Klasa - ZSO 14

WYPEŁNIA UCZEŃ
Imię: ....................................
Nazwisko: ............................
Klasa: ...................................
Liczba punktów do uzyskania: 37
TEST Z JĘZYKA POLSKIEGO
NA ZAKOŃCZENIE
KLASY PIERWSZEJ GIMNAZJUM
ZWIERZĘTA W KULTURZE
Informacje dla ucznia
1. Czytaj uważnie wszystkie teksty i polecenia.
2. W zadaniach od 1. do 20. znajdują się cztery odpowiedzi: A, B, C, D. Wybierz
tylko jedną z nich i zamaluj kratkę z odpowiadającą jej literą w karcie
odpowiedzi.
3. Jeżeli się pomylisz, błędne zaznaczenie otocz kółkiem i zaznacz właściwą
odpowiedź.
4. Rozwiązania zadao od 21. do 23. zapisz czytelnie i starannie w wyznaczonych
miejscach. Pomyłki przekreślaj.
5. Przy każdym poleceniu podano liczbę punktów, jaką można uzyskad za
właściwą odpowiedź.
Powodzenia!
Tekst I
Lis jest przebiegły, kot to indywidualista, a lepszego przyjaciela od psa nie znajdziesz nawet ze
świecą. Wpływ zwierząt na rozwój kultury jest nie do przecenienia. Czy zdajemy sobie z tego
sprawę? Czy szanujemy zwierzęta tak, jak na to zasługują? *…+
Z obecnością zwierząt w kulturze stykamy się od wczesnego dzieciostwa. *...+ Zwierzęta są
głównymi bohaterami *...+ bajek, wierszyków, piosenek czy kreskówek. To właśnie na postaciach
zwierząt uczymy się o ludzkich przypadłościach, wadach i cnotach. Na przykładzie zwierząt
autorzy wszystkich kultur opowiadają swym czytelnikom o świecie, ludzkich historiach
i namiętnościach. *...+ Wielcy twórcy literatury *...+ inspirowali się fantastycznymi istotami *...+.
Tę tradycję przejęła następnie kultura masowa, tworząc takie postaci, jak Myszka Miki, 101
dalmatyoczyków *...+ czy całą plejadę1 animowanych postaci disnejowskich, bez których mało
kto wyobraża dziś sobie wychowywanie dzieci. Zwierzęcy bohaterowie twórczości skierowanej
do masowego odbiorcy mają kreowad wzory do naśladowania, śmieszyd oraz wzruszad.
Tradycja wykorzystywania zwierząt w sztuce ma jednak dużo starsze korzenie. Już Ezop 2 w VI w.
p.n.e. stworzył wzór bajki zwierzęcej *…+. *...+ pod postaciami zwierząt przedstawiał przykłady do
naśladowania lub unikania. *...+ w kulturze starożytnych Greków oraz Egipcjan postaci zwierząt
oraz zwierzęcych hybryd3, takich jak np. sfinks czy centaur, grały ogromną rolę w rozwoju
mitologii. W świętych księgach postaci węża, owieczki czy też świni nabierają rangi 4 symboli,
które później przeniknęły przez sztukę do kultury europejskiej. Obrazy baranka *...+ można
spotkad w dziełach sakralnych zdobiących większośd świątyo chrześcijaoskich.
We wczesnośredniowiecznej Europie zwierzęta, skategoryzowane5 według przypisywanych im
indywidualnych cech, takich jak spryt, lenistwo czy głupota, również służyły do nauki
chrześcijaoskiej moralności. Wiek oświecenia przyniósł satyrę, *...+ pod postacią zwierząt
przedstawiano i wyśmiewano ludzkie przywary, fobie czy też krytykowano społeczeostwo. Epoka
romantyzmu zaś przyniosła zachwyt nad dziką przyrodą, a z nim uwielbienie dla nieokiełznanej
fauny i flory. *…+
Zwierzęta, nierzadko przedstawiane jako ofiary cywilizacji, ludzkiego okrucieostwa czy
bezmyślności, powoli zyskują sobie miejsce w debacie publicznej, co ułatwia pracę nam,
wolontariuszom, zaangażowanym w walkę o ich prawa i poprawę warunków bytu. *…+
Postaci zwierząt utrwalone w dziedzictwie kulturowym *...+ to trwały dowód na to, jak nasi *...+
bracia mniejsi od wieków inspirowali *...+ największych twórców ludzkości. Pamiętajmy o tym.
E. Kowalczyk „Zwierzęta w kulturze” (fragment),
http://www.repka.pl/Czytelnia/Zwierzeta/Zwierzeta-w-kulturze.aspx
1 Plejada – tu: grupa postaci mających wspólne cechy.
2 Ezop – grecki bajkopisarz, postad na wpół legendarna.
3 Hybryda – tu: mitologiczna postad przedstawiana jako skrzyżowania człowieka i zwierzęcia.
4 Ranga – tu: znaczenie.
5 Kategoryzowad – dzielid na kategorie, ujmowad w rodzaje, klasy.
Zadanie 1. (0–1)
Indywidualista charakteryzuje się
A. wesołym usposobieniem.
B. łatwością nawiązywania kontaktów.
C. poczuciem niezależności.
D. siłą fizyczną.
Zadanie 2. (0–1)
We fragmencie: postaci zwierząt utrwalone w dziedzictwie kulturowym występuje imiesłów
A. przymiotnikowy bierny.
B. przymiotnikowy czynny.
C. przysłówkowy uprzedni.
D. przysłówkowy współczesny.
Zadanie 3. (0–1)
Wpływ zwierząt na kulturę człowieka widoczny jest w
A. obecności postaci zwierzęcych m.in. w liryce i prozie.
B. rozpowszechnieniu nauki o zachowaniach zwierząt.
C. posługiwaniu się przysłowiami o zwierzętach.
D. umieszczaniu zdjęd psów i kotów w kalendarzach.
Zadanie 4. (0–1)
Polskich bohaterów zwierzęcych kultury masowej umieszczono w szeregu:
A. Koziołek Matołek, Myszka Miki, Szarik.
B. Szarik, Reksio, Miś Uszatek.
C. Kot Filemon, Tom i Jerry, Reksio.
D. Reksio, Goofy, Szarik.
Zadanie 5. (0–1)
Twórcą pierwszych bajek zwierzęcych był
A. Homer.
B. Jan Kochanowski.
C. Ezop.
D. Jan Twardowski.
Zadanie 6. (0–1)
Przywołanie postaci pisarza z VI w. p.n.e. ma na celu wskazanie kontekstu
A. historycznego.
B. politycznego.
C. malarskiego.
D. biograficznego.
Zadanie 7. (0–1)
Mitologiczny sfinks ukazywany jest jako
A. kobieta z wężami zamiast włosów.
B. stwór o kształcie pół mężczyzny, pół kota.
C. koo z głową i torsem mężczyzny.
D. potwór o głowie kobiety i uskrzydlonym ciele lwa.
Zadanie 8. (0–1)
Obraz baranka jest właściwy dla kultury
A. chrześcijaoskiej.
B. egipskiej.
C. greckiej.
D. chioskiej.
Zadanie 9. (0–1)
W Europie wczesnych wieków średnich wykorzystywano symbole zwierząt do
A. tworzenia wizerunków naskalnych.
B. szerzenia nauki o moralności chrześcijaoskiej.
C. zdobienia strojów.
D. wyolbrzymiania zachowao ludzkich.
Zadanie 10. (0–1)
Wyjaśnienie znaczenia słowa wolontariusz znajduje się w słowniku
A. mitów i symboli.
B. frazeologicznym.
C. ortograficznym.
D. wyrazów obcych.
Tekst II
Ktoś z rozmawiających twierdził, że kierunki i hasła w sztuce, które pozornie są już przestarzałe
i zapomniane, zjawiają się znów, jak powracająca fala. Ale ktoś inny twierdził z uporem, że na
przykład takie hasło, jak „sztuka dla sztuki”, już nigdy nie wróci.
Uciszono się, bowiem Profesor Tutka zaczął opowiadad:
– Byłem wówczas w Brazylii i znalazłem się tam na skraju dziewiczego 1 lasu. W pewnej chwili
posłyszałem, jak ktoś powiedział: „szczenię szczeka w szczawiu”. Czy mnie słuch myli? Znów
słyszę: „szczenię szczeka w szczawiu”. *...+
Opowiadanie przerwał sędzia.
– Proszę pana *...+. *...+ nie wszystko, o czym mówimy, ma posiadad myśl głębszą. Ale musi byd
w tym jaki taki sens. A pan nam tu opowiada... Dlaczego w szczawiu, pytam, dlaczego –
w szczawiu?!
– Panie sędzio. Gdyby wobec pana kobieta Polka powiedziała: „szczenię szczeka w szczawiu”,
mógłby pan słusznie wysunąd zarzut, że w tym nie ma myśli głębszej. Ale: gdyby to powiedziała
cudzoziemka, toby pana przede wszystkim zastanowiło to, że może ona wymówid tak trudne
słowa.
– Ano to mów pan od razu, że to była cudzoziemka.
– Tak. Papuga.
– Papuga?
– Papuga. Zacząłem się zastanawiad, skąd papuga na skraju dziewiczego lasu mówi po polsku.
Zacząłem myśled jak detektyw. *...+ Zastanowiłem się i wywnioskowałem, że tu musi mieszkad
jakiś Polak, który nauczył mówid papugę po polsku. I nie jest to Polak zwykły. Bo, że zdolny,
a nawet utalentowany, to – nie ma w tym nic nadzwyczajnego: Polacy są zdolni i utalentowani;
ale był to przy tym Polak – cierpliwy. Zacząłem się zastanawiad, jaki cel miał ten Polak *...+. Bo
tego, czego dokonał, nie można nawet nazwad „szerzeniem kultury polskiej za granicą”. *...+
A więc człowiek ten wkładał w tę naukę trud, silną wolę, upór – Test z języka polskiego na
zakończenie klasy pierwszej gimnazjum Test diagnozujący – www.nowaera.pl 5
i niewątpliwie poważną pracę. Dlaczego to robił? Widocznie hołdował2 on hasłu: ,,sztuka dla
sztuki”.
Słuchacze Profesora Tutki orzekli, iż jest to przykład doskonały: ten Polak *...+ nie zrobił nic, jak to
inteligentnie zauważono, ani dla kraju, ani dla Brazylii. A więc hasło „sztuka dla sztuki”, któremu
hołdował, jako bezużyteczne – już nie powinno powrócid.
J. Szaniawski „Profesor Tutka” (fragment)
1 Dziewiczy – tu: nietknięty ręką ludzką, pierwotny, dziki.
2 Hołdowad – byd zwolennikiem czegoś.
Zadanie 11. (0–1)
Wyraz ktoś użyty w pierwszym wersie tekstu jest
A. przyimkiem.
B. spójnikiem.
C. zaimkiem.
D. przysłówkiem.
Zadanie 12. (0–1)
Cudzoziemka, o której wspomina bohater, to
A. papuga.
B. Brazylijka.
C. Polka.
D. kobieta.
Zadanie 13. (0–1)
Rozmowę co najmniej dwóch osób nazywamy
A. pogawędką.
B. rozprawą.
C. dialogiem.
D. wymianą myśli.
Zadanie 14. (0–1)
Sędzia z Tekstu II wypowiada się językiem
A. literackim.
B. potocznym.
C. artystycznym.
D. oficjalnym.
Zadanie 15. (0–1)
Polak, który nauczył ptaka mówid, odznaczał się
A. stanowczością.
B. sprytem.
C. łagodnością.
D. cierpliwością.
Zadanie 16. (0–1)
W zdaniu szczenię szczeka w szczawiu zastosowano
A. komizm sytuacyjny.
B. zarówno komizm sytuacyjny, jak i ironię.
C. komizm słowny.
D. ironię.
Zadanie 17. (0–1)
Rzeczownik sędzia
A. jest nieodmienny w liczbie mnogiej.
B. ma odmianę mieszaną.
C. występuję w dwóch rodzajach gramatycznych.
D. nie odmienia się.
Zadanie 18. (0–1)
Wyraz uciszono się jest czasownikiem w
A. formie nieosobowej.
B. czasie przyszłym.
C. trybie rozkazującym.
D. stronie biernej.
Zadanie 19. (0–1)
Myślenie typowe dla detektywa polega na
A. rozpamiętywaniu i roztrząsaniu.
B. wyłącznie wnioskowaniu.
C. analizowaniu kryminałów.
D. zastanowieniu się i wnioskowaniu.
Zadanie 20. (0–1)
W Tekście II występuje narracja
A. pierwszoosobowa.
B. pamiętnikarska.
C. trzecioosobowa.
D. pierwszoosobowa i trzecioosobowa.
Tekst III
Mrówko co nie urosłaś w czasie wieków
dmo od lampy do lampy
na przełaj i najprościej
świetliku mrugający nieznany i nieobcy
koniku polny
ważko nieważka
wesoło obojętna biedronko nad którą zamyśliłby się
nawet papież z policzkiem na ręku
człapię po świecie jak ciężki słoo
tak duży że nic nie rozumiem
myślę jak uklęknąd
i nie zadrzed nosa do góry
a życie nasze jednakowo
niespokojne i malutkie
J. Twardowski „Mrówko ważko biedronko”
Zadanie 21. (0–2)
Wymieo wszystkich adresatów wiersza.
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
Zadanie 22. (0–1)
Jakiego środka stylistycznego autor użył kilka razy w pierwszej strofie utworu?
...................................................................................................................................................
Zadanie 23. (0–14)
Napisz opowiadanie, w którym ukażesz przyjaźo człowieka i zwierzęcia. Nadaj tekstowi tytuł.
Pamiętaj, że Twoja praca nie powinna byd krótsza niż połowa wyznaczonego miejsca.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………….............
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Karta odpowiedzi
Nr
Odpowiedzi
zad.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
WYPEŁNIA UCZEŃ
Imię: ....................................
Nazwisko: ............................
Klasa: ...................................
Liczba punktów do uzyskania: 36
TEST Z JĘZYKA POLSKIEGO
NA ZAKOŃCZENIE
KLASY PIERWSZEJ GIMNAZJUM
CZAR MIŁOŚCI
Informacje dla ucznia
1. Czytaj uważnie wszystkie teksty i polecenia.
2. W zadaniach od 1. do 20. znajdują się cztery odpowiedzi: A, B, C, D. Wybierz
tylko jedną z nich i zamaluj kratkę z odpowiadającą jej literą w karcie
odpowiedzi.
3. Jeżeli się pomylisz, błędne zaznaczenie otocz kółkiem i zaznacz właściwą
odpowiedź.
4. Rozwiązania zadao 21. I 22. zapisz czytelnie i starannie w wyznaczonych
miejscach. Pomyłki przekreślaj.
5. Przy każdym poleceniu podano liczbę punktów, jaką można uzyskad za
właściwą odpowiedź.
Powodzenia!
Tekst I
Z zazdrością nie ma żartów. Może rozniecid furię, doprowadzid do szału, a nawet przerodzid się
w śmiercionośną agresję. Czyż jednak można sobie wyobrazid miłośd bez odrobiny zazdrości?
Czyż nie jest zazdrośd tym elementem, który niekiedy podtrzymuje kruche i nadwątlone przez
upływ czasu uczucie, ochraniając je przed ostateczną nudą i spowszednieniem?
W tak delikatnej materii jak uczucia warto uzgodnid znaczenie i sens używanych słów. Zazdrośd
określid niełatwo. Należy do uczud „negatywnych”, a więc nielubianych, i to zarówno przez tych,
co ją w sobie wyhodują, jak i tych, do których się odnosi. Mimo to są osoby, które niczym
nałogowcy nie są w stanie wyzwolid się z przymusu zazdrości. W zazdrości kryje się osobliwy
paradoks: podsyca ona często miłosny żar, a jednocześnie może go w koocu całkowicie zagasid.
Nasuwa się tu przykład Szekspirowskiego Otella, który uwielbiał, acz wątpił, podejrzewał, acz
kochał do szaleostwa, a w koocu *...+ doprowadził się do morderczego obłędu. *…+
Na szczęście zdarza się również zazdrośd granicząca z przekomarzaniem się i flirtem. O tej
zazdrości zarówno kobiety, jak i mężczyźni myślą podobnie: kto nie jest chod trochę zazdrosny,
ten nie kocha. [...]
Interesują się zazdrością także psycholodzy. W 1893 roku amerykaoski uczony *...+ poprosił
kilkaset zakochanych par o wypełnienie ankiety na temat zazdrości. Po siedmiu latach odnalazł
swych respondentów1 i przyjrzał się ich losom. Okazało się, że pary, w których *...+ jeden
z partnerów był zazdrosny, w siedemdziesięciu pięciu procentach nadal trwały w tym samym
związku (i na ogół były z tego zadowolone). Pary zaś o obustronnie niskim wskaźniku zazdrości
dawno się rozstały (prawdopodobnie w przekonaniu, że nie było między nimi prawdziwej
miłości). Na tej podstawie *...+ *uczony – dopisek Redakcji+ wysuwa wniosek, iż odrobina
zazdrości stanowi pożądany i korzystny składnik długotrwałej miłości.
E. Woydyłło „Buty szczęścia” (fragment)
1 Respondent – osoba odpowiadająca na pytania zawarte w ankiecie lub zadawane podczas wywiadu.
Zadanie 1. (0–1)
Zdaniem autorki Tekstu I uczucia miłości i zazdrości
A. należą do rzadko spotykanych.
B. są sobie obce.
C. nie zmieniają się.
D. ściśle się ze sobą wiążą.
Zadanie 2. (0–1)
Dzięki zazdrości można
A. rozwiązad niemal wszystkie problemy.
B. wyciszyd się i zrelaksowad.
C. na nowo rozpalid dawną miłośd.
D. szybko pozbyd się złości.
Zadanie 3. (0–1)
Synonimem słowa furia jest wyraz
A. błogośd.
B. wściekłośd.
C. nieufnośd.
D. wrogośd.
Zadanie 4. (0–1)
Kruche i nadwątlone uczucie to miłośd, która
A. żartuje.
B. przemija.
C. niszczy.
D. flirtuje.
Zadanie 5. (0–1)
Zazdrośd została najtrafniej opisana w stwierdzeniu:
A. należy do uczud negatywnych, czyli nielubianych.
B. sprzyja powstawaniu różnych nałogów.
C. buduje pozytywne relacje między ludźmi.
D. odgrywa dominującą rolę w życiu człowieka.
Zadanie 6. (0–1)
William Szekspir, do którego twórczości nawiązuje autorka tekstu, był
A. komikiem.
B. dramatopisarzem.
C. gawędziarzem.
D. scenografem.
Zadanie 7. (0–1)
Które słowa odnoszą się do postępowania i uczud Otella?
A. Z zazdrością nie ma żartów.
B. Miłośd wszystko wybacza.
C. Uczucie przynosi znudzenie.
D. Gniew jest okrucieostwem.
Zadanie 8. (0–1)
Z zamieszczonego fragmentu można się dowiedzied, że kto kocha, ten również
A. zazdrości.
B. rozpacza.
C. żałuje.
D. wątpi.
Zadanie 9. (0–1)
Osoby odpowiadające na pytania zawarte w ankiecie to
A. petenci.
B. klienci.
C. respondenci.
D. absolwenci.
Zadanie 10. (0–1)
Badanie amerykaoskiego uczonego z 1893 r. dowiodło, że zazdrośd
A. nie ma wpływu na relacje partnerskie.
B. umacnia związek.
C. skłania do rozstao.
D. inspiruje artystów.
Tekst II
Nad Kapuletich i Montekich domem
Spłukane deszczem, poruszone gromem,
Łagodne oko błękitu –
To Norwid1, który, jak tylu innych, poddał się poetyckiemu nastrojowi Werony, kiedyś, przed laty
*...+, uległ presji nieistniejących przecież dowodów, tworząc piękny wiersz poświęcony
bohaterom Szekspirowskiej tragedii. *...+ Pewnie błądził po Weronie wielki Cyprian nie tyle
w celu spotkania materialnych śladów słynnego romansu, ile wywołania w sobie poetyckiego
nastroju [...]. [...]
Do wyimaginowanego domu Julietty Capulleti kierują się wszyscy turyści odwiedzający Weronę.
[...] Przy kamiennej uliczce Apello pod numerem 27 wyobraźnia mieszkaoców Werony
umiejscowiła dom Julii i słynny balkon, którego tak naprawdę u Szekspira wcale nie ma.
Bohaterka tragedii przemawia z okna… A ów balkon to pomysł kolejnych inscenizatorów. *...+ Do
domu Capulletich wchodzi się przez długą, ciemną bramę. Całe jej wnętrze, ściany, podłogi,
a nawet sufit pokryte są kolorowymi serduszkami i napisami, które dowodzą, że autorzy przybyli
z całego świata.
*...+ Przywołujemy słowa ojca Romea, który w zakooczeniu tragedii, świadom zła wyrządzonego
zmarłym, składa przyrzeczenie:
Lecz ja dam ci więcej
Bowiem jej posąg wzniosę w szczerym złocie,
By przed oczyma Werony potomnej
Lśnił posąg Julii, wiernej i niezłomnej.
*...+ Nie ma przy niej Romea. Stoi sama. Z brązu, nie ze złota. Ma smukłą figurkę nastolatki i tę
kruchośd świadczącą o braku doświadczenia. Tak stojąc w słoocu i deszczu, przypomina kolejnym
pokoleniom o tragedii ludzkiego losu, a może przypadku… Wciąż jest sama. W ciasnym
dziedziocu usadowił się sklepik z pamiątkami, w którym można kupid kiczowate konterfekty2
obojga Szekspirowskich bohaterów, ich figurki i dom Julii w szklanej kuli. *…+
Wiele scen z udziałem Romea toczy się na ulicach i placach Werony. Może to byd każdy placyk
i każda urokliwa uliczka czy zaułek. Przecież i tak wszystko wymyślił William Szekspir. Kiedy pisał
„tragedię Romea i Julii”, miał lat trzydzieści i według kryteriów epoki czas
młodości był już poza nim. A on sam, czy zazdrościł bohaterom tych namiętności, które były ich
udziałem? Może tak, bo przecież tak jednoznacznie zaangażował się po ich stronie. *…+
Nieśmiertelna Szekspirowska magia sprawia, że wędrówka po dzisiejszej Weronie wzmacnia
i uszlachetnia. Taki niezwykły smak minionego pozwala lepiej zrozumied nasze dziś. Cóż byśmy
w życiu wiedzieli bez Szekspira? Cóż o miłości bez tragedii Romea i Julii, kochanków przeklętych
przez gwiazdy?...
W. Czaplioska „Magiczne miejsca literackiej Europy” (fragment)
1 Norwid – Cyprian Kamil Norwid, poeta polski żyjący w latach 1821–1883.
2 Konterfekt – dawniej: portret, wizerunek.
Zadanie 11. (0–1)
Norwid wędrował po Weronie, aby
A. odnaleźd rękopis Szekspira.
B. napisad przewodnik po mieście.
C. wywoład w sobie poetycki nastrój.
D. spotkad Julię.
Zadanie 12. (0–1)
Dom Julii Capulleti zawdzięcza swoje umiejscowienie w Weronie
A. historykom.
B. wyobraźni mieszkaoców miasta.
C. wierszom Norwida.
D. turystom.
Zadanie 13. (0–1)
Słynny balkon, pod którym Romeo wyznawał Julii miłośd, okazał się
A. zabytkowym elementem architektonicznym.
B. pomysłem inscenizatorów.
C. pozostałością średniowiecznego zamku.
D. dziełem rzemieślnika.
Zadanie 14. (0–1)
Wnętrze bramy prowadzącej do domu Julii pokryte jest
A. barwnymi wstążkami.
B. kolorowymi serduszkami.
C. szarymi płytami.
D. ceramiczną mozaiką.
Zadanie 15. (0–1)
Romeo i Julia to ofiary
A. egoizmu rodzeostwa.
B. zazdrości ciotek.
C. zawiści matek.
D. kłótni rodzinnych.
Zadanie 16. (0–1)
Co w posągu Julii wskazuje na brak doświadczenia postaci uwiecznionej przez artystę?
A. Kruchośd dziewczyny.
B. Mglistośd oczu.
C. Zwiewnośd sukni.
D. Zaduma na twarzy.
Zadanie 17. (0–1)
W sklepiku na dziedziocu można kupid
A. urocze podobizny młodej Julii.
B. nudne informatory na temat historii kochanków.
C. wyłącznie przewodniki po Weronie.
D. kiczowate portrety Szekspirowskich bohaterów.
Zadanie 18. (0–1)
W pamiątkowej szklanej kuli zamknięto
A. portret Norwida.
B. rękopis dzieła Szekspira.
C. figurki postaci i kopię domu rodziny Capulleti.
D. miniaturowe zabytki Werony.
Zadanie 19. (0–1)
Wiele scen tragedii z udziałem Romea toczy się
A. w sieni pałacowej.
B. poza Weroną.
C. w piwnicznej izbie.
D. na ulicach i placach miasta.
Zadanie 20. (0–1)
William Szekspir napisał sztukę teatralną o historii Romea i Julii w wieku
A. 20 lat.
B. 30 lat.
C. 40 lat.
D. 50 lat.
Tekst III
– Nie ma rzeczy doskonałych – westchnął lis i zaraz powrócił do swej myśli: – Życie jest
jednostajne. Ja poluję na kury, ludzie polują na mnie. Wszystkie kury są do siebie podobne
i wszyscy ludzie są do siebie podobni. To mnie trochę nudzi. Lecz jeślibyś mnie oswoił, moje życie
nabrałoby blasku. Z daleka będę rozpoznawał twoje kroki – tak różne od innych. Na dźwięk
cudzych kroków chowam się pod ziemię. Twoje kroki wywabią mnie z jamy jak dźwięki muzyki.
Spójrz! Widzisz tam łany zboża? Nie jem chleba. Dla mnie zboże jest nieużyteczne. Łany zboża nic
mi nie mówią. To smutne! Lecz ty masz złociste włosy. Jeśli mnie oswoisz, to będzie cudownie.
Zboże, które jest złociste, będzie mi przypominało ciebie. I będę kochad szum wiatru w zbożu...
Lis zamilkł i długo przypatrywał się Małemu Księciu.
– Proszę cię… oswój mnie – powiedział.
– Bardzo chętnie – odpowiedział Mały Książę – lecz nie mam dużo czasu. Muszę znaleźd
przyjaciół i nauczyd się wielu rzeczy.
– Poznaje się tylko to, co się oswoi – powiedział lis. – Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek
poznad. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc
ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mied przyjaciela, oswój mnie!
– Jak się to robi? *...+
Mały Książę poszedł zobaczyd się z różami.
– Nie jesteście podobne do mojej róży, nie macie jeszcze żadnej wartości – powiedział różom. –
Nikt was nie oswoił i wy nie oswoiłyście nikogo. Jesteście takie, jakim był dawniej lis. Był zwykłym
lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz zrobiłem go swoim przyjacielem i teraz jest dla
mnie jedyny na świecie.
Róże bardzo się zawstydziły.
– Jesteście piękne, lecz próżne – powiedział im jeszcze. – Nie można dla was poświęcid życia.
Oczywiście moja róża wydawałaby się zwykłemu przechodniowi podobna do was. Lecz dla mnie
ona jedna ma większe znaczenie niż wy wszystkie razem, ponieważ ją właśnie podlewałem.
Ponieważ ją przykrywałem kloszem. Ponieważ ją właśnie osłaniałem. Ponieważ właśnie dla jej
bezpieczeostwa zabijałem gąsienice (z wyjątkiem dwóch czy trzech, z których chciałem mied
motyle). Ponieważ słuchałem jej skarg, jej wychwalad się, a czasem jej milczenia. Ponieważ... jest
moją różą.
Powrócił do lisa.
– Żegnaj – powiedział.
– Żegnaj – odpowiedział lis. – A oto mój sekret. Jest bardzo prosty: dobrze widzi się tylko sercem.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.
– Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu – powtórzył Mały Książę, aby zapamiętad.
– Twoja róża ma dla ciebie tak wielkie znaczenie, ponieważ poświęciłeś jej wiele czasu.
– Ponieważ poświęciłem jej wiele czasu… – powtórzył Mały Książę, aby zapamiętad.
– Ludzie zapomnieli o tej prawdzie – rzekł lis. – Lecz tobie nie wolno zapomnied. Stajesz się
odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za twoją różę.
– Jestem odpowiedzialny za moją różę… – powtórzył Mały Książę, aby zapamiętad.
A. de Saint-Exupéry „Mały Książę” (fragment)
Zadanie 21. (0–2)
Wymieo cztery elementy świadczące o tym, że Tekst III ma cechy baśni.
............................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
Zadanie 22. (0–14)
Co czuje i jak się zachowuje osoba zakochana? Napisz charakterystykę wybranej postaci
literackiej lub filmowej, która doświadcza tego stanu. Pamiętaj, że Twoja praca nie powinna byd
krótsza niż połowa wyznaczonego miejsca.
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
Karta odpowiedzi
Nr
zad
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
Odpowiedzi
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
B
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
C
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D