Książka „Wróć, jeśli pamiętasz” to utwór utalentowanej

Książka „Wróć, jeśli pamiętasz” to utwór utalentowanej powieściopisarki Gayle Forman.
Urodziła się ona 5 czerwca 1970 roku w Nowym Jorku. Zdobyła sześć nagród za swoją pracę, między
innymi Goodreads i Book Award. Gayle jest dziennikarką w publikacjach takich jak Details Magazine,
Jane Magazine, The Nation, Elle. Amerykanka jest twórcą światowego bestsellera „Zostań, jeśli
kochasz”, który znalazł się na szczycie listy najlepiej sprzedającej się literatury młodzieżowej magazynu
New York Times. Został on przetłumaczony na trzydzieści języków i na jego podstawie powstał
wzruszający film. „Wróć, jeśli pamiętasz” to kontynuacja romansu „Zostań, jeśli kochasz”, która została
nagrodzona tytułem Książki Roku 2015.
Sięgnęłam po tą książkę z czystej ciekawości na temat dalszych losów głównych bohaterów.
Krótki opis z tyłu lektury jeszcze bardziej zachęcił mnie do przeczytania. Historia dwójki młodych ludzi
jest bardzo wzruszającą i wzbudzająca emocje w czytelniku.
Minęło sporo czasu od wypadku, w którym główna bohaterka straciła wspaniałych rodziców
i młodszego, kochanego oraz pełnego energii brata. W życiu bohaterów zaszły pewne zmiany. Mia to
wschodząca wiolonczelistka, a Adam ma własny zespół rockowy i sławę, która na pierwszy rzut oka go
cieszy. Mia po wypadku zerwała z Adamem i wyjechała do Nowego Jorku. Chłopak cierpi z powodu
odejścia Mii. Nie potrafi pozbierać myśli i emocji. Jest zagubiony i stęskniony. Próbuje odnaleźć się
w muzyce, ale uważa, że życie bez jego dziewczyny nie ma sensu. Decyzje Mii były niezrozumiałe dla
Adama, aż do momentu ponownego spotkania się bohaterów po trzech latach od wypadku. Zaczęli
szczerze rozmawiać, nie próbując tłumić w sobie słów i uczuć, które wszystko komplikowały.
W pierwszej części bohaterowie są nastolatkami. Poznają się w szkole i zakochują się w sobie.
Teraz są dorośli. Mają około dwudziestu lat. Oboje są na szczytach kariery – Mia gra w światowej sławy
filharmonii, a Adam ma swoją trasę koncertową. Ponownie zakochują się w sobie i próbują pogodzić
pasję ze związkiem. Udaje im się to. Są pewni swojej miłości i nie chcą niczego zmieniać. Ta książka
pokazuje, że jeśli uczucie jest prawdziwe, to nie ma możliwości, żeby miłość po prostu zniknęła i nigdy
nie wróciła. W przypadku Mii i Adama ich uczucie i więź to dowód na to, że mimo nieporozumień
potrafili sobie wybaczyć i zacząć od nowa. Bohaterowie są przykładem powiedzenia „przeciwieństwa się
przyciągają”. Mia to ułożona, spokojna dziewczyna o niezwykłej urodzie. Uwielbia muzykę klasyczna
i gra na wiolonczeli od młodych lat. Adam to szalony rockman otaczający się pięknymi kobietami. Jest
przystojny i pewny siebie.
Narratorem w książce jest Adam. Powieść przedstawiona jest z jego perspektywy, dlatego
możemy zagłębić się w jego uczucia i przeżycia. Łatwo jest nam utożsamić się z bohaterami, ponieważ
są młodzi. Język to połączenie gwary młodzieżowej z językiem codziennym, np. „W mojej pierwszej
kapeli, Infinity 89, zacząłem grać jako czternastolatek. Pierwszy koncert daliśmy na domówce niedaleko
kampusu uniwersyteckiego. Wszyscy trzej – ja na gitarze, mój kumpel Nate na basie i jego starszy brat
na perkusji – byliśmy do bani.”. Akcja dzieje się w Nowym Jorku w czasach współczesnych.
Lektura zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Poleciłabym ją nastolatkom i młodym dorosłym,
jako powieść uczącą, czym jest prawdziwa miłość i jak bardzo trzeba o nią walczyć. Mimo
przeciwieństw losu bohaterowie są razem. Przezwyciężają swoje słabości i lęki. Kochają się i robią
wszystko, aby uczucie nie zniknęło. Dzieło może być umileniem czasu dla dorosłych, którzy chcą
przypomnieć sobie jak wygląda miłość młodych ludzi. Pierwsza i druga część utworu bardzo mnie
zaskoczyły. Obydwie książki są wypełnione dużą dawką emocji. Sprawiają, że nie można przestać ich
czytać. Myślę, że książka jest warta poświęcenia czasu na przeczytanie jej. Ta lektura na długo
zapadnie w mojej pamięci.