Joanna Staniewicz: Metoda Projektu jako bezbolesna forma

Joanna Staniewicz: Metoda Projektu jako bezbolesna forma

Joanna Staniewicz: Metoda Projektu jako bezbolesna
forma realizacji wymagań MEN
Joanna Staniewicz
Metoda Projektu jako bezbolesna forma
realizacji wymagań MEN
Punktem wyjścia dla pracy każdej szkoły jest niewątpliwie koncepcja. Ważnym
wydaje się, aby poza hasłami miała konkretne propozycje rozwiązań, realnych dla danej
placówki. W naszej szkole, Szkole Podstawowej nr 58 w Poznaniu, sześć lat temu
oparliśmy się na założeniach Strategii Lizbońskiej. Chociaż w skali europejskiej nie
bardzo udało się ją zrealizować, na poziomie naszej szkoły funkcjonuje doskonale.
Podstawowe założenia naszej koncepcji prezentują się więc następująco:
• Poprawa sytuacji w zakresie nauki języków obcych
Językiem obcym nauczanym w naszej szkole jako obowiązkowy jest język
angielski. Nauka jest prowadzona w sposób nowoczesny, maksymalnie wykorzystując
zaangażowanie
przedstawień
emocjonalne
i
stwarzanie
uczniów
poprzez
prawdziwych
wykorzystanie
sytuacji
TIK,
organizację
komunikacyjnych.
Projekty
międzynarodowe przygotowywane przez nauczycieli sprzyjają otwartości na inne kultury,
uczą tolerancji i ciekawości świata. W minionym czasie w szkole realizowany był projekt
„Europejskie Ogrody Doświadczeń Przyrodniczych”, w którym dzieci z Litwy, Polski,
Niemiec, Wielkiej Brytanii, Belgii, Francji, Portugalii, Włoch, Bułgarii i Turcji
prowadziły jednocześnie obserwacje przyrodnicze oraz eksperymenty badając powietrze,
wodę i glebę, po czym analizowały
wzrost sadzonych jednocześnie we wszystkich
ogrodach szkolnych roślin. Wszystkie wyniki były zamieszczane na stronie internetowej
projektu w języku angielskim, co pozwalało na dokonywanie analiz porównawczych i
wyciąganie wniosków.
Następne realizowane przedsięwzięcie poszło dalej w wykorzystaniu języków
obcych. Krążące po Europie w ramach projektu „European Energy Adventure” lalki
wysyłały do rodzimej szkoły pocztówki - dzięki temu dzieci poznały pisownie różnych
języków - od greckiego, poprzez bułgarski, niemiecki, czeski po hiszpański czy
Joanna Staniewicz
portugalski. Każdy z tych języków ma charakterystyczną pisownię, czasem nieznany
dzieciom alfabet. Komunikacja bezpośrednia z dziećmi z innych szkół poprzez skype,
nauka piosenek w językach partnerów to kolejne możliwości by uczniowie naszej szkoły
już od najmłodszych lat poznawali dźwięki i melodie innych języków europejskich.
Obecnie realizowany projekt: „Magical Recyling in Europe” łączy zagadnienia
zrównoważonego rozwoju i kultury europejskiej, stawiając wyżej poprzeczkę językową tym razem uczniowie z różnych szkół wysyłają sobie informacje o przygodach bohaterów
projektu w języku ojczystym, zmuszając tym samym do tłumaczenia nie tylko z języka
angielskiego, ale i niemieckiego, flamandzkiego, francuskiego, duńskiego, włoskiego,
bułgarskiego, słowackiego i polskiego.
Zadania realizowane podczas projektów międzynarodowych mają jednocześnie charakter
eksperymentów przyrodniczych i fizycznych, m.in. dotyczących alternatywnych źródeł
energii, zachęcających dzieci do poszukiwania nowych rozwiązań.
• Rozwijanie mobilności i wymiany
Tradycja wycieczek zagranicznych sięga w naszej szkole już kilkunastu lat.
Początkowo były to wyjazdy turystyczne do Londynu, Szkocji lub
Walii, których
głównym celem był aspekt językowy- stałym punktem programu były noclegi u rodzin
brytyjskich. Wraz z nawiązywaniem kontaktów ze szkołami zagranicznymi wyjazdy
zmieniły charakter, stając się praktycznym ćwiczeniem integracji europejskiej. I tak mamy
za sobą obozy polsko - angielskie w Wielkiej Brytanii, Polsce i Belgii. Od kilku lat
organizujemy wymianę naszych uczniów i uczniów ze szkoły niemieckiej w Berlinie. W
minionym roku szkolnym rozpoczęła się wymiana uczniów ze szkołą praską. W obu tych
wymianach dzieci wykorzystują znane im, mniej lub bardziej, języki - polski, niemiecki,
czeski, angielski. W tym roku przy okazji wycieczki do Londynu zaplanowane są zajęcia
w szkole belgijskiej z noclegiem w domach uczniów. Wiosną spodziewamy się ponownie
wizyty czeskiej. Udało nam się również nawiązać współpracę ze szkołą z Kiełczowa pod
Wrocławiem i od roku prowadzimy wspólne warsztaty, projekty i wymianę uczniów.
Paradoksalnie łatwiej nam było do tej pory znaleźć partnerów zagranicznych niż
krajowych.
Joanna Staniewicz
Ważnym jest dodatkowy aspekt w/w punktów. Oba cele realizowane są bowiem
nie tylko przez uczniów, ale i nauczycieli szkoły. Nauczyciele od pięciu lat intensywnie
uczą się języków obcych. Mając konkretne wyzwania w postaci prowadzonych w szkole
projektów wymagających kompetencji komunikacyjnych doskonalą swoje umiejętności
językowe wspomagani finansowo przez szkołę. Osiągniecie przynajmniej poziomu B2
pozwala na uczestniczenie w konferencjach międzynarodowych.
• Zapewnienie powszechnego dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych
W
szkole
udało
się
zmienić
podejście
do
technologii
informacyjno
komunikacyjnych przede wszystkim u nauczycieli. Nie byłoby to możliwe gdyby nie
intensywne inwestycje w tej dziedzinie: wyposażenie wszystkich sal w komputery,
rzutniki, tablice multimedialne oraz bezprzewodowy Internet. Dodatkowo do dyspozycji
nauczycieli są laptopy, rzutnik, kamera , telewizor z kamerą umożliwiający bezpośrednią
komunikacje poprzez skype. W holu szkoły zostały udostępnione dodatkowe stanowiska
komputerowe dla uczniów. Dzięki projektowi „Cyfrowa Szkoła” baza wzbogaciła się o
laptopy uczniowskie.
• Zwiększenie rekrutacji w dziedzinach nauk ścisłych i technicznych
Nauczyciele nauczania zintegrowanego, przyrody i techniki wspólnie planują
rozwój uczniowskich zainteresowań naukami ścisłymi. Stąd szereg projektów i
programów autorskich, takich jak: „Klub Młodych Odkrywców”, polegający na
eksperymentalnych badaniach przeprowadzanych przez najmłodszych uczniów po
odkrywanie kosmosu przez uczniów klas starszych w programie „Niezwykła podróż w
Kosmosie”.
• Wspieranie aktywności obywatelskiej, zapewnienie równości szans i spójności
społecznej
Joanna Staniewicz
Punktem wyjścia jest zawsze dobra diagnostyka. My do diagnozy uczniów , którzy
mają przyjść do szkoły przystępujemy już w marcu. Pozwala nam to poznać dzieci zanim
te rozpoczną naukę. Posiłkowani diagnozą przedszkolną staramy się dobrać grupy w taki
sposób by ich rozwój był jak najbardziej zrównoważony. W dziedzinie diagnostyki istotną
rolę odgrywa metoda Prolexii opatentowana przez Zakład Biocybernetyki PAN, a której
certyfikat nasza szkoła i nasi nauczyciele posiadają. Możliwość szybkiego wykrywania
dysleksji w ten sposób umożliwia wczesne stosowanie metod terapeutycznych.
Ponieważ szczególnie duże dysproporcje w szybkości nauki tworzą się często na
lekcjach matematyki wykorzystaliśmy doświadczenia brytyjskie do stworzenia systemu
wyrównywania
szans. Plan lekcji matematyki ułożony jest tak by oba oddziały w
poziomie miały zajęcia o tej samej godzinie. Podsumowanie działu czy zagadnienia w obu
klasach wskazuje uczniów, którzy wymagają jeszcze dodatkowej pracy obok tych, którzy
wykazują się dobrym opanowaniem wiedzy i umiejętności. Stworzenie więc dwóch grup
międzyoddziałowych do lekcji powtórzeniowych pozwala na uzupełnienie braków tym
pierwszym
i na rozszerzenie materiału drugim. Jako, że
grupy są diagnozowane
każdorazowo przed lekcja powtórzeniową unika się schematu „ lepszy -gorszy”, a system
pozwala zniwelować braki wynikające na przykład z absencji chorobowej ucznia.
Podobną zasadę współpracy
międzyoddziałowej zastosowano w projekcie w
klasach drugich realizujących raz w miesiącu projekt przyrodniczy. Tworzenie za każdym
razem
innych
grup
międzyoddziałowych
które
przeprowadzają
eksperymenty
przyrodnicze sprzyja budowaniu relacji społecznych i wzajemnej pomocy. Promowanie
pracy zespołowej i grupowej zarówno na poziomie nauczycielskim jak i uczniowskim
niweluje dystans i powoduje integrację społeczności szkolnej.
• Nacisk na rozwój uczniów, odchodzenie od systemu, w którym większą uwagę zwraca
się na nauczanie niż uczenie się.
Jest to jedno z najtrudniejszych zadań. Wymaga bowiem zmiany myślenia nie
tylko nauczycieli , ale i rodziców uczniów, dla których nauka niejednokrotnie kojarzy się
jednoznacznie z siedzeniem w ławce i przepisywaniem z tablicy.
Joanna Staniewicz
Tym niemniej dzięki wspominanym już wyżej zmianom, które zaistniały w szkole,
dzięki potencjałowi grona pedagogów i zaangażowaniu rodziców dostrzegających
wartości zmiany sytemu uczenia stopniowo realizowanych jest coraz więcej projektów
zarówno w wymiarze lekcyjnym, jak i międzyoddziałowym czy ogólnoszkolnym.
Odeszliśmy całkowicie od sztucznych akademii na rzecz przedsięwzięć
angażujących całą społeczność szkolną. Na tej podstawie co roku jest co najmniej jedno
wielkie wydarzenie związane z różnego rodzaju zadaniami dla uczniów. Wspólnym
mianownikiem jest zawsze pogłębienie umiejętności czytania ze zrozumieniem,
wyszukiwania informacji i wykorzystania wiedzy w praktyce.
Właśnie tym projektom chciałbym się przyjrzeć bliżej, starając się wykazać, jak
wiele wymagań ministerialnych jest jednocześnie zaspokajanych podczas ich realizacji.
Pierwszymi tego typu przedsięwzięciami w naszej szkole były przedstawienia w
języku angielskim. Idea była taka, aby wystąpili wszyscy uczniowie, bez względu na wiek
czy poziom angielskiego. Występ miał więc charakter musicalowy, dając pole do popisu
wszystkim chętnym, a role „mówione” ograniczone były do kilkunastu osób. Materiał
muzyczny pochodził z zajęć języka angielskiego, nie wymagał więc dodatkowych
szczególnie istotnych nakładów sił i środków. Obecnie stosujemy w szkole
dwie
koncepcje przygotowywania przedstawień. Jedna to właśnie bazowanie na materiale
wykorzystanym w podręcznikach i wtedy uczniowie podsuwają pomysły dotyczące
bohaterów i fabuły, które ( mniej lub bardziej zręcznie) łączymy we wspólną całość.
Druga to przygotowywanie przedstawień tematycznych , np. „Sześć żon Henryka VIII”‚
„Mamamia” lub „Dzień Zdrowia, częściowo po angielsku” gdzie nauczyciele wyszukują
piosenki tematycznie dopasowane i dodają je do realizowanego
w klasie materiału.
Liczba aktorów i krótki, maksymalnie dwutygodniowy, czas przygotowań powodują, że
na uczniach spoczywają zadania dotyczące stworzenia postaci, zrobienia rekwizytów, i
opracowania „ich ogrywania”. Mają prawo wzbogacania przedstawień o własne pomysły
czy dopisywania dialogów. Imprezy, które mają miejsce w okolicach Bożego Narodzenia
poprzedzone są sprzedażą samodzielnie upieczonych ciasteczek (w oparciu o przepisy
anglojęzyczne). Coraz większy zysk Samorząd Szkolny przeznacza na wybrane przez
siebie cele, między innymi na także zakup aparatów fotograficznych czy bębnów.
Joanna Staniewicz
Patrząc na imprezę z punktu widzenia wymagań MEN widać przede wszystkim
aktywność uczniów. Sztuka, w której udział biorą różne grupy wiekowe, a której efekt
zależy od dobrej współpracy wymaga ogólnego zaangażowania, wzajemnej pomocy i
odpowiedzialności. Siłą rzeczy kształtowane są właściwe postawy społeczne. W szkole
lub
są
prowadzone
działania
zwiększające
szanse
edukacyjne
uczniów,
uwzględniające indywidualizację procesu edukacji.
Dzieci uczą się odpowiedzialności mając jednocześnie pole do popisu dla swoich
bardzo wszechstronnych umiejętności: od manualnych, poprzez językowe, muzyczne po
kulinarne. Występ publiczny, nawet grupowy jest tak emocjonujący, że przyswajanie
zwrotów i słownictwa angielskiego jest kilkakrotnie szybsze. Szkoła atrakcyjny dla ucznia
sposób zapewnia więc realizacje podstawy programowej. Oczywistą jest współpraca
nauczycieli, nie tylko anglistów, ale całego grona pedagogicznego. Przy tej skali
przedsięwzięcia, szczególnie w finałowej części brać muszą udział absolutnie wszyscy.
Wreszcie dla odbiorców - nie tylko rodziców, lecz i dalszych krewnych jest to powód do
dumy. Zatem poza aktywnymi rodzicami , udaje nam się promować wartość edukacji.
Innym przykładem są przedstawienia tematyczne związane z uroczystościami lub
specjalnymi wydarzeniami. Schemat projektu jest zawsze podobny: wszyscy w szkole
przebierają się stosownie do tematu, podczas wspólnego spotkania na sali są występy
i prezentacje. Następnie uczniowie rozwiązują rozmieszczone w szkole zadania.
Podczas obchodów Dnia patrona – Jerzego Kukuczki gościliśmy w szkole jego
żonę. Wszyscy (i uczniowie, i nauczyciele) byli
więc przebrani w stroje góralskie.
Przygotowaliśmy regionalne śpiewy i tańce grupowe dzieci. Po przywitaniu pani
Kukuczkowej naszych uczniów czekały zadania. W całej szkole, w różnych miejscach
pojawiły się symboliczne ośmiotysięczniki, na które wspiął się Jerzy Kukuczka, a obok
informacje na ich temat. Dzieci dostały karty pracy z pytaniami, na które odpowiedzi
musiały wyszukać biegając po szkole. Młodszym uczniom przydzieleni byli starsi
opiekunowie. Jak łatwo zauważyć ćwiczone jest czytanie ze zrozumieniem i
wyszukiwanie informacji. W ten sposób między innymi realizujemy wnioski z analiz
sprawdzianu.
Według podobnego wzoru przygotowujemy wiele imprez. Jedną z ciekawszych
był Dzień Zdrowia. Myślą przewodnia tego projektu było uświadomienie uczniom
Joanna Staniewicz
złożoności budowy organizmu, a jednocześnie zrozumienie powiązań i zależności jego
organów. Każda więc klasa przebierała się za wyznaczony narząd wewnętrzny, tworząc
na sali gimnastycznej wspólny organizm
składający się między innymi z płuc z
drugoklasistów, serca i nerek z trzecioklasistów czy układu pokarmowego stworzonego
przez klasy szóste. Najmłodsi jako krew złożona z erytrocytów i leukocytów krążyli
pomiędzy organami , starannie pamiętając o tworzeniu obiegów dużego i małego. Ubrani
na biało nauczyciele stanowili kręgosłup, dyrekcja w kaskach oklejonych pomalowanymi
chrupkami - mózg. Poszczególne organy występowały kolejno śpiewając piosenki o
sobie po angielsku lub polsku. Następnie wszystkie dzieci rozpierzchły się po szkole
rozwiązując zadania dotyczące zagadnień związanych z funkcjonowaniem organizmów
przygotowane w salach. W dzienniczkach zbierały pieczątki świadczące na zaliczeniu
zadań. Całość imprezy kończyło ponowne spotkanie na sali, gdzie czekali rodzice, którzy
przygotowali dla każdej klasy „ zdrowe kanapki”. Jak widać aktywność uczniów podczas
nabywania wiadomości i umiejętności jest wszechstronna, a zadania są tak skonstruowane
by musieli czytać ze zrozumieniem wyszukując informację oraz wykorzystywać wiedzę
w praktyce. W ten sposób realizowane jest wymaganie dotyczącę analizy wyników
sprawdzianu i wdrażania wniosków, a jednocześnie podejmowane są działania eliminujące
zagrożenia i wzmacniające właściwe postawy.
Podobny charakter miały obchody 120-lecia szkoły. Projekt historyczny, który
miał na celu nie tylko dydaktykę, ale kształtowanie postaw patriotycznych i budowanie
poczucia wspólnoty. Tym razem wszyscy przebrali się w stroje z końca XIX w, w szkole
pojawiły się napisy dwujęzyczne, polsko -niemieckie. Po prezentacji różnych XIX wiecznych przedmiotów lekcyjnych na sali gimnastycznej tym razem dzieci trzymając w
ręce dwujęzyczne świadectwa krążyły po szkole zaliczając przedmioty typu „robótki
ręczne”, czy „ćwiczenia cielesne”. Zbiory eksponatów okolicznościowych, które
pochodziły zarówno z zasobów szkolnych , jak i dostarczone były przez rodziców i
przyjaciół szkoły , dopełniały atmosfery i stanowiły źródło wiedzy historycznej. Dzieci
nie tylko liczyły na liczydłach , ale i kaligrafowały gęsimi piórami. Jak zawsze
najważniejszym
elementem jest motywowanie uczniów i nowatorskie metody
realizowania podstawy programowej, ale tu szczególnie warto
pokreślić
element
związany z wykorzystaniem zasobów środowiska i promowaniem wartości edukacji.
Joanna Staniewicz
Innym przykładem podejmowania działań celem wdrażania wniosków z analiz
wyników sprawdzianu są w naszej szkole projekty „Tydzień Poezji” i Dzień wiosny. Ten
pierwszy, jak sama nazwa wskazuje, to tydzień poświęcony wierszom, zgodnie z tematem
zaplanowanym przez zespół nauczycieli, np. Człowiek, Dzień i Noc, Cztery Pory Roku.
Wykorzystujemy tydzień rekolekcyjny i obok zajęć religijnych codziennie dzieci bawią
się wierszami przygotowanymi przez siebie i nauczycieli,
wykorzystując przeróżne
zadania, gry, śpiew. W piątek wszyscy spotykają się na sali i każda klasa prezentuje
wybrany przez siebie wiersz w dowolnej formie, jako drama, piosenka, taniec, rap.
Staramy się w ten sposób nauczyć naszych uczniów przyjaznego podejścia do poezji.
Zamiast „ co poeta miał na myśli ?” zastanawiają się jakie uczucia wzbudza w nich utwór
i jak mogą je przekazać innym. Dzień wiosny jest również dniem „ tematycznym” .
Ostatnio - dniem piżamowym, z naklejonym na piżamie ulubionym wierszem o poranku
lub o wiośnie ( zależnie od tematu Tygodnia Poezji oczywiście). Dodatkowym elementem
było w minionym roku przygotowywanie zdrowego napoju z soku. W tym celu dzieci
musiały najpierw zważyć surowiec, a następnie zmierzyć objętość produktu. Samorząd
szkolny zbierał i zestawiał wyniki klasowe. W tym roku wszyscy samodzielnie szyjemy
szlafmyce, które następnie ważymy i mierzymy ( waga może się
mocno różnić w
zależności od naszywanych ozdób). W zamyśle jest nie tylko ćwiczenie z pomiarami i
jednostkami, ale także umiejętności praktyczne, często zaniedbywane w procesach
dydaktycznych. Doprawdy trudno byłoby w obszarach „ procesy” i „efekty” doszukać się
wymagania nie realizowanego podczas tych zajęć.
Dla uzyskania trwałych efektów we wspomnianych obszarach nie można takich
masowych przedsięwzięć traktować incydentalnie. Muszą one stanowić standard dla
uczniów. Nasze dzieci każdy tydzień rozpoczynają od wspólnego spotkania na sali
gimnastycznej, kiedy podsumowujemy miniony tydzień i planujemy następny.
Opisane wyżej projekty maja ogromny wpływ na satysfakcję nauczycieli, będącą
najlepszym sposobem zapobiegania wypaleniu zawodowemu. Żaden bowiem nauczyciel
nie jest samotnie odpowiedzialny za duża imprezę szkolną. Jest ona dziełem całej grupy,
służy wymianie doświadczeń, lub, dla nieśmiałych, podglądaniem sposobów pracy
innych. Sukces jest sukcesem wszystkich, a zatem jest wzmocnieniem dla poprawy
jakości pracy całej grupy. Jak widać kluczem jest zaplanowanie procesów edukacyjnych
Joanna Staniewicz
przez zespół nauczycieli i wzajemne się wspomaganie. W naszej szkole traktujemy całe
grono jako zwarty zespół i każdy poniedziałek zaczynamy od 45 minutowego spotkania
nauczycieli i omówienia planów tygodniowych
Nieco inny charakter, z racji dłuższego czasu trwania mają projekty
międzynarodowe, w których konieczna jest współpraca na poziomie europejskim. Nasz
poprzedni projekt, w którym przez dwa lata 12 lalek krążyło po Europie z telefonami
komórkowymi, które dzieci musiały „doładowywać” w każdej odwiedzanej szkole, był
znów okazją do aktywnego uczenia geografii i kultury krajów europejskich oraz
zagadnień związanych z odnawialnymi i nieodnawialnymi źródłami energii. Dodatkowo
pojawiał się aspekt językowy ( pocztówki nadsyłane w 10 językach) oraz matematyczny
(zadania tworzone przez uczniów na podstawie zbieranych danych). W projekcie tym
uczestniczyli wszyscy uczniowie naszej szkoły podczas różnych zajęć oraz dzieci z
zaprzyjaźnionego sąsiedniego przedszkola. W tym przypadku rzetelność wykonywania
przydzielonych zadań przez kilkuset nauczycieli ze szkół partnerskich była kluczem do
sukcesu. Obecnie realizujemy podobny projekt, Tym razem po Europie krąży 9 lalek,
które w trakcie podróży do ustalonych przez uczniów celów musza recyklingować papier,
szkło, metal lub plastik. Inwencja dzieci nie zna granic, a my obok innych zadań znów
wykorzystujemy projekt do wdrażania wniosków ze sprawdzianu i staramy się, między
innymi, poprawić jakość pisania.
Opisane powyżej przykłady stanowią tylko fragment działań szkoły. Mam
nadzieję, że pokazują nakistotniejsze elementy koncepcji pracy angażującej absolutnie
wszystkich i przez to właśnie zaangażowanie pozwalającej realizować wymagania MEN
w sposób przyjazny dla wszystkich uczestników. Nasza szkoła liczy obecnie 350 uczniów
( w ciągu ostatnich 5 lat liczba uczniów wzrosła o 100) i 25 nauczycieli. Dla jednych to
dużo, dla innych mało. Nie w ilości może być problem, lecz w postawach i lękach
nauczycieli, przyzwyczajonych do pracy za zamkniętymi drzwiami. Początkowo
niechętnie odchodzą od schematu „akademii na temat” (której model wszyscy znamy z
własnych doświadczeń szkolnych) do imprezy aktywnie współtworzonej przez uczniów,
starannie zaplanowanej pod względem zadań dydaktycznych i nastawionej na rozwój
ucznia poprzez zabawę edukacyjną. Obawy nauczycieli nie wynikają ze złej woli, lecz z
braku doświadczeń, braku motywacji (rola dyrektora), a czasami braku wiary we własne
Joanna Staniewicz
możliwości. Stopniowo odkrywają, że ta forma niejako zmusza ich do współpracy, ale
owa współpraca jest przyjemną wymianą doświadczeń, obserwacją pracy innych i
aktywnym samoszkoleniem. Wskazanym elementem jest przebieranie są nauczycieli wraz
z uczniami. Po pierwsze dzieci stają się partnerami, co stanowi dla nich dodatkową
motywację. Po drugie, przebranie to doskonały sposób na wychodzenie ze stałej roli
„pani nauczycielki”. Mniej lub bardziej świadomie nauczyciele w ten sposób stają się
bardziej swobodni, bardziej „aktorscy” w swojej pracy. Co za tym idzie - atrakcyjniejsi
dla ucznia i skuteczniejsi w procesie dydaktycznym. Widząc korzyści dla siebie otwierają
się i współpraca w zespole nie jest sformalizowaną atrapą, lecz stałym wzajemnym
wspomaganiem.
Praca w formie projektów ma wiele zalet. Projekty angażują dziecko
wielopłaszczyznowo, wymagają wzięcia odpowiedzialności za proces uczenia się,
umożliwiają współpracę uczniów na różnych poziomach i istotnie zwiększają motywację
do uczenia. Procesy edukacyjne staja się więc efektem współdziałania nauczycieli. W
szkole prowadzi się działania zwiększające szanse edukacyjne uczniów, uwzględniając
indywidualizację procesu nauczania. Nauczyciele współpracują z uczniami i stosują różne
metody ich motywowania i wspierania. Wymagania MEN są oczywiste i najczęściej
intuicyjne dla każdego dobrego nauczyciela. Ich spełnianie gwarantuje bowiem wysoką
jakość edukacji. Metody projektów, w tym projekty angażujące jednocześnie całą
społeczność szkolną, są doskonałą formą ich realizacji.