czy jesteś pewien że to ból zęba?
Transkrypt
czy jesteś pewien że to ból zęba?
G³os Weterana i Rezerwisty Czy jesteś pewien że to ból zęba? Ból w obrębie zęba nie musi być spowodowany próchnicą!! Dziesiątki chorób jest przyczyną bólu w jamie ustnej. Nie powiem że próchnica nie jest najczęstszą przyczyną bólu zęba. Nie zastanawiaj się nad tym. Wybierz się do dentysty. Możesz uniknąć groźnych konsekwencji, np.: rozwijający się stan zapalny w jamie ustnej, ropień, torbiel, głęboka kieszonka, przetoka, ziarniniak itp. Żadnych objawów nie wolno bagatelizować. Stan zapalny w jamie ustnej może doprowadzić do poważnych chorób takich jak np.: zapalenie płuc, udar mózgu, osteoporoza, cukrzyca, zawał serca, itp. Z najnowszych badań wynika, że choroba ozębnej może zwiększać ryzyko zachorowania na raka trzustki. Odkrycia tego dokonał Dominique Milhaud z Harvardu. Choroba przyzębia jest spowodowana infekcją bakteryjną w jamie ustnej i stanem zapalnym dziąseł, która z czasem prowadzi do uszkodzenia kości wokół zębów, a nieleczona może doprowadzić do utraty zębów. W Polsce wciąż krąży mityczny obraz stereotypowego gabinetu stomatologicznego, który jest kojarzony z bólem, dentystą, który nie słyszy krzyku pacjenta, zapachem leków, białym fartuchem, itp. Obraz ten utrwalany przez lata sprawił, że wielu pacjentów unika gabinetów stomatologicznych i ani myślą o wizycie. Wolą prywatne cmentarzysko w jamie ustnej niż wizytę u dentysty. Takie podejście do sprawy pogorszy tylko Twój stan zdrowia. Wszystko się zmieniło w gabinetach i zmienia się nadal na lepsze - skuteczniejsze znieczulenia, specjalistyczna obsługa, specjalistyczny sprzęt, w końcu miłe i wyrozumiałe podejście dentysty do pacjenta. Warto się uśmiechać szeroko, bez wahania pokazywać zdrowe i zadbane zęby. NIE UNIKAJ DENTYSTY!!! ZDROWE ZĘBY TO ZDROWY CAŁY ORGANIZM!!! PROFILAKTYKA = ZDROWIE. Przygotowały: dr. Agnieszka SOLANIUK H.S. Zarghona NOOR (zapraszają do Gromady Medica, Pl. Powstańców Warszawy 2) 24 ~ Październik 2009 ~ www.gwir.pl Z ¿a³obnej karty Œpieszmy siê kochaæ ludzi tak szybko odchodz¹... Ks. Jan Twardowski Płk Józef LELEITO, NASZ KORESPONDENT OD 1995 ROKU a od 1997 roku prezes Zarządu Wojewódzkiego w Łodzi odszedł 15 września br. na wieczną wartę. Wielka to strata dla Związku, nieutulony ból dla Rodziny, puste miejsce w szeregach korespondentów „GWiR”. Jeszcze w maju br. był kandydatem do nagrody roku dla najaktywniejszego współtwórcy naszego miesięcznika. Zaczął pisać od 1996 roku. Najpierw o działalności związkowych kół, potem o problemach dotyczących patriotyczno-obronnego wychowania młodzieży, wzbogacania form działania w celu pozyskiwania nowych członków, usprawniania opieki i pomocy socjalnej emerytom i rencistom wojskowym. Ostrzył pióro, gdy występowały w naszym społecznym życiu nieprawidłowości. Jako pierwszy w 1995 roku przysłał do Zarządu Głównego Związku list z gratulacjami z okazji ukazania się „Głosu Weterana” w nowej szacie graficznej. Na wszystko co Go otaczało, reagował natychmiast. Bo był wrażliwym człowiekiem, dobrym kolegą, działaczem bez reszty do 2009 roku. Byłby takim zawsze, gdyby nie bezlitosna choroba… Józku, zostaniesz w naszej pamięci! Redakcja St. chor. szt. Zenon KUŹMA (23.05.1927– 8.01.2009) urodził się w Poznaniu. W trudnych wojennych czasach został wysiedlony razem z Rodziną w rejon Tarnobrzega i Radomia, powrócił do Poznania w lutym 1945 roku. Po ukończeniu Gimnazjum Mechanicznego w 1948 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 3 Pułku Pontonowym we Włocławku i po jej ukończeniu w 1950 roku pozostał w Pułku jako żołnierz zawodowy. Bardzo szybko ujawniły się Jego zdolności organizatorskie oraz talent w działalności kulturalno-oświatowej. Już w 1952 roku został kierownikiem Klubu Pułkowego, a następnie organizatorem i pierwszym kierownikiem Klubu Garnizonowego we Włocławku (35lat na tym stanowisku). Od tej pory rozpoczęła się Jego ,,Akcja’’ zbierania materiałów do utworzenia Sali Tradycji Pułku i Wojsk Inżynieryjnych. Szkoły z miasta i powiatu włocławskiego zwiedzając region nie omijały Pułku, poznawały salę tradycji i życie pontonierów sławnej bojowej jednostki. Uhonorowaniem jego działalności patriotyczno-wojskowej było nadanie w 1963 roku imienia zwiadowcy Pułku, st. sierż. Feliksa Rybickiego Szkole Podstawowej w Sarnowie, a następnie w 1964 roku Szkole Podstawowej w Kaliskach Kujawskich imienia kutrzysty poległego nad Odrą – st. sierż. Mieczysława Majchrzaka i wreszcie na 25-tą rocznicę zakończenia II wojny światowej 8 maja 1970 roku Szkoła Podstawowa nr 8 we Włocławku przyjęła imię ,,3WPPont”. Szkoły te, przy Jego nieocenionej pomocy, w 1983 utworzyły ,,Rodzinę Szkół 3WPPont”, jako ,,Żywe pomniki sławy bojowej Pułku i Wojsk Inżynieryjnych. Po przejściu do rezerwy w 1987 roku nie spoczął, bowiem aktywnie uczestniczył w działalności naszego Związku. 20 lat był prezesem Koła przy 3 ppont. i jednocześnie 12 lat prezesem Zarządu Rejonowego Związku we Włocławku. Odtąd rozpoczęła się Jego aktywna działalność i współpraca z władzami miasta i powiatu, szkołami oraz stowarzyszeniami działającymi na tym terenie. Aktywnie uczestniczył w pracach Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Włocławskiego Towarzystwa Muzycznego i PTTK. Żył również problemami miasta i społeczeństwa włocławskiego. Był inicjatorem by jedna z nowotworzonych ulic Włocławka otrzymała imię ,,3wppont”. Był Honorowym Członkiem ,,Rodziny Szkół 3wppont”, którym w 2008 roku na 25-lecie ofiarował, osobiście opracowaną ,,Kronikę 25-lecia Rodziny Szkół 3wppont”. Niestety, było to Jego ostatnie uroczyste spotkanie w tym gronie. Odszedł od nas na wieczną wartę prawy i szlachetny człowiek, żołnierz stale zatroskany o losy Ojczyzny, który całą swoją 40-letnią służbę wojskową rozpoczął i zakończył w 3 Warszawskim Pułku Pontonowym we Włocławku. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi; złotymi, srebrnymi i brązowymi medalami MON; srebrną i brązowa odznaką ,,Zasłużony dla Wojsk Inżynieryjnych”; medalem ,,Zasłużony dla POW”; wpisem do ,,Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich WP”; odznaką honorową „3wppont”. Miasto Włocławek uhonorowało Go złotym medalem ,,Za Zasługi”. Zarząd Główny ZBŻZiORWP wyróżnił Go odznaką honorową ,,Za Zasługi dla Związku”, medalem ,,Zawsze Wierni Ojczyźnie”. W głębokim smutku pozostawił żonę Danielę oraz trzech synów z Rodzinami. Pochowany 14 stycznia 2009 roku na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku z wojskową asystą honorową 3 Włocławskiego Pułku Drogowo-Mostowego z Chełmna oraz orkiestrą POW.W ostatniej drodze zmarłego uczestniczyły poczty sztandarowe: 3Włocławskiego Pułku Drogowo-Mostowego, „Rodziny Szkół 3Wppont”; ZBŻZiORWP; organizacji i stowarzyszeń kombatanckich oraz władze samorządowe miasta i powiatu włocławskiego, przyjaciele, koledzy ze Związku, żołnierze i pracownicy WKU we Włocławku, sąsiedzi i mieszkańcy miasta. Zmarłego pożegnał dowódca 3wpdm płk Władysław Zdanowski. W imieniu Związku mowy pożegnalne wygłosili: prezes ZW w Bydgoszczy płk Józef Mól oraz prezes ZR płk Bolesław Walendzik. Ostatnie pożegnanie wygłosił Jego kolega z lat wspólnej służby, były redaktor okręgowej gazety wojskowej st. chor. szt. Zbigniew Pazdowski. Bolesław Walendzik Płk mgr inż. Mieczysław PUDELEWICZ (26.11.1932-20.08. 2009) wiceprezes ZW Związku we Wrocławiu, członek Komisji Socjalno-Zdrowotnej ZG, członek Rady Redakcyjnej „Głosu Weterana i Rezerwisty”, „Człowiek Roku Związku”, wielki społecznik, wspaniały człowiek. Urodził się w Poznaniu, w rodzinie inteligenckiej. Jego i trzy siostry wychowywała matka – nauczycielka, bowiem w 1941 roku gestapo zakatowało ich ojca, inżyniera elektryka – pracownika Elektrowni Poznańskiej. Po ukończeniu Technikum Budowlanego w Poznaniu, w 1952 roku powołano Go do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 5 Batalionie Kolejowym w Darłowie. Po roku zdał pomyślnie egzamin na studia w WAT, na kierunek mechaniczny Fakultetu Wojsk Inżynieryjnych. Tam też po dwóch latach został awansowany na pierwszy stopień oficerski. Po studiach przez dwa lata z powodzeniem dowodził kompanią maszyn inżynieryjnych w 5 Pułku Saperów w Szczecinie-Podjuchach, a jako uzdolnionego racjonalizatora i konstruktora przeniesiono w 1960 roku do Ośrodka Naukowo-Badawczego Sprzętu Inżynieryjnego we Wrocławiu. Tam przez 10 lat pracy wykazał się poważnymi osiągnięciami konstruktorskimi, otrzymał m.in. Nagrodę Państwową I stopnia, a później I Nagrodę Ministra Obrony Narodowej. Następnie został przeniesiony do Szefostwa Służby Zakwaterowania i Budownictwa ŚOW, gdzie był wysoko cenionym oficerem i doszedł do odpowiedzial-