Zyskajcie miłość Boga

Zyskajcie miłość Boga
Dyskurs Bhagawana Śri Sathya Sai Baby wygłoszony 25.12.1984 r. z okazji
świąt Bożego Narodzenia w audytorium Purnaczandra
Ucieleśnienia boskiej atmy!
Zapominając o swej prawdziwej naturze, człowiek spędza życie w pogoni za
przynoszącymi zadowolenie grzesznymi i ulotnymi przyjemnościami zmysłów i doczesnymi
pragnieniami. Czy człowiek osiąga spokój, oddając się coraz bardziej ziemskim
przyjemnościom? Nie. Ostatecznie kończy życie niezadowolony i zrozpaczony. Ignorując
obecną w swoim wnętrzu czystą, wieczną i nieskończoną boską prawdę, człowiek rozwija
cechy zwierzęce i demoniczne.
Jaka jest przyczyna tego sprzeniewierzenia się swojej prawdziwej naturze, co czyni
życie człowieka pozbawionym sensu? Dzieje się tak dlatego, że człowiek lekceważy kodeks
kierujący życiem, którego podstawą są ograniczenia i prawość. Stare powiedzenie mówi:
„Dharma (prawość) leży u podstaw wszystkiego. To najwyższa wartość”. Moralność jest
owocem dharmy. Moralność nie oznacza jedynie przestrzegania pewnych reguł
obowiązujących w codziennym świecie, lecz trzymanie się prostej i świętej ścieżki prawego
postępowania. Moralność to rozwój właściwego postępowania. To królewska droga
prowadzącą na szczyt ludzkich osiągnięć. Moralność jest fundamentem dobrego imienia
społeczeństwa. Bez moralności społeczeństwo doznaje upadku. Tylko moralność kształtuje
społeczeństwo, a brak moralności je niszczy.
Prawdziwa miłość nie ma w sobie egoizmu
Istota ludzka najlepiej przejawia się jedynie w człowieku, który jest moralnie silny.
Określenia „istota ludzka” można używać tylko w odniesieniu do tego, kto swoim
postępowaniem, manifestuje ukrytą w swoim wnętrzu, nieprzejawioną boskość. Sama ludzka
forma nie czyni człowieka istotą ludzką. Tym, co ma znaczenie, jest postępowanie. Jedynie
tych, którzy prowadzą zdyscyplinowane życie, można uważać za prawdziwe istoty ludzkie
przejawiające swoją prawdziwą boską naturę. Tak wielkie historyczne postaci, jak Manu,
Nala, Raghu, Bali i Hariśczandra stanowiły przykład najwyższych przejawów ludzkiej
doskonałości. Jezus także był jedną z takich postaci, które przejawiały doskonałość, do jakiej
zdolny jest człowiek. Prorok Mahomet był kolejną historyczną postacią, która prowadziła
surowe życie w prawości i dokładała duchowych starań.
Miłość to inna nazwa dharmy. Prawdziwa miłość jest bezcenna. Nie ma w niej śladu
egoizmu. Pozostaje niezmienna. Jest czysta i nieskażona. Zawsze wzrasta i nigdy nie słabnie.
1
© Organizacja Sathya Sai
Jest bezwarunkowa. Miłość Boga ma właśnie taką naturę – jest bezwarunkowa, wolna od
egoizmu, niezachwiana i zawsze pełna. Zwykłą ludzką miłością powodują egoistyczne
względy. Podlega zmianie z powodu zmian czasu i okoliczności. Ludziom pogrążonym
w takiej miłości trudno jest zrozumieć lub uświadomić sobie wielkość boskiej miłości.
Angielski filozof Bacon wskazał jak wszechogarniająca i niezmienna jest miłość do Boga i jak
może ona stać się uniwersalną miłością.
Niezrównana miłość Sai do wszystkich
Miłość jest odziana w szatę prawdy. Człowiek oddany prawdzie jest wiecznie młody
i pełen energii. Upaniszady głosiły, że wyznawca prawdy nie będzie się starzał. Biblia także
oznajmia, że ciało staje się silniejsze dzięki przestrzeganiu prawdy. Prawdy nie należy
ograniczać do mowy. Prawda musi przejawiać się w działaniu. Według proroka Mahometa,
za prawdziwą istotę ludzką można uważać jedynie tego, kto jest wierny prawdzie w słowach
i czynach. Buddyzm również zakłada, że każdy, niezależnie od płci czy miejsca zamieszkania,
powinien przestrzegać prawdy.
Możecie w to wierzyć lub nie, ale muszę wam powiedzieć, że całkowitą wierność
prawdzie, zupełną bezinteresowność, uniwersalizm oraz naturalnie wypływającą miłość
można zobaczyć tylko w Sai i nigdzie indziej. W Sai nie ma ani odrobiny egoizmu. Sai nie
kierują pobudki. Sai obdarza sadhaków (aspirantów duchowych) stosownie do ich zasług. Sai
nie przestanie kochać nawet tych, którzy z niego szydzą. Sai nie zapomni o nikim, nawet jeśli
ten ktoś zapomina o nim. Czsami wydaje się, że Sai ignoruje tych, którzy o nim zapomnieli,
działają wbrew jego nakazom, lekceważą jego ideały lub oczerniają go. Dlatego niektórzy
ludzie sądzą, że Swami jest na pewne osoby zły, a z innych niezadowolony. Nie bez powodu
Sai unika spotkań lub rozmów z niektórymi ludźmi. Nie chcę rozmawiać z osobami, które nie
respektują zaleceń Sai i nie dążą do ideałów Sai. Nie chcę rozmawiać z tymi, którzy nie mają
szacunku dla moich słów. Nie znaczy to, że ich nie kocham.
Starajcie się zrozumieć istotę miłości Boga
Miłość nie podda się siłom zawiści ani nienawiści, niezależnie od tego, jak bardzo
będą potężne. Miłość je zwycięży. Pewnego razu w czasie wędrówki, Budda musiał stawić
czoła demonicy z mieczem w ręce. Powiedziała mu: „Buddo! Twoja miłość musi dzisiaj ulec
mojej zawiści. Twoje życie dobiegnie dziś końca”. Budda odparł jej z uśmiechem: „Nie
poddam się zawiści ani nienawiści. Pozostaję nieporuszony wobec pochwały, nagany lub
szyderstwa. Kocham nawet ciebie, choć żywisz do mnie taką wrogość”. Kiedy demonica
usłyszała te słowa, zamieniła się w gołębicę i odleciała.
Tych, którzy nienawidzą innych, w końcu zjada ich własna nienawiść. Ci, którzy są
pełni zawiści, ostatecznie od niej giną. Ryszard, bohater jednej ze sztuk Szekspira, był pełen
zawiści i nie mógł znieść widoku nikogo, kto miał nad nim przewagę lub lepiej wyglądał.
W końcu padł ofiarą własnej zawiści i marnie skończył. Podobne przykłady można znaleźć
w eposach indyjskich. Bhasmasura, który otrzymał od Śiwy taki dar, że każdy na kim położył
2
© Organizacja Sathya Sai
swoją dłoń zamieniał się w proch, sam spalił się na popiół, gdy położył dłoń na własnej
głowie.
W swoim dążeniu do dobrego i pobożnego życia, człowiek może napotkać wiele
trudności i przeszkód. Pojawiają się liczne wątpliwości i pytania. Prawdziwą naturę
rzeczywistości zrozumiemy tylko wtedy, gdy naprawdę zmierzymy się z tymi trudnościami,
a kłopoty będziemy znosili cierpliwie i dzielnie. Nie powinniście pozwolić sobie na to, by
w jakikolwiek sposób przytłoczyły was trudności i troski, wątpliwości i rozczarowania.
Musicie mieć wiarę. Miejcie wiarę w siebie i starajcie się dobrze zrozumieć istotę miłości
Boga. Zdobycie tej miłości jest świętym celem ludzkiego życia. Przeprowadzająca przemianę
moc miłości jest nieograniczona. Św. Pawła, który pierwotnie był nieprzejednanym krytykiem
Jezusa, miłość Jezusa przemieniła w największego apostoła.
Złe czyny człowieka przynoszą ujmę rodzajowi ludzkiemu
Wrogości, jaką niektóre osoby okazują dobrym i pobożnym ludziom, można
upatrywać w jednym z trzech czynników. Do pierwszej kategorii należą ci, którzy nie wierzą
w Boga ani w dobro i dlatego sprzeciwiają się wszystkiemu, co dobre i pobożne. Do drugiej
grupy zaliczają się ci, którzy zwracają się przeciwko Bogu, ponieważ ich pragnienia lub
ambicje nie zostały zaspokojone. Trzeci rodzaj stanowią ci, którzy są zawistni z natury i nie
mogą znieść niczego, co dobre. Oprócz tych trzech kategorii istnieje jeszcze czwarta,
składająca się z ludzi, którzy myślą o Bogu i zabiegają o Jego łaskę, gdy mają kłopoty lub
trudności, a zapominają o Bogu zaraz jak tylko ich problemy się skończą, a pragnienia
spełnią.
To przykre, że człowiek, który w istocie jest boski z uwagi na swoje pochodzenie i w
którym mieszka atma jako wewnętrzny świadek, uwikłał się obecnie w nieprawe, złe czyny
i przynosi ujmę rodzajowi ludzkiemu. We wczesnym średniowieczu, kiedy ludzie popełniali
niegodziwe i okrutne czyny i zachowywali się jak demony lub dzikie bestie, można było
znaleźć dla nich jakieś wytłumaczenie. Ale w dzisiejszych czasach, gdy poczyniono tak wielkie
postępy w nauce i technice, a ludzie uważają się za cywilizowanych, jeśli przeważają
nieludzkie praktyki, a niegodziwość i niewdzięczność stanowią regułę, człowiek musi zadać
sobie pytanie, czy ci ludzie są istotami ludzkimi czy demonami!
Ironia obecnej sytuacji polega na tym, że z jednej strony rządy gromadzą ogromne
ilości zabójczej broni, angażując się w nieludzkie działania i wzniecając konflikty między
narodami, a z drugiej strony na międzynarodowych spotkaniach głoszą swoje pragnienie
pokoju. Czy jest w tym jakiś sens? Dlaczego ci, którzy pragną pokoju, wywołują konflikty?
Jeśli szczerze pragną pokoju, powinni prowadzić politykę, która będzie sprzyjała krzewieniu
pokoju.
3
© Organizacja Sathya Sai
Wszyscy powinni uświadomić sobie, że Bóg jest Jeden
Obecnie najważniejszą potrzebą jest to, aby wszyscy uświadomili sobie, że Bóg jest
jeden. Dokładnie to głosił Jezus i Mahomet. Słowo „Allach” w istocie oznacza Jedynego,
Najwyższego, który przenika wszystko we wszechświecie. To najważniejsze przesłanie Wed:
Om iti eka akszaram Brahma – Jedna sylaba Om jest brahmanem.
Bóg jest jeden – oto podstawowa prawda wszystkich religii. Jezus głosił ojcostwo
Boga i braterstwo człowieka. Można mieć tylko jednego ojca, a nie dwóch. Gdy Jezus
przyszedł na świat, trzech mędrców podążyło za gwiazdą, aby dotrzeć do miejsca jego
narodzin. Widząc nowo narodzone boże dziecię, w głębi serca oddali mu pokłon. Zanim
odeszli, każdy powiedział o dziecku kilka słów jego rodzicom. Pierwszy mędrzec rzekł Marii:
„On kocha Boga”. Drugi mędrzec oznajmił: „Bóg kocha jego”. Trzeci zaś oświadczył: „On jest
Bogiem”. Jakie jest wewnętrzne znaczenie tych trzech wypowiedzi o Jezusie? Pierwsze
stwierdzenie: „On kocha Boga” – sugeruje, że Jezus był wysłannikiem Boga. Wysłannik może
kochać swego Pana, ale Pan nie od razu miłuje swego wysłannika. Drugie oświadczenie
brzmiało: „Bóg kocha jego” (Jezusa). Dlaczego? Ponieważ jest on Synem Bożym. Trzecie
orzeczenie: „On jest Bogiem” potwierdza to, co powiedział Jezus: „Ja i mój Ojciec jesteśmy
jednym”. Oznacza to, że Jezus, jako Syn Boży, ma prawo zająć miejsce Ojca. Trzeci mędrzec
głosił jedność Ojca i Syna!
Wszyscy ludzie są „wysłannikami Boga”
Duchowy sens tej całej opowieści jest taki, że każdy człowiek na tym świecie jest
wysłannikiem Boga. Co to oznacza? Jakie przesłanie ma przekazać człowiek? Mianowicie
takie, że jest „wysłannikiem Boga”, a nie diabła. Wysłannik Boga musi krzewić na świecie
duchowe nauki Boga. Nie macie prawa nazywać siebie wysłannikami Boga, jeśli wasze czyny
są złe, wasze myśli niecne i jeśli głosicie fałszywe idee. Takie osoby można nazwać wyłącznie
posłańcami diabła.
Jako wysłannicy Boga, od dzisiaj musicie ukazywać światu czystość, prawdę i miłość,
których przejawem jest Bóg. Jeśli prowadzicie życie przestrzegając czystości i moralności,
macie prawo uważać się za „Synów Bożych”. Bóg jest ucieleśnieniem miłości i nie
powinniście robić nic, co jest sprzeczne z okazywaną przez Niego miłością. Powinniście
rozwijać te dobre cechy, które mogą uczynić was godnymi „Synami Bożymi”.
W Biblii jest napisane, że Jezus umył stopy swoim uczniom. Kiedy zapytali go,
dlaczego to zrobił, Jezus odpowiedział: „Obmyłem wam stopy jak wasz sługa, abyście mogli
nauczyć się służyć światu”. Na początku każdy człowiek jest wysłannikiem Boga. Gdy
wypełnia swoje obowiązki jako wysłannik, uświadamia sobie, że jest Synem Bożym i wówczas
osiąga jedność z Bogiem.
Miłość Boga jest bezgraniczna i wszechprzenikająca, w przeciwieństwie do
ograniczonej i egoistycznej miłości człowieka. Miłość Swamiego jest „ponad przyczyną”. Jest
4
© Organizacja Sathya Sai
nieograniczona i niezmienna. Wszędzie wokół roztaczam miłość dzięki swojej miłości. Ci
z was, którzy pożywili się tą miłością, nie powinni pozbywać się jej dobrodziejstwa. Niczego
nie potrzebuję. Nikomu nie przysparzam trudności. W tej sytuacji, jeśli zrozumiecie
prawdziwą naturę miłości Swamiego i wykorzystacie tę miłość, aby przemienić się
w ucieleśnienia miłości, dacie przykład światu.
Serce Jezusa było czyste i spokojne. Dlatego otacza się je czcią jak święte.
Musimy uczynić nasze serca świętymi tak, abyśmy zatopili się w Jezusie
lub aby Jezus zatopił się w nas. Takie połączenie nosi nazwę bhakti.
Gdy Jezus przejawia się w nas, jest to ścieżka dżniany. Jezus był
wysłannikiem Boga, ale zwróćcie uwagę także na to, że wszyscy jesteście
wysłannikami Boga. Jezus nie był jedynym Synem Bożym. Wszyscy
jesteście jego dziećmi. Jezus i Jego Ojciec są jednym. Wy także jesteście
jednym z Bogiem i możecie to sobie uświadomić.
Śri Sathya Sai
tłum. Fryderyk Listwan
red. Dawid Kozioł
Źródło: www.sathyasai.org; Sathya Sai Speaks, vol. 17, 30/1984
(is)
5
© Organizacja Sathya Sai