D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu

Sygnatura akt II AKa 177/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 sierpnia 2015 r.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSA Witold Franckiewicz
Sędziowie: SSA Tadeusz Kiełbowicz
SSA Stanisław Rączkowski (spr.)
Protokolant: Iwona Łaptus
przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Leszka Pruskiego
po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r.
sprawy Z. W. (1)
oskarżonego z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 12 kk w związku z art. 11 § 2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze
z dnia 6 maja 2015 r. sygn. akt III K 6/15
I. zmienia zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego Z. W. (1) w ten sposób, że:
1) eliminuje ustalenie, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami,
2) uchyla orzeczenie o przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa
(pkt III części rozstrzygającej);
II. utrzymuje w mocy w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok;
III. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
UZASADNIENIE
Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze oskarżył Z. W. (1), o to że:
w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 07 listopada 2014 roku w S. nr(...), woj. (...), działając w krótkich
odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, uprawiał konopie inne niż
włókniste w ilości nie mniejszej niż 62 rośliny, mogące dostarczyć znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste
i wytwarzał z nich środki odurzające w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 889,55 g, co stanowi 8895
pojedynczych porcji konsumenckich, oraz susz konopi innych niż włókniste o łącznej masie 29160,91 gram, co stanowi
znaczną ilość,
tj. o czyn z art. 53 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 63 ust 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12
k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 6 maja 2015 r. o sygn. akt III K 6/15
I. uznał Z. W. (1) za winnego zachowań opisanych w punkcie I części wstępnej wyroku z tym, że przyjął, że działał
wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, to jest przestępstwa z art. 53 ust. 2 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29
lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk, art.
53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 58 § 2 kk wymierzył Z. W. (1) karę 3
(trzech) lat pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek i
zniszczenie dowodów rzeczowych wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 62/15, 63/15 i 64/15 /k. 149-150/;
III. na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł wobec Z. W. (1) przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego
przestępstwa, to jest kwoty 6.000 /sześciu tysięcy/ złotych;
IV. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył Z. W. (1) okres tymczasowego
aresztowania od dnia 7 listopada 2014 r. do dnia 6 maja 2015 r. przyjął, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia
wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;
V. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił Z. W. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Powyższy wyrok w całości zaskarżył oskarżony apelacją swego obrońcy. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono :
1) obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 174 kpk poprzez poczynienie
ustaleń faktycznych w oparciu o dowód z zeznań funkcjonariuszy policji, który został przeprowadzony na okoliczność
informacji przekazanych im przez oskarżonego, a które to wypowiedzi są sprzeczne z wyjaśnieniami Z. W. (1),
2) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 3 lat pozbawienia wolności, a więc mieszczącej
się w granicach ustawowego zagrożenia i niezastosowanie przy wymierzeniu kary przepisów art. 60 § 2 i § 6 pkt 2
k.k. pomimo, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, kiedy to nawet najniższa kara
przewidziana za przestępstwo jest niewspółmiernie surowa, co pozwala na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji
nadzwyczajnego złagodzenia kary.
Stawiając powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o :
1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie, iż Z. W. (2) dopuścił się popełnienia czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem
jej wykonania na stosowny okres próby,
ewentualnie o:
2) zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie Z. W. (3) przy zastosowaniu przepisu art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k. kary
pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat.
Sąd Apelacyjny zważył :
Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie, aczkolwiek jeden z zarzutów podniesionych w apelacji nie jest pozbawiony
podstaw. Jednakże w realiach ocenianej sprawy podnoszona przez autora apelacji obraza art. 174 k.p.k. nie miała
wpływu na treść wyroku. Zważyć należy, że sąd oparł ustalenia faktyczne nie tylko na zeznaniach świadków( k. 7
uzasadnienia sądu pierwszej instancji).
W apelacji postawiono zarzut obrazy art. 174 k.p.k. wskazując, że ustalenia faktyczne zostały poczynione na
podstawie zeznań funkcjonariuszy policji, którzy zostali przesłuchani na okoliczność informacji przekazanych im przez
oskarżonego, a które to zeznania są sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego Z. W. (1). Zgodzić należy się z apelującym,
że „Dowód z zeznań funkcjonariusza policji przeprowadzony na okoliczność wypowiedzi osoby rozpytywanej nie może
zastąpić dowodu z wyjaśnień oskarżonego, czy z zeznań świadka. Na podstawie tego dowodu nie wolno czynić ustaleń
faktycznych sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego lub z zeznaniami świadka, wobec których dokonano czynności
rozpytania, gdyż byłoby to usankcjonowanie nieformalnie przeprowadzonego dowodu z wyjaśnień lub z zeznań, w
sytuacji gdy jego przeprowadzenie w formie określonej przez prawo dowodowe jest bezwzględnie wymagane jako
podstawa prawna rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności karnej. Możliwe jest wykorzystanie dowodowe
zeznań osoby sporządzającej notatkę urzędową obok wyjaśnień oskarżonego lub zeznań świadka w celu potwierdzenia
i uzupełnienia oryginalnych zeznań i wyjaśnień, jedynie gdy tym zeznaniom lub wyjaśnieniom nie przeczą albo w
celu weryfikacji tych wyjaśnień lub zeznań, gdy zachodzi konieczność wyjaśnienia różnic między treścią wyjaśnień lub
zeznań, jednak z tym zastrzeżeniem, że nie można odmówić wiary wyjaśnieniom lub zeznaniom i dokonać odmiennych
ustaleń faktycznych w oparciu o treść notatki urzędowej lub na podstawie dowodu z zeznań osoby sporządzającej
notatkę urzędową” tak SN w wyroku z 6 października 2009 r. o sygn. akt II K 83/09, LEX nr 532383. Podobne
stanowisko wyraził SN w postanowieniu z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt VKK 183/06, Prok. i Pr. – wkł. 2007/6/17,a
także SA we Wrocławiu w wyroku z 28 grudnia 2012 r. o sygn. akt II AKa 389/12, LEX nr 1254584.
Z. W. (2) nie przyznał się do uprawy konopi i wytwarzania środków odurzających. W sprawie zostali przesłuchani
policjanci : A. O., T. G. i W. B.. Podali oni okoliczności, które uzyskali w czasie rozmowy ze Z. W. (1). Zeznali, iż
oskarżony uprawiał konopie i wytwarzał środki odurzające z innymi jeszcze dwoma bliżej nieokreślonymi osobami i
za pomoc tym osobom uzyskał 6000 zł.
Wskazani funkcjonariusze policji udali się na posesję oskarżonego mając informacje o nielegalnie prowadzonej
uprawie. Dokonali czynności przeszukania( k. 4, 6) oraz zatrzymania oskarżonego. Dokonywali więc czynności
procesowych w trakcie, których uzyskali informacje od oskarżonego dotyczące uprawy konopi i wytwarzania środków
odurzających. Po dokonaniu zatrzymania Z. W. (2) został dopiero pouczony o przysługujących mu uprawnieniach( k.
3).
Przesłuchanie policjantów, na okoliczność informacji uzyskanych od oskarżonego, a związanych z zarzucanymi mu
przestępstwami, w sytuacji gdy oskarżony w swych wyjaśnieniach nie potwierdza tych informacji jest sprzeczne z
treścią art. 174 k.p.k.
Zważyć jednak należy, iż w realiach ocenianej sprawy sąd dysponował innymi dowodami, poza zeznaniami
policjantów, które upoważniały sąd pierwszej instancji do dokonania ustaleń w zakresie popełnienia przez Z. W. (1)
zarzucanych mu przestępstw. Sąd oparł ustalenia faktyczne nie tylko na zeznaniach świadków( k. 7 uzasadnienia sądu
pierwszej instancji).
Z wyjaśnień oskarżonego wynika( k. 49), że jest właścicielem domu i budynków gospodarczych w S. nr (...). W czasie
przeszukania budynku gospodarczego ujawniono na piętrze budynku ( w pięciu pomieszczeniach)worki z suszem,
łodygi roślinne z korzeniami, lampy, wentylatory, doniczki i składowisko doniczek. Na suficie trzech pomieszczeń
ujawniono zawieszone lampy w znacznych ilościach( 8, 11,11 sztuk). Ujawniono również filtr powietrza, klimatyzator
z podłączonym przewodem ciągnącym się pod sufitem oraz trzy kartki z informacjami dotyczącymi dawkowania i
nawożenia roślin.
Zabezpieczony susz poddano badaniom. Biegły stwierdził, że zabezpieczony materiał to materiały roślinne o cechach
makroskopowych typowych dla liści oraz łodyg roślin konopi. W zabezpieczonym materiale wyselekcjonowano 62
bryły korzeniowe. Z opinii biegłego wynika, że zabezpieczone materiały pochodzą z konopi innych niż włókniste.
Znalezione łącznie 62 bryły korzeniowe wraz z fragmentem łodygi mogą świadczyć o prawdopodobnej liczbie
uprawianych roślin. Biegły ocenił, że zabezpieczony w domu oskarżonego susz pochodzi z konopi innych niż włókniste.
Z opracowanej przez biegłego opinii wynika również, iż w zabezpieczonym u oskarżonego materiale roślinnym było
ziele konopi innych niż włókniste. Zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. ziele konopi
innych niż włókniste jest środkiem odurzającym znajdującym się w grupie I-N oraz IV-N załącznika nr 1 do wskazanej
ustawy.
Biegły wskazał, że zabezpieczono 889,55gramów ziela konopi innych niż włókniste. Najmniejsza, najczęściej
spotykana działka handlowa to 0,1grama, co stanowi 8895 porcji konsumenckich. Pozostały zabezpieczony u
oskarżonego materiał roślinny to susz konopi innych niż włókniste o wadze 29160,91 gramów( k. 120-124 opinia
biegłego).
Z treści wywiadu środowiskowego sporządzonego przez kuratora sądowego wynika, że oskarżony zamieszkuje w S. nr
(...) z matką i córką. Matka cierpi na choroby wieku starczego z demencją włącznie. Córka pracuje jako urzędnik w J..
Wskazane dowody pozwalają na ustalenia w zakresie uprawy konopi innych niż włókniste oraz wytwarzania z
nich środków odurzających w postaci marihuany przez oskarżonego. On jest właścicielem pomieszczeń, w których
zabezpieczono susz konopi innych niż włókniste, ziele konopi innych niż włókniste, 62 bryły korzeniowe oraz
urządzenia do uprawy konopi( w tym lampy, wentylatory, ziemię, doniczki). To oskarżony posiadał dostęp do tych
pomieszczeń. Brak dowodów, które podważałyby takie ustalenia. Oskarżony podał, że się nie przyznaje do uprawy
konopi i wytwarzania środków odurzających oraz odmówił odpowiedzi na pytania.
Reasumując powyższe rozważania wskazać należy, że ustalenia faktyczne nie zawsze muszą bezpośrednio wynikać
z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z nieodpartej logiki wydarzeń stwierdzonej innymi dowodami,
jeżeli owe wydarzenia są tego rodzaju, że stanowią oczywistą przesłankę, na podstawie której doświadczenie życiowe
nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dana okoliczność istotnie miała miejsce./ tak też SA w Poznaniu w wyroku z 28
stycznia 2002 r. o sygn II A Ka 570/01, OSA w Poznaniu 2002/10/76/.
W oparciu o przedstawiony materiał dowodowy nie można ustalić, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu
z innymi osobami. Brak również podstaw do ustaleń, iż z popełnionego przestępstwa osiągnął korzyść majątkową w
kwocie 6000 zł. Stąd też te ustalenia należało wyeliminować.
Sąd Apelacyjny podziela ocenę prawną czynu popełnionego przez oskarżonego, przyjętą przez sąd pierwszej
instancji. W tym zakresie sąd pierwszej instancji w sposób wystarczający uzasadnił swe stanowisko. W uzupełnieniu
argumentacji Sądu Okręgowego wskazuje się, że znaczna ilość należy do znamion przestępstwa z art. 53 ust.
2 oraz z art. 63ust. 3. Wskazać należy także , iż 889,55gramów środka odurzającego czyli 8895 pojedynczych
porcji handlowych to znaczna ilość. Zważyć również należy, iż w materiale zabezpieczonym u oskarżonego
wyselekcjonowano 62 łodygi korzeniowe konopi innych niż włókniste. Doświadczenie sali sądowej wskazuje, iż z takiej
uprawy osiąga się znaczne ilości ziela konopi innych niż włókniste. W realiach ocenianej sprawy taką ilość faktycznie
też osiągnięto.
W apelacji postawiono także zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary. Ten zarzut nie zasługuje na
uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji dostrzegł okoliczności obciążające oraz okoliczności łagodzące. Sąd Apelacyjny
wskazał, iż brak podstaw do przyjęcia, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu. To ustalenie sąd pierwszej
instancji przyjął jako okoliczność obciążającą. Zgodzić należy się z sądem pierwszej instancji, iż działanie oskarżonego
miało charakter zaplanowany i zorganizowany. Ilość zabezpieczonych brył korzeniowych oraz ilość zabezpieczonego
suszu, w tym ziela konopi innych niż włókniste wskazuje, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści z
przestępstwa. Za taką oceną przemawia również fakt, iż nie jest on osobą uzależnioną oraz brak dowodów
pozwalających na stwierdzenie, że oskarżony zażywał środki odurzające. Jako okoliczność łagodzącą sąd pierwszej
instancji wskazał, że oskarżony przekazał policjantom informacje związane z uprawą konopi innych niż włókniste.
Ta okoliczność straciła na znaczeniu w świetle tego co przedstawiono wyżej. Sąd wymierzył oskarżonemu karę w
minimalnej wysokości ustawowego zagrożenia. Odstąpił od orzeczenia kary grzywny. Stąd też tak orzeczonej kary nie
można ocenić jako kary rażąco niewspółmiernej. Także pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyroku są prawidłowe.
W apelacji złożono wniosek o nadzwyczajne złagodzenie kary. Apelacja nie przedstawia żadnych argumentów,
które upoważniałyby sąd po sięgnięcie do uprawnień wynikających z art. 60§2k.k. Brak również w apelacji
wskazań na argumenty, które uszłyby uwadze sądu pierwszej instancji przy wymiarze kary. Apelujący odwołał się
do dotychczasowej niekaralności oskarżonego, jego dobrej opinii z miejsca zamieszkania oraz ustabilizowanego
trybu życia. Te okoliczności legły u podstaw przy wymiarze kary w minimalnej jej wysokości. Stąd też w ocenie
Sądu Apelacyjnego brak przesłanek do nadzwyczajnego złagodzenia kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec
oskarżonego.
A zatem mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie. Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi
art. 437§1k.p.k. Oskarżony nie posiada majątku oraz stałego źródła dochodów. Stąd też kierując się treścią art.
624§1k.p.k. sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
SSA Tadeusz Kiełbowicz SSA Witold Franckiewicz SSA Stanisław Rączkowski