Autoreferat - Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych

Autoreferat - Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych

Dr Julian-Andrzej KULTYS
81-197 Gdynia
Ikara 2C/7
Tel. 58-665-84-63
609-777-478
Załącznik nr 2
AUTOREFERAT
Wykształcenie:
1980 - Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Bydgoszczy – magister pedagogiki.
1987 – Uniwersytet Gdański – doktor nauk humanistycznych.
Zatrudnienie w jednostkach pedagogicznych i naukowych:
03.03.1980 – 28.02.1989 – Studium Wojskowe Wyższej Szkoły Morskiej –
wykładowca – Gdynia.
01.03.1989 – 312.07.1990 – Instytut Badań Problemów Młodzieży – adiunkt Warszawa
01.11.1990 – 01.09.1992 – Szkoła Podstawowa nr 21 – pedagog szkolny Gdynia
01.09.1992 – 28.02.1995 – LO nr II – nauczyciel etyki – Gdynia.
01.10.1994 – 30.09.1996 – Wyższa Szkoła Pedagogiczna – adiunkt – Słupsk.
01.10.1996 – 30.09.2006 - Pomorska Akademia Pedagogiczna – adiunkt –
Słupsk
W latach 2006 – 20011 – zajęcia na umowę zlecenie w :
- Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni;
- Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Gdańsku,
- Gdańskiej Szkole Wyższej w Gdańsku
01.12.2012 – 31.07.2013 – Gdańska Szkoła Wyższa – wykładowca - Gdańsk
2
Moje zainteresowania problematyką związaną z życiem płciowym człowieka
datują się od 1978 roku, kiedy to rozpocząłem przygotowania do napisania
pracy
magisterskiej:
„Poziom
uświadomienia
seksualnego
młodzieży
przychodzącej do wojska” w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy,
którą obroniłem w 1980 roku. W tym czasie odbywały się ożywione dyskusje na
temat wprowadzenia do szkól „Wychowania do życia w rodzinie”. Zwolennicy
tego przedmiotu wskazywali na niskie przygotowanie młodzieży do zawarcia
związku małżeńskiego i założenia rodziny oraz odpowiedzialności za własne
działania
w
sferze
seksualnej.
Natomiast
przeciwnicy,
uważali,
że
przygotowanie do tej ważnej, ale intymnej sfery życia powinno odbywać się
tylko w rodzinie i państwo (szkoła) nie powinno tu ingerować.
Dlatego też chcąc poznać aktualny stan wiedzy, przeprowadziłem pierwsze
badania
dotyczące
poziomu
uświadomienia
seksualnego
młodzieży
przychodzącej do wojska, jak również ich poglądów moralnych na wybrane
dziedziny życia seksualnego. Przeprowadzone badania wykazały, iż poziom
uświadomienia seksualnego młodzieży przychodzącej do wojska jest bardzo
niski. Poglądy na życie seksualne są często niedojrzałe, zawierają szereg
sprzeczności. Prezentowane przez badanych poglądy dowodzą również, że
poczucie odpowiedzialności młodych mężczyzn w dziedzinie życia seksualnego
jest niewystarczające. Przeprowadzone badania potwierdziły podawane w
licznych publikacjach stwierdzenia, iż środkiem informacji w sprawach
seksualnych są głównie koledzy i że informacje te są często błędne.
Należy podkreślić, że bardzo duża grupa młodych mężczyzn zaraz po
skończeniu służby wojskowej wstępuje w związki małżeńskie, nie mając
przeważnie nawet elementarnych wiadomości w tej dziedzinie. Ich wiadomości
są w większości nieprawdziwe i ponadto prymitywne.
Następnie kontynuowałem tą tematykę badając tym samym narzędziem
badawczym, studentów Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni oraz młodzież szkół
ponadpodstawowych Trójmiasta. Również i te badania potwierdziły, że
3
młodzież nie ma prawidłowego zakresu wiedzy dotyczącej życia seksualnego.
Ich poglądy moralne związane z szeroko pojętym życiem seksualnym człowieka
są w zdecydowanej większości niedojrzałe. W poglądach tych uwidoczniła się
również głoszona powszechnie „podwójna moralność”, gdzie dużo więcej
wolno chłopakowi (mężczyźnie) niż dziewczynie (kobiecie). Jednocześnie nie
potwierdziła się powszechnie panująca opinia, że młodzież w wielkich miastach
ma zdecydowanie lepsze wiadomości na temat życia seksualnego oraz bardziej
„zdrowe” poglądy moralne w kwestii współżycia seksualnego.
Należy podkreślić, że wszystkie moje dotychczasowe badania w pełni
potwierdziły wnioski innych autorów, np. jak piszą A. Radochońska i D.
Juszczyk: „Poziom wiedzy seksuologicznej reprezentowany przez obie badane
grupy studentów należy uznać za niski. Dotyczy to szczególnie studentów
studiujących w systemie zaocznym, tj. nauczycieli i wychowawców młodzieży
szkolnej. Wykazują oni jednocześnie brak przygotowania do realizacji programu
przedmiotu : „Przysposobienie do życia w rodzinie”. Braki występujące w tym
zakresie u studentów studiów stacjonarnych wynikają najprawdopodobniej z
wadliwej realizacji programu kształcenia i wychowania seksualnego w szkole
podstawowej”1.
Kontynuując
problematykę
związana
z
seksualnością
człowieka,
przeprowadziłem badania wśród członków rodzin marynarskich Polskich Linii
Oceanicznych (mężowie- 288 osób, żony – 59 osób oraz młodzież powyżej15
r,ż. - 383 osoby). Na podstawie przeprowadzonych badań napisałem pracę
doktorską pt.: „Specyfika pracy męża (ojca) i jej wpływ na funkcjonowanie
rodziny marynarskiej”. Promotor prof. dr hab. Mikołaj Kozakiewicz.
Przeprowadzone badania wykazały, że praca zawodowa męża (ojca) na
statku jako instytucji zamkniętej nie daje się pogodzić z „normalnym życiem
ludzkim” na lądzie, zwłaszcza z życiem rodzinnym i małżeńskim. Długotrwała
1
A. Radochońska, D. Juszczyk: Poziom wiedzy seksuologicznej studentów kierunków pedagogicznych studiów
stacjonarnych i zaocznych, w: „Problemy Rodziny” 1979, nr 3.
4
nieobecność męża/ojca w domu powoduje, że nie uczestniczy on w codziennym
życiu rodziny, nie dzieli na bieżąco jej trosk i radości. Formalnie rodzina
marynarska jest rodziną pełną, jednak przez dłuższy czas swojego istnienia ma
wiele cech charakterystycznych dla rodziny niepełnej. Przeprowadzone badania
uwidoczniły również kilka niezwykłych kwestii moralnych, które nie
występowały w innych kategoriach rodzin. Badani, zarówno mężczyźni jak i
kobiety bardzo mocno akcentowali wpływ współżycia seksualnego na własne
małżeństwo. Jednocześnie jedynie niewiele ponad 2/5 badanych uważa, że w ich
małżeństwie występują plusy we współżyciu seksualnym w związku z tym, że
mąż rzadko przebywa w domu. Mężczyźni plusy współżycia seksualnego widzą
w ciągłej atrakcyjności żony, braku znudzenia seksualnego, większym
urozmaiceniem współżycia seksualnego i większymi potrzebami.
Na podstawie przeprowadzonych badań należało uznać, że poziom
uświadomienia seksualnego w badanym środowisku jest niski, szczególnie, gdy
uwzględni się fakt, że najlepiej znane były tylko zagadnienia związane z
chorobami przenoszonymi drogą płciową i ich następstwa oraz różnice w
przebiegu podniecenia seksualnego u kobiet i mężczyzn.
Natomiast w moralnych aspektach dotyczących życia seksualnego badani
okazali
się
bardzo
liberalni.
47,0%
kobiet
jest
przeciwniczkami
przedmałżeńskich doświadczeń partnerów, natomiast wśród mężczyzn tylko
22,9%. Jednocześnie należy podkreślić, iż nie było wśród przeciwników
przedmałżeńskich doświadczeń seksualnych (zarówno kobiet jak i mężczyzn)
argumentów natury moralnej, czy też światopoglądowej wynikającej z faktu, iż
zdecydowana większość badanych określiła się jako wierzący. Występowały
natomiast obawy o porównywanie aktualnego partnera z poprzednimi i jego
gorszej ocenie pod względem seksualnym.
Innym liberalnym poglądem jest kwestia wierności w małżeństwie. Aż ¼
badanych mężczyzn uważa, że w małżeństwie wierność nie powinna
obowiązywać żadnego partnera. Uważają oni (podobnie jak chłopcy), że
5
sporadyczne
kontakty
pozamałżeńskie
w
celu
rozładowania
napięcia
seksualnego są dopuszczalne. Ponadto uważają, że nigdy nie można przewidzieć
wszystkich sytuacji w życiu i tego jak się człowiek w nich zachowa (szczególnie
jeżeli idzie o rodziny marynarskie). Twierdzą, że należy żądać wierności tylko
w sferze uczuć psychicznych. Jednocześnie, jest rzeczą dziwną, że największą
grupę tych, którzy uważają, że w małżeństwie nie należy żądać od żadnego ze
współmałżonków stanowiły kobiety (34,0%). Zwracają one przede wszystkim
uwagę na wzajemne zaufanie oraz to, że mogą się zdarzyć różne sytuacje w
życiu, w których nie wiadomo jak się zachować, tym bardziej jeżeli napięcie
seksualne od dłuższego czasu z powodu nieobecności męża nie jest
rozładowane.
Jednocześnie ze względu na specyfikę pracy męża w rodzinie marynarskiej
(jak również we wszystkich rodzinach, gdzie występuje czasowa nieobecność
współmałżonka. W chwili obecnej, w związku z wyjazdami za pracą, mamy
takich rodzin bardzo dużo) niezwykle ważne z moralnego punktu widzenia jest
podejście do pozamałżeńskich kontaktów seksualnych współmałżonków, w
zależności od tego, kogo z nich dotyczą (męża czy żony), jak też w zależności
od tego, kiedy i z kim się zdarzają. Aż 63,5% badanych mężczyzn i ponad
połowa badanych kobiet (co jest niewątpliwie rzeczą dziwną) nie uważają
okazjonalnych kontaktów stosunków seksualnych marynarzy w obcych portach
za zdradę (w kontekście rodziny marynarskiej). Jednocześnie 34,1% badanych
mężczyzn i kobiet nie uważa za zdradę w rodzinie marynarskiej okazjonalnych
stosunków seksualnych żony podczas nieobecności męża w domu.
Moje badania środowiska marynarskiego, a dotyczące wiedzy seksualnej i
moralnej oceny przedmałżeńskich i pozamałżeńskich zachowań seksualnych,
były pierwszymi i do dzisiaj jedynymi, które zostały w tej kategorii zawodowej
(jak również w innych kategoriach zawodowych, gdzie występuje permanentna
nieobecność męża – ojca np. kierowcy TIR-ów, rozłączone rodziny w wyniku
pracy za granicą) w Polsce przeprowadzone.
6
Następnie pracując w Instytucie Badań Problemów Młodzieży Oddział w
Gdańsku prowadziłem wśród młodzieży Trójmiasta badania dotyczące głównie
moralnych poglądów dotyczących różnych aspektów życia seksualnego
młodzieży oraz rozpoczynania współżycia seksualnego przez młodzież (kwestia
wieku i moralna ocena tego czynu, odpowiedzialność za skutki współżycia,
zabezpieczenie antykoncepcyjne).
W 1994 roku rozpocząłem pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w
Instytucie Filozofii w Słupsku. W związku z tym, że w 1993 roku Sejm uchwalił
ustawę : „O planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach
dopuszczalności przerywania ciąży”, doszedłem do wniosku, iż należy
rozpoznać aktualny poziom wiadomości na tematy seksualne oraz poglądy
moralne dotyczące sfery seksualnej jak również przygotowanie do realizacji tej
tematyki wśród najbardziej zainteresowanych, czyli nauczycieli. Dlatego też w
1995 roku przeprowadziłem badania wśród nauczycieli studiujących zaocznie w
czterech uczelniach, w różnych częściach kraju (Bydgoszcz, Częstochowa,
Kielce, Słupsk). Przeprowadziłem również porównawcze badania wśród
nauczycieli studiujących na działających ówcześnie Podyplomowych Studiach
Wychowania
Seksualnego
(Katowice,
Warszawa
[studium
prof.
A.
Jaczewskiego i prof. Z. Lwa-Starowicza]).
Przeprowadzone
badania
wykazały,
że
pogląd
na
akceptację
przedmałżeńskich doświadczeń seksualnych zależy od regionu kraju i różnice te
są
znaczące
statystycznie
(akceptujący
seksualne kobiet: Częstochowa - 23,0% ;
przedmałżeńskie
doświadczenia
Słupsk - 32,6%; mężczyzn:
Częstochowa - 25,0%; Słupsk - 40,7%).
Badani przywiązują bardzo dużą wagę do udanego współżycia seksualnego
w małżeństwie.
Badani próbowali określić wiek, w którym młodzież mogłaby rozpocząć
życie seksualne, jednocześnie pomijając dojrzałość psychofizyczną młodzieży,
jako bardzo istotny czynnik związany z odpowiedzialnością za siebie i partnera,
7
co powinno być niezwykle istotne właśnie przy podejmowaniu decyzji o
inicjacji seksualnej. Za bardzo niepokojący, w tym przypadku, należy uznać
fakt, że polowa badanych próbowała określić kalendarzową granicę wieku, w
którym młodzież mogłaby rozpocząć życie seksualne. Zastanawiać muszą także
nierealistyczne oczekiwania, aby rozpoczynać współżycie seksualne dopiero
około 25 roku życia, a nawet później.
Badania ujawniły również niepokojący fakt, że prawie 1/5 badanych
nauczycieli jest przekonana, iż wczesne rozpoczęcie współżycia seksualnego
może w przyszłości spowodować niezdolność do życia płciowego u jednego lub
u obojga partnerów, a ponad połowa respondentów nie była w stanie
ustosunkować się do tego zagadnienia.
Duży odsetek badanych (31,1%) jest przekonanych, iż podawanie młodzieży
informacji o stosowaniu środków antykoncepcyjnych automatycznie wpłynie na
decyzje o wcześniejszym rozpoczynaniu życia seksualnego.
Jednocześnie zdecydowana większość badanych (78,8%) jest zdania, że
młodzież, która współżyje powinna stosować środki antykoncepcyjne.
Wszyscy badani opowiedzieli się za prowadzeniem uświadamiania
seksualnego. Jednocześnie są zdania, że problematyka ta powinna być
realizowana przez specjalistów (osoby odpowiednio do tego przygotowane).
Przeprowadzone badania wykazały konieczność kształcenia nauczycieli
poprzez organizowanie kursów, seminariów, studiów podyplomowych lub
specjalistycznych studiów na kierunkach pedagogicznych.
Efektem tych badań jest książka: „Poglądy nauczycieli na wybrane dziedziny
życia seksualnego oraz ich przygotowanie do prowadzenia wychowania
seksualnego”, wydana w 1997 roku.
Opierając się na wynikach tych badań (a szczególnie uwagach nauczycieli
studiujących
w
Podyplomowych
Studiach
Wychowania
Seksualnego),
opracowałem program dwuletniego Podyplomowego Studium Wychowania
Seksualnego (czwarte w Polsce), które
w 1995 r. otworzyłem w WSP w
8
Słupsku i zostałem jego kierownikiem. W ramach tego studium, dyplomanci pod
moim kierunkiem przeprowadzili szereg badań dotyczących moralnych
aspektów życia seksualnego młodzieży i osób dorosłych.
W ramach prac dyplomowych kontynuowaliśmy badania nad:
1.
akceptacją przedmałżeńskich doświadczeń seksualnych kobiet i
mężczyzn. Dobre poznanie tej problematyki powinno pozwolić na
odpowiednie i zgodne z nauką postawy młodzieży – rozwianie mitów,
że w wyniku przelotnego kontaktu seksualnego można sobie wybrać
odpowiedniego pod względem seksualnym partnera na całe życie;
2.
wiernością małżeńską – poznanie tej problematyki powinno przyczynić
się do ustalenia i eliminacji przyczyn występowania zdrad małżeńskich.
Próbowaliśmy znaleźć odpowiedź na pytania: Czy jest to czysty zbieg
okoliczności? Czy też może są to błędy wychowawcze? Czy też wpływ
kultury i panujących powszechnie poglądów? Należy podkreślić, że
wierność w małżeństwie daje większe prawdopodobieństwo trwałości
związku i jest zgodna z powszechnie akceptowanymi zasadami
moralnymi;
3.
przypadkowymi kontaktami seksualnymi – tego typu badania powinny
dać możliwość zaobserwowania zmian zachodzących w moralności
społeczeństwa w tej dziedzinie, a jednocześnie ukazać jak wielkie jest
niebezpieczeństwo zakażenia się chorobami przenoszonymi drogą
płciową, w tym wirusem HIV;
4.
wpływ współżycia seksualnego na funkcjonowanie małżeństwa i
rodziny. Badania te przyczyniają się do pogłębienia znajomości tego
zagadnienia, a tym samym stworzenia lepszej bazy empirycznej, na
podstawie której można będzie opracować programy poprawiające tę
sytuację. Wiadomo, że jeżeli człowiek prowadzi zadawalające życie
seksualne, to również jego życie rodzinne, zawodowe, jak również
kontakty z innymi osobami są bardziej udane;
9
5.
motywami
i
wiekiem
rozpoczynania
współżycia
seksualnego
młodzieży. Badania te miały na celu lepsze poznanie poglądów
dorosłych i młodzieży oraz poznanie zmian mentalności zachodzących
szczególnie w środowisku młodzieżowym;
6.
przedślubnego współżycia seksualnego młodzieży. Badania miały dać
odpowiedź na pytanie, czy w tej dziedzinie następuje liberalizacja, czy
też może usztywnienie stanowiska oraz czy i jak przebiega zmiana
obyczajów i moralności?;
7.
oceną przerywania ciąży. Badania miały dać odpowiedź na pytanie:
kiedy i dlaczego ludzie uważają, że przerywanie ciąży jest
dopuszczalne lub nie? Jaki jest wpływ Kościoła katolickiego na ich
poglądy? W jakim kierunku idą zmiany? Jak te poglądy mają się do
powszechnie obowiązujących zasad moralnych?;
8.
stosunkiem do antykoncepcji. Badania szły w kierunku stwierdzenia
znajomości poszczególnych metod antykoncepcji i sprecyzowania
poglądów respondentów, na czym polega ich zdaniem szkodliwość
poszczególnych rodzajów środków antykoncepcyjnych. Próbowaliśmy
ustalić, czy znajomość i stosowanie antykoncepcji ma wpływ np. na
zwiększenie liczby stosunków pozamałżeńskich, częstszą zmianę
partnera przed i po zawarciu związku małżeńskiego (jak utrzymują
przeciwnicy antykoncepcji). Próbowaliśmy również poznać poglądy
dorosłych i młodzieży na kwestię stosowania antykoncepcji przez
młodzież. Ponadto próbowaliśmy ustalić w jakim kierunku idą zmiany
(akceptacji czy też negacji środków antykoncepcyjnych) oraz jak
badani pod względem moralnym
oceniają stosowanie środków
antykoncepcyjnych;
9.
naturalnymi metodami regulacji poczęć (planowania rodziny).
Próbowaliśmy ustalić jaka jest ich znajomość, ocena skuteczności,
umiejętność stosowania.
10
Nie wszystkie wymienione zamierzenia udało się zrealizować ponieważ
PSWS trwało tylko 3 lata (dwa roczniki). Przyczyną tego stanu rzeczy było to,
że Kuratoria przestały dopłacać nauczycielom do tych studiów, a dodatkowo
absolwenci mieli bardzo duże trudności ze znalezieniem pracy.
Wymienioną tematykę kontynuowałem jako promotor prac dyplomowych w
Zakładzie Etyki i Fenomenologii Religii oraz Podyplomowym Studium
Wychowania dla Przyszłości, w którym prowadziłem zajęcia z wychowania
seksualnego.
Kontynuując problematykę moralną związaną z życiem seksualnym
człowieka wydałem w 1999 r. książkę: „Moralność a seks i kobieta (w
wybranych kulturach)”. Zająłem się w niej problematyką moralności seksualnej
w starożytnym Izraelu, Grecji, Rzymie i chrześcijaństwie. Główny akcent
położyłem na pozycję kobiety w tych kulturach.
Należy podkreślić, że moralność związana z życiem seksualnym w każdej z
wymienionych kultur oparta była na innych podstawach i charakteryzowała się
innymi właściwościami. Jednocześnie każda z nich była „podwójna”,
akceptowała wiele zachowań przed- i pozamałżeńskich mężczyzn, a zabraniała
ich kobietom. To właśnie kobieta we wszystkich tych kulturach była i jest w
dalszym ciągu traktowana w dziedzinie życia płciowego inaczej – czyli gorzej
od mężczyzny.
Wyniki moich prac badawczych prezentowałem w trakcie referatów na
konferencjach naukowych i w czasopismach specjalistycznych („Problemy
Rodziny”; „Seksuologia”; „Życie Szkoły Wyższej”; „Roczniki Socjologii
Morskiej”), również o zasięgu europejskim – „Review of Sexology”; „Acta
Sexologica”. „Journal of Sex Crime and Social Pathology” (załącznik nr 4).
Ponadto propagując
moralne aspekty życia płciowego, przeprowadziłem
kilkaset prelekcji w ramach przedmiotu „Przysposobienie do życia w rodzinie”,
w szkołach Trójmiasta, Wejherowa, Lęborka i Słupska.
11
Przeprowadziłem również kilkadziesiąt szkoleń dla nauczycieli z zakresu
przygotowania do życia w rodzinie, w ramach kursów organizowanych przez
Oddziały Doskonalenia Nauczycieli w Gdańsku i Słupsku.
Jednocześnie podnosząc swoje kwalifikacje w tej dziedzinie brałem udział w
szkoleniach specjalistycznych prowadzonych przez Zakład Seksuologii i
Patologii
Więzi
Międzyludzkich
Centrum
Medycznego
Kształcenia
Podyplomowego w Warszawie:
a/ Kurs szkoleniowy: 03-07.04.1989.
b/ „Zaburzenia seksualne: diagnostyka i terapia”: 18 - 20.05.1989.
c/ Kurs doskonalący: 23-27.10.1989.
b/ „Klinika dewiacji i zboczeń seksualnych”: 01 - 05.10.1990.
c/ „Terapia w seksuologii”: 08 - 12.04.1991.
Podsumowaniem
moich
wieloletnich
zainteresowań
problematyką
wychowania seksualnego oraz z zagadnieniami związanymi z moralnością
związaną z życiem płciowym człowieka (a młodzieży w szczególności) jest
książka: „Moralność seksualna młodzieży – ciągłość czy zmiana”. Recenzenci:
prof. dr hab. Zbigniew Lew-Starowicz, prof. dr hab. Bohdan Dzimidok. Pozycja
ta stanowi podstawę rozprawy habilitacyjnej. W książce tej dokonałem analizy
procentowej i statystycznej przeprowadzanych przez ponad 25 lat badań
młodzieży i osób dorosłych (4832 – młodzież, 1365 – dorośli). Na podstawie tej
analizy wyciągnąłem wniosek, że moralność seksualna młodzieży (wbrew
powszechnie panującym poglądom) nie uległa w tym okresie drastycznym
przemianom na gorsze.
Poza tym w 1994 roku przeprowadziłem badania dotyczące prowadzenia
zajęć z etyki w szkołach. Był to okres kiedy przez kraj przetoczyła się fala
dyskusji: religia w szkole, czy poza szkołą? A co z tymi którzy są niewierzący
lub też nie chcą chodzić na religię? Właśnie z myślą o nich wprowadzono do
szkół etykę. Czy słusznie zrobiono stawiając dzieci, młodzież i rodziców przed
wyborem: religia albo etyka?
12
Przeprowadzone badania wykazały, że młodzież decydując się na wybór
zajęć z etyki, przede wszystkim próbuje w ten sposób zamanifestować własny
sprzeciw, a nawet bunt przeciwko zaistniałej sytuacji społeczno-politycznmej w
kraju. Jednocześnie 51% badanej młodzieży stwierdziła, że gdyby istniała taka
możliwość (odpowiednie ułożenie planu zajęć) to chodziłaby na religię i etykę.
W 1996 roku przeprowadziłem badania mające dać odpowiedź na pytanie:
jakie są przyczyny małej popularności etyki w szkole. Istotne było jak młodzież
widzi sprawę etyki na gruncie szkoły? Czy wie czym zajmuje się etyka jako
przedmiot? Czy szkoła udziela informacji na temat etyki? Jakie są zdaniem
młodzieży
przyczyny
małej
popularności
etyki
w
szkole?
Badania
przeprowadziłem w ostatnich klasach LO w Gdyni i Słupsku (200 osób).
Dodatkowo dla zobrazowania świadomości młodzieży w tej dziedzinie –
przeprowadziłem badania kontrolne w trzecich klasach ZSZ w Gdyni (86 osób).
Z przeprowadzonych badań wynika, że na tak małą popularność etyki w
szkole składa się kilka przyczyn. Jedną z nich jest niewątpliwie koniunkturalizm
– nigdy nie wiadomo, czy ocena z religii nie przyda im się w dalszym życiu –
studia, praca, życie rodzinne (ślub, chrzest).
W trakcie pracy na wyższych uczelniach pełniłem następujące funkcje:
1. Kierownik samodzielnej grupy przedmiotowej - SW Wyższej Szkoły
Morskiej w Gdyni.
2. Członek Rady Wydziału – WSM w Gdyni.
3. Kierownik Podyplomowego Studium Wychowania Seksualnego - Wyższej
Szkoły Pedagogicznej w Słupsku.
4. Członek Rady Instytutu Filozofii – WSP w Słupsku.
5. Kierownik Zakładu Etyki i Filozofii - WSP w Słupsku.
6. Kierownik Zakładu Etyki i Fenomenologii Religii Pomorskiej Akademii
Pedagogicznej w Słupsku.
7. Członek Rady Naukowej „Seksuologia” w Warszawie.
Ponadto uczestniczyłem w dwóch projektach badawczych jako:
13
1. Kierownik projektu badawczego: Przygotowanie nauczycieli do prowadzenia
wychowania seksualnego. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Słupsku. Słupsk
1995, nr DN/6/16/95.
2. Kierownik projektu badawczego: Tendencje zmian w świadomości moralnej i
obyczajowości młodzieży uwarunkowane stosunkiem do wiary i miejscem
wychowania (zamieszkania). Wydział Edukacyjno-Filozoficzny Pomorskiej
Akademii Pedagogicznej w Słupsku. Słupsk 2001, nr NW/6/256/01..
Opracowałem również dwa programy studiów, a jednego byłem
współautorem:
1. program: „Podyplomowego Studium Wychowania Seksualnego” - 1995 WSP Słupsk
2. program: „Studium komunikacji, mediacji i wychowania seksualnego” –
2002 – PAP Słupsk (B. Drozdowicz).
3. program: „Podyplomowego Studium Etyki i Wychowania do Życia w
Rodzinie” – PAP Słupsk
Za działalność dydaktyczną i
odznaczenia:
naukową otrzymałem wyróżnienia i
1. Dyplom - za zdobycie I miejsca we współzawodnictwie w szkoleniu
w semestrze zimowym 81/82 - 1982 - Kierownik SW Wyższej
Szkoły Morskiej - Gdynia.
2. Za osiągnięcia w szkoleniu 81/82 - Nagroda 5000 zł: 04.12.82 Kierownik SW WSM - Gdynia
3. Brązowa odznaka: „Zasłużony Pracownik Morza”
Gospodarki Morskiej – Warszawa.
- 10.06.85 - Urząd
4. Za duży wkład pracy w przygotowanie i przeprowadzenie egzaminów
- Pochwała 08.12.86 - Kierownik SW WSM – Gdynia.
5. Nagroda Rektorska za szczególne osiągnięcia w
zakresie
działalności dydaktyczno-wychowawczej
- 14.10.86 - Rektor
WSM Gdynia.
6. Za dobre wyniki szkoleniowe 82/83
SW WSM – Gdynia.
- Nagroda 2000 zł: 27.06.83 Kierownik
7. Za osiągnięcie bardzo dobrych wyników w pracy dydaktycznej
nagroda 1200 zł: 22.12.84 - Kierownik SW WSM – Gdynia.
14
8. Za wkład pracy w przygotowanie przedmiotowe studentów
- Nagroda 4000 zł: 23.05.86 - Rektor WSM – Gdynia.
9. Za duży wkład pracy w przygotowanie centralnej
narady
kierowniczej kadry SW. Nagroda pieniężna: 17.12.86 – Minister
Gospodarki Morskiej – Warszawa.
10.Srebrna odznaka: „Zasłużony Pracownik Morza”
Urząd Gospodarki Morskiej –Warszawa.
11.Za duże zaangażowanie w działalność wychowawczą
pieniężna: 21.09.87 - Rektor WSM - Gdynia.
- 15.06.87 - Nagroda
12.List pochwalny - 19.01.89 - Dziekan Wydziału Administracyjnego
WSM - Gdynia .
13.Srebrny Krzyż Zasługi - 09.09.1997 - Prezydent RP.
14.Nagroda z okazji Dnia Edukacji - 13.10.1997 - Rektor WSP – Słupsk.
Jestem promotorem następujących prac:
1. Licencjackich – 15;
2. Magisterskich – 24;
3. Dyplomowych, pomagisterskich – 30.
W swoim dorobku posiadam również:
1. „Certyfikat Doradcy Rodzinnego” – uprawniający do samodzielnego
prowadzenia doradztwa rodzinnego, wydany przez Zarząd Główny
Towarzystwa Rozwoju Rodziny w 1993 roku.
2. „Certyfikat Specjalisty w zakresie edukacji seksualnej” – wydany przez
Instytut Zdrowia Seksualnego TRR – w 1997.
15
Ponadto przeprowadziłem kilkaset prelekcji dla młodzieży szkolnej i dorosłych
w Trójmieście, Wejherowie, Lęborku i Słupsku.