niebezpieczne gry

NIEBEZPIECZNE GRY, W KTÓRE DZIECI GRAĆ NIE POWINNY
Manhunt 1 i 2
Dziecko-gracz jako wyjątkowy morderca. Manhunt 2 to
wyjątkowo brutalna, w niezwykle naturalistyczny sposób przedstawia
liczne zbrodnie, które są w niej kluczem do sukcesu. Grafika jest
mroczna, klimat gry oscyluję wokół nieustannego zagrożenia,
niepewności czy też najzwyklejszego panicznego strachu.
F.E.A.R.
Dziecko-gracz jako komandos o nadprzyrodzonych
zdolnościach. W grze pojawia się wiele drastycznych scen,
widoki szkieletów, poszarpanych zwłok ludzkich. Generalnie
ideą
całej
gry
jest
wystraszenie
grającego,
poprzez
oddziaływanie na jego podświadomość oraz wyzwalanie
natychmiastowej walki. W gruncie rzeczy żołnierze FEAR to zwykli zabójcy.
Resident Evil (cała seria)
Resident Evil 4 Wii Edition to kolejna edycja popularnej serii
z gatunku surival horror. Bohater (gracz) trafia do pewnej wsi,
opanowanej przez mutanty, zombie i inne przerażające stworzenia.
Jedyną formą sukcesu jest zabicie przeciwnika.
Dziecko znajduje w niej wiele brutalnych scen eliminacji
każdego napotkanego wroga. Chociaż gra jest adresowana do dorosłych
graczy, często sięgają po nią dzieci.
GTA (cała seria)
Dziecko-gracz, jako członek mafijnej rodziny. Cała gra opiera
się na gloryfikacji przemocy i zbrodni, gdzie użytkownik nabiera
przekonania, iż
przemoc i brutalność pomagają w zdobyciu
autorytetu i władzy. W grze użytkownicy mogą pozbyć się wszelkich
ograniczeń moralnych i prawnych, a następnie jako część wielkiej machiny przestępczej
grabić, kraść oraz w razie potrzeby zabijać.
Carmageddon 2
Dziecko-gracz-kierowca-zabójca. To gra, która przeszła do
historii dzięki ogromnej popularności i brutalności. Zwykłe wyścigi
samochodowe, mimo że są sportem ekscytującym i niebezpiecznym,
nie dają graczom naprawdę tego czego oczekują. Tym, co w grze jest
szczególnie niebezpieczne, to bezkarne zabijanie pieszych i innych
kierowców oraz zamienianie drogi w pasmo zbrodni, ubranej w szaty „dobrej zabawy”.
The Punisher
Gracz otrzymuje do dyspozycji pokaźny arsenał broni, który
można
–
w zależności
od
naszych
potrzeb
–
nieustannie
modernizować. Duża dawka przemocy, mroczna i sugestywna grafika
wydatnie przedstawia przerażający klimat brudnych ulic, plugawych
bandytów, czy też naturalistycznych migawek z notorycznych
egzekucji. Tytułowy bohater to pogromca działający w akcie zemsty
za zabicie jego rodziny i morduje w bezwzględny sposób wszystkich
złoczyńców, którzy staną mu na drodze.
Postal 1 i 2
Należy do najbardziej kontrowersyjnych gier akcji – jej
sprzedaży zakazano oficjalnie w wielu krajach. Program stał się
znany
przede
wszystkim
dzięki
przeładowanej
sadystyczną
brutalnością formule zabawy.
Likwidacja ofiar odbywa się przy pomocy dziewięciu
śmiercionośnych narzędzi o charakterze wybitnie niszczycielskim (granaty, pistolet
maszynowy, strzelba, karabin szturmowy, miny, butelki z benzyną, wyrzutnia rakiet,
granatnik napalmowy i miotacz płomieni). Zabijanie przeobrażono w zabawę oraz pole
wielkiej satysfakcji, gdzie o śmierci napotkanej osoby decyduje kaprys gracza.
Hitman
Dziecko-gracz jako nieśmiertelny bohater. Główny bohater
gry to agent 047 „wyhodowany’ morderca. Gracz wciela się
w postać seryjnego mordercy, który umie rozwiązywać napotkane
problemy tylko przez zabijanie. Jego zadaniem jest bezszelestne,
perfekcyjnie zaplanowane prowadzenie egzekucji kolejnych ofiar
oraz maskowanie po sobie śladów.
Ojciec Chrzestny
Gra opowiada o najsłynniejszej rodzinie mafijnej w Stanach
Zjednoczonych. Jeśli gracz się wykaże swoimi zdolnościami ma szansę
na zawodowy awans w przestępczej hierarchii i zyskuje należyty
respekt. Może zdobywać kolejne szczeble kariery tylko poprzez czyny
przestępcze i „dyplomację”.
Grę tą można uznać za doskonały podręcznik pt. „Jak zostać doskonałym
gangsterem?”. Gra wprowadza równoznaczność pomiędzy sukcesem a zbrodnią. Jej
mottem mogą być słowa: „Im bardziej jesteś bezwzględny tym szybciej będziesz
awansował”.
Counter Strike
Dziecko-gracz jako członek antyterrorystycznego zespołu
lub… terrorysta. Gra oparta na wspólnym działaniu drużyny, a nie
pojedynczego gracza. Cele drużyn są zawsze sprzeczne ze sobą jeżeli terroryści mają wysadzić jakiś obiekt, antyterroryści mają nie
dopuścić do tego, oraz odwrotnie - jeżeli antyterroryści mają
uwolnić zakładników, terroryści mają im to uniemożliwić.
Drużyna, która zdoła osiągnąć swój cel, albo zabije wszystkich przeciwników z drugiej
grupy, wygrywa rundę. Przemoc w dużym stopniu stanowi o sensie gry. Gra potrafi
przykuć gracza na długie godziny. Poprzez zmienność ról, zamazana została całkowicie
granica między tym co dobre, a tym co złe.
Call of Duty
Cóż nie pokazuje okrucieństwa, terroru, bezprawia i oszustwa
politycznego lepiej niż wojna? Czym byłaby historia bez konfliktów
zbrojnych…? Druga wojna światowa ujawniła do czego tak
naprawdę zdolni są ludzie; humanitaryzm zsunął się w czeluście
podświadomości
ludzkiej.
Kobiety,
dzieci,
młodzież,
starcy,
inteligencja – co za różnica? Wszyscy skończyli tak samo….Wiele było gier próbujących
oddać, choć namiastkę tego, co wyrządziła ludziom ta wojna. Jednak żadna nie pokazała
tego w taki sposób jak Call of Duty.
Fallout
Jest to gra typu RPG. Bohater tej gry wciela się
w mieszkańca wioski oznaczonej numerem 13. Trafia do
nierealnego świata, w którym przyjdzie się mu zmierzyć
z licznymi wrogami, w tym monstrualnymi postaciami rodem
z fantastycznych filmów. Świat jego walki to postnuklearna ruina.
Dziecko-gracz prowadzi niebezpieczną misję skierowana na
penetrację wrogiego świata, wykradanie artefaktów (magicznych przedmiotów) oraz
zabijanie wyznaczonych wrogów. W wyniku skażonego środowiska ma do czynienia ze
zdeformowanymi biologicznie stworami. I znowu zabijanie, destrukcja i walka są
jedynymi sposobami na przetrwanie.
Doom (cała seria)
Dziecko-gracz jako żołnierz-bohater. Bohater gry, którym
sterujemy,
jest
rozpoczynającym
nowo
przybyłym
na
planetę
marines,
swą służbę dla korporacji. Bohater rozpoczyna
śmiertelną walkę z licznymi demonami opanowującymi marsjańską
bazę. Pod pozorem bohaterstwa kreuje wizerunek brutalnego
wojownika, dla którego zabijanie staje się jedynym sposobem funkcjonowania i osiągania
celu. Z obrazu śmierci uczyniono w grze kolorowe widowisko.