ELŻBIETA PLESZKUN-OLEJNICZKOWA – prof. w Katedrze

ELŻBIETA PLESZKUN-OLEJNICZKOWA – prof. w Katedrze Dziennikarstwa i
Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. Podstawę jej zainteresowań
badawczych stanowi radioznawstwo (na tle innych mediów), szczególnie zaś
artystyczne gatunki radiowe: słuchowiska i reportaże. Ma na swym koncie
kilkadziesiąt artykułów w czasopismach naukowych, m.in. w: „Pamiętniku
Teatralnym”, „Pracach Polonistycznych”, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia
Litteraria Polonica” oraz kilka pozycji książkowych, m.in.: Instytucje litera
(1996), Sł
s
P s g R
s p
s
1925-1939 (2000), Dwa teatry: studia z zakresu teorii i
p
s
sł
s
(napisane we współpracy z Joanną Bachurą i
Aleksandrą Pawlik i wydane w serii Słuchowiska Polskiego Radia, 2011), „M
s
p
ą”: S
sł
s
p
ż
(2012). Na Uniwersytecie Łódzkim stworzyła pierwszą szkołę radioznawczą w Polsce
– Lodz School of Radio Studies (LSRS), afiliowaną przy European Communication
Research and Education Association (ECREA) w sekcji Radio Research. W 2006 r.
została laureatką Nagrody Specjalnej Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego
Radia MELCHIORY; w latach 2003 -2011 była jurorem konkursów na najlepszy
reportaż radiowy. Opiekun naukowy studentów – pod jej kierunkiem powstaje wiele
prac magisterskich i rozpraw doktorskich, przede wszystkim z zakresu teorii radia
artystycznego.
DANUTA STENKA – aktorka teatralna, filmowa i radiowa. Dzieciństwo spędziła w
Gowidlinie na Kaszubach. Ukończyła Studium Aktorskie w Gdańsku. Zadebiutowała
na deskach gdańskiego Teatru Wybrzeże, obecnie występuje na scenie Teatru
Narodowego oraz TR Warszawa. Wciela się w role kobiet cierpiących, z ogromnym
bagażem doświadczeń. Zagrała m.in. Ibsenowską Norę (1994, spektakl Teatru
Telewizji), Elektrę (1997, Teatr Dramatyczny),Fedrę (2006 Teatr Narodowy).
Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kreację sezonu
teatralnego 2005-2006 w sztuce Kobieta z morza. Jej kreacja w T.E.O.R.E.M.A.C.I.E
według Passoliniego w reż. Grzegorza Jarzyny uznana została za aktorskie
objawienie ostatnich lat. Niezwykłą popularność zyskała dzięki rolom w serialach i
filmach: B ż p s
(1998) Chopin - pragnienie m ł ś (2000, nagrody
aktorskie: Złota Kaczka i Orzeł). Zagrała w Prowokatorze w reżyserii Krzysztofa
Langa (1995). Wystąpiła w Quo vadis (2001), w ekranizacji N g
ż
! K.
Grocholi (2003). Doskonała kreacja w filmie K ń (2007) w reż. A. Wajdy przyniosła
Aktorce nagrodę – Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. W Teatrze
Polskiego Radia stworzyła wiele znakomitych ról, m.in. Antygony w dramacie
Sofoklesa, w Czarownicach z Salem A. Millera, w D
J.
Szaniawskiego, w F ś
wg Goethego, w Grze w klasy wg powieści J. Cortazara,
w Idiocie wg Dostojewskiego kreowała rolę Nastazji Filipownej, a w Mistrzu i
M łg
M. Bułhakowa zagrała tytułową rolę kobiecą. Do chlubnej historii teatru
radiowego przeszła też jej rola Szywałowej w Niespodziance K. H. Rostworowskiego
i Lizy w słuchowisku Zofii Posmysz P s ż
b
45. Laureatka nagrody
aktorskiej za rolę kobiecą w słuchowisku Oksana na II Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot
2010” oraz Wielkiego Splendora – nagrody zespołu Teatru PR. W 2011 roku została
odznaczona srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Za swoją
najwspanialszą rolę uważa macierzyństwo.
TADEUSZ DĄBROWSKI – poeta, eseista, krytyk, redaktor dwumiesięcznika
literackiego „Topos”, dyrektor artystyczny festiwalu Europejski Poeta Wolności.
Publikował m.in. w: „Tygodniku Powszechnym”, „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”,
„Zeszytach Literackich”, „Chimerze”, „Twórczości”, „Odrze”, „Res Publice Nowej”,
„Kresach” oraz w prasie zagranicznej, m.in. w „The New Yorker”, „American Poetry
Review”, „Boston Review”, „Harvard Review”, „Tin House”, „Poetry Daily”, „Guernica”,
„Poetry International”, „Poetry Review”, „Akzente”, „Sprache im technischen
Zeitalter”, „manuskripte”. Stypendysta Omi International Arts Center (USA, 2013),
Vermont Studio Center (2011), Literatur Lana (2011), Internationales Haus der
Autoren Graz (2008), Ministra Kultury RP (2007, 2010), Literarisches Colloquium
Berlin (2006, 2012), Marszałka Województwa Pomorskiego (2005, 2008, 2013) oraz
Baltic Centre for Writers and Translators (Visby, 2004, 2010). Laureat Nagrody
Literackiej m. st. Warszawy, Nagrody Kościelskich (2009), Hubert-Burda-Preis
(2008), nagrody Splendor Gedanensis (2007), Nagrody Artystycznej GTPS (2007),
Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców (2002). Nominowany do Nagrody
Literackiej NIKE (2010) i telewizyjnej Nagrody „Pegaza” (2002). Od Tadeusza
Różewicza otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury Polskiej (2006). Uczestniczył w wielu
spotkaniach autorskich i festiwalach w Polsce i na świecie (m.in. w Stanach
Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Izraelu, Niemczech, Szwecji, Słowenii, Rumunii,
Indiach, we Włoszech, na Ukrainie, Litwie, Łotwie). Tłumaczony na dwadzieścia
języków. Autor książek poetyckich: Wypieki (1999), e-mail (2000), mazurek (2002),
Te Deum (2005, 2008), Czarny kwadrat (2009) oraz P
(2013). Wybory jego
wierszy ukazały się w Niemczech (Schwarzes Quadrat auf schwarzem Grund, 2010),
Stanach Zjednoczonych (Black Square, 2011) i na Ukrainie (Чорний квадрат,
2013). Redaktor Antologii wierszy 1976–2006. P
sł
(2006). Mieszka w
Gdańsku.
JERZY GRUZA – polski reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny, scenarzysta i aktor
filmowy. Jeden z pionierów telewizji w Polsce, swoim dorobkiem artystycznym na
trwałe wpisał się w historię mediów publicznych, szczególnie TVP, z którą związał się
w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku. Autor kilkudziesięciu spektakli Teatru
Telewizji, wśród nich m.in.: K b ś F
s
g p
Denisa Diderota (1963),
S ąp
Moliera (1965), K
E p Sofoklesa z Gustawem Holoubkiem w roli
tytułowej (1967), Nasze miasto Thorntona Wildera (1969), Mieszczanin szlachcicem
Moliera (1969), Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta z niezapomnianą kreacją
Barbary Krafftówny (1971), Cezar i Kleopatra George’a Bernarda Shawa (1972),
Kariera Artura Ui Bertolta Brechta (1973), Rewizor Mikołaja Gogola (1977), Antygona
Sofoklesa (1980), Sł
p s Eugene’a Labiche’a (1995). Największą
popularność wśród szerokiej publiczności zyskał jako scenarzysta i reżyser seriali
telewizyjnych, wśród nich przede wszystkim: Wojna domowa (1965),
Czterdziestolatek (1974-1977) i jego kontynuacja (1993), Tygrysy Europy (2003).
Autor i reżyser filmów fabularnych, przede wszystkim komedii: D
ł (1970),
Motylem jestem czyli romans 40-latka (1976). W 1993 roku otrzymał SuperWiktora za
całokształt twórczości, a w 2002 roku, z okazji 50-lecia TVP tytuł Gwiazdy Telewizji
Polskiej za tworzenie oryginalnych form filmowych, teatralnych i rozrywkowych. W
Teatrze Polskiego Radia zrealizował słuchowiska: Czysta robota wg opowiadania
Fredericka Forsytha (2008), Nas p , p s
Pawła Binke (2005), Spotkanie z
ż
według tomu wierszy Mirona Białoszewskiego (2005), Wybacz mi Pawła
Binke i Romana Daszczyńskiego (2005), serial radiowy Studenci Trzeciego Wieku.
C
ś
ł
ń, będącego kontynuacją popularnego
telewizyjnego Czterdziestolatka (26 odcinków emitowanych na antenie Programu I
Polskiego Radia w 2011 roku).
EDWARD PAŁŁASZ – kompozytor. Ukończył muzykologię na Uniwersytecie
Warszawskim (1964), studiował także na Politechnice Gdańskiej i Politechnice
Warszawskiej (1953-1958). Jest kompozytorem muzyki symfonicznej, kameralnej,
chóralnej i muzyki dla dzieci. Komponował muzykę dla teatru, filmu, radia i telewizji.
Debiutował w studenckich teatrach „Bim-Bom” w Gdańsku i STS w Warszawie;
współpracował z teatrami dramatycznymi; sprawował kierownictwo muzyczne Teatru
Komedia w Warszawie (1964-1966); był wykładowcą na Wydziale Reżyserii Dramatu
w PWST w Warszawie (1969-1975); zasiadał w Komisji Programowej
Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień (19811996). Współzałożyciel Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i
Towarzystw Naukowych (1980); członek Rady Kultury przy Prezydencie RP Lechu
Wałęsie. Dyrektor i Redaktor Naczelny II Programu Polskiego Radia (1995-1999).
Członek Rady Programowej Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego (1999-2003).
Prezes Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (w latach 1988-1993 i 2003-2009) , Zastępca
Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Warszawskiej Opery Kameralnej (w latach
1999-2009). Laureat nagrody Teatru Polskiego Radia Wielki Splendor Honorowy w
2005 r. Juror Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie w latach 2004, 2007 (w konkursie
spektakli Teatru TV), 2008, 2009 (w konkursie słuchowisk radiowych). Od 2011 roku
członek Rady Programowej Polskiego Radia S.A.