W poszukiwaniu świata doskonałego

Temat: W poszukiwaniu świata doskonałego.
Opracowała: Jolanta Manthey, I LO im. M. Kopernika w Gdańsku
Zajęcia obejmują dwie godziny lekcyjne
oraz projekcję filmu. Pierwsza godzina
przeznaczona jest na ćwiczenia związane z materiałem literackim, który będzie
wykorzystany podczas drugiej lekcji, związanej z filmem J. Machulskiego „Seksmisja”.
Cele lekcji
Uczeń
•
doskonali umiejętność analizy i interpretacji dzieła literackiego
•
ćwiczy umiejętność współpracy
•
prezentuje swoje stanowisko
•
doskonali umiejętność wnioskowania i uogólniania
•
doskonali umiejętność dyskusji
•
poznaje koncepcje świata doskonałego w utworach z różnych epok
Metody i formy pracy
•
praca w grupach
•
elementy dyskusji
Środki dydaktyczne
•
fragmenty tekstów i pytania do nich przygotowane przez nauczyciela (załączniki)
Tok lekcji
Przed lekcją prosimy uczniów, aby przypomnieli sobie, jakie znają literackie
wyobrażenia miejsc szczęśliwych.
1. Nauczyciel rozpoczyna zajęcia od wprowadzenia – pyta o biblijne i pochodzące z mitów
greckich wyobrażenia krain szczęścia. Przywołuje topos arkadii, przypominając jego
pochodzenie. Warto zwrócić uwagę, że wyobrażenia arkadii przybierają różne postaci
(np. wieś, dzieciństwo) i wiążą najczęściej stan szczęśliwości z ładem i harmonią opartą
na prawach natury, postrzeganej w opozycji do cywilizacji będącej źródłem konfliktów
i problemów.
2. Z tęsknoty za powszechnym szczęściem, której wyrazem były
opowieści o „rajach
utraconych” (tak można widzieć arkadię), ludzie próbowali na różne sposoby poprawiać
niedoskonały świat. Wyrazem tych dążeń jest literatura różnych epok.
3. Praca w grupach (15 min.) – załączniki
www.filmotekaszkolna.pl
4. Po upływie wyznaczonego czasu
prosimy przedstawicieli grup o zaprezentowanie
wyników (do 5 minut na grupę), ważne, aby wszyscy uczniowie sporządzali notatki.
5. Wspólnie formułujemy wnioski, wydobywając podobieństwa i różnice w utopiach Morusa,
Campanelli i Krasickiego oraz w powieści Huxleya – wprowadzamy (przypominamy)
pojęcie antyutopii.
[antyutopia «wizja społeczeństwa zmierzającego do katastrofy i samounicestwienia;
też: utwór fabularny przedstawiający taką wizję» - SJP PWN; Antyutopia (utopia
negatywna) – utwór przedstawiający społeczeństwo przyszłości, którego organizacja
polega na ograniczaniu wolności jednostki poprzez całkowite podporządkowanie jej
dyktatorskiemu systemowi władzy. Stanowi przeciwieństwo utopii, gdyż ukazany w niej
doskonały porządek społeczny opiera się najczęściej na całkowitym i totalitarnym
kontrolowaniu
ludzi,
czyniąc
z
nich
bezwolne
przedmioty
http://pl.wikipedia.org/wiki/Antyutopia]. Przypominamy o zapisie w zeszytach.
Temat lekcji 2
Co można odkryć pod kostiumem gatunku w filmie J. Machulskiego „Seksmisja”?
Cele lekcji
Uczeń
•
doskonali umiejętność analizy i interpretacji dzieła filmowego
•
ćwiczy umiejętność współpracy
•
prezentuje swoje stanowisko
•
doskonali umiejętność wnioskowania i uogólniania
•
doskonali umiejętność dyskusji
•
porządkuje wiedzę o filmowym gatunku science-fiction
•
odczytuje i interpretuje znaczenia metaforyczne
Metody i formy pracy
•
elementy dyskusji
•
praca z arkuszem SWOT
•
praca w grupach
Środki dydaktyczne:
•
film J. Machulskiego „Seksmisja”
www.filmotekaszkolna.pl
–
Tok lekcji
Przed lekcją można poprosić uczniów, aby przypomnieli sobie znane gatunki filmowe
i ich cechy charakterystyczne.
Lekcję możemy rozpocząć od swobodnych wypowiedzi uczniów na temat filmu
i przedstawienia informacji o czasie powstania. Prosimy uczniów o określenie przynależności
gatunkowej „Seksmisji” – powinny pojawić się nazwy komedii i science-fiction.
[science fiction [sạıəns fıkszn; ang.], fantastyka naukowa, SF, odmiana literatury
fantastycznej; w rozwoju historycznym poprzedniczka fantasy; wyróżnia ją określona
konwencja
przedstawiania
świata,
obecna
także
w
filmie
i
plastyce,
będąca
charakterystycznym zjawiskiem kultury XX w. (fabularny wzorzec gier komputerowych);
konstrukcja świata przedstawionego ma charakter wyobrażeniowy, polega m.in. na
uniezwykleniu zachodzących w nim procesów, zastosowaniu motywacji quasi-naukowej
(hipotezy nauk, fikcyjne odpowiedniki praw i teorii).wg SJP PWN ; komedia [gr. kōmōidía <
k mos ‘pochód związany z obrzędami dionizyjskimi’, aoide ‘pieśń’] fabularny utwór filmowy
oparty na humorystycznie ujętej i przetworzonej serii zdarzeń i sytuacji, zazwyczaj
czerpanych z życia codziennego i zakończonych happy endem; można wprowadzić termin
komedia walki płci – odmiana komedii obyczajowej, której tematem jest odwieczny konflikt
płci i męsko damskie wet za wet – wg Słownika terminów filmowych M. Hendrykowskiego)]
1. Praca w grupach – prosimy uczniów, aby porównali analizowaną wcześniej przez grupę
wizję idealnego społeczeństwa z obrazem świata kobiet w „Seksmisji” (10 min.).
2. Prezentacja wyników pracy (ok. 10 min.) i wspólne sformułowanie wniosków –
odpowiedź na pytanie, jakie cechy antyutopii widoczne są w filmie Machulskiego.
(Struktura
społeczna
z
władzą
skupioną
w
ręku
jednostki,
Ekscelencji,
podporządkowującej swoim wymaganiom wszystkich. Mieszkanki świata podlegają
nieustannej kontroli, czemu służy rozwinięta technologia – komputery, wszechobecne
monitory etc., a także indoktrynacji, której celem jest uprzedmiotowienie ich, stłumienie
zdolności samodzielnego myślenia – Zdrowy organizm żyje i działa, chory
zastanawia się nad sobą. Kobiety nie mają dostępu do wiedzy, skazane są wyłącznie
na to, co dozwolone przez władzę. Nawet język podlega manipulacji, tak by potwierdzał
konstytuującą społeczeństwo kobiet prawdę - Całe zło świata wymyślili mężczyźni).
3. Przypominamy, że film wszedł na ekrany w 1984 roku, co dodatkowo warunkowało
sposób jego odbioru. Prosimy o odpowiedź na pytanie postawione w temacie.
4. Następnie pytamy uczniów, jakie elementy filmu sprawiają wg nich, że „Seksmisja” jest
filmem, który wciąż śmieszy, ma status filmu kultowego, czego potwierdzeniem są
www.filmotekaszkolna.pl
zarówno wyniki plebiscytów, jak i zadomowienie cytatów filmowych tekstów w języku
potocznym np.:"Kopernik była kobietą", "Ciemność, widzę ciemność!" (Pomysł fabularny
pozwalający na skonfrontowanie stereotypów płci, dowcipne dialogi, znakomite
aktorstwo).
5. Praca domowa
Rozdajemy uczniom wzór arkusza SWOT z poleceniem wypełnienia go w domu.
PROJEKTY DOSKONAŁEGO
SPOŁECZEŃSTWA
MOCNE STRONY
SZANSE
SŁABOŚCI
ZAGROŻENIA
ZAŁĄCZNIK
ZADANIA DLA GRUP
Grupa I
Przeczytajcie podane fragmenty i odpowiedzcie na pytania. Czas pracy 10 minut.
utopia
1. «zamiar niemożliwy do urzeczywistnienia»
2. «ideał społeczeństwa szczęśliwego; też: ideologia postulująca stworzenie takiego
społeczeństwa»
3. «gatunek dydaktycznej literatury fantastycznej przedstawiający życie idealnej
społeczności»
www.filmotekaszkolna.pl
utopia [gr. oú ‘nie’ lub éu ‘dobry’, tópos ‘miejsce’, czyli ‘miejsce, którego nie ma’ lub ‘dobre
miejsce’], termin pochodzący od tytułu łacińskiego dzieła T. More’a „Utopia” (1516),
przedstawiającego idealne społeczeństwo zorganizowane na fikcyjnej wyspie Utopia.
Tomasz More, „Utopia” 1516 r.
Wyspa Utopia ciągnie się w pasie środkowym, najszerszym, na dwieście tysięcy kroków.
(...)W Utopii jest 54 przestronnych i wspaniałych miast. Mowa ich mieszkańców i obyczaje,
urządzenia i prawa są zupełnie jednakowe. Wszystkie miasta założone są według jednego
planu i takie same mają budynki (...). Każda rodzina wiejska składa się przynajmniej z 40
osób, mężczyzn i kobiet oraz dwóch niewolników i podlega kierownictwu dwojga rozumnych
ludzi, to jest ojca i matki rodziny. (...) Z każdej rodziny 20 osób wraca corocznie do miasta;
są to ci ludzie, którzy pracowali na roli pełne dwa lata. Na ich miejsce posyła się z miasta
tyluż nieobeznanych jeszcze z pracą na wsi, aby zaprawiali się do niej pod kierunkiem tych,
którzy (...) mają pewne doświadczenie w sprawach gospodarstwa wiejskiego.
Ten zwyczaj rocznej wymiany rolników prowadzony jest także w tym celu, aby nikt wbrew
swej woli nie był zmuszony przez dłuższy czas do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej.
Mimo to wielu obywateli, mających wrodzone zamiłowanie do gospodarstwa wiejskiego,
otrzymuje pozwolenie na dłuższy pobyt na wsi.(...)
W Utopii, gdzie wszystko należy do wszystkich, nikt nie wątpi, że nikomu nie zabraknie
niczego, co potrzebne do użytku osobistego, byleby spichlerze publiczne były pełne; w tym
bowiem kraju nie rozdziela się skąpo dóbr narodowych. Nie widać tam biednych ani
żebraków i choć nikt nie nazywa niczego swoją własnością, każdy jest bogaty. Czy jest
bowiem jakieś milsze bogactwo niż to, które pozwala nam żyć wesoło i bez trosk?
W Utopii nie ma chciwości pieniędzy, gdyż nikt ich tam nie używa; dzięki temu odpadło
mnóstwo kłopotów, usunięto radykalnie zarodki wielu zbrodni. Któż bowiem nie wie, że
oszustwa, kradzieże, rabunki, krwawe bójki, rozruchy, kłótnie, bunty, rzeź, zdrady
i trucicielstwa, które społeczeństwa powściągają tylko ustawicznymi karami, nie mogąc ich
skutecznie wytępić – że te wszystkie zbrodnie znikłyby, jeśliby zaprzestano używać
pieniędzy? Równocześnie znikłaby obawa, niepokój, nadmierne troski, nadmierne wysiłki i
nocne czuwania. Nawet samo ubóstwo, które jedynie, jakby się zdawało, potrzebuje
pieniędzy, zmalałoby natychmiast, jeśliby zniesiono wszędzie używanie pieniędzy.
1. Wyjaśnij znaczenie i etymologię terminu utopia.
2. Opisz, jak wygląda Utopia.
www.filmotekaszkolna.pl
3. Jak zorganizowane jest społeczeństwo Utopii?
4. Jakie potrzeby mieszkańców zaspakaja obowiązujący system?
5. Jakie problemy społeczne nie występują w Utopii? W jaki sposób je rozwiązano?
6. Jak oceniasz sposób na szczęście powszechne zaproponowany przez Morusa?
Uzasadnij odpowiedź.
Grupa II
Przeczytajcie podane fragmenty i odpowiedzcie na pytania . Czas pracy 10 minut.
Tommaso Campanella, „Miasto Słońca” 1623 r.
Autor, odwołując się do „Państwa” Platona, opisuje ustrój idealny, w którym życie ludzkie
będzie możliwie bliskie stanowi natury. Oprócz opisanego we fragmencie podziału władzy,
w Mieście Słońca działała instytucja Wielkich Zgromadzeń, które odbywały się zawsze
w dniu pełni księżyca. Był to czas, gdy obywatele mogli przedstawiać pragnienia i skargi.
Praca fizyczna wg Campanelli powinna być źródłem zadowolenia i cieszyć się szacunkiem,
w jego Mieście nie było niewolnictwa, wszyscy mają obowiązki, a dzięki dobrej organizacji
czas pracy wynosi dla wszystkich zaledwie 4 godziny dziennie. Ponieważ
nędza jest
źródłem zła – pod jej wpływem ludzie stają się złodziejami, zdrajcami i kłamcami, aby
wyeliminować zło wszyscy mają dostęp do wszelkich dóbr, nie ma bogaczy i biednych, gdyż
obywatele nie posiadają niczego na własność.
(…) Na rozległej równinie wznosi się wysokie wzgórze, na którym leży większa część
miasta.(...)
Głową państwa jest u nich kapłan, którego zwą w swoim języku HOH, co u nas oznaczałoby
Metafizyk. Ten sprawuje najwyższą władzę, zarówno świecką, jak i duchowną, i we
wszystkich sprawach i sporach on wydaje wyroki ostateczne. U jego boku stoją trzej
współwładcy: Pon, Sin i Mor, co w naszym języku brzmi: Moc, Mądrość i Miłość. Do Mocy
należą sprawy wojny i pokoju(...), ma w swojej pieczy zaopatrzenie w broń, machiny
wojenne, oblężenia, warsztaty i rzemieślników, którzy stanowią ich obsługę. Mądrości
podlegają nauki wyzwolone, i techniczne oraz wszelkie umiejętności, odpowiedni urzędnicy,
uczeni i szkoły.(...) Jedyna ich księga zwana Mądrość, zawiera niezwykle przystępny i
treściwy wykład wszystkich nauk. Czytają ją ludowi według zwyczaju pitagorejczyków.(...)
Miłość ma pieczę przede wszystkim nad rodzeniem dzieci i nad tym, aby związek kobiety i
mężczyzny wydał jak najlepsze potomstwo.(...) W zakres władzy (Mądrości) wchodzi również
wychowanie niemowląt, lecznictwo,(…), uprawa roli, pasterstwo, posiłki, kuchnia i w ogóle
www.filmotekaszkolna.pl
wszystko, co się odnosi do wyżywienia, odzieży i stosunków płciowych.(...) Metafizyk zaś
czuwa nad wszystkim,(...) bez jego wiedzy nic się nie dzieje.
1. Kto sprawuje władzę w Mieście Słońca?
2. W jaki sposób władza dba o państwo i obywateli?
3. Jak zorganizowane jest społeczeństwo w utopii Campanelli?
4. Jakie potrzeby mieszkańców zaspakaja obowiązujący system?
5. Jakie problemy społeczne nie występują w Mieście Słońca? W jaki sposób je
rozwiązano?
6. Jak oceniasz sposób na szczęście powszechne zaproponowany przez Campanellę?
Uzasadnij odpowiedź.
Grupa III
Przeczytajcie podane fragmenty i odpowiedzcie na pytania . Czas pracy 10 minut.
Ignacy Krasicki, „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” 1776 r.
Pierwsza polska powieść, której tytułowy bohater, kształcony w domu rodzinnym, za
namową francuskiego guwernera zostaje przez rodziców wysłany do Francji, by uczył się
życia. Tam, rozrzutność i pogoń za modą doprowadzają go do bankructwa. Uciekając przed
wierzycielami, wsiada na statek, który rozbija się podczas burzy. Mikołaj trafia na wyspę
Nipu, gdzie pod opieka mędrca Xaoo na nowo uczy się życia, w zgodzie zasadami
obowiązującymi na Nipu.
Osada, w której zostawałem, miała stu dwudziestu gospodarzów; każdy z nich miał dom,
pole i ogród, wszystko pod równym wymiarem. Najwięcej dzieci rodzicom służyli, lubo mieli
ornych obojej płci domowników, ale w odzieży i wygodzie żadnej nie było między nimi
różnicy. Nie znać było najmniejszej podłości w czeladzi; panowie nie patrzyli się na nich
surowym okiem, dopieroż kar bolesnych albo obelżywych podobieństwa nawet nie
postrzegłem. Wzrost obywatelów był mierny, twarzy wesołe, cera zdrowa; kaleki lub
zbytecznie otyłych albo chudych nie widziałem. Siwizna, nie zgrzybiałość, oznaczała
starych.(…) Kraj ten zewsząd był morzem oblany i całej wyspy powszechne nazwisko Nipu.
Język narodu dość łatwy, ale nieobfity: żeby im wytłumaczyć skutki i produkcje kunsztów
naszych zbytkowych, musiałem czynić opisy dokładne i dobierać podobieństw. Nie masz
u Nipuanów słów wyrażających kłamstwo, kradzież, zdradę, podchlebstwo. Terminów
www.filmotekaszkolna.pl
prawnych nie znają. Choroby nie mają szczególnych nazwisk; ale też ani dworaków, ani
jurystów, ani doktorów nie masz.(…)
Że do rolnictwa doskonałego wykwintnych spekulizacji nie potrzeba, nauczył mnie przykład
Nipuanów. Mieli oni proste swoje, ale doświadczone obserwacje. Były zaś wszystkie do
pojęcia łatwe, w sposobach niekosztowne, w wykonaniu nietrudne. Skutek usprawiedliwiał
dobry ich sposób gospodarowania: nie było tam słychać o głodzie.
Zabawa
rolnictwa
jak
pożądane
za
sobą
prowadzi
skutki,
uczułem
własnym
doświadczeniem. Praca, która z początku zdawała mi się nieznośna, stała się z czasem
zabawą przyjemną. Spazmy, wapory, rumatyzmy, z których mnie nie mogły wyprowadzić
wody salcerskie i karlsbadzkie, ustąpiły dobrowolnie z rzęsistym potem. Apetyt, który
soczystymi bulionami musiał wzbudzać i krzepić z początku mój kucharz, Chrystian, Niemiec,
dalej jegomość pan Sosancourt, Francuz – sam się powrócił; a rzepa po pracy lepiej
smakowała niż przedtem podlaskie kuropatwy.
Praca i myśl wolna wzmocniły słaby niegdyś mój temperament. W niedostatku zwierciadła
gdym się w wodzie przezierał, postrzegłem płeć moją, prawda, przyczerniona, ale twarz
pełną i rumieniec żywy. Sen smaczny a nieprzerwany orzeźwiał strudzone dzienną robotą
członki, a czerstwość samą się pracą pomnażała.(...)
W drodze Xaoo wziął pochop (pomysł) roztrząsać sposoby rozmaite rządów naszych
- My nie znamy – mówił Xaoo – tego, co wy nazywacie monarchią, arystokracją, demokracją,
oligarchią etc. W zgromadzeniu naszym nie masz żadnej innej zwierzchności politycznej
prócz naturalnej rodziców nad dziećmi. Okoliczności wychodzące nad zamiar szczególnych
familii ugodnymi sposoby – radą, nie przemocą – przez starszych uspokojone i rozrządzone
bywają. Człowiek jednakowo z drugim człowiekiem rodzący się nie może, a przynajmniej nie
powinien by sobie przywłaszczać zwierzchności nad nim; wszyscy są równi. Skoro zaś są
złączeni w towarzystwo, natenczas toż samo towarzystwo, pozwala dla dobra swojego w
niektórych okolicznościach niejakiej nad szczególnymi – albo zgromadzeniu, albo niektórym
z zgromadzenia – zwierzchności.(...)
1. W jakich okolicznościach Mikołaj trafił na wyspę Nipu?
2. W jaki sposób zorganizowane było życie Nipuańczyków?
3. Dlaczego Nipuanie nie znali słów wyrażających kłamstwo, kradzież, zdradę,
pochlebstwo i nazw chorób?
4. W jaki sposób życie na Nipu wpłynęło na Mikołaja?
5. Kto sprawował władzę na wyspie?
6. Jak oceniasz sposób na szczęście powszechne zaproponowany przez Krasickiego?
Uzasadnijcie odpowiedź.
www.filmotekaszkolna.pl
Grupa IV
Przeczytajcie podane fragmenty i odpowiedzcie na pytania. Czas pracy 10 minut.
Aldous Huxley, „Nowy wspaniały świat” 1932 r.
Powieść A. Huxleya przedstawia wizję Republiki Świata, w której podzieleni na kasty: Alfy,
Bety, Delty i Epsilony, zaprogramowane w procesie bokanizacji (przyrost ludności dokonuje
się
za
sprawą
klonowania
sztucznie
uzyskanych
zarodków),
wykonują
zgodne
z możliwościami zajęcia. Stabilność społeczeństwa gwarantuje obowiązkowe zażywanie
somy – narkotyku dającego poczucie błogostanu. Władcą świata jest Mustafa Mond,
w podanym fragmencie rozmawia z Bernardem i Helmholtzem, głównymi bohaterami
powieści, którzy nie do końca mieszczą się w strukturach Wspaniałego Świata, oraz
urodzonym w naturalny sposób w rezerwacie Dzikusem, którego matka trafiła tam na skutek
wypadku, a który po początkowej fascynacji, zaczyna się buntować przeciw regułom Świata.
(…) Nasz świat jest inny niż ten (w tragediach Szekspira). Nie można produkować aut nie
mając stali, nie można tworzyć tragedii bez społecznej niestabilności. A dziś świat jest
stabilny. Ludzie są szczęśliwi; otrzymują wszystko, czego zapragną, a nigdy nie pragną
czegoś, czego nie mogą otrzymać. Są zamożni, bezpieczni, zawsze zdrowi; nie boją się
śmierci; żyją w stanie błogiej niewiedzy o namiętnościach i starości; nie prześladują ich matki
i ojcowie, nie mają żon, dzieci, kochanków ani kochanek budzących silne uczucia; są tak
uwarunkowani, że praktycznie nie są w stanie postępować inaczej niż powinni. A jeśli coś nie
gra, pozostaje soma, (pigułka), którą pan, panie Dzikus, wyrzuca przez okno w imię
wolności. Wolności! – Roześmiał się. - Oczekiwać od delt zrozumienia, co to jest wolność!
A potem, żeby zrozumiały Otella! O mój poczciwy chłopcze! (...) Trzeba było wybierać
miedzy szczęśliwością, a tym, co nazywane jest sztuką przez duże S.(...)
Nie potrzeba nam zmian, musimy myśleć o naszej stabilności. To powód, dla którego tak
niechętnie wprowadzamy nowe wynalazki. Każde odkrycie w naukach teoretycznych jest
potencjalnie wywrotowe.(...) Tak, nie tylko sztuka jest nie do pogodzenia ze szczęśliwością.
Nauka także. Nauka jest niebezpieczna. Musimy jak najbardziej czujnie trzymać ją na
łańcuchu i w kagańcu.
– Co?- zdumiał się Helmholtz. – Ależ my przecież na każdym kroku powtarzamy, że nauka
jest wszystkim!
– Trzy razy na tydzień w przedziale wieku trzynaście do siedemnastu lat – dodał Bernard.
www.filmotekaszkolna.pl
– I cała propaganda nauki, jaką robimy w Instytucie.
– Zgoda, ale jaka nauka? – rzekł sarkastycznie Mustafa Mond. – Brak wam wykształcenia
naukowego, więc nie możecie sądzić.
1. Przedstaw organizację społeczeństwa Nowego Świata.
2. Wymień zalety Republiki, o których mówi Mustafa Mond.
3. Jakie sposoby służą realizacji idei stabilności w Republice?
4. Jakie są koszty stabilności społeczeństwa Republiki?
5. Jak oceniasz sposób na szczęście powszechne proponowany przez Mustafę? Uzasadnij
odpowiedź.
Materiał pomocniczy
Pomysł na scenariusz, który zrodził się w głowie Juliusza Machulskiego, do dziś wydaje się
dość ekscentryczny: świat przyszłości, w którym rządzą kobiety, a mężczyźni są gatunkiem
wymarłym "jak mamuty". W dodatku wszystko w tonie lekko erotycznym i niezupełnie na
serio. Reżyser wspominał, że w PRL-u kino stanowiło drogę zapomnienia o szarej i
przygnębiającej rzeczywistości za oknem, więc niecodzienne pomysły łatwo przypadały
publiczności do gustu. Zwłaszcza takie, które pod płaszczykiem komedii ośmieszały
totalitarny aparat władzy. Paralela między zakłamanym państwem policyjnym, w którym
kobiety pełniły rolę dozorców, a PRL-em zwłaszcza tuż po stanie wojennym (film trafił na
ekrany w maju 1984 r.) była dla ówczesnych widzów oczywista. Maks i Albercik walczący
z nieludzkim systemem byli bohaterami na miarę swoich czasów. Pamięć stanu wojennego
sprawiała, że widzowie we wszystkim widzieli aluzje: fakt, że kobiety w filmie nosiły
munduropodobne uniformy czy rozmaite filmowe bon moty w rodzaju wygłaszanej przez
Maksa kwestii: "Idziemy na wschód, tam musi być jakaś cywilizacja" utwierdzały ich w tym
przekonaniu, a film odbierano podobnie jak ówczesne kabarety, które przemycały w żartach
krytykę totalitaryzmu.
Sam Machulski odżegnuje się od takich intencji, twierdzi, że wcale nie interesowała go walka
z systemem, chciał po prostu robić kino gatunkowe i po kryminale, czyli "Vabanku", przyszła
mu ochota na zmierzenie się z SF. Ponieważ jednak obawiał się, że w siermiężnych
warunkach techniki filmowej PRL-u nie uda się uzyskać odpowiednio przekonującego efektu
uznał, że lepiej tę konwencję świadomie ośmieszyć – stąd pomysł na komedię. Reżyser
przyznaje jednak, że warunki polityczne miały oczywisty wpływ na kształt filmu.
Katarzyna Nowakowska Po prostu: "Seksmisja"
http://film.onet.pl/F,7117,1578253,1,600,artykul.html
www.filmotekaszkolna.pl