Eugène Delacroix „Wolność wiodąca lud na barykady”

Eugène Delacroix „Wolność wiodąca lud na
barykady” - opis obrazu, interpretacja,
symbolika
Eugene Delacroix ukończył pracę nad obrazem „Wolność wiodąca lud
na barykady” w 1830 r. Dzieło miało upamiętnić rewolucję lipcową
(27-29 lipca 1830), kiedy niemal całe społeczeństwo wyszło na ulicę, by
udaremnić podjętą przez Karola X próbę powrotu do absolutyzmu.
Na dole płótna widnieją ciała pomordowanych powstańców. Ich twarze
wykrzywione są w cierpieniu i bólu. Stoi nad nimi kobieca postać, która
w jednej ręce trzyma strzelbę, a w drugiej, wzniesionej do góry, dzierży
flagę Francji. Swoją postawą zdaje się zachęcać znajdujących się za
nią ludzi, by nie szczędzili sił i ruszyli do walki. Jest ona bosa, ubrana
tylko w żółtą suknię, zsuniętą do pasa w taki sposób, że odsłania piersi.
Na głowie ma czapkę frygijską – symbol rewolucji francuskiej z 1798 r.
Obok niej znajdują się powstańcy dumnie manifestujący broń. Zostali
przedstawieni w ruchu, dlatego możemy domyślać się, że pędzą do
walki. Są wśród nich przedstawiciele wszystkich warstw społecznych:
mamy tu eleganckiego mężczyznę w czarnym cylindrze, ale pojawiają
się także chłopi w poszarpanych ubraniach. Twarze wszystkich
naznaczone są determinacją i wolą walki.
Kobieta trzymająca flagę jest przedstawieniem Marianne – symbolu
narodu francuskiego, wolności i rozumu. U jej stóp klęczy jeden z
powstańców, który z czcią wpatruje się w niemal boskie oblicze tej
potężnej i inspirującej postaci. Warto jeszcze dodać, że wiele osób
utożsamia eleganckiego mężczyznę w cylindrze z samym Eugenem
Delacroix, który także angażował się w działanie skierowane przeciw
absolutyzmowi.
Obraz „Wolność wiodąca lud na barykady” to dzieło o dynamicznej
kompozycji i kolorystyce. Tłem przedstawionej sceny jest błękitne
niebo, miejscami przysłonięte białymi obłokami. Znajduje się tam także
słońce ulokowane dokładnie za francuską flagą, co powoduje, że
widzimy ją w strumieniu jasnego światła. Dzieło Eugene'a Delacroix,
poprzez żywiołowość i bogatą kolorystykę, stanowiło zerwanie z
akademickimi rygorami malarstwa, które narzucił klasycyzm.
Twarze przedstawionych na płótnie postaci pełne są zacięcia. Walka
toczy się wszakże o wolność – najważniejszą z wartości. Delacroix
przedstawił ją jako kobietę (Marianne), która budzi podziw, nęci swoim
pięknem, dodaje sił do działania. Wpatrzone w nią postaci wiedzą, że
lepiej zginąć w walce niż żyć w zniewoleniu.