Pobierz materiały prasowe

1
2
3
Koalicja na rzecz walki z cukrzycą ogłosiła listopad miesiącem walki z cukrzycą i rozpoczyna cykliczną
kampanię edukacyjną, która ma zainspirować do poświęcenia większej uwagi cukrzycy w miesiącu,
kiedy na całym świecie organizowane są globalne aktywności edukacyjne i społeczne poświęcone tej
chorobie.
14 listopada przypada Światowy Dzień Walki z Cukrzycą, w którym organizacje i rządy państw
podejmują inicjatywy związane z przeciwdziałaniem cukrzycy. Jednak wobec skali zagrożenia cukrzycą
jeden dzień to stanowczo za mało, aby skutecznie z nią walczyć. Dlatego Koalicja jest inicjatorem
pomysłu, aby działaniom edukacyjnym dotyczącym cukrzycy poświecić cały miesiąc. Tym miesiącem
ma być właśnie listopad.
W związku z tym Koalicja rozpoczyna kolejną, obok kampanii „Cukrzyca więcej niż cukier”, akcję
edukacyjną. Kampania „Listopad miesiącem walki z cukrzycą” ma być akcją cykliczną, w ramach której
co roku prowadzone będą zaplanowane na dużą skale działania edukacyjne i informacyjne.
W tym roku organizacja zrzeszająca najważniejsze stowarzyszenia diabetologiczne zaplanowała szereg
aktywności edukacyjnych mających na celu podnoszenie świadomości cukrzycy wśród Polaków.
Bezpłatne badania poziomu cukru we krwi, specjalna infolinia diabetologiczna diabetofon, a także
pierwsza telewizyjna kampania edukacyjna będą przez cały listopad kierować uwagę opinii społecznej
w stronę cukrzycy.
W największych miastach Polski: w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu i w Łodzi powstaną
punkty diabetologiczne, w których będzie można bezpłatnie przez cały miesiąc zmierzyć poziom cukru
we krwi, sprawdzić wagę ciała i określić wskaźnik BMI, a także skontrolować ciśnienie tętnicze.
Koalicja uruchomi także na cały miesiąc specjalny telefon - diabetofon, pod którym dyżurować będą
konsultantki − pielęgniarki diabetologiczne udzielające informacji osobom chorym i ich rodzinom na
temat cukrzycy i prowadzonych bezpłatnych badań.
Powstała także specjalna strona kampanii www.nie-cukrzycy.pl, na której można będzie znaleźć wiele
cennych wskazówek dotyczących cukrzycy, wykonać test ryzyka, a w przypadku osób z cukrzycą
znaleźć porady dotyczące prewencji powikłań, czy diety. Na stronie będzie także można znaleźć
informację na temat dyżurów diabetologicznych i bezpłatnych badań poziomu cukru.
Na zlecenie organizatorów kampanii powstała także pierwsza społeczna kampania reklamowa
poświęcona cukrzycy. Spoty telewizyjne i radiowe będą emitowane przez cały listopad w czołowych
mediach ogólnopolskich i regionalnych. Kampanii telewizyjnej i radiowej towarzyszyć będzie także
kampania prasowa, a także outdoor.
Sponsorami kampanii „Listopad miesiącem walki z cukrzycą” są firmy Roche Diagnostics, Novo Nordisk
oraz Sanofi-Aventis.
4
Stały wzrost zachorowalności na cukrzycę ma związek m.in. ze współczesnym, niezdrowym trybem
życia i jego efektami w postaci otyłości czy nadciśnienia. Wbrew obiegowej opinii, cukrzyca to nie
tylko właściwa kontrola poziomu cukru we krwi, ale również konieczność podjęcia niezbędnych zmian
w dotychczasowym stylu życia.
Dlatego też intencją Kolacji jest, aby poprzez działania edukacyjne aktywnie wpływać na zwiększanie
świadomości społecznej w zakresie cukrzycy, zmianę upraszczającego podejścia do choroby, a także
uświadomienie jej interdyscyplinarnego charakteru i współzależności z prowadzonym stylem życia.
W związku z tym od 2009 roku Koalicja na rzecz walki rozpoczęła kampanię edukacyjną „Cukrzyca
więcej niż cukier”, w ramach której prowadzone są działania edukacyjne i informacyjne skierowane
bezpośrednio do środowiska diabetologicznego, a także ich najbliższego otoczenia.
W ramach kampanii wydano we współpracy z TNS OBOP wydano pierwszy polski raport społeczny
„Społeczny obraz cukrzycy w Polsce”, który tak szeroko opisuje percepcję cukrzycy. Z kolei we
współpracy z Polskim Towarzystwem Diabetologicznym oraz Polską Federacją Edukacji w Diabetologii
powstała także multimedialna „Książeczka zdrowia pacjenta z cukrzycą”.
Milowym krokiem było także spotkanie z udziałem polskich i zagranicznych ekspertów zorganizowane
w 2009 roku w ramach obchodów Światowego Dnia Walki z Cukrzycą, które odbyło się w Sejmie RP.
Koalicja na stałe współpracuje z polskimi i zagranicznymi ekspertami, którzy prowadzą warsztaty
tematyczne poświęcone cukrzycy. Spotkania podzielone są na grupy i dostosowane do potrzeb
pacjentów z cukrzycą, pielęgniarek diabetologicznych, nauczycieli. W tym roku po raz pierwszy także
zorganizowano cykl spotkań edukacyjnych z młodzieżą poświęconych prewencji cukrzycy, a także
podejmujący wrażliwy temat akceptacji osób z cukrzycą w grupie rówieśniczej.
Do tej pory w szkoleniach zorganizowanych w ramach kampanii wzięło udział około 1000 osób.
Rozdano 5000 książeczek zdrowia dla pacjentów, około 2000 materiałów szkoleniowych, a także
ponad 3000 raportów „Społeczny obraz cukrzycy w Polsce”.
Sponsorami kampanii „Cukrzyca więcej niż cukier” są firmy Roche Diagnostics oraz Novo Nordisk.
5
Niepokojące statystyki spowodowały, że na świecie z coraz większym zaangażowaniem obchodzony
jest Światowy Dzień Walki z Cukrzycą. Każdego roku tego jednego dnia, uwaga całego świata
skupiona jest wokół problemu cukrzycy. Dzięki organizowanym na świecie licznym wydarzeniom,
konferencjom, czy happeningom z roku ten dzień staje się coraz bardziej widocznym wydarzeniem.
Symbolem walki z cukrzycą stało się błękitne kółko, które obecne jest we wszystkich kulturach świata,
symbolizuje życie i śmierć, ale przede wszystkim jest znakiem jedności. Wspólny wysiłek wielu ludzi,
organizacji i instytucji stanowi najgłębszy sens kampanii przeciwko cukrzycy. Kolor niebieski
przywołuje barwę nieba, a także jest oficjalnym kolorem ONZ, co nadaje działaniom wszystkich
środowisk podejmujących trud zapobiegania i leczenia cukrzycy i jej powikłań charakter oficjalny i
globalny.
14 listopada nie jest data wyznaczoną przypadkowo, jest to bowiem dzień urodzin odkrywcy insuliny,
laureata Nagrody Nobla, Kanadyjczyka, doktora Fryderyka Bantiga (1891-1941). W tym roku 14
listopada przypada 90 rocznica urodzin tego znanego odkrywcy insuliny.
Ten kanadyjski fizjolog, od 1921 roku (po śmierci swojej przyjaciółki) prowadził badania w Instytucie
Fizjologii na uniwersytecie w Toronto. Ówczesny szef tego instytutu John James Richard Macleod
udostępnił Bantingowi swoje laboratorium, 10 psów i pomocnika - 21-letniego Charlesa Herberta
Besta. Badacze uzyskali najpierw ekstrakt z rozdrobnionych wysp Langerhansa, następnie przy użyciu
roztworu soli kuchennej wstrzyknęli go dożylnie psom, którym wcześniej usunięto trzustkę. Po tych
udanych próbach postanowili udoskonalić metodę wytwarzania insuliny. Zrezygnowali z psów i
wykorzystali trzustki czteromiesięcznych cieląt. Ci dwaj naukowcy po raz pierwszy wyizolowali i
oczyścili nowy ekstrakt z krowiej trzustki do wstrzykiwania do celów medycznych.
Ich pierwszym pacjentem był umierający 14-letni chłopiec, którego stan zdrowia po podaniu ekstraktu
z trzustki zwierzęcej poprawiał się w zadziwiającym tempie, do tego stopnia, że po kilku tygodniach
leczenia mógł opuścić szpital.
Fryderyka Bantiga zginął w wypadku lotniczym w trakcie lotu do Anglii. W 2004 w rankingu
plebiscytowym "Wielkich Kanadyjczyków" zajął 4. miejsce.
6
Rzetelnej informacji i skutecznym działaniom informacyjnym w zakresie zdrowia i choroby służą
badania socjologiczne wpisujące się w nurt epidemiologii społecznej. Dlatego też w 2010 roku Koalicja
na Rzecz Walki z Cukrzycą wspólnie z TNS OBOP przeprowadziła ogólnopolskie badanie
epidemiologiczne poświęcone epidemii cukrzycy w Polsce.
Jest to pierwsze tego typu badanie, które na celu ma nie tylko określenie sytuacji epidemiologicznej,
ale także dostarczenie szczegółowych informacji na temat faktycznej kondycji, potrzeb osób chorych
na cukrzycę w Polsce. Projekt miał na celu zbadanie percepcji problemu cukrzycy i osób chorych
wśród szerokiej opinii publicznej, a także osób będących blisko choroby – lekarzy specjalistów,
pielęgniarek, jak i samych pacjentów.
Statystyczny chory na cukrzycę w naszym kraju to osoba między 50. a 70. rokiem życia, posiadająca
wykształcenie średnie, będąca rencistą lub emerytem, mieszkająca w małym mieście do 50 tysięcy
mieszkańców. Częściej jest to kobieta niż mężczyzna. Połowa pacjentów, która wzięła udział w
badaniach to osoby, choruje na cukrzycę dłużej niż 10 lat.
W większości wypadków rozpoznanie cukrzycy u badanych było przypadkowe i następowało podczas
rutynowej bądź kontrolnej wizyty u lekarza (36%) oraz pobytu w szpitalu związanego z inną
dolegliwością (21%).
Wiedza społeczeństwa na temat cukrzycy i jej profilaktyki nie jest duża.






Co piąty Polak nigdy nie wykonał badania sprawdzającego stężenie glukozy we krwi, a tylko
26 proc. badanych deklaruje, że wykonuje to badanie corocznie.
Według jednej trzeciej badanych cukrzycy nie można zapobiec. A to przecież my sami, bez
względu na wiek, poprzez niezbilansowaną, zbyt wysokokaloryczną dietę, brak aktywności
fizycznej, „pracujemy” na cukrzycę.
Świadomość konsekwencji wynikających z cukrzycy także nie jest wystarczająca. Aż 35 proc.
społeczeństwa nie potrafi wymienić ani jednego skutku choroby, mimo że jest to schorzenie
wielonarządowe, charakteryzujące się szeregiem powikłań.
Wiedza samych chorych o cukrzycy, choć stosunkowo większa niż u osób zdrowych, również
nie jest satysfakcjonująca. Jej stosunkowo niski poziom prowadzi nie tylko do mało
świadomego kontrolowania choroby, ale także do nie utrzymywania dyscypliny i prowadzenia
mało higienicznego trybu życia.
Niska wiedza przekłada się także na dość „mechaniczne” podejście do choroby: ograniczenie
do kontroli i sterowania poziomem cukru wg zaleceń lekarza, ale bez dogłębnego zrozumienia
istoty samej choroby.
Znacznym problemem dla chorych jest przestrzeganie diety. Badani z niechęcią przyjmują
ograniczenia żywieniowe, a w konsekwencji niewiele wiedzą jak powinna wyglądać
prawidłowo dobrana dieta. Jeśli nawet pacjent taką wiedzę posiada, to rzadko się do niej
stosuje.
7
Cukrzycą określa się różne, o niejednorodnej patogenezie choroby metaboliczne charakteryzujące się
przewlekłym podwyższeniem glukozy we krwi (czyli hiperglikemią) spowodowanym zaburzeniem
wydzielania i/lub działania insuliny. Przewlekle utrzymujące się zwiększone stężenie glukozy we krwi
prowadzi do groźnych powikłań dotyczących m.in. układu krążenia, układu nerwowego, oczu, nerek
itd. W dużej mierze można im jednak zapobiec lub opóźnić ich wystąpienie, jeśli choroba zostanie
wcześnie rozpoznana i będzie skutecznie leczona.
Cukrzyca to przewlekła choroba, w której przebiegu stężenie glukozy we krwi jest zbyt duże. Stężenie
glukozy we krwi obniżana jest przez działanie jednego hormonu – insuliny. Jeżeli insulina nie jest
produkowana przez organizm, albo jest produkowana w niewystarczających ilościach albo występuje
oporność tkanek na działanie insuliny, wówczas stężenie glukozy we krwi wzrasta i rozwija się
cukrzyca.
Objawy cukrzycy to: zmęczenie, senność, utrata masy ciała, wzmożone pragnienie, oddawanie dużych
ilości moczu, zakażenia skóry, dróg moczowych i narządów płciowych, zaburzenia widzenia.
8
pojawia się najczęściej u dzieci, młodzieży i młodych, szczupłych osób dorosłych,
może się rozpocząć w każdym wieku, nawet po 80. roku życia. Bezpośrednia przyczyną tej choroby
jest zniszczenie komórek produkujących insulinę w trzustce (tzw. komórek beta) przez własny układ
odpornościowy chorego, dlatego choroba ta należy do schorzeń autoimmunologicznych.
Czynnik uruchamiający reakcję autoimmunologiczną prowadzącą do destrukcji
komórek
produkujących insulinę jest nadal nieznany, mimo bardzo intensywnych badań w tym kierunku. Gdy
zniszczeniu ulegnie 80-90% komórek beta i poziom insuliny w organizmie jest zbyt niski, stężenie
glukozy we krwi wzrasta gwałtownie, co prowadzi do wystąpienia objawów klinicznych choroby
(niekontrolowana utrata masy ciała, wzmożone pragnienie, osłabienie, senność) i ich szybkiego
narastania w czasie kilku tygodni. Od chwili rozpoznania choroby leczenie wymaga stałego podawania
insuliny, zwykle 4-5 razy dziennie.
U osób dorosłych tempo rozwoju choroby jest zwykle powolniejsze, a objawy mniej nasilone. Leczenie
insulina w cukrzycy typu 1 jest niezbędne do przeżycia chorych, w czasach przed odkryciem insuliny
(prawie 90 lat temu) dziecko z noworozpoznaną cukrzyca typu 1 umierało zazwyczaj w pierwszym
roku choroby.
to najczęstsza (występuje u 85-90% chorych) postać cukrzycy, występuje
najczęściej u osób starszych, jest ściśle związana z nadwagą i otyłością oraz innymi zaburzeniami
metabolicznymi. Rozpoznawana jest głównie u osób po 60. roku życia, ale coraz częściej stwierdza się
ja już u czterdziestolatków, zwłaszcza otyłych. U osób z nadwaga lub otyłością działanie insuliny –
jedynego hormonu powodującego, że organizm człowieka może czerpać energię z glukozy i jedynego,
który powoduje obniżenie stężenia glukozy we krwi – jest znacznie osłabione, zjawisko to określane
jest mianem insulinooporności.
W początkowym okresie choroby trzustka wytwarza zwiększona ilość insuliny kompensując w ten
sposób insulinooporność. Po pewnym czasie jednak wydzielanie insuliny zmniejsza się – być może z
powodu przeciążenia komórek beta – i wówczas stężenie glukozy we krwi stopniowo wzrasta. Tempo
tych zmian u wielu chorych jest bardzo powolne i w związku z tym choroba przez długi czas pozostaje
niewykryta (ok. 40% przypadków cukrzycy typu 2 jest rozpoznawanych przy okazji badań
kontrolnych). Z tego powodu nawet u połowy osób z noworozpoznaną cukrzycą typu 2 stwierdza się
już późne powikłania choroby (zmiany w naczyniach dna oka, przebyty zawał serca, uszkodzenie
nerek itd.).
Leczenie cukrzycy typu 2 polega na dążeniu do redukcji masy ciała poprzez ograniczenia dietetyczne i
zwiększenie wykonywania wysiłku fizycznego, oraz na podawaniu doustnych leków
przeciwcukrzycowych. Po kilku latach u zdecydowanej większości chorych niezbędne jest stosowanie
insuliny, w początkowym okresie podaje się ją 1-2 razy dziennie, kontynuując niektóre z leków
doustnych. Jednakże aby znacząco zmniejszyć ryzyko rozwoju powikłań cukrzycy – co jest
najistotniejszym celem leczenia tej choroby – należy także ocenić u każdego pacjenta inne czynniki
uszkadzające naczynia krwionośne. Oznacza to, że chorzy powinni równie intensywnie jak stężenie
glukozy we krwi kontrolować ciśnienie tętnicze, stężenie cholesterolu i trójglicerydów we krwi oraz
zaprzestać palenia tytoniu. Najnowsze badania naukowe potwierdzają wysoką skuteczność takiego
wielokierunkowego postępowania w zapobieganiu powikłaniom cukrzycy.
9
U zdrowego człowieka insulina wydzielana jest przez trzustkę: w niedużych ilościach przez cała dobę
(wydzielanie podstawowe) i przed każdym posiłkiem (wydzielanie posiłkowe). Jeżeli u danej osoby
trzustka nie może wyprodukować odpowiednio dużo insuliny, by przełamać tzw. insulinoodporność –
wówczas dochodzi do wzrostu stężenia cukru we krwi i rozwija się cukrzyca typu 2 (cukrzyca typu 1
powstaje w wyniku zniszczenia przez organizm chorego komórek produkujących insulinę).
Skąd bierze się cukier we krwi? Z jedzenia. To dzięki insulinie możemy wykorzystywać spożywane w
posiłkach węglowodany (cukry), tłuszcze, białka. Między posiłkami odpowiedni poziom cukru we krwi
utrzymywany jest dzięki powstałemu wcześniej zapasowi glukozy w wątrobie.
Cukry = węglowodany… to nie tylko to, co słodkie. To również wszystkie produkty zbożowe, np.
pieczywo, kasze, ryż i inne; z warzyw głównie ziemniaki i oczywiście wszystkie owoce. Przy czym
produkty w swoim smaku słodkie – cukier, owoce, soki – szybko podnoszą poziom cukru we krwi –
bowiem w swojej budowie, są to cukry proste. Natomiast produkty zbożowe, ziemniaki – to cukry
złożone – podnoszą poziom cukru we krwi powoli.
Najczęstsza postać cukrzycy – cukrzyca typu 2 – jest ściśle związana z otyłością. Komórki
przeładowane tłuszczem reagują zbyt słabo na działanie insuliny – jedynego hormonu obniżającego
stężenie cukru we krwi.
10
Cukrzyca jest chorobą interdyscyplinarną – prawidłowa dieta, kontrola ciśnienia krwi czy odpowiednia
aktywność fizyczna stanowi klucz do skutecznej profilaktyki cukrzycy, a w przypadku diabetyków, do
efektywnej prewencji powikłań choroby.
Cukrzyca u osób otyłych występuje 7 razy częściej niż u osób o prawidłowej masie ciała. U trzech z
czterech osób z cukrzycą typu 2 diagnozuje się wysokie lub podwyższone ciśnienie krwi. Zawał serca u
diabetyków występuje 4-krotnie częściej niż u osób chorych bez cukrzycy.
Stały wzrost zachorowalności na cukrzycę ma związek m.in. ze współczesnym, niezdrowym trybem
życia i jego efektami w postaci otyłości czy nadciśnienia. Wbrew obiegowej opinii, cukrzyca to nie
tylko właściwa kontrola poziomu cukru we krwi, ale również konieczność podjęcia niezbędnych zmian
w dotychczasowym stylu życia.
Specjaliści zajmujący się cukrzycą, podkreślają, że epidemia otyłości, która staje się jednym z
poważniejszych globalnych problemów zdrowotnych, nie pozostaje bez wpływu na gwałtowny wzrost
zachorowań na cukrzycą typu 2. Otyłość stanowi główny czynnik ryzyka wystąpienia tej choroby.
Jak pokazują światowe dane cukrzyca występuje u osób otyłych aż 7 razy częściej niż u osób o
prawidłowej masie ciała. Otyłość jest także niekorzystnym problemem zdrowotnym również w na
etapie samego leczenia cukrzycy. Niekontrolowany przyrost masy ciała jest bowiem częstym skutkiem
ubocznym wielu terapii stosowanych w cukrzycy.
Istotnym czynnikiem ryzyka sprzyjającym występowaniu choroby jest nadciśnienie. U trzech z czterech
osób z cukrzycą typu 2 diagnozuje się wysokie lub podwyższone ciśnienie krwi. Nadciśnienie tętnicze
jest drugim w kolejności – zaraz po nadmiarze cholesterolu i lipidów we krwi, czynnikiem, który
przyczynia się do rozwoju zmian chorobowych w małych i dużych naczyniach tętniczych. Co równie
istotne, nadciśnienie przyśpiesza postęp nefropatii i retinopatii cukrzycowej oraz zwiększa ryzyko
wystąpienia jaskry.
Osoby chore na cukrzycę wykazują też większe prawdopodobieństwo, że rozwinie się u nich choroba
sercowo-naczyniowa (cardiovascular disease, CVD). Dla przykładu, zawał serca u diabetyków
występuje 4-krotnie częściej niż u osób chorych bez cukrzycy.
11

Blisko 300 milionów ludzi na świecie choruje na cukrzycę, jednak jeśli nic się nie zmieni w
zakresie działań prewencyjnych i świadomościowych dotyczących zmiany stylu życia, tylko w
ciągu jednego pokolenia liczba ta wzrośnie do około 500 milionów.

Według Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (IDF) w ciągu piętnastu lat – pomiędzy
rokiem 1985 a 2000 – liczba chorych na cukrzycę na świecie wzrosła pięciokrotnie.

Szczególnie silny wzrost liczby chorych na cukrzyce obserwuje się w krajach rozwijających się.

Powodem tego zjawiska jest wzrost odsetka osób starszych oraz szybkie przejmowanie przez
społeczeństwa „zachodniego stylu życia”, przede wszystkim oznaczającego zmniejszenie
aktywności fizycznej i spożywanie bogato kalorycznych posiłków co bezpośrednio prowadzi do
rosnącej częstości otyłości.

Szacowana liczba chorych w Polsce wynosi 2,6 miliona, czyli 5 proc. polskiego społeczeństwa,
ale prawdopodobnie około 750 tys. z nich jeszcze o tym nie wie.

W dużej mierze nadal cukrzyca pozostaje nierozpoznana lub jest rozpoznawana bardzo późno.

Co pieć sekund ktoś na świecie umiera z powodu cukrzycy. Spośród osób, które każdego roku
umierają z powodu cukrzycy, spora część to osoby w najbardziej produktywnym wieku (40-60
lat).

Dziesiątki milionów ludzi z cukrzycą cierpi z jej powikłań i znajduje się grupie pierwszych 10
przyczyn niepełnosprawności ludzi na całym świecie.

WHO szacuje, że 15 milionów ludzi niewidomych utraciło wzrok w wyniku powikłań cukrzycy.
W wielu krajach cukrzyca jest także najczęstszą przyczyną niewydolności nerek i amputacji
kończyn dolnych.

Organizacja Narodów Zjednoczonych uznała w tym roku cukrzycę za jedną z czterech chorób,
które zabijają ludzkość. Według raportu ONZ aż dwie trzecie zgonów wywołują choroby
niezakaźne, w tym cukrzyca. Według Światowej Organizacji Zdrowia choroby przewlekłe (np.
cukrzyca) są co roku przyczyną 60% zgonów na świecie. Liczba zgonów z powodu cukrzycy
jest na świecie podobna do liczby umierających z powodu AIDS.

Wiedza społeczeństwa na temat cukrzycy i jej profilaktyki nie jest duża. Co piąty Polak nigdy
nie wykonał badania sprawdzającego stężenie glukozy we krwi, a tylko 26 proc. badanych
deklaruje, że wykonuje to badanie corocznie. Według jednej trzeciej badanych cukrzycy nie
można zapobiec. A to przecież my sami, bez względu na wiek, poprzez niezbilansowaną, zbyt
wysokokaloryczną dietę, brak aktywności fizycznej, „pracujemy” na cukrzycę.

W ostatnich latach cukrzyca zyskała wysoka rangę w hierarchii najważniejszych problemów
zdrowotnych świata. W 2006 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych uchwaliła rezolucję
uznając plagę cukrzycy za pierwszą, niezakaźną epidemię współczesnej cywilizacji.

Cukrzyca stała się również problemem z punktu widzenia rozwoju gospodarczego. W krajach o
niskim i średnim dochodzie choroba ta zagraża zdrowiu i dobrobytowi ekonomicznemu.
12
Cukrzyca z powodu najczęściej nierozpoznanego wieloletniego przebiegu może prowadzić do
powstania przewlekłych powikłań związanych z uszkodzeniem różnych tkanek i narządów,
prowadzących do ich nieprawidłowego funkcjonowania. Osoby, u których cukrzyca jest stale
kontrolowana, mają dużą szansę na zahamowanie przewlekłych powikłań.
– uszkodzenie siatkówki oka . Najbardziej skrajną postacią powikłań
ocznych jest ślepota.
– uszkodzenie układu nerwowego prowadzące do bardzo różnych
objawów. Jedna z najczęstszych postaci neuropatii jest tak zwana polineuropatia cukrzycowa z dość
charakterystycznymi objawami np. drętwieniem, zaburzeniem czucia, uczuciem bólu lub parzenia stóp
i rąk. Innym rodzajem neuropatii cukrzycowej jest neuropatia autonomicznego układu nerwowego
odpowiadającego za pracę większości narządów i układów organizmu człowieka. Objawy tego rodzaju
neuropatii to: zaburzenia pracy serca, nieprawidłowości cisnienia tętniczego (brak obniżenia ciśnienia
w nocy), zaburzenia pracy przewodu pokarmowego (zaparcia, biegunki, zgaga), zaburzenia erekcji
– uszkodzenie funkcji nerek prowadzące do ich niewydolności i
konieczności leczenia dializami lub przeszczepem nerki.
, czyli zaburzenie unerwienia i – w mniejszym stopniu – ukrwienia
stóp mogące doprowadzić do deformacji, mikrourazów, owrzodzeń i infekcji tkanek głębokich stopy, w
ostateczności do martwicy. Cukrzyca jest najczęstszą przyczyną nieurazowych amputacji stóp.
– najczęstsza przyczyna zgonów chorych na
cukrzycę. Wielu chorych z cukrzycą nie przeżywa pierwszego zawału serca
ośrodkowego układu nerwowego – przyczyna udarów mózgu.
13
Koalicja na Rzecz Walki z Cukrzycą jest organizacją powołaną z inicjatywy Instytutu Praw Pacjenta
i Edukacji Zdrowotnej, w celu edukacji oraz zwiększenia efektywnej profilaktyki i diagnostyki cukrzycy
w Polsce. Koalicja powstała w kwietniu 2009 roku z inicjatywy Instytut Praw Pacjenta i Edukacji
Zdrowotnej.
Koalicja reprezentuje największe polskie organizacje podejmujące pracę na rzecz osób chorych na
cukrzycę: Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, Polską Federację Edukacji w Diabetologii, Polskie
Stowarzyszenie Diabetyków, Górnośląskie Stowarzyszenie Diabetyków, Dziennikarski Klub Promocji
Zdrowia, Ogólnopolską Federację Organizacji Pomocy Dzieciom i Młodzieży Chorym na Cukrzycę,
fundację Cukrzyca u Dzieci. Koalicję wspierają także miesięcznik „Diabetyk” oraz portal
www.mojacukrzyca.org.
Intencją Koalicjantów jest, aby poprzez szeroko zakrojone działania edukacyjne, w ramach kampanii
„Cukrzyca – więcej niż cukier” oraz „Listopad miesiącem walki z cukrzycą” aktywnie wpływać na
zwiększanie świadomości społecznej w zakresie cukrzycy, zmienić upraszczające podejście do choroby,
a także uświadomić jej interdyscyplinarny charakteru i współzależności z prowadzonym stylem życia.
Radę Programową Koalicji tworzą m.in. ks. Arkadiusz Nowak (Instytut Praw Pacjenta i Edukacji
Zdrowotnej) oraz prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak (prezes Polskiego Towarzystwa
Diabetologicznego).
14
Fundacja utworzona z inicjatywy księdza Arkadiusza Nowaka, której celem jest popularyzacja wiedzy
nt. praw pacjenta. Aktywność Instytutu skupia się m.in. na upowszechnianiu wśród społeczeństwa idei
praw pacjenta i wspieraniu jej egzekwowania; podejmowaniu działań mających na celu traktowanie
pacjenta jako najważniejszego podmiotu w systemie ochrony zdrowia, w szczególności w relacji
lekarz-pacjent; wspieraniu i aktywizacji środowisk działających na rzecz praw pacjentów, w tym
inspirowaniu działań na rzecz integracji różnych grup i organizacji reprezentujących pacjentów;
wspieraniu rozwiązań systemowych mających na celu dobro pacjentów oraz podnoszeniu świadomości
obywatelskiej w dziedzinie praw pacjenta i polityki zdrowotnej państwa; rozwijaniu współpracy
międzynarodowej w powyższym zakresie; propagowaniu działań mających na celu poprawę stanu
zdrowia społeczeństwa i postaw pro-zdrowotnych. IPPEZ w realizacji swoich celów współpracuje
z rganizacjami zrzeszającymi pacjentów oraz ekspertami w zakresie opieki zdrowotnej, tak w Polsce
jak i zagranicą.
Zrzesza lekarzy specjalistów diabetologów oraz dziedzin pokrewnych. Celem towarzystwa jest m.in.
szerzenie zdobyczy współczesnej nauki wśród lekarzy oraz wśród innych członków zajmujących się
diabetologią; zachęcanie i wdrażanie swych członków do pracy naukowej; współdziałanie
w organizowaniu społecznej ochrony zdrowia i w rozwiązywaniu problemów dotyczących jej
działalności; współdziałanie w doskonaleniu lekarzy; reprezentowanie interesów zdrowotnych
i opiekuńczych chorych na cukrzycę i staranie o ich uwzględnienie wobec władz administracyjnych,
wobec przemysłu i innych.
Federacja podejmuje problematykę promowania profesjonalnej roli zespołów terapeutycznych
w edukacji i opiece diabetologicznej w Polsce - lekarzy, pielęgniarek, dietetyków, psychologów,
rehabilitantów, pracowników socjalnych oraz konsultantów innych specjalności. Stowarzyszenie szkoli
personel medyczny w zakresie zachowań prozdrowotnych, zdrowego odżywiania, terapii cukrzycy oraz
przekazuje wiedzę z zakresu diabetologii.
Ogólnopolska organizacja zrzeszającą dziennikarzy i publicystów podejmujących problemy ochrony
zdrowia i medycyny oraz pozostałych środowisk propagujących zdrowy styl życia. Inicjuje i organizuje
konferencje oraz warsztaty szkoleniowe dla dziennikarzy poświęcone najnowszym osiągnięciom
medycyny i farmacji, a także ważnym problemom zdrowotnym społeczeństwa.
15
Stowarzyszenie zrzeszające ponad 100 000 członków zarejestrowanych w 520 kołach terenowych,
działające dla osób chorych na cukrzycę. Organizuje i prowadzi szerokie działania edukacyjne
skierowane zarówno do chorych, jak i do całego społeczeństwa w celu podniesienia wiedzy
o cukrzycy, jej skutkach oraz samokontroli. Zadaniem Stowarzyszenia jest także udzielanie
różnorodnej pomocy diabetykom i rodzicom nieletnich diabetyków.
Organizacja zrzeszająca osoby z cukrzycą z regionu Górnego Śląska. Podstawowym obszarem
działania Górnośląskiego Stowarzyszenia Diabetyków jest wspieranie merytoryczne członków
stowarzyszenia oraz prowadzenie szkoleń diabetologicznych. Stowarzyszenie m.in. upowszechnia
wiedzę o cukrzycy, prowadzi warsztaty diabetologiczne oraz poradnictwo w zakresie samokontroli
i diety.
Federacja zrzesza organizacje skupiające rodziców, opiekunów i przyjaciół dzieci oraz młodzieży
dotkniętych cukrzycą. Za główne cele stawia sobie poprawę sytuacji prawnej, społecznej, zdrowotnej
i materialnej dzieci oraz młodzieży chorych na cukrzycę; wspieranie i wzmacnianie zrzeszonych w niej
organizacji oraz kształtowanie pozytywnych postaw społecznych wobec młodych diabetyków.
16
17
18
19