connection - WordPress.com

Delirium Foundation for Contemporary Arts
@ DELIRIUM .CONNECTION SERIES:
POLISH-DANISH .CONNECTION PROJECT
.connection
PROGRAM (~60')
program koncertu prezentuje utwory znanego kompozytora duńskiego, Simona Steen-Andersena oraz jego
dwóch uczniów: Piotra Peszata z Polski oraz Kaj'a Duncan David'a z Danii.
Simon Steen-Andersen (Dania) - rerendered (2003)
for piano, 2 assistents, conductor & video (10')
Kaj Duncan David (Dania) – cAReLesSs WHISPER (2014)
for saxophone(s) and boombox, premiera (10')
Piotr Peszat (Polska) - Grocery Store Music ver.II (2016)
for Delirium Ensemble & Video , premiera (10')
Kaj Duncan David – 4c0st1ctr1g3r (2015)
for MIDI percussion pad, 909 Clap and 808 Kick samples and light/shadows (9')
Piotr Peszat – Duck & Cover, new version (2016)
for cello & video, premiera nowej wersji (7')
Simon Steen-Andersen - On And Off And To And Fro (2008)
for vibraphone, saxophone, cello and 3 players with megaphones (15')
Delirium Ensemble:
Patrick Stadler – saxophones
Bastian Pfefferli – percussion instruments
Demetre Gamsachurdia – piano
Wiktor Kociuban – cello & conductor
&
Piotr Peszat : Video
IDEA PROJEKTU
Sztuka, a w szczególności muzyka „mówi” ponad językami oraz barierami kulturowymi.
Jej uniwersalny przekaz powoduje, iż wpływa ona bezpośrednio na otaczającą nas rzeczywistość.
Sztuka współczesna, a więc ta tworzona dzisiaj, potrafi „bardziej” przemawiać do odbiorcy, ponieważ jest
tworzona dla niego,w swoim czasie i reprezentuje „teraz”.
Warto tutaj przytoczyć słowa niedawno zmarłego, wybitnego dyrygenta austriackiego,
Nicolausa Harnoncourt napisane w 1982r:
„Dziś cenimy zupełnie inne wartości niż te, które cenili ludzie minionych stuleci.(...) Gruntowna zmiana roli
muzyki dokonywała się – ze stale wzrastającą prędkością – w ciągu ostatnich dwóch stuleci ( czyt.XIX-XX w.).
Towarzyszyła jej zmiana nastawienia do muzyki współczesnej, a właściwie do sztuki w ogóle: dopóki muzyka
była istotnym składnikiem życia, dopóty pochodzić mogła jedynie z teraźniejszości. Była mową, w której
wypowiadało się sprawy niewysłowione i mogła być rozumiana tylko przez współczesnych. Wywierała wpływ
na ludzi – zarówno na słuchaczy, jak i na muzyków. Musiała być tworzona wciąż na nowo – odpowiadając
aktualnemu sposobowi życia i nowym potrzebom słuchaczy.(...) Muzyka dawna, należąca do poprzednich
generacji, nie mogła być i nie była ani rozumiana, ani używana. Jedynie od czasu do czasu przy
wyjątkowych okazjach podziwiano jej kunsztowność. Gdy muzyka przestała znajdować się w centrum
naszego życia, wszystko się zmieniło; jako ornament ma być przede wszystkim „ładna”, a w żadnym
wypadku nie powinna niepokoić ani przerażać. Tymczasem muzyka współczesna tych wymagań spełnić nie
może, jako że – podobnie do innych sztuk – odzwierciedla ducha swoich, a więc współczesnych nam czasów.
(...) Doszło zatem do paradoksu: odwrócono się od sztuki współczesnej, gdyż niepokoiła, a niepokoić chyba
musiała. Tymczasem nie chciano żadnych rozrachunków, a jedynie piękna, pozwalającego oderwać się od
szarej codzienności. W ten sposób sztuka – a w szczególności muzyka – została sprowadzona do roli
zwykłego ornamentu. Zwrócono się w stronę przeszłości, w kierunku muzyki dawnej, w niej odnajdując tak
upragnione piękno i harmonię. Moim zdaniem, ten zwrot ku muzyce dawnej – przy czym pod mianem
„dawnej” rozumiem każdą muzykę która nie została stworzona przez pokolenia dziś żyjące – mógł nastąpić
jedynie w wyniku szeregu nieporozumień. Potrzebujemy obecnie muzyki „pięknej”, czyli takiej, jakiej
teraźniejszość zdecydowanie nie może nam zaoferować. Ale taka wyłącznie „piękna” muzyka nigdy też nie
istniała. Jeśli „piękno” jest składnikiem wszelkiej muzyki, to uznając je za jedyne kryterium musimy odrzucić
lub po prostu zignorować wszystkie pozostałe. Toteż to zredukowanie muzyki do piękna, jej swego rodzaju
zniwelowanie stało się możliwe dopiero od chwili, w której nie umieliśmy już, czy też nie chcieliśmy
pojmować jej jako całości. Z chwilą gdy i muzykę dawną – tę, którą nazywamy prawdziwą muzyką –
potraktowaliśmy jako jedynie miła ozdobę naszej codzienności, przestaliśmy ją rozumieć jako całość, inaczej
nie moglibyśmy zredukować jej do rzędu zjawisk o znaczeniu wyłącznie estetycznym.” 1
Sztuka współczesna jest podstawą egzystencji ludzkiej – sztuka czy też muzyka dawna nie należy do nas i
jest z reguły opacznie rozumiana, pozbawiana swojego prawdziwego charakteru, jest więc degradowana
tylko do „piękna” i „przyjemności”.
Zapomnieliśmy, że zadaniem sztuki jest mówić, również o sprawach niewysłowionych i że jako
taka może być rozumiana przede wszystkim przez współczesnych odbiorców - ludzi całego
świata!
Czyż muzyka współczesna nie jest odzwierciedleniem ducha swoich czasów?
Nie powinna się dzielić na muzykę popularną, klasyczną czy też poważną – tylko na muzykę dobrą i złą.
1 Nicolaus Harnoncourt – Muzyka mową dźwięków, wydawnictwo FRM (fundacja „Ruch Muzyczny”), 1995
KONCEPT PROGRAMU
Tradycyjne formy programów koncertowych są przeżytkiem nawet w muzyce dawnej, czyli tej „poważnej,
klasycznej”. Już nie wystarczy wyjść na scenę i wykonać kilku niezwiązanych ze sobą utworów
przemieszanych brawami, ponieważ dzisiejszy odbiorca oczekuje wydarzenia całościowego, poruszającego
wszystkie zmysły: spektaklu emocji. Współczesny człowiek będący stale pod naporem ogromnej ilości
mediów jest w stanie przeżywać bardziej: wielokanałowo. Dostęp do muzyki nie jest już utrudniony, więc
oczekuje on czegoś więcej, czegoś, czego nie da mu nawet 5-wymiarowe kino! Sztuka współczesna ma takie
możliwości: odbiorca jest gotów przyjąć wiele różnych bodźców naraz, co daje nowe, większe możliwości
wyrazu.
Projekt ten ma za zadanie przedstawić sztukę współczesną w nowych:
ponad-kulturowych, multi-wymiarowych oraz multimedialnych ramach.
„Ramy” te zaś umożliwiają odbiór nawet najtrudniejszych utworów większej, młodszej grupie publiczności.
Wykorzystujemy w różny sposób światło, elektronikę czy video (bodźce wizualne), by w bezpośredni sposób
wpłynąć na odbiorcę i ułatwić mu niejako percepcję prezentowanych utworów czy idei.
POLSKA-DANIA
Kompozycje twórców z Polski i Danii łączy postać prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalnego duńskiego
kompozytora - Simona Steena-Andersena, u którego zarówno Kaj Duncan David, jak i Piotr Peszat studiowali
w Det Jyske Musikkonservatorium w Aarhus. Muzyka duńska wciąż nie doczekała się w Polsce szerszej
recepcji. Projekt Polish-Danish .connection ma na celu zaprezentowanie szerszej publiczności muzykę
kompozytorów, odznaczających się eksperymentalną i otwartą na współczesność postawą twórczą.
Niewątpliwą korzyścią z realizacji omawianego projektu będzie zapoznanie odbiorców z odmiennymi i
wartościowymi postawami współczesnych twórców z Danii.
KOMPOZYTORZY, WYKONAWCY
Simon Steen-Andersen urodził się w 1976r. i studiował kompozycję u takich nauczycieli jak Karl Aage Rasmusen,
Bent Sørensen, Mathis Spahlinger czy Gabriel Valverde w Danii, Niemczech i Argentynie. Od 2008r. wykłada kompozycję
n a Det Jyske Musikkonservatorium w Aarhus. Aktualnie rezyduje w Berlinie. Znane zespoły, orkiestry czy festiwale
zamawiału u niego utwory,m.in.: Ensemble Modern, ensemble recherche, the SWR Orchestra, the French National
Orchestra, Donaueschinger Musiktage, the ECLAT Festival czy Wittener Tage für Neue Kammermusik. W dodatku
otrzymał liczne granty i nagrody, w tym: the Kranichsteiner Music Award 2008, the International Rostrum of Composers,
DAAD Berliner Künstlerprogramm 2010, Carl Nielsen Prize, Akademie der Künste Kunstpreis 2013, Nordic Council Music
Prize 2014 and Carl Prisen 2015.
(na podstawie: http://www.edition-s.dk/composer/simon-steen-andersen)
Kaj Duncan David to brytyjsko/duński kompozytor, wykonawca oraz kurator. Studiował muzykę i sound-art na
Goldsmiths College in London (2006-09), kompozycję z Simon'em Steen-Andersen'em w Aarhus (2011-13) oraz z
Manos'em Tsangaris'em i Franz'em Martin Olbrisch'em w Dresden (w toku). Jego utwory były wykonywane podczas
takich festiwali jak: Maerzmusik (Berlin), Rainy Days (Luxembourg), Klangwerkstatt (Berlin), Ultima (Oslo), Darmstädter
Ferienkürse für Neue Musik (Germany), Klang (Copenhagen), Spor (Aarhus), NextFest (Canada), Collision (London), z
takimi zespołami jak Lucilin (Lu), Aksiom (No), Pärlor för Svin (Se), Curious Chamber Players (Se), Mimitabu (Se) oraz
ensemble recherche (De). Kaj jest również aktywny jako wykonawca, improwizator oraz kurator koncertów i innych
wydarzeń, głównie w Danii. Zasiada w radzie takich organizacji jak Aarhus Unge Tonekunstnere (an artist-led
organization promoting new music and sound art in Denmark) oraz Ung Nordisk Musik Danmark (a pan-Nordic festival
organization).
(www.kajduncandavid.com)
Piotr Peszat ur. w 1990 w Krakowie. W październiku 2014 rozpoczął studia doktoranckie w krakowskiej Akademii
Muzycznej w klasie Magdaleny Długosz. W latach 2013-15 studiował kompozycję w The Royal Academy of Music w
Aarhus pod kierunkiem Simona Steena-Andersena. W latach 2009-2014 studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie w
klasie Krzysztofa Meyera, którą ukończył z wyróżnieniem otrzymując tytuł magistra sztuki. Jego utwory były
prezentowane podczas wielu koncertów i festiwali: Pulsar Festival, RAMA Festival, Aarhus Jazz Festival, Lucerne Festival,
Warszawska Jesień, Europäisches Forum Alpbach.
(http://www.peszat.com/)
„Wiktor Kociuban, dyrygent i wiolonczelista o fenomenalnym słuchu muzycznym, odznacza się ogromną
znajomością muzyki współczesnej i odważnie ją interpretuje. (Heinz Holliger).
Opisany przez Georga Friedricha Haasa, jako „wiolonczelista fenomenalny”, W.K. studiował w słynnej Akademii Muzycznej
w Bazylei (Szwajcaria): wiolonczelę (Prof. Iwan Monighettii), dyrygenturę (Prof. Jürg Henneberger), kompozycję (Prof.
Roland Moser) oraz wiolonczelę barokową u Petra Skalki w prestiżowej Schola Cantorum Basiliensis. W swojej
dotychczasowej karierze artystycznej współpracował osobiście z najwybitniejszymi kompozytorami świata takimi jak
Krzysztof Penderecki, Georg Friedrich Haas, Sofia Gubaidulina, Heinz Holliger, Frangiz Ali-Zade czy Roland Moser. Jest
laureatem pierwszych miejsc i nagród specjalnych w wielu międzynarodowych konkursach muzycznych (m.in. Poznań,
Drozdów - Polska, Košice – Słowacja, Liezen – Austria, Konkurs Muzyki XX-XXI wieku w Warszawie czy Konkurs im.
Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie). Zdobywca nagrody szwajcarskiego Yamaha-Stiftung,
Stypendium Ministra
Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz odznaczenia Prezydenta Polski. Asystent wybitnych dyrygentów jak Krzysztof
Penderecki, Heinz Holliger czy Jürg Henneberger. Występował w salach koncertowych całego świata i był gościem
podczas takich festiwali jak: Schleswig-Holstein Festival, Schwetzinger Festspiele, Davos Festival czy Festiwal im.
Ludwiga van Beethovena. W 2014 roku wystąpił jako pierwszy polski dyrygent podczas Lucerne Festival dyrygując
Lucerne Festival Academy Orchestra. Dyrektor oraz założyciel Delirium Ensemble.
(www.wiktorkociuban.com)
#DELIRIUM ENSEMBLE
to platforma łącząca profesjonalnych wykonawców Muzyki Nowej oraz specjalistów z całego świata.
Aktualnie zespół składa się z 15 muzyków pochodzących z 11 krajów, wzrastając ponad kontynentami i
granicami kulturowymi (wciąż rośniemy!)
#DELIRIUM ENSEMBLE
został utworzony w 2014r. przez Wiktora Kociubana: dyrektora zespołu – polskiego dyrygenta i
wiolonczelistę, razem z gruzińskim pianistą/kompozytorem Demetre Gamsachurdia oraz perkusistą
szwajcarskiego pochodzenia Bastian'em Pfefferli.
#DELIRIUM ENSEMBLE
jest aktywny w dziedzinie Muzyki Nowej i ma na celu promować, jak również wpływać na percepcję
najlepszej muzyki pisanej dzisiaj na świecie. Mamy nadzieję uczynić Muzykę Nową bardziej popularną,
rozwijać jej koncepcję i zrozumienie.
#DELIRIUM ENSEMBLE
łączy muzyków w różnych zestawach: od duetów, przez małe składy kameralne, aż po duże zespoły
instrumentalne. Każdy muzyk bierze aktywny udział w kreowaniu nowych projektów.
#DELIRIUM ENSEMBLE
angażuje się również w edukację. Muzycy uczestniczą w powstawaniu VideoBlogu w ramach organizacji
Delirium-Edition i mogą dzielić się swoimi innowacyjnymi pomysłami na stronie internetowej
deliriumedition.org publikując artykuły w ramach sekcji: musical activism.
(http://deliriumedition.org/ensemble/)
ORGANIZATOR
Fundacja „Delirium” z siedzibą w Krakowie.
Prezes fundacji: Wiktor Kociuban
KRS-0000602730
NIP-6793123099
REGON-363773382
http://deliriumedition.org/foundation/
statut fundacji:
http://deliriumedition.org/statut/
KONTAKT:
[email protected]
www.deliriumedition.org
Delirium Foundation for Contemporary Arts