Olga Mokrzycka-Grospierre (1976) - scenografka i

Olga Mokrzycka-Grospierre (1976) - scenografka i malarka. Ukończyła Akademię
Sztuk Pięknych w Warszawie w 2003 r.
Tworzy scenografie, instalacje site-specific oraz obrazy na płótnie i przestrzenne
prace w betonie. Zarówno prace malarskie jak i realizacje scenograficzne powstają
przy użyciu podobnych, bardzo “technicznych” materiałów. Często powstają poprzez
eksperyment technologiczny, przy użyciu substancji używanych w budownictwie czy
w gospodarstwie domowym: farb do tkanin, lakieru do drewna, bejcy, betonu, żywicy
epoksydowej, preparatów do impregnacji metalu czy konstrukcji znalezionych na
złomie. Cechuje je ograniczona do 3 barw kolorystyka, oszczędność formy,
przenikające się pod kątem prostym płaszczyzny.. Eksponowane są w nietypowych
dla nich przestrzeniach i odwołują się do wspólnej estetyki opuszczonych hal
przemysłowych, przychodni , sanatoriów, stołówek.
Do ostatnich wystaw należą:
Young Poland. Afterimages of Reality (wystawa grupowa), Ludwig Museum,
Budapest 2016 ; Wiedererkennen, Hole of Fame, Dresden 2016 ; Czysta Formalność
(wystawa grupowa), 2015, Galeria Labirynt, Lublin ; Szkiełko w Oku, BWA
Warszawa, z Nicolasem Grospierre, 2014 ; Miejsce kąta prostego, Fundacja Polskiej
Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, 2013
Nicolas Grospierre (ur. 1975) jest fotografem architektury, a także artystą
posługujący się fotografią jako narzędzie twórcze. Urodził się w Genewie. Dorastał
we Francji; w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował
nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się w
swojej pracy na projektach dokumentalnych, z drugiej strony interesuje go również
problematyka konceptualna.
Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei
wiązanych z modernistyczną architekturą, teraz gdy towarzyszące jej utopie straciły
na sile i znaczeniu. Z drugiej strony w swoich konceptualnych pracach buduje
sytuację gry prowadzonej z widzem do której jest on wciągany z pomocą
atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji.
Do ostatnich wystaw należą: 2009 : The Self Fulfilling Image, Cueto Projects, NY,
Kunstkamera, CSW, Warszawa; 2010: Szklana Pułapka, Galeria Raster, Warszawa,
T A T T A R R A T T A T, Signum Foundation, Wenecja ; One Thousand Doors, No
Exit, Graham Foundation, Chicago, Paper Planes, Arup, Londyn, Cuentos del
Modernismo, PhotoEspana, Instytut Polski w Madrycie; 2011: Bank, BWA
Warszawa; 2012: Miasto które nie istnieje, Bunkier Sztuki; 2013; Owalne Gabinety,
Państwowa Galeria Sztuki; 2014: Typologies, Galeria Alarcon Criado, Sziełko w oku
(z Olgą Mokrzycką-Grospierre), BWA Warszawa; 2016: Modern Forms,
Architectural Association, London
Nagrodzony Złotym Lwem na 11 Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku
(razem z Kobasem Laksą), za wystawę Polskiego Pawilonu Hotel Polonia. Budynki
Życie po życiu.
Laureat Paszportu Polityki w 2012 r.
Olga Mokrzycka-Grospierre i Nicolas Grospierre tworzą duet artystyczny
realizujący wspólnie instalacje site-specific i scenografie.
Ich wspólne realizacje przestrzenne to m.in:
Scenografie:
- Piotruś Pan w reż. Łukasza Kosa, Nowy Teatr, Warszawa, 2016
- Nancy_Wywiad, reż Claude Bardouil, Nowy Teatr, Warszawa 2012
- Sala historyczna Zamku Ujazdowskiego, CSW, Warszawa, 2012
Wystawy:
- Szkiełko w Oku, BWA Warszawa, 2014
- Po drugiej stronie lustra, instalacja site-pecific, Festiwal Art Loop, Sopot, 2013
- Mauzoleum, instalacja site-pecific, we współpracy z galerią Raster, 2007.