Siciarz, L. Kłodziński, Autorski Program nauczania informatyki dla
szkól podstawowych w klasach 1-6, Juka, Warszawa 1999 s.5
3. Ministerstwo Edukacja Narodowej, O dysleksji czyli specyficznych trudnościach w
nauce, "Biblioteczka Reformy", Warszawa 1999 s.16
4. B. Siemieniecki (red.), Komputer w diagnostyce i terapii pedagogicznej, wydawnictwo
Adam Marszałek, Toruń 1996
5. A. Skrzypek, M. Modzelewski, A. Tokarski, Uwagi wynikające z praktyki stosowania
programów komputerowych w terapii dzieci mających trudności w nauce czytania,
"Scholasticus", 1995, nr2
6. Z. Kacprzak, System informatyczny wspomagający terapię dzieci dyslektycznych