USTAWA

Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa.
Dz.U.2013.1150 z dnia 2013.09.30
Status: Akt obowiązujący
Wersja od: 1 lipca 2015 r. do: 29 sierpnia 2015 r.
USTAWA
z dnia 8 lipca 2005 r.
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
(T.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1150; zm.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1247.)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. W celu zapewnienia ochrony prawnej praw i interesów Skarbu Państwa tworzy się
Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa, zwaną dalej "Prokuratorią Generalną".
2. Prokuratoria Generalna jest państwową jednostką organizacyjną.
3. Nadzór nad Prokuratorią Generalną sprawuje minister właściwy do spraw Skarbu
Państwa.
Art. 2.
Prokuratoria Generalna jest niezależna w zakresie czynności podejmowanych w ramach
zastępstwa procesowego Skarbu Państwa oraz co do treści wydawanych opinii prawnych.
Art. 3.
Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa składa corocznie Sejmowi, w terminie do
dnia 31 marca, sprawozdanie z działalności Prokuratorii Generalnej w poprzednim roku
kalendarzowym.
Rozdział 2
Zakres działania Prokuratorii Generalnej
Art. 4.
1. Do zadań Prokuratorii Generalnej należy:
1) wyłączne zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przed Sądem Najwyższym, z
zastrzeżeniem art. 8b ust. 5;
2) zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przed sądami powszechnymi, wojskowymi
i polubownymi;
3) zastępstwo Rzeczypospolitej Polskiej przed sądami, trybunałami i innymi
organami orzekającymi w stosunkach międzynarodowych;
4) wydawanie opinii prawnych;
5) opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących praw lub interesów
Skarbu Państwa, a także regulujących postępowania przed sądami, trybunałami i
innymi organami orzekającymi.
2. Zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przez Prokuratorię Generalną dotyczy spraw,
w których Skarb Państwa jest lub powinien być stroną powodową albo pozwaną, albo też
uczestnikiem postępowania przed sądem, trybunałem lub innym organem orzekającym.
3. Rada Ministrów może wyznaczyć Prokuratorię Generalną do reprezentowania Rady
Ministrów lub ministrów w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym.
4. (uchylony).
5. Prokuratoria Generalna nie wykonuje zastępstwa procesowego:
1) państwowych osób prawnych;
2) Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.
Art. 5.
1. Przy wykonywaniu zadań Prokuratoria Generalna współdziała z:
1) organami władzy publicznej,
2) państwowymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej,
3) organami jednostek samorządu terytorialnego i innymi podmiotami, którym
powierzono wykonywanie zadań publicznych na podstawie ustaw lub porozumień,
4) organami administracji rządowej i innymi podmiotami uprawnionymi na
podstawie odrębnych przepisów do reprezentowania Skarbu Państwa
- zwanymi dalej "podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa".
2. Prokuratoria Generalna przy wykonywaniu zadań współdziała również z państwowymi
osobami prawnymi.
3. Prokuratoria Generalna, w ramach współdziałania, o którym mowa w ust. 1, może
żądać i otrzymywać informacje i dokumenty, stanowiące tajemnicę prawnie chronioną,
niezbędne do wykonywania zastępstwa procesowego Skarbu Państwa lub zastępstwa
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1-3.
Art. 6.
(uchylony).
Art. 7.
1. W postępowaniach przed sądami, trybunałami i innymi organami orzekającymi w
stosunkach międzynarodowych Prokuratoria Generalna bierze udział na wezwanie organu
władzy publicznej, jeżeli zachodzi konieczność ochrony praw lub interesów Skarbu
Państwa.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Prokuratoria Generalna może, na wniosek
organu władzy publicznej, przejąć zastępstwo Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wymaga
tego ochrona ważnych praw lub interesów Skarbu Państwa. W takim przypadku przepisy
art. 13 i 14 stosuje się odpowiednio.
3. Prokuratoria Generalna może odmówić przejęcia zastępstwa Rzeczypospolitej Polskiej
w terminie 14 dni od dnia doręczenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, chyba że
wykonywanie zastępstwa polecił Prezes Rady Ministrów lub minister właściwy do spraw
Skarbu Państwa. Prezes Rady Ministrów lub minister właściwy do spraw Skarbu Państwa
mogą polecić wykonywanie zastępstwa Rzeczypospolitej Polskiej również wtedy, jeżeli
Prokuratoria Generalna odmówiła przejęcia tego zastępstwa innemu organowi władzy
publicznej.
4. Odmowę przejęcia zastępstwa Rzeczypospolitej Polskiej Prokuratoria Generalna
uzasadnia na piśmie i doręcza wnioskodawcy.
5. Stanowisko Prokuratorii Generalnej w przedmiocie odmowy przejęcia zastępstwa
Rzeczypospolitej Polskiej jest wiążące, z zastrzeżeniem ust. 3 zdanie drugie.
Art. 8.
1. Zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przez Prokuratorię Generalną jest
obowiązkowe do zakończenia sprawy, z zastrzeżeniem art. 8b:
1) w sprawach rozpoznawanych w pierwszej instancji przez sąd okręgowy;
2) w sprawach:
a) o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
b) o stwierdzenie zasiedzenia
- jeżeli wartość przedmiotu sprawy przewyższa kwotę 1.000.000 zł;
3) w sprawach rozpoznawanych przez sądy polubowne, niezależnie od tego, czy
miejsce postępowania przed tym sądem znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, czy też poza jej granicami lub nie jest oznaczone.
2. W sprawach wymienionych w ust. 1 pkt 2 obowiązkowe zastępstwo procesowe Skarbu
Państwa przez Prokuratorię Generalną nie ustaje mimo obniżenia się w toku sprawy
wartości przedmiotu sprawy do kwoty 1.000.000 zł lub poniżej.
Art. 8a.
1. Prokuratoria Generalna z urzędu lub na wniosek podmiotu reprezentującego Skarb
Państwa może przejąć zastępstwo procesowe Skarbu Państwa w każdej sprawie, jeżeli
wymaga tego ochrona ważnych praw lub interesów Skarbu Państwa. Przejęcie
zastępstwa procesowego Skarbu Państwa może nastąpić w każdym stadium
postępowania.
2. Stanowisko Prokuratorii Generalnej w przedmiocie przejęcia zastępstwa procesowego
Skarbu Państwa jest wiążące. Odmowę przejęcia zastępstwa procesowego Skarbu
Państwa Prokuratoria Generalna uzasadnia na piśmie i doręcza wnioskodawcy, w
terminie 14 dni od dnia doręczenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Prokuratoria Generalna zawiadamia sąd o
przejęciu zastępstwa procesowego Skarbu Państwa. Do zawiadomienia Prokuratoria
Generalna załącza jego odpisy dla stron lub uczestników postępowania.
Art. 8b.
1. W przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 1, Prokuratoria Generalna, za zgodą lub
na wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa, może przekazać temu
podmiotowi do prowadzenia sprawę lub grupę spraw, z wyjątkiem spraw, w których
występuje istotne zagadnienie prawne oraz potrzeba wykładni przepisów prawnych
budzących poważne wątpliwości lub rozbieżności w orzecznictwie sądów.
2. Przekazanie sprawy lub grupy spraw do prowadzenia może nastąpić przed wszczęciem
lub w każdym stadium postępowania.
3. Jeżeli przekazanie sprawy lub grupy spraw do prowadzenia nastąpiło przed
wszczęciem postępowania, podmiot reprezentujący Skarb Państwa zawiadamia sąd o
przejęciu zastępstwa procesowego Skarbu Państwa wraz z pismem wszczynającym
postępowanie. Do zawiadomienia sądu o przejęciu zastępstwa procesowego Skarbu
Państwa, podmiot reprezentujący Skarb Państwa załącza jego odpisy dla stron lub
uczestników postępowania.
4. Jeżeli przekazanie sprawy lub grupy spraw do prowadzenia nastąpiło po wszczęciu
postępowania, Prokuratoria Generalna zawiadamia sąd o przekazaniu zastępstwa
procesowego Skarbu Państwa podmiotowi reprezentującemu Skarb Państwa. Do
zawiadomienia sądu o przekazaniu zastępstwa procesowego Skarbu Państwa,
Prokuratoria Generalna załącza jego odpisy dla stron lub uczestników postępowania.
5. W przypadku przekazania podmiotowi reprezentującemu Skarb Państwa do
prowadzenia sprawy lub grupy spraw, w których zastępstwo procesowe Skarbu Państwa
przez Prokuratorię Generalną jest obowiązkowe, podmiot ten wykonuje zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa również przed Sądem Najwyższym.
Art. 9.
(uchylony).
Art. 10.
1. W sprawach dotyczących ważnych praw lub interesów Skarbu Państwa, Prokuratoria
Generalna, na wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa, wydaje opinie
prawne, w tym także opiniuje projekty umów, których stroną jest lub ma być Skarb
Państwa.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej albo dyrektor jej oddziału nie może odmówić wydania
opinii prawnej, jeżeli wartość przedmiotu sprawy przekracza kwotę 1.000.000 zł.
3. Odmowa wydania opinii prawnej następuje w terminie 14 dni od dnia doręczenia
wniosku, o którym mowa w ust. 1; odmowa jest wiążąca.
Art. 11.
1. Koszty postępowania w sprawie, w której Prokuratoria Generalna wykonuje
zastępstwo procesowe Skarbu Państwa, ponosi podmiot reprezentujący Skarb Państwa,
którego dotyczy przedmiot tego postępowania, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa nie ponosi kosztów zastępstwa procesowego
wykonywanego przez Prokuratorię Generalną.
3. Koszty zastępstwa procesowego zasądzone lub przyznane Skarbowi Państwa w
sprawie, w której zastępstwo procesowe Skarbu Państwa wykonuje Prokuratoria
Generalna, przysługują Skarbowi Państwa - Prokuratorii Generalnej. Koszty te są
egzekwowane przez Skarb Państwa - Prokuratorię Generalną na podstawie tytułu
egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności wydaną na rzecz Skarbu Państwa
- Prokuratorii Generalnej w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego.
4. W sprawach, w których Prokuratoria Generalna wykonuje zastępstwo Rzeczypospolitej
Polskiej, ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 12.
1. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa zawiadamia niezwłocznie Prokuratorię
Generalną o stanie prawnym lub faktycznym związanym z działalnością tego podmiotu,
który uzasadnia wszczęcie w imieniu Skarbu Państwa postępowania sądowego w
sprawie, w której zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przez Prokuratorię Generalną
jest obowiązkowe, przekazując jednocześnie informacje i dokumenty niezbędne do
wszczęcia postępowania sądowego.
2. W przypadku wyłącznego zastępstwa procesowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt
1, niezwłocznie po powzięciu wiadomości o zaistnieniu okoliczności, które czynią
dopuszczalnym podjęcie czynności przed Sądem Najwyższym, podmiot reprezentujący
Skarb Państwa przekazuje Prokuratorii Generalnej informacje i dokumenty zgromadzone
w sprawie wraz ze swoim stanowiskiem co do potrzeby podjęcia czynności przed Sądem
Najwyższym.
Rozdział 3
Czynności i pełnomocnictwa Prokuratorii Generalnej
Art. 13.
1. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa przekazuje Prokuratorii Generalnej, na jej
żądanie lub z własnej inicjatywy, wszelkie informacje i dokumenty niezbędne do
wykonywania przez Prokuratorię Generalną zastępstwa procesowego Skarbu Państwa.
2. Na żądanie Prokuratorii Generalnej lub z własnej inicjatywy podmiot reprezentujący
Skarb Państwa przekazuje Prokuratorii Generalnej stanowisko w sprawie, w której
zastępstwo procesowe Skarbu Państwa wykonuje Prokuratoria Generalna.
3. W przypadkach wymagających wiadomości specjalistycznych, Prokuratoria Generalna
może zasięgać opinii biegłych i korzystać z tłumaczy.
Art. 14.
1. Podmiot reprezentujący Skarb Państwa składa Prokuratorii Generalnej, na jej żądanie
lub z własnej inicjatywy, wnioski w przedmiocie wszczęcia postępowania lub czynności
procesowych w sprawie, w której Prokuratoria Generalna wykonuje zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa. Prokuratoria Generalna nie jest związana treścią wniosków,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa w przedmiocie wszczęcia
postępowania, cofnięcia pozwu lub wniosku, uznania roszczenia lub wniosku, zrzeczenia
się roszczenia, ograniczenia roszczenia lub zawarcia ugody sądowej jest wiążący dla
Prokuratorii Generalnej. W razie niezgodności stanowiska Prokuratorii Generalnej z
wnioskiem podmiotu reprezentującego Skarb Państwa, Prokuratoria Generalna żąda od
podmiotu reprezentującego Skarb Państwa stanowiska na piśmie.
3. W przypadku, w którym nie można ustalić podmiotu reprezentującego Skarb Państwa
w określonej sprawie, wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, może złożyć, na wniosek
Prezesa Prokuratorii Generalnej, minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.
4. Jeżeli podmiot reprezentujący Skarb Państwa, mimo żądania Prokuratorii Generalnej,
nie składa w określonym terminie wniosków, o których mowa w ust. 1 lub 2,
Prokuratoria Generalna - o ile jest to konieczne dla zachowania terminów wynikających z
przepisów prawa albo ustalonych przez sąd, trybunał lub inny organ orzekający podejmuje czynności według swojego uznania, zawiadamiając o tym podmiot
reprezentujący Skarb Państwa.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku określonym w ust. 3, jeżeli
minister właściwy do spraw Skarbu Państwa nie złożył wniosków, o których mowa w ust.
1 i 2.
Art. 15.
1. Czynności zastępstwa procesowego przed sądami, trybunałami i innymi organami
orzekającymi wykonują wyłącznie radcowie Prokuratorii Generalnej.
2. Czynności zastępstwa procesowego mogą wykonywać również Prezes i wiceprezesi
Prokuratorii Generalnej.
3. Dokumentem upoważniającym radcę Prokuratorii Generalnej do wykonywania
czynności zastępstwa procesowego jest legitymacja służbowa, która zawiera w
szczególności imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe radcy Prokuratorii Generalnej.
4. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej radcy
Prokuratorii Generalnej oraz sposób dokonywania wpisów w tej legitymacji i
postępowania z nią, a także organ właściwy do jej wydania, uwzględniając w
szczególności termin ważności legitymacji służbowej, okoliczności uzasadniające jej
wymianę i zwrot oraz postępowanie w razie utraty legitymacji służbowej.
Art. 16.
1. Radcowie Prokuratorii Generalnej, biorąc udział w rozprawach sądowych, występują w
stroju urzędowym. Strojem urzędowym jest toga.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu
Państwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór stroju urzędowego radców Prokuratorii
Generalnej, uwzględniając uroczysty charakter stroju, odpowiedni do powagi sądu i
utrwalonej tradycji.
Art. 17.
1. Jeżeli zachodzi konieczność wykonywania zastępstwa procesowego przed sądami,
trybunałami lub innymi organami orzekającymi w sprawach wymagających znajomości
prawa obcego albo procedur lub instytucji międzynarodowych, Prokuratoria Generalna
może powierzyć to zastępstwo w drodze umowy cywilnoprawnej radcy prawnemu,
adwokatowi lub innej osobie uprawnionej do występowania w charakterze pełnomocnika
procesowego.
2. Koszty związane z ustanowieniem pełnomocnika procesowego, o którym mowa w ust.
1, ponosi Prokuratoria Generalna.
3. Do ustanowienia pełnomocnika procesowego, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się
przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z
2013 r. poz. 907, 984 i 1047).
Art. 17a.
1. Dane do składania podpisu elektronicznego na potrzeby elektronicznego postępowania
upominawczego są udzielane radcom Prokuratorii Generalnej po złożeniu stosownego
wniosku za pośrednictwem odpowiednio dyrektora właściwego oddziału Prokuratorii
Generalnej lub Prezesa Prokuratorii Generalnej.
2. Dopuszcza się również komunikowanie się radcy Prokuratorii Generalnej z sądem w
elektronicznym postępowaniu upominawczym przy wykorzystaniu bezpiecznego podpisu
elektronicznego weryfikowanego przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu.
3. Wnioski radców Prokuratorii Generalnej o udzielenie danych wskazanych w ust. 1
złożone odpowiednio do dyrektora właściwego oddziału Prokuratorii Generalnej lub
Prezesa Prokuratorii Generalnej będą przesyłane właściwemu sądowi wraz z
potwierdzeniem zatrudnienia radcy Prokuratorii Generalnej odpowiednio we właściwym
oddziale Prokuratorii Generalnej lub w Głównym Urzędzie Prokuratorii Generalnej. Osoby
zamierzające komunikować się z sądem w sposób wskazany w ust. 2 zawiadamiają o
tym sąd za pośrednictwem odpowiednio dyrektora właściwego oddziału Prokuratorii
Generalnej lub Prezesa Prokuratorii Generalnej, podając dane do weryfikacji podpisu
elektronicznego.
4. Informacje, o których mowa w ust. 3, odpowiednio dyrektor właściwego oddziału
Prokuratorii Generalnej lub Prezes Prokuratorii Generalnej przesyła sądowi w terminie 14
dni od daty złożenia wniosku.
Art. 18.
W sprawach o istotnym znaczeniu dla ochrony praw lub interesów Skarbu Państwa
stanowiska Prokuratorii Generalnej są przyjmowane kolegialnie.
Rozdział 4
Organizacja Prokuratorii Generalnej
Art. 19.
1. Pracami Prokuratorii Generalnej kieruje Prezes Prokuratorii Generalnej, przy pomocy
wiceprezesów Prokuratorii Generalnej i dyrektorów oddziałów Prokuratorii Generalnej.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej ponadto:
1) reprezentuje Prokuratorię Generalną;
2) kieruje Głównym Urzędem Prokuratorii Generalnej;
3) jest przełożonym wszystkich radców i innych pracowników Prokuratorii
Generalnej.
3. Wiceprezesi Prokuratorii Generalnej kierują działami jej pracy, wyznaczonymi przez
Prezesa Prokuratorii Generalnej.
4. Prokuratoria Generalna używa wizerunku orła ustalonego dla godła Rzeczypospolitej
Polskiej oraz pieczęci urzędowej określonej w przepisach o pieczęciach państwowych.
Art. 20.
1. Prezesa Prokuratorii Generalnej powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób
wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra
właściwego do spraw Skarbu Państwa. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa
Prokuratorii Generalnej.
2. (uchylony).
3. Wiceprezesów Prokuratorii Generalnej, w liczbie nieprzekraczającej 2, powołuje
minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, spośród osób wyłonionych w drodze
otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa Prokuratorii Generalnej.
Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa odwołuje, na wniosek Prezesa Prokuratorii
Generalnej, wiceprezesów Prokuratorii Generalnej.
4. Stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej może zajmować osoba, która:
1) posiada kompetencje kierownicze;
2) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na
stanowisku kierowniczym;
3) spełnia wymagania do zajmowania stanowiska radcy Prokuratorii Generalnej.
4a. Informację o naborze na stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej ogłasza się
przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu
oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska;
3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5) wskazanie wymaganych dokumentów;
6) termin i miejsce składania dokumentów;
7) informację o metodach i technikach naboru.
4b. Termin, o którym mowa w ust. 4a pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia
opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów.
4c. Nabór na stanowisko Prezesa Prokuratorii Generalnej przeprowadza zespół, powołany
przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, liczący co najmniej 3 osoby,
których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W
toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do
wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz
kompetencje kierownicze.
4d. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 4c, może być
dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada
odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
4e. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 4d, mają obowiązek zachowania w
tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w
trakcie naboru.
4f. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia
ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa.
4g. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;
3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów
uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w
ogłoszeniu o naborze;
4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;
5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;
6) skład zespołu.
4h. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:
1) nazwę i adres urzędu;
2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3) imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w
rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu
kandydata.
4i. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
4j. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 3, powołuje
Prezes Prokuratorii Generalnej.
4k. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 3,
stosuje się odpowiednio ust. 4 i ust. 4a-4i.
5. Powołanie, o którym mowa w ust. 1 i 3, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).
6. (uchylony).
7. Przepisy rozdziałów 3 i 5 stosuje się odpowiednio do Prezesa i wiceprezesów
Prokuratorii Generalnej.
Art. 21.
1. Ze stanowiskami Prezesa lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej nie można łączyć
przynależności do partii politycznych ani pełnienia funkcji publicznych.
2. Prezes i wiceprezesi Prokuratorii Generalnej nie mogą prowadzić działalności
zarobkowej, z wyjątkiem działalności naukowej, naukowo-dydaktycznej, dydaktycznej i
publicystycznej.
Art. 22.
1. W skład Prokuratorii Generalnej wchodzi Główny Urząd Prokuratorii Generalnej z
siedzibą w mieście stołecznym Warszawie oraz mogą wchodzić oddziały Prokuratorii
Generalnej.
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa,
może tworzyć, w drodze zarządzenia, oddziały Prokuratorii Generalnej z siedzibami w
miejscowościach, w których mają siedziby sądy apelacyjne. W zarządzeniu określa się
siedzibę i właściwość miejscową oddziału, która obejmuje obszar właściwości co najmniej
jednego sądu apelacyjnego.
3. Główny Urząd Prokuratorii Generalnej wykonuje zadania i czynności oddziału
Prokuratorii Generalnej w obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Warszawie oraz w
obszarach właściwości sądów apelacyjnych, dla których nie utworzono oddziałów
Prokuratorii Generalnej.
4. Prezes Prokuratorii Generalnej może przekazać sprawę oddziałowi lub Głównemu
Urzędowi Prokuratorii Generalnej z pominięciem ich właściwości miejscowej, jeżeli
wymaga tego ochrona praw lub interesów Skarbu Państwa. W takim przypadku przepis
art. 8a ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 23.
1. Oddziały Prokuratorii Generalnej w okręgach swojej właściwości miejscowej
samodzielnie wykonują zadania i czynności Prokuratorii Generalnej.
2. Oddziałem Prokuratorii Generalnej kieruje dyrektor oddziału, któremu funkcję tę
powierza Prezes Prokuratorii Generalnej. Dyrektor oddziału jest przełożonym radców i
innych pracowników tego oddziału.
3. Funkcję dyrektora oddziału Prokuratorii Generalnej powierza się radcy Prokuratorii
Generalnej.
Art. 23a.
W sprawach, w których zastępstwo procesowe Skarbu Państwa wykonuje Prokuratoria
Generalna, sąd, trybunał lub inny organ orzekający dokonuje doręczeń pism i orzeczeń
do Głównego Urzędu Prokuratorii Generalnej albo do właściwego oddziału Prokuratorii
Generalnej.
Art. 24.
Prokuratoria Generalna jest jednostką budżetową i prowadzi gospodarkę finansową na
zasadach określonych w odrębnych przepisach dla państwowych jednostek budżetowych.
Art. 25.
1. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa,
nadaje Prokuratorii Generalnej, w drodze zarządzenia, statut określający organizację i
szczegółowe zasady funkcjonowania Prokuratorii Generalnej, a w szczególności:
1) organizację wewnętrzną Głównego Urzędu i oddziałów Prokuratorii Generalnej, w
tym funkcje inne niż dyrektor oddziału występujące w Prokuratorii Generalnej;
2) tryb udzielania pełnomocnictw, o których mowa w art. 17 ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w drodze zarządzenia, określi sposób i
tryb przygotowywania, przyjmowania i prezentowania stanowisk Prokuratorii Generalnej,
o których mowa w art. 18, z uwzględnieniem przesłanek kwalifikowania spraw do
kategorii spraw o istotnym znaczeniu dla ochrony praw lub interesów Skarbu Państwa.
3. Prezes Prokuratorii Generalnej ustala, w drodze zarządzenia, regulamin wewnętrznego
urzędowania Prokuratorii Generalnej, który określa w szczególności:
1) tryb wykonywania zadań i czynności w Prokuratorii Generalnej;
2) rozkład czasu pracy w Prokuratorii Generalnej w tygodniu oraz jego wymiar w
poszczególnych dniach tygodnia, w tym czas rozpoczynania i kończenia pracy w
poszczególnych dniach tygodnia, z uwzględnieniem zasad dotyczących pracowników
urzędów państwowych.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres i tryb współdziałania Prokuratorii Generalnej przy wykonywaniu
zastępstwa procesowego Skarbu Państwa z organami władzy publicznej,
państwowymi osobami prawnymi, państwowymi jednostkami organizacyjnymi
niemającymi osobowości prawnej oraz organami jednostek samorządu terytorialnego
i innymi podmiotami, którym powierzono wykonywanie zadań publicznych na
podstawie ustaw lub porozumień, w tym w szczególności zakres czynności
wykonywanych w ramach współdziałania przez Prokuratorię Generalną i te podmioty,
terminy wykonywania tych czynności oraz wymieniane informacje i dokumenty,
2) zakres i tryb współdziałania Prokuratorii Generalnej przy wykonywaniu
zastępstwa Rzeczypospolitej Polskiej z organami władzy publicznej, w tym w
szczególności zakres czynności wykonywanych w ramach współdziałania przez
Prokuratorię Generalną i te organy, terminy wykonywania tych czynności oraz
wymieniane informacje i dokumenty,
3) zakres i tryb współdziałania Prokuratorii Generalnej przy wydawaniu opinii
prawnych z organami administracji publicznej i innymi podmiotami uprawnionymi na
podstawie odrębnych przepisów do reprezentowania Skarbu Państwa
- mając na względzie zapewnienie należytej ochrony praw i interesów Skarbu Państwa
oraz dostępu Prokuratorii Generalnej do niezbędnych informacji i dokumentów, a także
uwzględniając wymogi wynikające z przepisów dotyczących właściwych postępowań.
Rozdział 5
Radcowie Prokuratorii Generalnej i starsi radcowie Prokuratorii Generalnej
Art. 26.
W Prokuratorii Generalnej są zatrudnieni radcowie Prokuratorii Generalnej i starsi
radcowie Prokuratorii Generalnej, zwani dalej "radcami".
Art. 27.
1. Radcowie, wykonując czynności procesowe, kierują się własnym przekonaniem
opartym na wiedzy prawniczej i doświadczeniu.
2. Radcowie przy wykonywaniu czynności procesowych są niezależni.
3. Radcowie mają prawo sporządzania poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z
okazanym oryginałem w zakresie określonym odrębnymi przepisami. Poświadczenie
powinno zawierać podpis radcy, datę i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, na żądanie
- również godzinę dokonania czynności. Jeżeli dokument zawiera cechy szczególne
(dopiski, poprawki lub uszkodzenia) radca stwierdza to w poświadczeniu.
Art. 28.
1. Radcowie wykonują polecenia przełożonych, dotyczące treści czynności zastępstwa.
Na żądanie radcy przełożony wydaje polecenie na piśmie wraz z uzasadnieniem.
2. Jeżeli radca nie zgadza się z poleceniem, o którym mowa w ust. 1, może żądać, by
zmieniono polecenie albo by wyłączono go od udziału w sprawie. W sprawach tych
rozstrzyga ostatecznie przełożony tego przełożonego, który wydał polecenie.
3. W przypadku gdy w postępowaniu przed sądem, trybunałem lub innym organem
orzekającym ujawnią się nowe okoliczności, radca samodzielnie podejmuje decyzje
związane z dalszym tokiem postępowania.
Art. 29.
1. Radcą Prokuratorii Generalnej może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;
3) ukończyła wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskała tytuł magistra albo
ukończyła zagraniczne studia prawnicze, uznane w Polsce;
4) posiada uprawnienia radcy prawnego, adwokata lub notariusza albo zajmowała
stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu wojskowego lub sędziego
sądu administracyjnego albo stanowisko prokuratora;
5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo
nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;
6) jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje
rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.
2. Wymóg określony w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osoby, która:
1) posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego
nauk prawnych lub
2) pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub
specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co
najmniej pięć lat.
3. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej,
urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7
ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U.
z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a
tej ustawy.
Art. 30.
1. Starszym radcą Prokuratorii Generalnej może być:
1) radca Prokuratorii Generalnej, który przez co najmniej trzy lata zajmował
stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej, lub
2) osoba, która posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora
habilitowanego nauk prawnych, lub
3) osoba, która posiada uprawnienia radcy prawnego, adwokata lub notariusza i
wykonywała ten zawód przez co najmniej pięć lat, lub
4) osoba, która zajmowała stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu
wojskowego lub sędziego sądu administracyjnego albo stanowisko prokuratora przez
co najmniej trzy lata, lub
5) osoba, która pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż
legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej
przez co najmniej osiem lat.
2. Do osób, o których mowa w ust. 1, stosuje się art. 29 ust. 3.
Art. 31.
Małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugiego
stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia nie mogą być zatrudnieni w
Prokuratorii Generalnej, jeżeli powstałby między tymi osobami stosunek służbowej
podległości.
Art. 32.
1. Radców mianuje Prezes Prokuratorii Generalnej.
2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi nawiązanie stosunku pracy na
podstawie mianowania w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy .
Art. 33.
Przed wręczeniem aktu mianowania radca Prokuratorii Generalnej i starszy radca
Prokuratorii Generalnej, o którym mowa w art. 30 pkt 2-5, składa wobec Prezesa
Prokuratorii Generalnej ślubowanie według następującej roty: "Ślubuję uroczyście na
powierzonym mi stanowisku służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży
prawa oraz strzec praw i interesów Skarbu Państwa, obowiązki swoje wypełniać
sumiennie, dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować się
zasadami godności i uczciwości". Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot:
"Tak mi dopomóż Bóg".
Art. 34.
Obowiązkiem radcy jest postępować zgodnie ze złożonym ślubowaniem, a w
szczególności:
1) chronić prawa i interesy Skarbu Państwa;
2) rzetelnie i terminowo wykonywać czynności służbowe;
3) przestrzegać tajemnic ustawowo chronionych;
4) stale podnosić kwalifikacje zawodowe.
Art. 35.
Czas pracy radcy jest określony rozmiarem jego zadań i czynności służbowych i nie może
przekraczać norm określonych w przepisach dotyczących pracowników urzędów
państwowych.
Art. 36.
1. W uzasadnionych przypadkach radca może być przeniesiony, na okres do 6 miesięcy,
do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami w Głównym Urzędzie Prokuratorii
Generalnej albo w innym jej oddziale. W okresie przeniesienia przysługuje mu
wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, lecz nie niższe od dotychczasowego.
Przeniesienie takie dopuszczalne jest tylko raz na dwa lata.
2. Niedopuszczalne jest czasowe przeniesienie, bez zgody zainteresowanego, do
Głównego Urzędu Prokuratorii Generalnej albo jej oddziału, mającego siedzibę w innej
miejscowości, kobiety w ciąży lub radcy sprawującego opiekę nad dzieckiem w wieku do
czternastu lat, a także w przypadkach, gdy stoją temu na przeszkodzie ważne względy
osobiste lub rodzinne radcy.
Art. 37.
1. Radca zachowuje w tajemnicy informacje, które uzyskał w związku z wykonywaniem
swoich czynności służbowych.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, trwa również po ustaniu
zatrudnienia.
3. Zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, określają
odrębne przepisy.
Art. 38.
1. Radca nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia, z wyjątkiem zatrudnienia na
stanowisku naukowym, naukowo-dydaktycznym lub dydaktycznym.
2. Radca nie może podejmować zajęcia lub sposobu zarobkowania, które pozostawałyby
w sprzeczności z jego czynnościami służbowymi albo wzbudzałyby podejrzenie o
stronniczość lub interesowność.
Art. 39.
Radca nie może wykonywać mandatu posła, senatora lub radnego ani być członkiem
partii politycznej.
Art. 40.
Radcy nie wolno uczestniczyć w strajkach lub akcjach zakłócających normalne
funkcjonowanie Głównego Urzędu Prokuratorii Generalnej lub jej oddziału albo w
działalności sprzecznej z obowiązkami radcy.
Art. 41.
Radca niezwłocznie zawiadamia Prezesa Prokuratorii Generalnej o toczącej się sprawie
sądowej, w której występuje jako strona lub uczestnik postępowania.
Art. 42.
1. Radca podlega co dwa lata ocenie kwalifikacyjnej. Ocena kwalifikacyjna może być
dokonana w każdym czasie na polecenie Prezesa Prokuratorii Generalnej.
2. Ocena kwalifikacyjna dotyczy wykonywania przez radcę zadań i czynności służbowych.
3. Oceny kwalifikacyjnej dokonuje dyrektor oddziału Prokuratorii Generalnej, w którym
radca jest zatrudniony, a oceny radców zatrudnionych w Głównym Urzędzie Prokuratorii
Generalnej - Prezes Prokuratorii Generalnej.
4. Ocenę kwalifikacyjną doręcza się na piśmie radcy, którego dotyczy.
5. Od oceny kwalifikacyjnej radca może zwrócić się, w terminie 14 dni od dnia jej
doręczenia, do Prezesa Prokuratorii Generalnej z wnioskiem o dokonanie ponownej oceny
kwalifikacyjnej.
6. Od oceny kwalifikacyjnej przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego - sądu pracy i
ubezpieczeń społecznych w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Do rozpoznania
odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od
orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.
7. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, kryteria
i tryb dokonywania oceny kwalifikacyjnej, uwzględniając wśród kryteriów postępowanie
zgodne ze złożonym ślubowaniem oraz staranność, rzetelność i terminowość
wykonywania czynności służbowych.
Art. 43.
1. Wynagrodzenie radcy składa się z wynagrodzenia zasadniczego odpowiadającego
zajmowanemu stanowisku służbowemu, dodatku za wieloletnią pracę oraz dodatku
funkcyjnego w razie powierzenia funkcji w Prokuratorii Generalnej.
1a. Radca wykonujący czynności zastępstwa procesowego jest uprawniony do
dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa
procesowego zasądzonych lub przyznanych na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej albo na rzecz Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie, w której czynności te były
przez niego wykonywane, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej.
Wysokość i termin wypłaty dodatkowego wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
1b. Jeżeli czynności zastępstwa procesowego w sprawie były wykonywane przez więcej
niż jednego radcę, kwotę dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1a,
Prezes Prokuratorii Generalnej dzieli między radców, z uwzględnieniem nakładu pracy
poszczególnych radców.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość wynagrodzenia zasadniczego radców Prokuratorii Generalnej i starszych
radców Prokuratorii Generalnej,
2) stawki dodatku funkcyjnego osób pełniących w Prokuratorii Generalnej funkcje
określone w art. 23 ust. 2 i 3 oraz w zarządzeniu, o którym mowa w art. 25 ust. 1
- z uwzględnieniem poziomu wynagrodzeń zasadniczych i dodatków funkcyjnych
sędziów sądów powszechnych, przyjmując, że określone w ten sposób
wynagrodzenie zasadnicze radców Prokuratorii Generalnej i starszych radców
Prokuratorii Generalnej nie może przekraczać 130% wynagrodzenia zasadniczego w
najwyższej stawce odpowiednio sędziego sądu okręgowego i sędziego sądu
apelacyjnego, a najwyższy dodatek funkcyjny nie może przekraczać kwoty dodatku
funkcyjnego przewidzianego dla prezesa odpowiedniego sądu.
Art. 44.
1. Radcy przysługuje dodatek za wieloletnią pracę w wysokości wynoszącej po 5 latach
pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za
każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się wszystkie
poprzednie, zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z
mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w
partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej) jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2
ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób zaliczania zakończonych
okresów zatrudnienia do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę
oraz okresy, za które przysługuje ten dodatek, i terminy jego wypłaty, z uwzględnieniem
odrębnych przepisów dotyczących takiego dodatku.
Art. 45.
1. Prezes Prokuratorii Generalnej za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej może
przyznać radcy nagrodę ze specjalnie utworzonego w tym celu funduszu nagród.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, w wysokości do 3% planowanych
wynagrodzeń osobowych pozostaje w dyspozycji Prezesa Prokuratorii Generalnej i może
być przez niego podwyższony w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.
Art. 46.
Radcom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego;
2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego;
3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego;
4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego;
5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego;
6) po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego.
Art. 47.
Radcy wykonującemu na polecenie przełożonego czynności służbowe poza stałym
miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą
służbową na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 77 5 § 2
Kodeksu pracy.
Art. 48.
Radcy przysługuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze:
1) 6 dni - po 10 latach pracy w Prokuratorii Generalnej;
2) 12 dni - po 20 latach pracy w Prokuratorii Generalnej.
Art. 49.
(uchylony).
Art. 50.
1. Radcy, którego stosunek pracy został rozwiązany z powodu nabycia prawa do renty z
tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, przysługuje jednorazowa odprawa w
wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, a jeżeli radca przepracował co najmniej 20
lat - w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.
2. Miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę ustalenia wysokości odprawy, o
którym mowa w ust. 1, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 173 Kodeksu pracy.
Art. 51.
1. Stosunek pracy radcy tymczasowo aresztowanego ulega z mocy prawa zawieszeniu na
czas trwania tego aresztowania.
2. W okresie zawieszenia stosunku pracy radcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości
połowy wynagrodzenia miesięcznego przysługującego mu w dniu tymczasowego
aresztowania.
3. W przypadku prawomocnego umorzenia postępowania karnego lub postępowania w
sprawie o przestępstwo skarbowe albo wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego
wypłaca się pozostałą część wynagrodzenia, chyba że postępowanie umorzono
warunkowo albo z powodu przedawnienia lub amnestii.
4. Okres zawieszenia stosunku pracy wskutek tymczasowego aresztowania wlicza się do
okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze radcy.
Art. 52.
1. Stosunek pracy radcy Prokuratorii Generalnej ulega rozwiązaniu z jego winy bez
wypowiedzenia w razie:
1) niespełniania wymogów koniecznych do zajmowania stanowiska służbowego
radcy, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2 lub 5;
1a) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego
prawomocnym orzeczeniem sądu;
2) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych albo
zakazu zajmowania stanowiska w urzędach organów władzy publicznej lub
wykonywania zawodu prawniczego;
3) nieobecności w pracy przez okres 3 miesięcy z powodu tymczasowego
aresztowania;
4) dwukrotnego otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej;
5) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy w Prokuratorii
Generalnej.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą bez wypowiedzenia może nastąpić w razie ciągłej
nieobecności w pracy z powodu choroby, dłużej niż przez okres roku.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą następuje z zachowaniem trzymiesięcznego
okresu wypowiedzenia w razie stwierdzonej orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych albo innym równorzędnym orzeczeniem całkowitej lub
częściowej niezdolności do pracy.
4. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą może nastąpić z zachowaniem trzymiesięcznego
okresu wypowiedzenia w razie:
1) (uchylony);
2) reorganizacji w Prokuratorii Generalnej, jeżeli przeniesienie na inne stanowisko
służbowe, za zgodą radcy, nie jest możliwe.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, w okresie między rozwiązaniem
stosunku pracy a podjęciem zatrudnienia lub działalności gospodarczej, nie dłużej niż
przez 6 miesięcy, przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa,
obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173 Kodeksu
pracy.
6. W przypadku gdy w okresie, o którym mowa w ust. 5, były radca pobiera świadczenie
określone w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.), wysokość świadczenia
pieniężnego ulega odpowiedniemu obniżeniu, a jeżeli radca nabył prawo do emerytury na
podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.) świadczenie pieniężne nie przysługuje.
7. Okres pobierania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, wlicza się do
okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych, a także
do okresów składkowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
8. Od świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, Prokuratoria Generalna
odprowadza składkę na ubezpieczenia społeczne na zasadach określonych w przepisach
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Art. 53.
1. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą może nastąpić:
1) w drodze porozumienia stron;
2) za trzymiesięcznym wypowiedzeniem dokonanym przez radcę.
2. Okres wypowiedzenia stosunku pracy z radcą kończy się ostatniego dnia miesiąca
kalendarzowego.
3. W okresie wypowiedzenia stosunku pracy radca może być zwolniony z obowiązku
wykonywania czynności służbowych, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia i innych
świadczeń ze stosunku pracy.
Art. 54.
W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale do stosunku pracy radców stosuje
się przepisy Kodeksu pracy.
Rozdział 6
Odpowiedzialność dyscyplinarna
Art. 55.
1. Radca ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia służbowe, w tym za
oczywistą obrazę przepisów prawa i za uchybienia godności zawodu.
2. Za nadużycie wolności słowa przy wykonywaniu czynności służbowych, stanowiące
ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę strony, jej pełnomocnika, kuratora, świadka,
biegłego lub tłumacza, radca odpowiada tylko dyscyplinarnie.
Art. 55a.
1. Za przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi, nieuzasadniające wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego, Prezes Prokuratorii Generalnej może udzielić radcy
ostrzeżenia na piśmie, po uprzednim wysłuchaniu radcy. Przepis art. 61 ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
2. Radca może w terminie 14 dni od dnia doręczenia ostrzeżenia na piśmie wystąpić do
sądu pracy o uchylenie ostrzeżenia. Od orzeczenia sądu drugiej instancji skarga
kasacyjna nie przysługuje.
Art. 56.
Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) nagana z pozbawieniem możliwości awansowania przez okres do trzech lat na
wyższe stanowisko służbowe;
5) przeniesienie na niższe stanowisko służbowe lub pozbawienie funkcji;
6) wydalenie z pracy w Prokuratorii Generalnej.
Art. 57.
1. Postępowanie dyscyplinarne może być wszczęte niezależnie od innych rodzajów
odpowiedzialności za ten sam czyn.
2. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie miesiąca od dnia
uzyskania wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego odpowiedzialność
dyscyplinarną ani po upływie roku od dnia popełnienia takiego czynu. Jeżeli z powodu
nieobecności w pracy radca nie ma możliwości złożenia wyjaśnień, bieg miesięcznego
terminu nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się radcy
do pracy. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie
dyscyplinarne nie następuje wcześniej niż przedawnienie karne.
Art. 58.
1. Radca może być zawieszony w czynnościach służbowych, jeżeli jest konieczne z uwagi
na charakter czynu natychmiastowe odsunięcie go od wykonywania czynności
służbowych.
2. Prawo zawieszenia w czynnościach przysługuje Prezesowi Prokuratorii Generalnej. Na
decyzję o zawieszeniu w czynnościach przysługuje zażalenie do właściwego ze względu
na miejsce zamieszkania radcy sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń
społecznych. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.
3. Zawieszenie w czynnościach ustaje z mocy prawa, jeżeli w ciągu trzech miesięcy od
dnia zawieszenia nie wszczęto przeciwko radcy postępowania dyscyplinarnego, a także, z
zastrzeżeniem ust. 5, z chwilą prawomocnego zakończenia tego postępowania.
4. W toku postępowania dyscyplinarnego komisja dyscyplinarna może w każdym czasie
uchylić zawieszenie w czynnościach.
5. Komisja dyscyplinarna II instancji, wydając orzeczenie dyscyplinarne, może orzec o
utrzymaniu w mocy zawieszenia w czynnościach do dnia wniesienia odwołania, o którym
mowa w art. 64 ust. 2, lub upływu terminu do jego wniesienia. W przypadku wniesienia
odwołania zawieszenie w czynnościach pozostaje w mocy do czasu rozpoznania
odwołania, chyba że sąd apelacyjny uchyli zawieszenie wcześniej.
6. Prezes Prokuratorii Generalnej może w każdym czasie uchylić zawieszenie w
czynnościach, także w przypadkach, o których mowa w ust. 5.
7. W przypadku gdy radca został zawieszony w czynnościach, Prezes Prokuratorii
Generalnej może obniżyć do 50% wysokość jego wynagrodzenia miesięcznego na czas
trwania zawieszenia. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne nie zostało wszczęte w ciągu
trzech miesięcy od dnia zawieszenia w czynnościach albo zostało umorzone lub
zakończyło się uniewinnieniem, radcy wypłaca się zatrzymane wynagrodzenie.
Art. 59.
1. W sprawach dyscyplinarnych orzekają Komisja Dyscyplinarna Prokuratorii Generalnej
w I instancji i Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna Prokuratorii Generalnej w II instancji.
2. Członków komisji dyscyplinarnych, w tym przewodniczącego i zastępców
przewodniczącego, powołuje na okres pięciu lat Prezes Prokuratorii Generalnej.
3. Członkiem komisji dyscyplinarnej może być radca dający należytą rękojmię
wykonywania tej funkcji.
4. Komisja dyscyplinarna orzeka w składach trzyosobowych.
5. Członkowie komisji dyscyplinarnych są w zakresie orzekania niezawiśli i podlegają
tylko ustawom.
Art. 60.
1. Rzecznika dyscyplinarnego Prokuratorii Generalnej powołuje, na okres kadencji
komisji dyscyplinarnej, Prezes Prokuratorii Generalnej spośród radców Prokuratorii
Generalnej.
2. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie Prezesa
Prokuratorii Generalnej. O wszczęciu tego postępowania rzecznik dyscyplinarny
zawiadamia radcę, którego ono dotyczy.
3. Decyzję o przekazaniu komisji dyscyplinarnej I instancji wniosku o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego podejmuje Prezes Prokuratorii Generalnej na podstawie
wniosku rzecznika dyscyplinarnego.
4. Do zadań rzecznika dyscyplinarnego należy w szczególności:
1) prowadzenie postępowania wyjaśniającego;
2) składanie wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli wyniki
postępowania wyjaśniającego to uzasadniają;
3) udział w rozprawach przed komisjami dyscyplinarnymi w charakterze strony;
4) wnoszenie odwołań od orzeczeń komisji dyscyplinarnej I instancji;
5) udział w postępowaniu odwoławczym.
Art. 61.
1. Komisja dyscyplinarna I instancji wszczyna postępowanie dyscyplinarne z dniem
zgłoszenia wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania.
2. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy, z
zastrzeżeniem przepisów o ochronie tajemnic ustawowo chronionych.
3. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia z pracy w
Prokuratorii Generalnej, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu
orzekającego wyznacza obrońcę spośród radców.
4. Komisja dyscyplinarna I instancji wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu rozprawy, w
toku której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego oraz jego obrońcy, jeżeli
został ustanowiony, a także po rozpatrzeniu innych dowodów mających znaczenie w
sprawie.
5. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawie nie
wstrzymuje rozpoznania sprawy.
6. Rozprawa jest jawna dla radców. W uzasadnionych przypadkach skład orzekający
może wyłączyć jawność rozprawy; jednakże ogłoszenie orzeczenia jest jawne.
7. Orzeczenie powinno być ogłoszone bezpośrednio po naradzie.
8. W wyjątkowych przypadkach można odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas nie
dłuższy niż 3 dni. O terminie ogłoszenia orzeczenia przewodniczący składu orzekającego
zawiadamia strony bezpośrednio po zakończeniu narady.
9. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego podaje ustnie
zasadnicze motywy rozstrzygnięcia.
10. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu, nie później niż w
ciągu 7 dni od dnia jego ogłoszenia.
Art. 62.
1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej I instancji strony mają prawo wniesienia
odwołania. W odwołaniu można zaskarżyć całość orzeczenia lub jego część.
2. Odwołanie wnosi się do komisji dyscyplinarnej II instancji za pośrednictwem komisji
dyscyplinarnej I instancji, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia
doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
Art. 63.
1. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania orzeczenie nie podlega wykonaniu.
2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia.
Art. 64.
1. W postępowaniu przed komisją dyscyplinarną II instancji stosuje się odpowiednio
przepisy o postępowaniu przed komisją dyscyplinarną I instancji.
2. Od orzeczeń komisji dyscyplinarnej II instancji stronom służy odwołanie do
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego - sądu
pracy i ubezpieczeń społecznych. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie
przysługuje.
Art. 65.
1. Odpis prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej dołącza się do akt osobowych
radcy.
2. Prawomocne orzeczenie o ukaraniu podlega niezwłocznemu wykonaniu.
3. Karę dyscyplinarną, z wyjątkiem kary wydalenia z pracy w Prokuratorii Generalnej,
uważa się za niebyłą i wzmiankę o niej wykreśla się z akt komisji dyscyplinarnej i akt
osobowych radcy po upływie dwóch lat od uprawomocnienia się orzeczenia. Komisja
dyscyplinarna, biorąc pod uwagę osiągnięcia w pracy i zachowanie się radcy, może na
jego wniosek lub jego przełożonego uznać karę za niebyłą i zarządzić jej wykreślenie w
terminie wcześniejszym.
4. Po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się orzeczenia komisji dyscyplinarnej
ukarany może wystąpić o uznanie za niebyłą kary wydalenia z pracy w Prokuratorii
Generalnej.
5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do ostrzeżenia, o którym mowa w art. 55a ust.
1, z tym że uprawnienie do uznania ostrzeżenia za niebyłe i zarządzenia jego wykreślenia
przysługuje Prezesowi Prokuratorii Generalnej.
Art. 66.1
W postępowaniu przed komisjami dyscyplinarnymi I i II instancji w sprawach
nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.).
Nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym, powodzie cywilnym, przedstawicielu
społecznym, o postępowaniu przygotowawczym oraz środkach przymusu, z wyjątkiem
przepisów o karze pieniężnej.
Rozdział 7
Inni pracownicy Prokuratorii Generalnej
Art. 67.
1. W Prokuratorii Generalnej mogą być zatrudnieni pracownicy inni niż radcowie.
2. Do pracowników, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 269), a w
sprawach nieuregulowanych także w tych przepisach - przepisy Kodeksu pracy .
3. Jeżeli stosunki pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, regulują inne przepisy
szczególne, do pracowników tych stosuje się również te przepisy.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 68.
W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43,
poz. 296, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 69.
W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.) w art. 2 pkt 2 i 3 otrzymują
brzmienie:
"2) Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezesa Rady Ministrów, wicemarszałka
Sejmu, wicemarszałka Senatu, wiceprezesa Rady Ministrów, Prezesa Najwyższej
Izby Kontroli, Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, ministra, Prezesa Narodowego
Banku Polskiego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka,
Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Prezesa Instytutu Pamięci
Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Prezesa Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa, wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego, wiceprezesa
Najwyższej Izby Kontroli, Szefa Kancelarii Sejmu, Szefa Kancelarii Senatu, zastępcy
Szefa Kancelarii Sejmu, zastępcy Szefa Kancelarii Senatu, Szefa Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów, Głównego Inspektora Pracy, zastępcy Głównego Inspektora Pracy,
Kierownika Krajowego Biura Wyborczego,
3) Ministra Stanu, Szefa Kancelarii Prezydenta, zastępcy Szefa Kancelarii
Prezydenta,
zastępcy
Prokuratora
Generalnego,
wiceprezesa
Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa,".
Art. 70.
W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz.
1058, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 71.
W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz.
1059, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 72.
W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z
2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm.) w art. 1 w ust. 1 po pkt 8 dodaje się pkt 8a w
brzmieniu:
"8a) Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa w sprawach nieuregulowanych w
odrębnych przepisach,".
Art. 73.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206, z
późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 74.
W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz.
369, z późn. zm.) w art. 12 w § 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
pkt 4 w brzmieniu:
"4) osób, które co najmniej przez trzy lata zajmowały stanowisko radcy Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa.".
Art. 75.
W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. Nr 85,
poz. 937, z późn. zm.) po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu:
"Art. 49a. Jeżeli w toku kontroli powstanie wątpliwość wymagająca interpretacji
przepisów prawnych związanych z ochroną praw lub interesów Skarbu Państwa,
dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli lub
upoważniona przez niego osoba zwraca się do Prezesa Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa o wydanie opinii prawnej w tej sprawie.".
Art. 76.
W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących
Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm.) uchyla się art. 4.
Art. 77.
W ustawie z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz.
643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070)
wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 78.
W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z późn.
zm.16)) w art. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) Prezesa i wiceprezesów oraz starszych radców i radców Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa,".
Art. 79.
W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r.
Nr 159, poz. 1548, z późn. zm.) w art. 25 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa sprawuje nadzór nad działalnością
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.".
Art. 80.
W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98,
poz. 1070, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 81.
W ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr
153, poz. 1269) wprowadza się następujące zmiany: (zmiany pominięte).
Art. 82.
W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r.
Nr 94, poz. 788 i Nr 169, poz. 1417) w art. 175 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia,
prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor
lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub
pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw
Obywatelskich.".
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 83.
1. Sprawy wszczęte przed właściwym sądem, trybunałem lub innym organem
orzekającym przed dniem wejścia w życie ustawy, w których zgodnie z jej przepisami, po
dniu wejścia w życie ustawy, zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przez Prokuratorię
Generalną jest obowiązkowe, są prowadzone na dotychczasowych zasadach.
2. Prezes Prokuratorii Generalnej może podjąć decyzję o przejęciu do prowadzenia przez
Prokuratorię Generalną poszczególnych spraw lub pewnej kategorii spraw, o których
mowa w ust. 1, ze względu na szczególny interes Skarbu Państwa. O przejęciu sprawy
Prezes Prokuratorii Generalnej powiadamia właściwy organ orzekający oraz strony lub
uczestników postępowania.
3. Sprawy przed Sądem Najwyższym, w których zgodnie z przepisami ustawy, po dniu
jej wejścia w życie, zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przez Prokuratorię Generalną
jest wyłączne, są prowadzone na dotychczasowych zasadach, o ile przed dniem wejścia
w życie ustawy zostały w sprawie podjęte czynności procesowe przed Sądem
Najwyższym lub czynności procesowe związane z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym, podejmowane przed sądem niższej instancji.
Art. 84.
1. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, w
drodze zarządzenia, powoła w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszego
artykułu Pełnomocnika do spraw organizacji Prokuratorii Generalnej, zwanego dalej
"Pełnomocnikiem", określając zakres jego zadań i środki niezbędne do ich realizacji.
Celem działania Pełnomocnika jest zorganizowanie Prokuratorii Generalnej, w tym
oddziałów Prokuratorii Generalnej, zatrudnienie pracowników oraz podjęcie innych
czynności niezbędnych do rozpoczęcia jej pracy. Z chwilą powołania Prezesa Prokuratorii
Generalnej Pełnomocnik kończy swoją działalność.
2. Pełnomocnik w okresie sprawowania swojej funkcji wykonuje zadania dyrektora
generalnego urzędu na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje minister właściwy do spraw Skarbu
Państwa.
4. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, na zasadach określonych w odrębnych
przepisach, wyposaży Prokuratorię Generalną w nieruchomości oraz środki trwałe i
obrotowe niezbędne do jej działalności.
5. Członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w komórkach obsługi prawnej
administracji rządowej (departamentach prawnych, biurach prawnych, zespołach radców
prawnych), jak też w innych komórkach organizacyjnych, spełniający wymogi określone
w art. 29 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 6, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego
artykułu, mogą zgłosić Pełnomocnikowi zamiar przejścia do pracy w Prokuratorii
Generalnej. W drodze porozumienia z dotychczasowym pracodawcą, zawartego na
wniosek Pełnomocnika może on zatrudnić na stanowisku radcy Prokuratorii Generalnej
pracownika, który zgłosił zamiar przejścia do pracy w Prokuratorii Generalnej.
6. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie ustawy, na stanowisko radcy Prokuratorii
Generalnej mogą być przyjęte, w drodze konkursu, również osoby, które po odbyciu
wymaganej przepisami prawa aplikacji, złożyły egzamin sędziowski, prokuratorski,
radcowski, adwokacki lub notarialny i spełniają wymogi określone w art. 29 ust. 1 pkt 13, 5 i 6.
7. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania
konkursu, zapewniając należyty poziom wiedzy radców Prokuratorii Generalnej.
8. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, dokonywać przeniesienia
planowanych wydatków budżetowych między częściami, działami i rozdziałami budżetu
państwa w przypadkach przejmowania przez Prokuratorię Generalną zadań
realizowanych dotychczas przez inne organy.
Art. 85.
1. Do dnia 14 marca 2006 r. koszty organizacji i funkcjonowania Prokuratorii Generalnej,
w tym wydatki na wynagrodzenia radców i innych jej pracowników, są finansowane ze
środków Funduszu Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 56 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia
30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397,
z późn. zm.).
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega przekazaniu na przychody budżetu
państwa nadwyżka, o której mowa w art. 56 ust. 4 ustawy wymienionej w ust. 1.
3. W przypadku braku wystarczających środków finansowych na pokrycie kosztów, o
których mowa w ust. 1, uzupełnienie tych środków następuje z rezerwy ogólnej Rady
Ministrów.
4. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1 i art. 84 ust. 1, są przekazywane na
rachunek Prokuratorii Generalnej, na wniosek Pełnomocnika.
Art. 86.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 2006 r., z wyjątkiem:
1) art. 84 i 85, które wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia;
2) rozdziałów 5-7 oraz art. 72, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.
Art. 66 zmieniony przez art. 22 ustawy z dnia 27 września 2013 r. (Dz.U.2013.1247)
zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 lipca 2015 r.
1