Mise en page 1 - Château de Fougères-sur
Transkrypt
Mise en page 1 - Château de Fougères-sur
château de fougères PL.qxp_fougères 03/11/14 14:51 Page1 Zwiedzanie Ogród warzywny Informacje Historia Zwiedzanie Ogród warzywny ▲ Informacje Historia ▲ ▲ Średniowieczny ogród warzywny Glosariusz Sztuka uprawy Ampułka: mały zbiornik zawierający wino i wodę przeznaczone do mszy. Cokół: ornament wychylony z pionu podtrzymujący nóżki łuków. Fronton: ornament architektoniczny mieszczący się nad wejściem, bramą, oknem, w kształcie trójkąta lub łuku, wykonany z tympanonu otoczonego profilowanym obramowaniem. Machikuły: galeria kamienna wychylona z pionu, przebijana otworami w podłożu, umożliwiającymi pionowy ostrzał (z góry do dołu). Poterna: ukryte drzwi otwarte w najmniej widocznym miejscu fortyfikacji. Siedzisko okienne: ukryte drzwi otwarte w najmniej widocznym miejscu fortyfikacji. Stanowisko: część biegu wodnego między dwoma wodospadami lub kanał odprowadzający wodę. W Średniowieczu rośliny uprawiane w ogrodzie dzieliły się na „korzenie”, „zioła” i „nasiona”, zależnie od tego czy spożywano ich część podziemną (korzenie, kłącza), nadziemną (łodygi, liście) czy też ich nasiona (na przykład groszek). Ogród warzywny zainspirowany okresem średniowiecznym zdobi dziś park zamkowy. Ogród ten, otoczony wodą dzięki obecności rzeki Bièvre i jej stanowiska*, składa się z regularnych kwadratowych lub prostokątnych klombów dywanowych. Uprawy prowadzi się na podwyższonych rabatach, wzmocnionych za pomocą desek lub trejaży z kasztanowca zwanych „plessis”. Moc roślin Począwszy od Średniowiecza, rośliny lecznicze zwane „prostymi”, uprawiano w ogrodach miejskich. Odpowiadało to chęci wykorzystania środków leczniczych, jakie kryją się w naturze. Mnisi posiadali szczególną klasyfikację swoich roślin „prostych”. Ale dopiero w XVIII w. utworzona została ogólna nomenklatura roślin w języku łacińskim, którą znamy do dziś. W ogrodzie zamkowym uprawia się rośliny aromatyczne, zioła oraz rośliny lecznicze. Towarzyszą one roślinom warzywnym, drzewom owocowym oraz kwiatom, zwłaszcza różom, które są niezbędne w rytuałach piękna i miłości. Roślin farbiarskich używano do produkcji kolorowych atramentów koniecznych do przepisywania rękopisów i farbowania odzieży. Informacje praktyczne Przeciętny czas zwiedzania: 1 godz Centre des monuments nationaux wydaje serię przewodników po zabytkach francuskich, w tłumaczeniu na wiele języków. Publikacje "Éditions du patrimoine" można nabyć w sklepiku-księgarni. Centre des monuments nationaux Château de Fougères 41120 Fougères-sur-Bièvre tél. 02 54 20 27 18 www.monuments-nationaux.fr Zwiedzanie Ogród warzywny Informacje pols ki zamek w Fougères Piętnastowieczny zamek warowny Pamiątka średniowiecza crédits photos B. Attala © Centre des monuments nationaux, Paris. conception graphique Plein Sens, Anders. réalisation beau fixe. traduction InPuzzle. impression Stipa, janvier 2015. Historia W 1030 r. ziemie senioralne z Fougères należały do wasala hrabiego z Blois. Podczas Wojny Stuletniej zamek dostał się w ręce Anglików, którzy, pokonani, porzucili następnie jego ruiny w 1429 r. W 1470 r., Pierre de Refuge, doradca księcia Karola z Orleanu i skarbnik francuskiego króla Ludwika XI, uczynił z tego zamku prawdziwą fortecę. Renesansowy wystrój W latach 1510-1521, Jean de Villebresme, wnuk Pierre’a de Refuge dokonał zmian w zamku, wprowadzając elementy stylu renesansowego. W następnych stuleciach budynek stopniowo tracił swój wojskowy wygląd: powiększono wejścia, wypełniono fosy, usunięto most zwodzony. W 1789 r. zamek nabył Rene Lambot, właściciel sąsiedniego zamku w Boissay, który postanowił zainstalować w nim przędzalnię działającą od 1812 do 1901 r. W 1912 r. budynek otrzymał status zabytku historycznego, a w 1932 stał się własnością Państwa. Przypomina on mały, średniowieczny zamek, różniąc się od wielkich zamków na Loarą brakiem ostentacji, pomimo upiększeń dokonanych w okresie Renesansu. château de fougères PL.qxp_fougères 03/11/14 14:51 Page4 Historia Zwiedzanie Ogród warzywny Informacje ▲ N 3 4 2 1 5 6 Pierwsze piętro dziedziniec N 12 Zamek zachował swój wojskowy układ oraz wewnętrzny rozkład pomieszczeń, jakie posiadał pod koniec XV-go wieku. Niewyszukana, lecz potężna architektura zamku odzwierciedla sztukę budowania w tym regionie, zarówno pod względem wyboru materiałów jak i realizacji. Mury wykonano z twardego, grubo łamanego wapiennego kruszywa z Beauce, podczas gdy bardziej miękki i biały kamień – tufit z nadbrzeży rzeki Cher - wykorzystano do części rzeźbionych lub zdobionych gzymsowaniami. Przedni podwórzec Nad bramą wejściową zachowały się pionowe wyżłobienia, do których wchodziły belki podtrzymujące most zwodzony. Parter 1 Na głównym dziedzińcu zamku, naprzeciwko wejścia i po prawej stronie, znajdują się dwa główne budynki stanowiące najstarszą część zamku, zbudowane w latach 1450-1475. Obie bramy południowego budynku są zwieńczone rzeźbionymi frontonami*: prawy przedstawia dwóch żołnierzy, a lewy anioły niosące herby z wizerunkiem Świętego Michała walczącego ze smokiem. 9 11 10 8 Drugie piętro 13 Forteca w regionie Le Blesois dziedziniec 11 7 Parter dziedziniec dziedziniec 2 Otwarta galeria, o obniżonych łukowych sklepieniach, przypomina w pewnym stopniu galerię Ludwika XII w Zamku z Blois. 3 W kaplicy znajduje się kominek typu „grzejnik do nóg”, a na chórze nisza do ustawiania ampułek*. Sklepienie z ostrołuków zniszczono w 1812 r. podczas instalowania koła łopatkowego dla przędzalni. Cokoły*, na których opierały się ostrołuki są zdobione rzeźbami aniołów niosących herby. 4 Sala strażnicza odznacza się bezpośrednim wejściem na podwórzec. Strzelnica przebita w sąsiednim murze schodów pozwalała strzec wejścia na pierwsze piętro. 5 Korytarz prowadzi do ogrodu przez bramę, nad którą zauważyć można wyżłobienie wskazujące dawną obecność innego mostu zwodzonego z jedną belką podtrzymującą. Pierwsze piętro 6 W wielkiej sali od strony podwórca można podziwiać malowniczo układające się jedna nad drugą kondygnacje dachów. 7 Wysoka galeria, mieszcząca się nad galerią o łukowych sklepieniach i kaplicą posiada konstrukcję szkieletową w kształcie odwróconego kadłuba łodzi. Bartyzana, mała wieżyczka nadbudowana w rogu, pozwalała nadzorować okolicę. Trzecie piętro Skrzydło obronne wejścia 8 Prostokątny donżon zbudowany w ostatnim ćwierćwieczu XV-go wieku posiada schody zewnętrzne, ukrywające się w dobudowanej narożnej wieży. Sale na każdym poziomie otwierają się na zewnątrz dzięki dwóm oknom z ościeżami wyposażonymi w siedziska*. 9 Parapet na murach obronnych, dostępny dzięki schodom znajdującym się w wieżyczce poterny*, wyposażony jest w machikuły*. Budynek zachodni, od góry do dołu 10 Wieża narożna była początkowo przykryta tarasem, na co wskazuje lekko pochyła, wykładana płytami kamiennymi posadzka, oraz, w najniższym punkcie, rynna do odprowadzania deszczówki, prowadząca do parapetu na murach obronnych. Dach w kształcie stożka został dodany po zakończeniu budowy, celem ukształtowania strażnicy ze ścianami z drewnianych paneli wypełnianych gliną ze słomą. 11 Rozłożenie małych apartamentów na drugim i pierwszym piętrze jest charakterystyczne dla budynków mieszkalnych epoki gotyckiej: pokój wyposażony w okno z siedziskiem* oraz kominek, przedpokój, sypialnia w wieży oraz latryna. 12 Dawna kuchnia posiada dwa bardzo wysokie okna, zapewniające odprowadzanie dymów, oraz kominek z nadprożem z drewna. 13 Dawna sala obronna, na parterze, posiada otwory strzelnicze umożliwiające ostrzał dookólny. *Wyjaśnienia znajdują się na odwrocie ulotki.